ό,τι πιστεύκω πως χρειάζεται

Πρέπει να είμαι το πιο ό,τι-πιστεύκω-πως-χρειάζεται-άτομο έβερ.

Η μνήμη μου συγκρατεί τα αυστηρώς απαραίτητα. Κάποτε εθυμούμουν και φάτσες (όι ονόματα, όι τηλέφωνα), τωρά πλέον ούτε φάτσες συγκρατώ. Αν σε είδα 2-8 φορές στο παρελθόν, πάει, εξίχασα σε. Όι εσκεμμένα, σημείωσ' το σε παρακαλώ.

Οι δουλειές μου είναι να κάμω τα αυστηρώς απαραίτητα. Δηλαδή, θα κάμω τζείνα που θεωρώ ότι πρέπει, αν μου δώσεις τζι άλλα απλά να ενημερωθώ χωρίς να πρέπει να κάμω κάτι, εν θα τα κάμω. Ή θα ενημερωθώ όταν έχω χρόνο και διάθεση.

Στο σπίτι το ίδιο. Εν θα καθαρίσω που γωνιάς τα συρτάρια, θα πετάξω ότι πρέπει τζαι φαίνεται, αν δω ξιμαρισιά θα την καθαρίσω, αλλά δεν θα κάτσω να φκάλω ούλλα τα πιατικά τζαι τα κατσαρολικά να καθαρίσω τις γωνιές των αρμαρκών. Παράθυρα θα καθαρίσω που πάνω το γυαλί, εν θα κάτσω να τα φκάλω για να καθαρίσω τα αυλακούθκια με χούβερ, με νερό, με μπατονέτες whatever. (Γι αυτό γυρέφκω τον κύριο Πανίκο που τα τζάμια. Μάνα ακούεις? Θέλω το τηλέφωνο του.)

Στο διάβασμα μου πάλε ήμουν έτσι. Δηλαδή εθκιάβαζα τα βασικά, οι λεπτομέρειες εν με ενδιαφέραν, τζείνα που εθεωρούσα ότι δεν εχρειάζετουν να τα ξέρω, δεν τα εθκιάβαζα.

Ούτε τα άτομα που ξέρω ασχολήθηκα ποττέ να τα μάθω σε βάθος, έξερα μόνο όσα μου ελέαν ή όσα άκουα ποτζεί ποδά. Ήμουν τζαι στραβάδι, σε 1-2 περιπτώσεις επεριπαίζαν με τζι εν το έπαιρνα χαπάρι. Τζαμαί επικκαρίστηκα τζι εκατασκόπευσα για να μάθω το βαθμό του περιπαιξίματος... Και πάρτην κάτω τη neerie. Εν πειράζει, έπαθα τζι έμαθα.

Τζαι φυσικά ποττέ εν πάω κάπου στην ώρα μου. Το πιο κλασικό μου χαρακτηριστικό.

Μόνο με 1-2 θέματα αλόπως ασχολήθηκα σε βάθος τόσα χρόνια που με ξέρω, τζαι τούτο επειδή με ενδιαφέραν πολλά τζι ήθελα να ξέρω όσα πιο πολλά γίνεται. Τζαι τούτο πάλε με τις φάσεις μου.


Ακούω για άλλους/άλλες που εν μανιακοί με καθαριότητα, τελειομανείς, να τα κάμουν ούλλα όπως "πρέπει", να τελειώσουν στην ώρα τους, να φτάσουν κάπου στην ώρα τους τζαι μέσα μου θαυμάζω τους. Αλλά εν θα μπορούσα ποττέ να είμαι όπως τζείνους/τζείνες. Τωρά που το σκέφτουμαι, εν ούλλοι που ξέρω αλόπως έτσι, εκτός που εμένα.

Ας πούμε, τωρά ετοιμάζω κάποια πράματα του μωρού, πιάννω λλία ποτζεί ποδά, ακόμα δεν ξέρω τί ακριβώς λείφκουμαι τζαι λαλούν έπρεπε να είχα ήδη έτοιμα. Τζαι δεν αγχώνουμαι τζαι νευριάζω που αγχώνουνται άλλοι.

Σοβαρά, έχουμε πολλά πράματα για να αγχωνούμαστε στη ζωή, εγώ αρνούμαι να αγχωθώ για να τελειώσω κάτι στην ώρα που "πρέπει" ή με τον τρόπο ακριβώς που "πρέπει". Εξάλλου, το πρέπει του καθενός εν υποκειμενικό. Θα σε ακούσω, θα σε λάβω υπόψη, θα κάμω ότι μπορώ να σε ευχαριστήσω, αλλά ως τζαμαί που δεν θα ζοριστώ τζαι να φκω που τη ζωή μου.

Ξέρω, πάλε καλά που με ανέχεστε.  Είπαμε, θαυμάζω σας.





 

... τζι εν φτάνω.

Θέλω να φιλήσω την τζοιλιά μου τζι εν φτάνω.

Για τις εγκυμονούσες (στη Λευκωσία και όχι μόνο), έσιει σεμινάρια στο Μακάριο κάθε Πέμπτη στις 5:00 μ.μ. και μια φορά το μήνα γίνεται σεμινάριο σε κάθε επαρχία νομίζω από τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Μητρικού Θηλασμού. Ιδού η σχετική σελίδα με πληροφορίες.

Αν ξέρει κανένας/καμιά κανέναν άλλο σεμινάριο να μιλήσει τώρα or forever hold their piss. Καλά, γίνεται τζι αύριο.

Κατά τα άλλα οι καούρες δεν με αφήνουνε να κοιμηθώ στις Πλάτρες. Ούτε σπίτι μου. Ούτε πούποτε. Ουδεπόποτε. Αυτό για την καϊσιά που διερωτάται αν ούλλες οι άλλες περνούν καλά. Δεν έχω  άλλο παράπονο όμως, αλόπως φυλάει μου τα για τον έξω-που-την-τζοιλιά-κόσμο. Χαλάλι.

Έσιει τόσα πολλά να πεις για τούτη την περίοδο της ζωής σου, τζαι πάλε δεν θα φκουν στο γράψιμο όπως τα νιώθεις. Έννεν ούλλα γλυκανάλατα, έννεν ούλλα εκνευρισμένα, εν ένα μείγμα περίεργο, όπως εν τούτη η φάση ούλλη. Εν θα πω τα τετριμμένα, έννα πω για το αίσθημα της σκυλίασης τζαι προστατευτικότητας του οργανισμού/τζοιλιάς σου που αρκέφκεις να αποκτάς, δηλαδή μπορεί να σκοτώσεις τον καπνιστή δίπλα σου που σε θωρεί τζαι δεν τον κόφτει τζαι ππουφφουρίζει ανελέητα, την κυράτσα που δεν σου διά τη θέση της στο σούπερμαρκετ/εκκλησία/σειρά, τον πελλοδηγό που πάει όπως θέλει τζαι διακινδυνεύεις εσύ, γενικά τον οποιονδήποτε δεν σέβεται τζαι δεν καταλάβει ότι έσιεις κάτι πιο ευαίσθητο που βρέφος μαζί σου τζαι το παραμικρό μπορεί να το βλάψει. Ή τουλάχιστον έτσι νιώθεις εσύ. Ξέρεις ότι έχεις όλα τα δίκια να κάμεις καφκάν αλλά εν το κάμνεις γιατί εν αξίζει τον κόπο, έτσι απλά φέφκεις εσύ που το κκαφέ, καρτεράς υπομονετικά στη σειρά, βάλλεις το σταυρό σου συνέχεια σαν οδηγάς να μεν σου τη φέξει κανένας... Τζαι βασικά ανυπομονείς να μπεις σπίτι σε κάθε περίπτωση. Για να απλώσεις πέρκι ξιφουσκώσουν τα πόθκια σου τζαι ποκάτσουν οι καούρες, για να πασπατεύκεις την τζοιλιά σου τζαι να χαμογελάς, για να νέφκεις του άντρα σου κάθε φορά που κυμματίζει η τζοιλιά σου να προλάβει να το νιώσει!

Θέλω να φιλήσω την τζοιλιά μου τζι εν φτάνω.




 

το τραμ το... πρώτο

Τζαι ποιός Κυπραίος θα θέλει να πιάνει τραμ που κυκλοφορεί πετά με 22,9 χλμ.την ώρα για να κάμει τες δουλειές του? Τζαι να φτάνει στον προορισμό του μέσα σε 5 ώρες? Είμαστε σοβαροί? Οξά απλά έχουμεν €227,8 εκ. να πετάξουμε?

http://www.cytoday.eu/index.php?id=357&nid=2894438

 

"καλά τζι εκάμετε το"

Ειλικρινά όμως, τούτο που με ενοχλεί παραπάνω τον τελευταίο καιρό τζαι δεν μπορώ να το χειριστώ μέσα μου είναι η κουβέντες του στυλ "καλά τζι εκάμετε το", "εχαθήκετε", "εθυμηθήκετε μας?", "ήβρετε τη στράτα τζι ήρτετε?" "εν μας πιάνετε έναν τηλέφωνο", "εν έρκεστε να μας δείτε".

Να πηαίννεις σε μιαν οικογενειακή συνεστίαση τζαι οι πρώτες κουβέντες που ακούεις που ούλλους ναν τούτες. Ούλλοι να χουν παράπονο, γονιοί, γιαγιάδες, θείοι. Αν το ακούσω αλλό μιαν φορά δεν ξέρω τί θα κάμω. Προσπαθώ πολλά να χαμογελώ τζαι να το προσπεράσω ή να δικαιολογηθώ, δεν πιάνει τόπο όμως τίποτε. Θα επιμένουν, θα το ξαναπούν, τζαι θα το λαλούν κάθε φορά. Δεν μετρά τίποτε που θα κάμεις ή θα πεις. Εν σαν το μαshαίρι τούτες οι κουβέντες τζαι δεν το καταλάβουν. Εν θυμούμαι πότε με ξαναπείραξε μια κουβέντα τόσον πολλά. 

Έχουν τα δίκια τους αλλά ειλικρινά, δεν μπορώ να το χειριστώ σε αυτή τη φάση. Έχουμεν τεράστια σόγια, εφαντάστηκες να τους εδιούσαμεν ούλλους γυρόν? Εν θα εκάμναμεν άλλη δουλειά.

Ή που πρέπει να γινώ μουσιαμάς ή θα τους κόψω τζαι τις λλίες κουβέντες/επισκέψεις που τους κάμνω. Δυσκολεύκουμαι πολλά.


Κατά τα άλλα, προχτές έπιασε με το κλάμα χωρίς λόγο τζι ελάωσα τον άντρα μου. Εξήγησα του ότι εν οι ορμόνες, εν φυσιολογικό τζαι να μεν ανησυχεί.


ΤΖΑΙ ΜΟΛΙΣ ΗΒΡΑ ΤΗ ΛΥΣΗ. Αν μου ξαναπούν τίποτε θα πιάσω το κλάμα μπροστά τους. Take that!

Bliss, happiness again :D




 

πώς να

Πώς να μεγαλοποιήσεις μιαν κατάσταση/φκάλεις απωθημένα, άμαν βαρκέσαι, χρησιμοποιώντας τις λέξεις αμπέλι, λάττε, βάτο:


Προς την Ιβάνα:


Άκου να δεις κοκόνα μου
σύναξε το σικλίν σου
τζύλα τζαι τ' αμαξούδιν σου
τζαι αέρα στο παννί σου!

Αν έσιεις κάτι για να πεις
τζι οι λέξεις στάσσουν μέλι
κόπιασε να συντύχουμεν
που κάτω που τ΄αμπέλιν

Αν είσαι με τες μαύρες σου
πάλε κόπιασε δάττε
να ξαλαβρώσεις νακκουρίν
τζαι να σου κάμω λάττε

Αν όμως έρτεις που ποδά
να φκάλεις τη χολή σου
τζαι κάμεις με με το ζαννίν
κακόν της τζεφαλής σου!

Άλλον να μπαίνεις του σπιθκιού
να λάμπεις πάνω ως κάτω
τζι ο τόπος να φωτίζεται,
σαν την καιομένη βάτο

Τζι άλλον να φέρνεις shειμωνιάν
με το ζαβόν το δειν σου
να στάσσεις το φαρμάτζιν σου
τζαι να καρτερώ πότε έννα φύεις
 

κι η Ιβάνα μπορεί να γράψει ποίημα

Περνούν οι μέρες γρήγορα
κι η neerie όλο παχαίνει
είναι σαν βόδι στον αγρό
που τρώει και δεν χορταίνει

- είδες? που λες ότι δεν μπορώ να γράψω ποίημα?
- έκαμες τα σιόνι! εν τούτα που ήθελες να γράψεις?
- όχι, έχω κι άλλα, δες

Της λέω να τρώει λιγότερο
κι αρχίζει να θυμώνει
μα τρώει τον περίδρομο
κι αμέσως μετανιώνει

- έσιε χάρη που τρώω τωρά τζι εν μπορώ να επέμβω
- εξακολουθείς να πιστεύεις ότι δεν μπορώ να γράψω?

Τα ρούχα της δεν την χωρούν
τα φερμουάρ δεν κλείνουν
πετάγονται κουμπιά παντού
και μόνη την αφήνουν

- σάννα τζι επαράκαμες το?
- εγώ γελάω πάντως

Της λεν να πάει περπάτημα
έστω να κολυμπήσει
μα μόνο τη μασέλα της
θέλει να εξασκήσει

- σοβαρά επαραφόδευσες το!
- τι το έκανα? εντάξει έχω και καλά να πω

Σαν έρθει το μωράκι της
ο κόσμος μας θα λάμψει
 
 - καλύτερο τώρα?
 
κι εγώ ελπίζω στα κρυφά
του Δώρου της να μοιάσει

- ... εφάν σε οι καλοσύνες... τουλάχιστον στο τέλος συμφωνούμε



 

μεν

Μεν μου λαλείτε ότι μετά τη γέννα θα αρκέψουν να ππέφτουν τα έξτρα μαλλιά που απέκτησα λόγω των ορμονών της εγκυμοσύνης.

Ή ότι η επιδερμίδα μου θα γίνει πάλε λιπαρή.

Ή ότι θα κάμω το λιγότερο ένα χρόνο να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης.

Ή ότι εν θα μπορώ να χορέφκω ένα μήνα μετά τη γέννα.

Ή ότι είμαι παλαβή που ενώ υπάρχει επισκληρίδιος επιλέγω να γεννήσω χωρίς ενέσεις.

Ή ότι είμαι παράξενη αν δεν θέλω κανέναν εκτός που τον άντρα μου στην κλινική άμαν γεννώ.

Ή ότι το μωρό πρέπει να το βαφτίσει ο κουμπάρος.

Ή ότι πρέπει να θηλάσω ειδάλλως εν είμαι καλή μάνα.

Ή ότι πρέπει να θηλάσω μόνο στις αρκές, μετά να κοιτάξω να τζοιμούμαι καλά τζαι να μπει το μωρό σε πρόγραμμα.

Ή ότι έβαλα πολλά κιλά ήδη τζαι να κόψω τα γλυκά!!

Ή να τρώω μαύρο ψωμί αντί άσπρο.

Ή να τρώω συνέχεια χόρτα τζαι φρούτα. Τζαι όσπρια.

Ή να μεν στενοχωρκούμαι γιατί περνά η στεναχώρια πάνω στο μωρό.

Ή να περπατώ, να κολυμπώ, να ασκούμαι κάθε μέρα.

Ή να μεν κάμνω πράματα κουραστικά.

Ή να απαντώ τηλέφωνα τζαι να μεν χάνουμαι.

Ή να μεν πιάνω το παραμικρό βάρος.

Ή να πηαίννω να θωρώ τον ένα τζαι τον άλλο που με καλιούν.

Ή ότι θα πετακτεί το αρφάλι μου έξω.

Ειλικρινά, τούτο το τελευταίο εν μπορώ να το χειριστώ.


 

έννοιες μιας (?) εγκύου

Πριν ένα μήνα η καθαρίστρια είπε μου ότι ούλλον πελλάρες τρώω, βρίσκει μες τον κάλαθο μου περιτυλίγματα σοκολάτας, κουτιά τσιπς κλπ. Σήμερα θα ξεφλουδίσω το νεκταρίνι μου τζαι θα πετάξω το το 1/8 του καρότου με το κοτσάνι για να μάθει.

Προψές η θεία είπεν μου ότι που την εγκυμοσύνη άσπρισα. Τί εννοείς άσπρισα? Εν καλό ή κακό τούτο? Νομίζω επροσβάλτηκα τζι είπα της έννα πάω θάλασσα να μαυρίσω το σαββατοκυρίακο. Μετά που ώρα αποφάσισα ότι εν καλό να ασπρίζεις τζαι αντιλήφθηκα ότι εν κοπλιμέντο που μου έκαμε. Σόρρυ θεία.

Άμαν πάω στο περίπτερο μεν μου λαλείς να σου φέρω γάλα ή νερό. Εν βαρετή πλέον μια μονόλιτρη μπουκάλα έξτρα να κουβαλώ 5 λεπτά περπατητή μες το λάλλαρο, μαζί με τα δικά μου περιπτερικά. Καλλύττερα να πιάσω μόνο τη μπουκάλα σου.

Οκκέι που τα φορέματα μου τα καλοκαιρινά μόνον ένα μου κάμνει πλέον. Κανεί γάμους τζαι βαφτίσια peoples. Δεν έχω τί να φορήσω. Να μεν μιλήσω για παπούτσια.

Ο άντρας μου έδειξε μου ένα συγκινητικό βίτεο στο οποίο εγώ εσυγκινήθηκα τζαι τζείνος όι. Τζι εσκέφτηκα ότι εν άσπλαχνος. Αλλά εξανασκέφτηκα το τζι είπα γιατί να ανοίξει να το δει in the first place, τζαι να μου το δείξει τζιόλας? Busted :)

Εξεκίνησα να γράφω ημερολόγιο τάχα για το μωρό, να τα δει πόννα μεγαλώσει αλλά η αλήθκεια είναι ότι αντρέπουμαι να γράφω συναισθηματισμούς σε έναν αγέννητο ακόμα μωρό. Έτσι εκατέληξε ναν για εμένα μια μορφή σημειώσεων για τα χάπια που πίνω τζαι την πυρά. Τζαι σκέφτουμαι άμπα τζι έβρει το κανένας τζι έτσι γράφω αποστασιοποιημένη τζαι συσταρισμένα.

Άμαν με νευριάσει η Ιβάνα εν την αφήννω να τζίζει πάνω στην τζοιλιά μου. Ούτε να μιλά του μωρού. Βάλλω ρούχα πάνω στην τζοιλιά να μεν την ακούει.

Ακόμα δεν εκατάληξα στα τραγούδια που θέλω να αναγνωρίζει το μωρό όταν γεννηθεί τζι έτσι εν του βάλλω να ακούει μουσική. Όσον καθυστερώ βλάπτω τη μουσική του παιδεία?

Ως επίσης, επαρατήρησα ότι η φωνή μας άμαν μιλούμε στα μωρά ανεβαίνει μιαν οκτάβα τζαι γίνεται σχεδόν τσιριλλικτή. Εν θα αναγνωρίζει την (κανονική) φωνή μου μετά πόννα γεννηθεί.

Ξέρω ότι οι παππούδες θα δώκουν του μωρού να δοκιμάσει καφέ πας τη μούττη του πισκόττου, παγωτό/σοκολάτα πας τη μούττη του κουταλιού, μπύρα πας τα shείλη του ποτηριού, ενάντια στις οδηγίες των γονιών τζαι νευριάζω. Πριν λλίον τζαιρό εσυμφωνούσα με το σκεπτικό "εμάς πώς μας εμεγαλώσαν? Ετρώαμεν τζαι χώματα τζαι μια χαρά εμεγαλώσαμεν". Τωρά είπαμεν, νευριάζω μόνο στη σκέψη.




 

ότιναναι


Η μέρα μου εχτές ήταν κάπως έτσι:

Μπαίνω να κάμω μπάνιο, τα μαλλιά μου δεν εβρέχουνταν... Κτενισμένα του κομμωτηρίου πριν μέρες και  φουσκωμένα-ξυσμένα πάνω ψηλά με τρόπο που να μεν χωρεί το νερό να περάσει μέσα που τις τρίσιες. Επρεπε να κάμω τρυπούες με τα νύσια μου τζαι να βάλω μέσα νερό τζαι σιαμπού. Μάλιστα. Τζαι μισό κουτί μαλακτικό πέρκι κτενιστούν μετά. Τζι έφκαλα τα μισά ώσπου να τα χτενίσω. Πραγματικά εσυμπάθησα τις κατόχους αφάνας, μα πώς τα λούζουν καλέ μου?

Επιστρέφει ο σύζυγος τζαι αντί να τον αγκαλιάσω βάλλω τον να μου κόψει τα νύσια των ποδιών. Όι ρε. Αλλά εσκέφτηκα το. Είπα να του το ζητήσω σήμερα πόνναν πιο ξεκούραστος. Αν τον πείσω να μου τα βάψει τζιόλας...

Μάχουμαι να κάμω χούβερ τζαι δεν μπορώ να διπλωθώ να κάμω κάτω που τον καναπέ. Φυσώ ποφυσώ. Τσουλοκάθουμαι, απλώνω το σιέρι μου ώσπου φτάνει τζαι τα υπόλοιπα θα τα πιάσω με τον φλόκκο, ώσπου φτάννει τζαι τζείνος. Άτε, θα κάμω ένα σιέρι σφογγάρισμα τζαι που εφτομάδας θα κλάψω της μάμας μου να έρτει να μου τα κάμει. Αλλά είπαμεν, πριν να ρτει πρέπει ναν καθαρά.

Πα να βάλω μπλούζα, οι μπλούζες μου εν μου κάμνουν, εν ούλλες κοντές τζαι στενές τζαι δεν αναπνέω. Μα πόση ήμουν? Το καλόν εν ότι απέκτησα πλούσια προσόντα τζαι σιαίρεται ο άντρας μου. Το ότι με λαλεί μάππαν προσπερνούμεν το.

Μισώ τις ζυγαριές.

Πα να ππέσω τη νύχτα, καούρες, κάθουμαι στο κρεββάτι, ξαναππέφτω, γίνεται τούτο 2-3 φορές- ευτυχώς είμαι πολλά κουρασμένη. Η μύτη μου κλασικά-κλειστή. Κάμνω κάτι θορύβους τζαι ξυπνώ. Έμαθα επιτέλους να σφυρώ! Με τη μύτη. Ξαπλωμένη. :/

Εννοείται έννεν με σειρά που τα έγραψα.  Ότι θυμούμαι σιαίρουμαι. Α ναι, έχουμεν και κενά μνήμης. Παραπάνω δηλαδή που πριν, φαντάσου.

~~~~~~~~~~~

Σήμερα εσκέφτηκα ότι η ζωή μου πάει κάπως έτσι:

Παιδική ηλικία: Χαρωπή, αθώα.
Εφηβική ηλικία: κομπλεξική, σαντανωμένη.
Ηλικία σπουδών: άστα καλύτερα
Ηλικία (επίσημης) ένταξης στο εργατικό δυναμικό: Ανεξαρτησία τζαι χωρκοϋρισμα, πελλάρες, βλακείες, πειραματισμοί, λάθη πολλά
Γάμος: Ευτυχία τζι ηρεμία επιτέλους
Εγκυμοσύνη: η πιο περίεργη τζι όμορφη φάση
Μετά? Αναμένομεν!





 

οργάνωσις

Ι αμ φρίκιν άουτ ε μπιτ... Φοούμαι τη γέννα. Εν έχω αντοχή στον πόνο τζι εν θέλω να πονήσω. Τζι αν κάτι πάει στραβά? Αλλά όι. Εν θα σκέφτομαι έτσι, αν κάτι πάει στραβά επήε, εν το ελέγχω, εγώ απλά θα κάμω ότι μπορώ τζαι να εύχομαι στο Θεό να παν όλα καλά. Αλλά φοούμαι τον πόνο. Ποιά εν τα όρια μου? Έννα τα καταφέρω? Οξά έννα φυρτώ? Να κάμω επισκληρίδιο ή καισαρική? Βλακεία, αν εν μόνο για τον πόνο. Ξέρω εν νωρίς που τα σκέφτουμαι αλλά σκέφτουμαι τα, εχτές επήα σε ένα μάθημα στο Μακάριο τζι είπαν μας να μάθουμεν αναπνοές τζι έτσι επικεντρωνούμαστε στις αναπνοές τζαι έτσι εν πιο εύκολος ο τοκετός τζαι μειώνεται ο πόνος... Έθελα να συγκεντρωθώ να τες κάμω σωστά (εν τες επετύχαινα) τζι εν με εκάνεν, εκλώτσαν τζαι το μωρό! Ήθελα να φιρτώ που το γέλιο, ήβρεν την ώρα το ευλοημένο, εχαϊδευκα την τζοιλιά μου να ηρεμήσει. Ναι, εν για σένα που ήρτα δαμαί αλλά κάτσε φρόνιμα να μάθω να σε φκάλω καλά. Άτε αγάπη μου... Στο τέλος ηρέμησε. Εγώ πάλε όι. Ούφφου. Ευτυχώς τις παραπάνω ώρες της ημέρας σκέφτουμαι τζαι κάμνω άλλα πράματα, μόνο μιαν φοράν την ημέρα φρικάρω άμαν το θυμούμαι. Είδωμεν, μακάρι ούλλα να παν καλά τζαι χαλάλιν ο πόνος, έννεν? Εν.

Κατά τα άλλα, πιάνω μερικές φορές τον εαυτό μου να σούζεται δεξιά αριστερά, μπρος πίσω, ή να σούσω τα πόθκια μου. Ηρεμά με. Είδεν με ο Δώρος μια φορά τζι ερώτησε με αν είμαι καλά. Εν είμαι αυτιστική λαλώ του αλλά πράγματι κάποιες φορές ηρεμεί με. Έκτοτε σκέφτουμαι άμπα τζαι είμαι τζαι σκέφτουμαι άμπα τζαι φκει αυτιστικό το μωρό, φταιν τζαι τα παιδικά εμβόλια εδιάβασα κάπου για τον αυτισμό στα μωρά λόγω μιας ουσίας τωρά εν θυμούμαι, άλλον θέμα τζείνο, είσιεν το τζι η μάνα στο βλογ της.

Εν έκαμα τίποτε ακόμα. Τούτο το nesting έπρεπε να το κάμω google για να δω τί είναι τζι εν έκαμα τίποτε. Αγχώνουμαι ότι πρέπει να συσταρίσω, να οργανωθώ σπίτι, να αρκέψω να πιάνω πράματα σε 1-2 μήνες αλλά πάλε δεν το βάλλω μπροστά. Έχουμεν άλλες προτεραιότητες. Εξάλλου τωρά έσιει μάππα. Το σπίτι εμπήκε σε football mode αλλά εγώ απλά (θα) ποτζοιμούμαι πας τον καναπέ. Εν σώννω είπαμε.

Έτο περιμένω να περάσει ο τζαιρός τζαι να κινητοποιηθώ. Δεν ξέρω τί άλλο πρέπει να κάμω τωρά. Δυσκολέφκει με η καρέκλα στη δουλειά, δεν σιουρκάζουμαι, φέρνω μαξιλάρκα, βάλλω τα έτσι, αλλιώς, πάλε εν βολεύκουμαι, κάθε μέρα πελλανίσκω ώσπου να σχολάσω (τωρά είμαι καλά ακόμα, σε 2 ώρες θα αρκέψω να τριβιτζιάζουμαι). Θέλω να απλώνω.

Είδα τζαι όνειρο έναν παλιό μου φίλο τζι ήρτε μου να του στείλω μήνυμα να δω τί κάμνει. Έσιει 2 χρόνια να μιλήσουμε τζι επεθύμησα τον. Αλλά επόκατσα. Τζείνος γιατί εν μου στέλλει ποττέ.

Διψώ πολλά τελευταίως. Θκιαβάζω ότι πρέπει να πίνω πολλύ νερό αλλά η κοπέλα στο περίπτερο είπε μου να μεν πίνω γιατί έννα φουσκώνω. Ε τί να κάμω τελικά.

Θέλω να συνοδεύσω τον άντρα μου σ' ένα ταξίδι τζαι δεν ξέρω αν πρέπει. Λογικά έννεν επικίνδυνο αλλά αν είναι? Η γιατρός είπε μου αν θα πελλάνω που την αγωνία να μεν πάω. Τζι ότι εν μπορεί να μου εγγυηθεί ότι ούλλα θα παν καλά. Άρα ππέφτει ούλλον το βάρος πάνω μου.

Θέλω έναν καλό φτηνό κομμωτήριο για κτένισμα, πρέπει να πάω αύριο.

Είδες? Τζαι λαλείς μου ότι εν μπορώ να οργανωθώ. Μια χαρά οργανώθηκα δαμέσα. Έγραψα τα ούλλα που θέλω να κάμω.





 

εκπαιδευτικό κουπόνι (voucher)??

Πε μου ότι σκέφτουνται έτσι πράματα στην Ελλάδα, που τ' αλήθκεια! Τζαι ότι εννά έρτει τζι η σειρά μας!!!


Το εκπαιδευτικό κουπόνι έρχεται να σκοτώσει το δημόσιο σχολείο

Του Δημήτρη Τσιριγώτη


Όλα δείχνουν ότι το τελειωτικό χτύπημα στη δημόσια παιδεία θα δοθεί με όπλο το εκπαιδευτικό κουπόνι (School voucher ) που συνδυάζεται με την ελεύθερη επιλογή σχολείου από τις οικογένειες των μαθητών. Στο τέλος του κειμένου θα σας πω μία ιστορία που θα μοιάζει με ιστορία συνωμοσίας .Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που αναφέρεται σε συνωμότες .Για εκείνους που συνωμοτούν εις βάρος της δωρεάν και δημόσιας παιδείας της χώρας.



Τι είναι το εκπαιδευτικό κουπόνι (voucher)
Το εκπαιδευτικό κουπόνι θα δίνεται στους γονείς κάθε παιδιού και θα αντιστοιχεί στα έξοδα της φοίτησής του για ένα έτος .Οι γονείς θα αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που θα περιέχει όλα τα στοιχεία των σχολείων της χώρας. Αν επιλέξουν ιδιωτικό σχολείο προφανώς θα πληρώνουν τη διαφορά .Στην αρχή κάθε εκπαιδευτικού έτους ο κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα κουπόνια που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών , ρεύμα, νερό, τηλέφωνο ,κτιριακή συντήρηση ,πετρέλαιο , εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.α).Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών ) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σα να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση.
Επειδή παρακάτω θα ακούσετε πράγματα εξωφρενικά που θα δυσκολεύεστε να πιστέψετε θέλω να σας πληροφορήσω ότι υπάρχει μεγάλη διεθνής εμπειρία και ότι όμοιες ή παρόμοιες πρακτικές έχουν ήδη εφαρμόσει αρκετές χώρες όπως η Αγγλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Σουηδία , η Δανία, η Ολλανδία κ.α. Επίσης αναρωτηθείτε πόσο δύσκολο ήταν πριν από 3-4 χρόνια να πιστέψετε κάποιες φωνές που μίλαγαν για αύξηση ωραρίου , για απολύσεις , για συγχώνευση σχολείων και για μείωση μισθών.
 
Θεωρία συνομωσίας ή πράξεις συνωμοτών
Ποιες είναι όμως οι αιτίες που η κυβέρνηση φαίνεται ότι μελετά πολύ σοβαρά την εφαρμογή του μοντέλου του εκπαιδευτικού κουπονιού ; Η απάντηση βρίσκεται στην παροιμία « με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Από τη μία θα δώσει ένα νέο κτύπημα στο κοινωνικό κράτος ( συρρίκνωση δημόσιας παιδείας) και από την άλλη θα ευνοήσει τα ιδιωτικά συμφέροντα και τους αγαπημένους της «σχολάρχες»(δίνοντάς τους κρατική χρηματοδότηση αφού οι γονείς θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το voucher και στα ιδιωτικά σχολεία).
Α) ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι να μεταφέρει την ευθύνη για το ποια δημόσια σχολεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν και ποια θα κλείσουν στους γονείς. Δίνοντας σε εκείνους το δικαίωμα επιλογής σχολείου ( χωρίς κανένα πλέον γεωγραφικό όριο που υπήρχε μέχρι σήμερα και που επέτρεπε στα παιδιά να φοιτούν μόνο σε σχολεία της περιοχής κατοικίας τους) ουσιαστικά θα τους βάζει να ψηφίζουν ποια σχολεία είναι καλά( πολλές επιλογές γονέων) και ποια είναι κακά .Φυσικά τα κακά σχολεία θα λειτουργούν με χαμηλό ετήσιο budget και τελικά θα κλείνουν αφού δεν θα έχουν αρκετούς πελάτες. Ουσιαστικός λοιπόν στόχος είναι το κάθε σχολείο να λειτουργεί σα μια αυτόνομη επιχείρηση που το μέλλον της θα κρίνεται από τις πωλήσεις της (εγγραφές μαθητών).Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς που θα ανήκουν σε ένα σχολείο που θα αναγκαστεί να κλείσει λόγω χαμηλής ζήτησης από τους γονείς το υπουργείο έχει φροντίσει να πάρει τα μέτρα του. Μέχρι σήμερα αυτοί οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζονταν «υπεράριθμοι» και το υπουργείο παιδείας ήταν υποχρεωμένο να τους διασφαλίσει νέο σχολείο για να εργαστούν και μάλιστα κατά προτεραιότητα σε σχέση με άλλες χαρακτηρισμένες ομάδες ( από μετάθεση , διάθεση ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ, κλπ).Από εδώ και στο εξής αυτοί οι εκπαιδευτικοί απλά θα απολύονται αφού το υπουργείο παιδείας έχει σκοπό να νομοθετήσει την υπαγωγή των οργανικών θέσεων κατευθείαν στα σχολεία .Ήδη έχει εξαγγείλει ότι μέχρι τις αρχές του Ιουλίου του 2014 θα δοθεί οργανική θέση σε συγκεκριμένο σχολείο ,και μάλιστα χωρίς περιορισμό ωρών, σε όλους τους εκπαιδευτικούς .Ας καταλάβουμε ότι αυτό είναι μόνο το «τυράκι της φάκας».
Βέβαια για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του εκπαιδευτικού κουπονιού έχει γίνει μια απίστευτη προετοιμασία από πλευράς του υπουργείου παιδείας. (αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας, ατομική αξιολόγηση, σύστημα καταγραφής δεδομένων my school, σταθμισμένες εξετάσεις με τη χρήση τράπεζας θεμάτων).
 
Με τι κριτήρια θα επιλέγουν οι γονείς το σχολείο που επιθυμούν για τα παιδιά τους;
Με βάση και τη διεθνή εμπειρία οι γονείς θα έχουν πρόσβαση σε μια μεγάλη βάση δεδομένων (σε αρκετά κράτη έχει την ονομασία my school ) με όλα τα σχολεία της χώρας (δημόσια και ιδιωτικά)που θα περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζονται για να κάνουν τη σωστή επιλογή:
1)Στοιχεία για τους εκπαιδευτικούς κάθε σχολείου : Οι εκπαιδευτικοί θα έχουν μετρήσιμα προσόντα αφού θα έχουν περάσει από αξιολόγηση
2) Στοιχεία για τις επιδόσεις των μαθητών : Θα παρέχονται στατιστικά αποτελέσματα από τις επιδόσεις των μαθητών (leaguetables) και φυσικά επειδή πρέπει η κρίση των επιδόσεων να θεωρείται αντικειμενική και αξιόπιστη εδώ ¨κουμπώνει ¨η χρήση της τράπεζας θεμάτων.
3) Στοιχεία για την συνολική εικόνα του σχολείου (εύρυθμη λειτουργία, εξεύρεση περισσότερων οικονομικών πόρων από χορηγούς και δημοτικούς φορείς, τα project, οι μειονότητες που φοιτούν στο σχολείο, το συνολικό διαθέσιμο budget του σχολείου). Τα στοιχεία αυτά θα καταγράφονται κάθε έτος με τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδος (ΑΕΕ).
Β) ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, εδώ και λίγο καιρό, ζητούν επιτακτικά από την κυβέρνηση κρατική χρηματοδότηση μέσω εκπαιδευτικών κουπονιών και φαίνεται ότι κατά πάσα πιθανότητα θα τη λάβουν. Το υπουργείο παιδείας λοιπόν θα δίνει στους γονείς το δικαίωμα να επιλέξουν ( με τη χρήση του voucher) και ιδιωτικό σχολείο για το παιδί τους αρκεί να καλύπτουν τη διαφορά στα έξοδα φοίτησης . Φυσικά δεν θα είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση θα προωθήσει κρατική χρηματοδότηση σε ιδιωτικά συμφέροντα (τρανό παράδειγμα οι τράπεζες).Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα σώσει οικονομικά πολλούς σχολάρχες που λόγω της κρίσης έχουν τεράστια οικονομικά αδιέξοδα αλλά θα χρησιμοποιήσει την μετατόπιση πολλών παιδιών από τα δημόσια στα ιδιωτικά σχολεία για να ελαττωθεί ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν στα δημόσια σχολεία και έτσι αυτά να οδηγούνται στη συγχώνευση ή στο κλείσιμο.
 
Με ποιες μεθόδους όμως στρώθηκε το έδαφος για την επέλαση των «σχολαρχών»;
1)Η μελέτη του ΙΟΒΕ
Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις προηγείται η λίπανση του εδάφους από μελέτες που αποδεικνύουν αυτό που συμφέρει τους ενδιαφερόμενους. Στα μέσα του Φλεβάρη του 2014 έλαβε χώρα το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Ποιό ήταν το βασικό θέμα του συνεδρίου; Το εκπαιδευτικό κουπόνι. Ποιοί άλλοι παραβρέθηκαν εκτός από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων; Οι υπουργοί Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος και κ.Κεδίκογλου, ο υπουργός Ανάπτυξης κ.Χατζηδάκης και Γενικός Επιθεωρητής ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης κ. Ρακιντζής.
Το ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών ) είναι στην ουσία η «δεξαμενή σκέψης του ΣΕΒ (Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων)» .Μην ξεχνάμε ότι και ο κ. Στουρνάρας που φέρεται να είναι ο συντάκτης των Μνημονίων είχε μακρά θητεία στη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ. Ποιά ήταν τα βασικά σημεία αυτής της έρευνας η οποία ,παρεμπιπτόντως αναφέρω, διαβάστηκε στο 1ο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων;
α) Στις 29 χώρες του ΟΟΣΑ οι επιδόσεις των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων είναι καλύτερες εκείνων των δημόσιων σχολείων και αυτό οφείλεται στην χρηματοδότηση των γονέων.
β) Σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ (2012) ανάμεσα σε 29 χώρες-μέλη του, μόνο στην Ελλάδα και σε άλλες 2 χώρες δεν παρέχεται καθόλου κρατική χρηματοδότηση στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Θέτει, λοιπόν , επιτακτικά το ζήτημα της χορήγησης δημόσιας χρηματοδότησης στα ιδιωτικά σχολεία, για να μπορούν να φοιτούν μαθητές από όλα τα οικονομικά στρώματα και όχι μόνο από τα υψηλότερα έτσι ώστε να πραγματώνεται πιο ουσιωδώς η ισότητα ευκαιριών.
γ) Ότι πρέπει οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα επιλογής σχολείου: είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού, ώστε με αυτό τον τρόπο να βελτιώνεται το εκπαιδευτικό έργο των σχολείων.
2) Η ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο εργασίας
Με την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια πλέον δεν υπάγονται στο υπουργείο παιδείας αλλά στο υπουργείο εργασίας .Πέραν από την άρση της εποπτείας του κράτους από τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί μετατρέπονται πλέον σε απλούς ιδιωτικούς υπαλλήλους. Έτσι ελευθερώνονται οι απολύσεις (θα ισχύει ότι αφορά τον ιδιωτικό τομέα) και καταργούνται όλες οι συμβάσεις εργασίας και αντικαθίστανται από ατομικές. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι με την απειλή της απόλυσης οι εργοδότες θα μπορούν κάθε χρόνο να επιβάλουν νέες συμβάσεις με χειρότερους όρους εργασίας. Τι όμως εξυπηρετεί μια τέτοια ενέργεια;
Δίνει το δικαίωμα στους «σχολάρχες» να μειώσουν τα έξοδά τους ( απόλυση παλαιότερων εκπαιδευτικών και πρόσληψη νέων και φθηνότερων). Προσωπική μου άποψη είναι ότι με αυτό τον τρόπο οι «σχολάρχες» μειώνοντας τα λειτουργικά τους έξοδα θα μπορούν να κάνουν καλύτερες τιμές στους γονείς ώστε το voucher να αρκεί και να μην απαιτείται από τους γονείς να καλύψουν καμία διαφορά από τη τσέπη τους. Έτσι με αυτό τον τρόπο οι εγγραφές των ιδιωτικών σχολείων θα εκτιναχθούν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός στο συνέδριο των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων που αναφέρθηκε πιο πάνω τονίστηκαν και τα εξής : 5.000 τον χρόνο κοστίζει ένας μαθητής δημοσίου Γυμνασίου στο ελληνικό κράτος. 7000 ευρώ κατά μέσο όρο κοστίζει ο αντίστοιχος μαθητής του ιδιωτικού Γυμνασίου στους γονείς του .Είναι φανερό ότι η διαφορά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη .Σκεφθείτε λοιπόν τους γονείς που θα έχουν ένα κουπόνι στα χέρια τους και θα μπορούν να επιλέξουν και δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο .Τι λέτε ότι θα επέλεγαν;
3) Η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και τα κοινωνικά στερεότυπα
Το υπουργείο παιδείας τα τελευταία χρόνια έχει φροντίσει να υποβαθμίσει τη δημόσια παιδεία , να αμαυρώσει την εικόνα των εκπαιδευτικών του δημοσίου και την εικόνα των δημόσιων σχολείων. Από την άλλη το υπουργείο ποντάρει στην αξιοποίηση των κοινωνικών στερεότυπων που επικρατούν : θεωρεί ότι τα μεσαία ή και κατώτερα στρώματα που ψάχνουν απελπισμένα να αναρριχηθούν ταξικά μέσω των παιδιών τους ,θα υποδεχτούν ως «μάννα εξ ουρανού» το εκπαιδευτικό κουπόνι που θα τους δίνει το δικαίωμα να γράψουν το παιδί τους σε ένα καλό σχολείο της επιλογής τους.
 
Οι ολέθριες συνέπειες του voucher στις χώρες που εφαρμόστηκε
1) Στις ΗΠΑ και στην Αγγλία αλλά και σε αρκετές άλλες χώρες που εφαρμόστηκε το voucher στην αρχή είχε θετική υποδοχή ,κυρίως από τους γονείς χαμηλών και μεσαίων οικονομικών στρωμάτων που θεωρούσαν ότι το παιδί τους άξιζε ενός καλύτερου σχολείου .Οι στατιστικές όμως μελέτες έδειξαν ότι η αλλαγή σχολείου όχι μόνο δεν προκάλεσε βελτίωση της επίδοσης των παιδιών αλλά σε πολλές περιπτώσεις είχαμε και αισθητή πτώση .Οπότε ο αρχικός ενθουσιασμός των γονέων έχει πλέον μετατραπεί σε πονοκέφαλο.
2) Πάρα πολλά σχολεία που δεν είχαν αρκετή ζήτηση από τους γονείς έκλεισαν και οι εκπαιδευτικοί που εργάζονταν σε αυτά απολύθηκαν.
3) Τα σχολεία μετατράπηκαν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις όπου έπρεπε να διασφαλίζουν τη φήμη τους για να συνεχίζουν να υπάρχουν αφήνοντας όμως στην άκρη τον ουσιώδη παιδαγωγικό τους ρόλο. Προετοίμαζαν τους μαθητές τους μόνο για τις εξετάσεις και έριχναν το βάρος σε μαθήματα που εξετάζονταν σε εθνικό επίπεδο (μαθηματικά, γλώσσα) με αποτέλεσμα την πλημμελή εκπαίδευση τους σε όλα τα άλλα μαθήματα.
4) Στους εκπαιδευτικούς που έβλεπαν ότι το επαγγελματικό τους μέλλον εξαρτάται από το μέλλον της σχολικής μονάδας (φήμη, επιτυχίες, εγγραφές ) παρατηρήθηκε έξαρση του συνδρόμου της εργασιακής εξουθένωσης ( burn out syndrome),αφού υπερέβαλαν εαυτόν λόγω της ανασφάλειας και αναγκάζονταν να εργάζονται πολλές ώρες εκτός ωραρίου για να προετοιμάσουν τους μαθητές για εξετάσεις , μη παίρνοντας καμία ευχαρίστηση από την διδασκαλία τους.
5) Ενώ στην αρχή όπου εφαρμόστηκε το voucher κάλυπτε το σύνολο της φοίτησης από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μπαίνουν επιπλέον χρεώσεις στους γονείς με νέα «εκπαιδευτικά προϊόντα» που προσέφερε το σχολείο στους μαθητές και που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο αρχικό πακέτο.
6) Ενώ οι υποστηρικτές του voucher μιλούσαν για πραγμάτωση της ισότητας ευκαιριών στην πραγματικότητα είχαμε μεγάλη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Δημιουργήθηκε η κατηγορία των ανεπιθύμητων μαθητών που κανένα σχολείο δεν τους ήθελε γιατί θα αμαύρωναν τη φήμη του. Αδύναμοι μαθητές, μαθητές με μαθησιακά προβλήματα , μαθητές με οικογενειακά προβλήματα, παιδιά μεταναστών , ζωηροί μαθητές , παιδιά που ανήκουν σε μειονότητες θεωρήθηκαν προβλήματα του σχολείου και οι διευθυντές φρόντιζαν να απαλλαγούν από αυτούς είτε ελέγχοντας τις εγγραφές τους είτε εκμεταλλευόμενοι τις διατάξεις που ευνοούσαν κάτι τέτοιο.
 
To voucher είναι όπλο στα χέρια του νεοφιλελευθερισμού
Βασικός υποστηρικτής του εκπαιδευτικού κουπονιού (School voucher) ήταν ο οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν (θεμελιωτής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομίας) που ισχυριζόταν ότι «το εκπαιδευτικό κουπόνι είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί η μετάβαση από ένα κρατικό σύστημα σε ένα σύστημα της αγοράς». Η πρώτη που έτρεξε να εφαρμόσει το voucher στη χώρα της ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ (της Αγγλίας) που ως γνωστόν ήταν φανατική θαυμάστρια του νεοφιλελευθερισμού και πιστή φίλη του Φρίντμαν.
Το voucher στην ουσία μετατρέπει τον γονέα σε καταναλωτή και το σχολείο σε προϊόν. Η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό που αφορά όλους μετατρέπεται σε ατομικό αγαθό. Το δημόσιο σχολείο όμως (όπως και όλα τα δημόσια αγαθά) ενισχύει το αίσθημα της λαϊκής ενότητας. Η συνέχειά του είναι συνυφασμένη με την ίδια την διατήρησης της δημοκρατίας.
Το voucher είναι πολύ επικίνδυνο εργαλείο γιατί είναι ύπουλο και ξεγελάει τους γονείς για τις πραγματικές του προθέσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός τους κλείνει το μάτι και τους λέει : «πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας , το παιδί σας αξίζει ένα καλύτερο σχολείο και εσείς αξίζετε ένα καλύτερο μέλλον». Προσπαθεί να τους πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό των παιδιών τους. Οι γονείς δύσκολα μπορούν να καταλάβουν ότι πίσω από όλα κρύβονται συμφέροντα που απλά χρειάζονται τη δική τους συναίνεση για να εξυπηρετηθούν.
Ο καπιταλισμός, με ακόμα άλλον έναν τρόπο, δείχνει το πιο τρομακτικό του πρόσωπο μέσα στα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας. Στόχος του είναι να ενισχύσει τις ανισότητες ώστε η πλειονότητα των μαθητών να αποθαρρύνεται και να επιλέγει το δρόμο της κατάρτισης και της μαθητείας , αφού το σύστημα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από χέρια και όχι από μυαλά. Είναι προφανές ότι η αντίσταση σε μια τέτοια επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και των συμφερόντων δεν μπορεί παρά να έχει πολιτική διάσταση.
alfavita.gr

http://tvxs.gr/news/paideia/ekpaideytiko-koyponi-erxetai-na-skotosei-dimosio-sxoleio

ευγενικόν κάψιμο

Κάψιμο Νο 1
- Ω ΚΑΛΩΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ NEERIE, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ, ΠΩΣ ΕΙΣΑΣΤΕ?
- (ούσσου τζι άρκησα, έννεν ανάγκη να ξέρουν ούλλοι ότι τωρά ήρτα) Γκρρρκαλημέρα
- Ε ΚΑΛΑ ΣΙΟΡ ΤΙ ΓΡΥΛΛΙΖΕΤΕ, ΜΙΑΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΙΠΑΜΕΝ, ΕΝ ΤΖΙ ΕΒΡΙΣΑΜΕΝ ΣΑΣ!

Κάρφωμα Νο 2
- Ω, ΜΑ ΤΙ ΤΡΩΤΕ ΚΥΡΙΑ NEERIE ΜΑΣ, ΣΟΚΟΛΑΤΑ? ΕΤΣΙ ΩΡΑ? ΕΝ ΕΣΙΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ? χαρ χαρ
- (ούσσου μάνα μου, πρέπει να ξέρει ούλλον το γραφείο τί ληξιά χλαπακιάζω ούλλη μέρα? τζαι να νιώθω τζι ένοχη που εν ετζέρασα καμιάν σοκολατούν τους συναδέλφους?)
- ΜΑ ΠΟΥ ΒΟΥΡΑΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ? ΕΝ ΤΖΙ ΕΝΝΑ ΣΑΣ ΤΗ ΦΑΜΕ...

Αδιακρισία Νο 3
- Ω, ΜΑ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙΣ NEERIE? ΣΕ ΠΟΙΟ ΜΗΝΑ ΕΙΣΑΙ? ΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ?
- (ούσσου, πε το πιο σιγά τζαι να σου απαντήσω, πρέπει να δώκω αναφορά σε ούλλους του κτηρίου?)Εν Κιμωνής, εν Μιλτής, έννα σε γελάσω...
- ΧΑ ΧΑ, ΜΑ ΠΕ ΜΑΣ, ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΑΣ? ΕΝ ΤΖΙ ΕΝ ΑΝΤΡΟΠΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ?
- (γκρρρρ)

Τσουρούφλισμα Νο 4
- Ω, ΜΑ ΕΝ ΕΞΑΝΑΕΙΔΑ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑΝ ΣΟΥ, ΕΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ?
- (ούσσου τζι εν το ξέρει ο άντρας μου ότι πάλε εψούμνισα) Εν παλιό (της μιας εφτομάς)...
- ΜΑ ΑΦΟΥ ΕΝ ΤΟ ΘΥΜΟΥΜΑΙ, ΑΛΟΠΩΣ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙΣ ΤΗ ΓΚΑΡΤΑΡΟΜΠΑ ΣΟΥ, ΟΥΛΛΟΝ ΝΕΑ ΚΟΜΜΑΘΚΙΑ ΦΟΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΣ
- (οκ επόσπασες με)


Η "ευγένεια/ενδιαφέρον/κοινωνικότητα"
στα 830 ντεσιμπέλ
στην παρουσία άλλων

έννεν ότι πιο διακριτικό
τζι ενοχλεί με
ΠΟΛΛΑ
τζαι νευριάζω
τζαι δεν το θεωρώ ευγενικό
τζαι γρυλλίζω
τζι ενοχλεί με
ΠΟΛΛΑ
τζαι νευριάζω
τζαι δεν το θεωρώ ευγενικό
τζαι γρυλλίζω
τζαι να χαρείς, μεν ενδιαφέρεσαι τόσο για εμένα, seriously!
 

but you love every second of it!

Στην καλύτερη περίπτωση τα πόδια σου μεγαλώνουν ένα μέγεθος. Πρέπει να ξεφορτωθείς ούλλα τα παλιά σου παπούτσια τζαι να πιάσεις άλλα. Στη χειρότερη μεγαλώνει μόνο το ένα τζαι θέλεις ένα παπούτσι 38 τζι ένα παπούτσι 39. Μάντεψε τί έγινε στη δική μου περίπτωση.
 
Παίρνεις επιτέλους απόφαση ότι πρέπει να ξεφορτωθείς ούλλα τα ρούχα που ήταν λλίον στενά τζι ήλπιζες ότι κάποτε θα ξανάμπαινες μέσα. Τωρά γυρέφκεις τα πιο μεγάλα που σου έδωσεν κάποτε η μάμμα, ξαδέρφες, θείες τζι είπες "σιγά μεν φορήσω έτσι ρούχο!".
 
Σκέφτεσαι ότι ο αδιάκοπος τζι ήρεμος ύπνος ως το πρωί είναι φαντασίωση, whishful thinking, κάτι που κάμνουν στα έργα ή ο άντρας σου.
 
Τρώεις τρώεις χωρίς ντροπή, αιδώ τζαι τύψεις τζαι σκέφτεσαι ότι άτε ολάν! αφού εν το μωρό που θέλει εν τζι εν εγώ τζαι στο κάτω κάτω εν θέλεις ναν λιποβαρές το μωρό αλλά ναν ζουρτουλούι τζι υγιές - τζαι πάλε εν σε πείθεις καθώς χλαπακιάζεις ένα σάμμαρι για πρωινό.
 
Εν γιος αλόπως γιατί αshήμισες ή γιατί ομόρφυνες ή γιατί η τζοιλιά σου φκαίννει ολόισια μπροστά τζαι δεν ξεshειλά που τα πλάγια. Ή για τους ακριβως αντίθετους λόγους. Ή εν κόρη για τούτους ακριβώς τους λόγους! Οι μάντηδες δεν συμφωνούν πάντως τζαι δεν σου λαλούν ξεκάθαρα τί κοπελλούδι θα κάμεις τζι έννα σε φάει η αγωνία.
 
Μα εν μιτσιά η τζοιλιά σου/μα εν τζοιλιά τούτο οξά μπύρα? Τζαι να σκέφτεσαι άμπα τζι εν μεγαλώνει καλά το μωρό γιατί φαίνεται μιτσιά η τζοιλιά σου στους άλλους.
 
Μα να μεν στενοχωρκέσαι/αγχώνεσαι γιατί έννα φκει πάνω στο μωρό τζι εν μπορούν να σε θωρούν έτσι! Τζαι να σκέφτεσαι "εγώ φταίω που εσηκώστηκα που τα βραστά μου τζι ήρτα να σας δω παρόλο που ήθελα ξεκούραση τζι ησυχία τζαι βασικά να κάτσω σπίτι μου"
 
Να κάμνεις φαί μιαν φοράν την εφτομάν τζαι να καρτεράς μπράβο γιατί εν κατόρθωμα πλέον.

Nα σου λαλεί η μάμμα σου να έρτει να σε βοηθήσει να συγυρίσεις/καθαρίσεις τζαι να σκέφτεσαι ότι πρέπει να συγυρίσεις για να έρτει να συγυρίσετε γιατί αν δει έτσι το σπίτι σου, ποιός την ακούει!


ττου μπι κοντίνιουτ

 

το ασημόχαρτο τζι η φοινιτζιά

Σήμερα εσυνειδητοποίησα 2 πράγματα:

Το πρώτο είναι ότι δεν ξέρω να τυλίγω σάντουιτς μέσα σε ασημόχαρτο. Πάντα τυλίω το όπως να' ναι, πάντα διαφορετικά, ελπίζοντας ότι τούτη τη φορά εν πιο πρακτικός τρόπος ανοίγματος τζαι πάντα νιώθω ότι έκαμα το λάθος πάλε. Έσιει σωστό τρόπο? Χελπ.


Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των ατόμων με τους οποίους έφκαιννα, εκυκλοφορούσα, δεν εκυκλοφορούσα κλπ τζαι του άντρα μου. Οι "άντρες", νεαροί τελοσπάντων με τους οποίους έφκαιννα, έκαμα σχέση κλπ είχαν ούλλοι τους ένα κοινό χαρακτηριστικό. Καλάν, δύο. Το δεύτερο ήταν ότι δεν μου ενέπνεαν το σεβασμό. Όι ως άνθρωποι, αλλά ως χαρακτήρες, προσωπικότητες.

Δηλαδή, ενώ επροσπαθούσα να τους υπολογίζω, να τους σέβουμαι, τις ανάγκες, τις απόψεις τους (υποβιβάζοντας παράλληλα τις δικές μου), στην ουσία δεν είχαν κάτι φοβερό που να ενέπνεε το θαυμασμό, ή μάλλον το σεβασμό μου. Τζι αν ενθουσιάζουμουν για λίγο, αν εθαμπώνουμουν που την εμφάνιση, αν ερωτεύκουμουν τη συμπεριφορά, τις κουβέντες τους, τούτα ούλλα δεν ήταν ικανά να μου προκαλέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα το σεβασμό ως προς την προσωπικότητα τζαι γενικότερα το άτομο τους. Έτσι απλά εσυμβιβάζουμουν, στο τέλος αποδεχόμουν πορτοκλωτσώντας ότι δεν αξίζαν να ασχοληθώ παραπάνω τζι αποσυνδεόμουν συναισθηματικά. Έκαμνα μεγάλες μάχες μέσα μου.

Φκάλλω νόημα?

Θα ήθελα πολλά να γράψω λεπτομέρειες, συγκεκριμένες καταστάσεις αλλά θκιαβάζουν πολλοί. Θέλω να κάμω ένα closure, σήμερα που το ανακάλυψα τούτο (τζαι να σταματήσουν να έρκουνται στα όνειρα μου). Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν που να μεν με έκαμε να νιώσω μειονεκτικά. Ούτε έναν που να με κάμει να τον θαυμάσω τζαι να τον σεβαστώ, να με κάμει να νιώσω ότι με θαυμάζει τζαι σέβεται με, για να έχουμε τζαι διάρκεια. Εκτός που τον άντρα μου.

Πραγματικά, εν πανέμορφος άνθρωπος, μπορεί να διαφωνούμε σε κάποιες φάσεις αλλά θαυμάζω τη στάση του, σέβουμαι τις απόψεις του ακόμα τζι αν δεν συμφωνώ με ούλλες, αρέσκει μου που δέννεν κολλημένος τζι ακούει. Σέβουμαι που υποστηρίζει τζαι δεν κάμνει πίσω σε τζείνα που πιστεύκει, σέβουμαι που έσιει δυνατό το αίσθημα του δικαίου (ενώ εγώ τζοιμίζω το πολλές φορές), σέβουμαι τζι αγαπώ τον γιατί αποκατάστησε την "πίστη" μου στους άντρες τζαι στον άνθρωπο.

Οκ, έκαμα τον 













Αλλά πιστεύκω ότι τούτα εν τα βασικά συστατικά σε μια σχέση για να έσιει βάθος τζαι διάρκεια. Αγάπη, σεβασμό, θαυμασμό. Κατ' επέκταση, εν τούτα που πρέπει να ψάχνουμε στον άνθρωπο μας, να μας εμπνέει αγάπη, σεβασμό τζαι θαυμασμό.

Οκ τωρά ακούω: πώς τυλίω το σάντουιτς?




 

Εν Κιμωνής?

Ναι.

Σκέφτουμαι τόσα πολλά τελευταίως, ετάραξεν ο νους μου τζαι ότι σκέφτουμαι φκαίννει μου τη νύχτα που τζοιμούμαι. Κάτι όνειρα για καρκίνους (φταίει το Grey's Anatomy), για πρώην έρωτες, για φαγιά τζαι οτιδήποτε έσιει να με απασχολήσει χρόνια. Νιώθω πολλά τζι έντονα συναισθήματα στον ύπνο μου, ξυπνώ τζαι ξανατζοιμούμαι.

ΤΖΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ξυπνώ πριν το ξυπνητήρι! Ποιός? Εγώ που εμισούσα το ξυπνητήρι τζι έκαμνα συμφωνίες μαζίν του "αλλό 5 λεπτά" τζαι ποττέ δεν ευχαριστιούμουν τον ύπνο. Τωρά ξυπνώ που τες 6 τζαι πιέζω τον εαυτό μου να ξανατζοιμηθώ αλλό λλίο.

Προσπαθώ να περπατώ ίσια γιατί σε μια τιβι σειρά είπαν ότι καταλάβεται κάποια αν εν έγκυος που τον τρόπο που περπατά. Εν θέλω να περπατώ όπως την πάπια - ακόμα. Αν τζαι, άμαν το κάμνω επίτηδες αρέσκει μου. Βασικά, κάμνω πλάκες μόνη μου άμαν περπατώ, άμαν πάω να σηκωθώ, άμαν τρώω.

Θέλω παπούτσια καλά καθημερινά, λαλούν 4 πόντους σόλα-τακούνι εν το ιδανικό.

Τρώω τρώω τρώω τζαι ή γιατρός είπε μου να προσέχω γιατί έβαλα παραπάνω κιλά από ότι πρέπει. Άνοιξε τζαιρέ να πηαίννω περπάτημα.

Εν με πειράζει να τζίζουν πάνω στην κοιλιά μου φίλες, γιαγιάδες τζαι ξαδέρφες. Οποιοσδήποτε άλλος όμως να προσπαθήσει, ενοχλεί με.

Είμαι μια ομορκιά πιστεύκω έτσι. Δυσκολεύκουμαι λλίον να έβρω ρούχα κάθε φορά αλλά νομίζω είμαι δικαιολογημένη να ξεshειλώ ποτζεί ποδά. Τζι ο παπάς μου λαλεί ομόρφυνα αλλά εν προκατειλημμένος νομίζω. Αν εξαιρέσουμε τα νεύρα τζαι την έλλειψη ανεκτικότητας, τα άλλα λεπτά του 24ωρου είμαι γλυτζιά. Ειδικά αν μιλούμε για το μωρό.

Δεν έχω όρεξη να κάμω δουλειές, να μαειρέψω, να συγυρίσω (έννα μου πεις πότε είχα?) αλλά πάω σπίτι τζαι σωριάζουμαι στον καναπέ ώσπου να ποτζοιμηθώ. Τζαι θέλω συνέχεια αγκαλιές που τον άντρα μου.

Πραγματικά, εν που τες πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου! Πρώτη φορά με προσέχω τόσο!

Α, τζι εν ξαναπάω με τη μάμμα μου σε γάμο. Να φκαίννει στην πίστα για να μου πει να κάτσω.

Να δεις που την έβαλε πάνω η Ιβάνα επειδή χορεύκω καλλύττερα της.


 

έρκουμαι

Έρκουμαι λαλεί μου.
Μα, μα τί λαλείς? λαλώ του
Έρκουμαι λέμεν!
Μα σοβαρομιλάς?
Ναι.
Τζι εννάρτεις που τ' αλήθκεια?
Έρκουμαι. Να με προσέχεις!
Αγάπη μου καρτερώ σε! Θα σε προσέχω.


Θέλει ναν άνετα. Πιάνει θέση, πιέζει, κουντά τζει δα να μπορεί να απλώσει. Τα έντερα, η κύστη μου ενοχλούν το, κάμνει αναδιάταξη χώρου. Εν με αφήννει να βουρώ, να φκαίννω σκάλες τζαι να μεν κουραστώ. Ούτε να τρώω όσον ήθελα αρχικά. Είδε με όμως που υπέφερα η κοιλιόδουλη, έκαμε μου το χατίρι να τρώω όσο θέλω τελικά. Με το αζημίωτο βέβαια, να αρκέφκω να στροντζυλέφκω. Εν μας πειράζει, χαλάλι! Εξάλλου έδωκεν μου τέλεια επιδερμίδα τζαι μαλλιά μοντέλου. Ευχαριστώ αγάπη μου.

Μόνο χαρές μου διά. Τζαι λλίην αγωνία αν έρκεται καλά, αν έρκεται. Άτε να δούμε να αρκέψεις να κλωτσάς να ησυχάσω.

Ο Θεός εν μεγάλος :)


+

Step Up - the movies!!

Το παρακάτω αφιέρωμα είναι μια ευγενική προσφορά από την yours truly επειδή είναι μεγάλη fan τζι επειδή μάλλον μετά την 5η εν νομίζω να έσιει άλλην ταινία στη σειρά.

Κεντρικός πρωταγωνιστής στις ταινίες Step Up εν ο χορός, η αγάπη των πρωταγωνιστών για το χορό, τζαι τί ευκαιρίες τους προσφέρει: για δημιουργία, για έκφραση, για διέξοδο, για αγάπη, για συνεργασία, για αντιπαράθεση, για διασκέδαση (για show-off λαλεί ο Δώρος) τζαι νομίζω πρέπει να 'σαι τζι εσύ fan του χορού για να τις απολαύσεις. Διαφορετικά, έσιει τζαι ρομαντζάκια, κοντρούες τζαι φασούες. Τζαι φυσικά ωραίους ηθοποιούς!


Step Up: The Original (2006)



Τούτη εν η πρώτη ταινία της σειράς (που μάλλον δεν ήξεραν ότι θα γίνει σειρά τότε) που άφησε πολλά καλές εντυπώσεις τζι έσιει το πιο ωραίο σενάριο.

Ο Tyler (Channing Tatum) εν ένας άσημος νέος με ταλέντον όμως στο break-dance, που προσφέρεται να βοηθήσει μιαν φοιτήτρια του Maryland School of Arts (MSA), τη Nora (Jenna Dewan) να κάμει το τελικό show της για την σχολή, μετά που τραυματίζεται ο παρτενέρ της. Στην αρχή η Nora εν πολλοπιστεύκει στις δυνατότητες του, μετά κάμνουν μια φοβερή χορογραφία, ερωτεύκουνται, γίνουνται κάτι στραβά τζαι χωρίζουν, τζαι στο τέλος, στο show της... Εν σας λαλώ. Εν ωραίο το τέλος. Τζι εν πιο ωραία η εξέλιξη τους εκτός της ταινίας, αφού οι δύο πρωταγωνιστές επαντρευτήκαν στην πραγματικότητα μετά την ταινία τζαι πρόσφατα εκάμαν τζαι μωρό!

Μιλούμε για πολλά καλούς χορευτές τζι ηθοποιούς, έχουν πολλή χημεία μεταξύ τους τζι εν η μόνη που τες ταινίες στην οποία δίνεται παραπάνω έμφαση στο σενάριο παρά στο χορό νομίζω. Θυμίζει μου λλίον το Save the Last Dance (επίσης πολλά καλή ταινία).

Που τες πιο δυνατές στιγμές της ταινίας είναι το χορευτικό τους στο club, η φάση που η Nora εξηγά στον Tyler, πάνω στην ταράτσα ενός κτηρίου το όραμα της για τη χορογραφία, η φάση που σκοτώνεται ο μικρός Skinny τζαι φυσικά η χορογραφία στο τέλος!

Δείτε το τρέιλερ τζαι το χορό στο club



 

Step Up 2 - The Streets (2008)

 
 
Η δεύτερη ταινία της σειράς είναι η ιστορία της Andie (Briana Evigan), μιας νεαρής που ζει με την καλλύττερη φίλη της μάμμας της, αφού έχασε την μάμμα της που καρκίνο. H Andie είναι μέλος μιας χορευτικής ομάδας street dance. Όταν η ομάδα της μπλέκεται σε μπελάδες τζι η κηδεμόνας της απειλεί να την στείλει στη θεία της στο Τέξας, εμφανίζεται ο Tyler (που την 1η ταινία) ο οποίος είσιεν την σαν προστατευόμενη του τζαι βοηθά  την να μπει στο MSA για να πετύχει στη ζωή της τζαι να γίνει χορευτίνα. Μπαίνει στην MSA, βρίσκεται με άλλους ταλαντούχους αλλά περιθωριοποιημένους χορευτές στο MSA τζαι κουρτίζουνται να λάβουν μέρος στους μυστικούς αγώνες street dance "The Streets" με δικήν τους ομάδα (αφού στο μεταξύ εθκιώξαν την Andie που την ομάδα της). Η συνέχεια είναι συναρπαστική με απειλές τζι αντιπαραθέσεις με την κηδεμόνα της, τη σχολή τζαι την πρώην ομάδα της.

Η Briana εν σχετικά καλή χορεύτρια, αν τζαι προσωπικά εν με ενθουσίασε η ερμηνεία της. Ο συμπρωταγωνιστής της Robert Hoffman όμως τζι οι υπόλοιποι χορευτές εν εξαιρετικοί τζαι κάμνει την παρθενική του εμφάνιση ο Moose (Adam Sevani), που έγινε personal τζαι fan favourite, τζαι πλέον δεν νοείται Step Up χωρίς τον χαρακτήρα του Moose! Αρχίζουν επίσης να εμφανίζουνται τα εφφέ στις χορογραφίες. Η τελική χορογραφία μες τα νερά είναι άψογη τζαι οκ, η Briana τζαμαί δίνει ρέστα όπως τζαι οι υπόλοιποι χορευτές.
 
Από τις καλές φάσεις της ταινίας είναι το βιντεάκι της ομάδας 410 στο λεωφορείο, ο χορός του Moose στις σκάλες, τζαι φυσικά οι χορογραφίες (εκτός η σάλσα που εχορέψαν στο μπάρμπεκιου, ερασιτέχνες, πφ!)

Πάρτε το τρέιλερ:

 
 
 
Step Up 3D (2010)
 
 
 
Η τρίτη ταινία της σειράς προβλήθηκε και σε 3D τζαι τα εφφέ που χρησιμοποιούνται στις χορογραφίες είναι πολλά πιο δημιουργικά τζι εξελιγμένα. Ή ιστορία περιστρέφεται γύρω που τον κούκλο Luke (Rick Malambri) που ετοιμάζει μια ταινία για χορευτές, όταν βλέπει τον Moose όμως να χορεύκει σε ένα battle εντυπωσιάζεται. Παίρνει τον σε ένα κτήριο όπου μεινίσκουν πολλοί χορευτές της ομάδας του "House of Pirates" τζαι προετοιμάζουνται να διαγωνιστούν στο World Jam. O Luke γνωρίζει τζαι την Natalie (Sharni Vinson) την οποία φέρνει στην ομάδα τους, έσιει όμως ένα μυστικό η Natalie το οποίο καταστρέφει την ομάδα τζαι μέχρι τον τελικό γίνουνται πολλές προδοσίες τζαι νεκατωσιές. Επανεμφανίζονται χορευτές που το Step Up 2 τζαι τα χορευτικά όπως είπα είναι σαφώς εξελιγμένα, οργανωμένα, με στολές, εφφέ κλπ, αντάξια φαντάζομαι ενός παγκόσμιου διαγωνισμού χορού.
 
Που τα highlights της ταινίας είναι τα χορευτικά του Moose (μαζί τζαι με την παιδική του φίλη Camille), ο τρόπος που βρίσκει ο Luke την Natalie, οι πρόβες τους τζαι η ανατροπή με τους αντίπαλους "House of Samurai".
 
Πάρτε το τρέιλερ της ταινίας:
 
 
τζαι ένα Moose που όι, εν μου αρέσκει καθόλου:
 
 
  
 
Step Up Revolution - Step Up 4: Miami Heat (2012)
 
 
 
Η τέταρτη ταινία είναι επίσης σε 3D τζαι ξεκινά με ένα flashmob σε κεντρικό δρόμο του Μαϊάμι με την υπογραφή του "The Mob". To flashmob γίνεται θέμα στα κανάλια τζαι κανένας δεν ξέρει ποιοί εν οι χορευτές. Ο βασικός χορευτής του "The Mob" Sean (Ryan Guzman), γνωρίζει την Emily (Kathryn McCrmick) η οποία προετοιμάζεται να μπει στο Winwood Dance Academy τζαι προσκαλεί την σε ένα event όπου "ξανακτυπά" το "The Mob". Ο παπάς της Emily είναι μεγαλοεπιχειρηματίας που θέλει να ισοπεδώσει τις φτωχογειτονιές τζαι να αναπτύξει με κτήρια κολοσσούς την περιοχή, ενώ η Emily γίνεται μέλος του "The Mob" που παλεύκει να ανατρέψει τα σχέδια του. Διαταράσσονται σχέσεις, φιλίες, οικογένειες.
 
Η ταινία εν γεμάτη flashmobs, κάμνει την επανεμφάνιση του ο Moose τζαι άλλοι χορευτές τζαι βλέπεις χορό οπουδήποτε τζι εκτός διαγωνισμού πλέον.
 
Tα highlights της ταινίας είναι σαφώς τα flashmobs, αφού προσωπικά οι πρωταγωνιστές εν με ενθουσιάσαν.
 
Πάρτε το τρέιλερ τζαι μια σκηνή που το μουσείο:
 
 
 
 
 
Ο Ryan Guzman λέγεται ότι είναι ο πρωταγωνιστής της 5ης ταινίας που ετοιμάζεται φέτος, (Step Up - All In) μαζί με την Briana Evigan (Step Up 2, the Streets) τζι ελπίζω να έχουν εξελιχτεί μέχρι τότε τζαι να παρουσιάσουν το υπερθέαμα που περιμένω. Κρίμα που θα λείπουν τοπ πρωταγωνιστές όπως Channing Tatum, Jenna Dewan, Rick Malambri, Joe Slaughter αλλά μάλλον εν είχαν λεφτά να τους πιερώσουν ούλλους.
 
 
Εισηγούμαι να δείτε, αν θα δείτε, τις ταινίες ξεκινώντας που την πρώτη τζαι όι νεκατωμένα ή ανάποδα, για να βλέπετε τζαι την εξέλιξη στο χορό, στους χορευτές, στις ταινίες. Μεν κολλήσετε στα σενάρια που οκ, κάπου κάποιες ιστορίες επαναλαμβάνονται αλλά δείτε την προσπάθεια, την οργάνωση, τα χορευτικά, τις απίστευτες δεξιότητες/ικανότητες των χορευτών τζαι το τελικό αποτέλεσμα. Τζι αν δεν σας ξεσηκώσουν τότε... απέτυχα στη διαφήμιση μου αλλά φταίτε τζι εσείς που δεν αγαπάτε ή έστω εκτιμάτε όσον πρέπει το χορό.
 
Αυτά από εμένα, καλή τηλεθέαση, αν παθιαστείτε τζι εσείς αρκετά, ελάτε να ξαναμιλήσουμε.
 
 
 

Step Up!

Επειδή νοιάζομαι για το φιλοθεάμον κοινό τζι επειδή θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου, θα σας ενημερώσω γι αυτό που μόλις πληροφορήθηκα:

Φέτι τον Ιούλη θα κυκλοφορήσει το Step Up (5) - All In!

Yeah babes!




Οκ, οκ, σταματάτε να πετάσσεστε ίσια πάνω, καταλαβαίνω τη χαρά τζαι τον ενθουσιασμό σας, τζι εγώ έτσι θα έκαμνα αν δεν είχα άλλον όροφο που κάτω μου αλλά συγκρατηθείτε τζαι σύντομα θα σας κάμω έναν αφιέρωμα στις ταινίες Step Up, που είναι που τες αγαπημένες μου.




Η 5η ταινία είναι μια προσπάθεια να συνάξουν τα αστέρκα που ούλλες τις προηγούμενες, με ηχηρές απουσίες όμως κατά τη γνώμη μου, για να μεν πω ότι διαφωνώ με τους πρωταγωνιστές της. Μα η Briana? Τζαι πού εν ο Channing, η Jenna o Malambri? Τέλοσπάντων, επειδή θα έσιει Moose είμαι happy!

Άτε, πάω να συνάξω τζι εγώ υλικόν τζαι να χαζέψω τους male protagonists αλλό λλίον.

Αχ... Οι μικρές απολαύσεις της ζωής!
<3


 

chats

A. Η δίμετρη

Neerie: Μα εν το φουστάνι μου τούτο που φορείς?
Ivana: Ναι, δεν θυμάσαι? Μου το έδωσες επειδή δεν σου άρεσε
Neerie: Μα γιατί σου το έδωσα? Αφού εν πολλά ωραίο...
Ivana: Πάνω μου! Πάνω σου δεν είναι καλό, ενώ πάνω μου που είμαι δύο μέτρα γίνεται μίνι και σέξυ.
Neerie: Άτε ολάν!


Β. Η κουλ

Δώρος: Εν θυμάσαι το όνομαν της α?
Neerie: Γιατί το λαλείς τούτο?
Δώρος: Γιατί εχαιρέτισες τζι εν με σύστησες
Neerie: Α ναι, έσιεις δίκιο, συνήθως έτσι σημαίνει τούτο. Τούτην όμως θυμούμαι την τζι απλά τωρά εβιαζούμαστε...
Δώρος: Χμ
Neerie: Εν θα μπορούσα να την ξιχάσω γιατί εν αρφή του πρώτου μου έρωτα τζαι έλιωνα κάποτε να μου πει μιαν κουβέντα για τον αρφό της, εβούρουν την που πίσω...
Δώρος: ...
Neerie: Ναι, κάποτε δεν ήμουν τόσο κουλ
Δώρος: :|


Γ. Η ληγμένη

Neerie: Τούτα τα πισκόττα ελήξαν 26/4. Τί θα πάθω αν τα φάω?
Sike: Άτε πάλε
Neerie: Ok ok εν θα τα φάω
Sike: Εν πολλή η πειθώ μου
Neerie: Πράγματι



Χριστός Ανέστη ππίπολ! Χρόνια μας πολλά και καλά

απορίες πάλε

Τούτες οι κορούες που πουλούν καφέ με τα κοντά παντελονούθκια τους πόξω που κάτι αυτοκινητούθκια του χαμού, για ποιόν δουλέφκουν? Εν μόνον καφέν που κάμνουν? Η αστυνομία θα έπρεπε να κάμει κάτι?

Τούτοι οι μιτσιοί ούλλοι που γυρίζουν με τους μεγάλους πράσινους τζαι μπλε καλάθους τζαι συνάουν ξύλα, να τους αρρώσω αν τους ξαναδώ? Τζι εν θα φάω ξύλο? Μπορεί όποιος θέλει να συνάει τους καλάθους? Η αστυνομία θα έπρεπε να κάμει κάτι για τούτο τζαι γενικά για τες λαμπρατζιές? Σάννα τζι έπιαεν το μάτι μου κάπου ότι εν παράνομες οι λαμπρατζιές σε αστικές και κατοικημένες περιοχές (μόνο σε χωριά τζαι μακριά που σπίθκια επιτρέπουνται?)?

Το φαίν εν χάννει στην Κύπρο. Απόδειξη η επέκταση γνωστής ταβέρνας στην οποίαν εφάμεν εχτές τζι ενομίσαμεν ότι είσιεν γάμον ή βαφτίσια που την πολυκοσμία. Άκουσα ότι κάπου πουλούν πίττα σουβλάκια κάτω που 5 ευρώ. Αληθεύει?

Κατά τα άλλα εν μαθαίνω... Πάλε έφαα ληγμένα τζαι πονώ την κοιλιά μου, νεκατώνουμαι έσιει 2 ώρες.

Καλήν Ανάσταση, αν δεν σας δω σύντομα, κάμνουν μου πλύση στομάχου.

 

κάπως

Θέλω να γράψω ένα ποίημα γιατί νιώθω πολλά ποιητικά αυτή τη στιγμή. Ξεκινώ τζαι δεν έχω έμπνευση τελικά γιατί εκοίταξα έξω που το παράθυρο τζαι ο καιρός εν μουντός πάλε.

Τζαμαί που νιώθεις καλά ξαφνικά κάτι σε κτυπά κατακέφαλα τζι αντιλαμβάνεσαι ότι τόσον τζαιρό απλά χώνεις τα χώματα κάτω που το χαλί. Τζι ο καιρός να καθαρίσεις φτάνει αλλά η ψυχολογία σου στο ναδίρ.

Τζαι κάμνεις μιαν κουβεντούαν τη νύχτα τζαμαί που προσπαθείς να κλείσεις μάτι τζαι δεν μπορείς, ξεshειλάς που συναισθήματα, λαλείς τα ούλλα, ακούεις τον άλλο να σου λαλεί εν μαζί σου τζαι ηρεμάς. Τζαι τζοιμάσαι τζι ελπίζεις να ξυπνήσεις. Ως τζαι τούτον έπαιρνες το δεδομένο. Ότι θα ξυπνάς κάθε πρωί.

Το μόνο που μπορείς να κάμεις είναι να πεις ευχαριστώ τζαι να παρακαλέσεις να σε βοηθήσει, γιατί εσύ είσαι μικρός τζι οι δυνάμεις οι δικές σου εν λλίες. Τα παιγνίδια τα μεγάλα παίζονται αλλού τζι εσύ έλεγχο έσιεις μόνο μέσα στο σπίτι σου. Τζαι τζείνο προς το παρόν, γιατί κάποια στιγμή έτσι όπως παν θα σου το πιάσουν, τζι ούλλου του κόσμου.

Ευτυχώς οι ελπίδες σου έννεν πας τούντον κόσμο που χώμα.

Έτσι τζοιμάσαι τζι έτσι ξυπνάς. Τζαι μερικές αγκαλιές ενδιάμεσα να σε ηρεμούν τζαι να σου δείχνουν ότι εν είσαι μόνη σου. Να ξέρεις ότι ποττέ δεν είσαι μόνη σου. Αλλό μια απόδειξη τζαμαί μόλις στρίψεις στη γωνία. :)




 

narf!

Ε όι!
Αποφάσισα να περάσω στην αντεπίθεση.

Εν θα με προλάβει έτσι εύκολα το αλτζχάιμερ, η άνοια, η χαζοποίηση. Δε θα πέσω αμαχητί, ειδικά τωρά που με χρειάζεται η πατρίδα, η δουλειά μου, το σπίτι μου, ο άντρας μου, κάποιος τελοσπάντων έννα μεν?

Εδώ και καιρό παρατηρώ κάποια μικρά σημάδια ασυμφωνίας του νου μου με την πραγματικότητα. Μικρά είπαμεν. Βασικά... ξιχάννω. Τζαι φκάλλω τους άλλους πελλούς ότι έγινε κάτι, ότι είπα, ότι μου είπαν κάτι. Παλιά επάθαινα το άμαν με ξυπνούσαν, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου εμπορούσα να υποσχεθώ τα πάντα τζαι μετά να μεν θυμούμαι τίποτε.

Πλέον τα σημάδια αυξάνονται τζι αρνούμαι να ενδώσω, να γίνω σαν την Αχάπαρη τζαι τη Sike.

Αποφάσισα να εξασκώ το μυαλό μου για να μεν σκουρκάνει. Είχα αρχικά επιδοθεί σε καλλιτεχνικές ασχολίες, οι οποίες ως γνωστόν απαιτούν πνευματικήν, νοητικήν, συναισθηματικήν και σωματικήν αρμονία και συνεργασία. Για να κινήσεις το πόδιν σου ας πούμε στο ρυθμό μιας συγκεκριμένης μουσικής πρέπει να συγκεντρωθείς στον ήχο, να σηκώσεις το πόδιν τζαι να το κάτσεις χαμαί την ώρα που πρέπει τζαι όπως πρέπει: με χάρη ή/και με δύναμη, αργά ή γρήγορα τζαι χωρίς να πατήσεις κανέναν (ή εσένα). Έννεν λλίον πράμα.

Το τραγούδιν τζαι τη ζωγραφικήν είχα τα τιμήσει πιο παλιά. Είχαμεν απώλειες τζι επαρέτησα νωρίς. Έπιασα τζαι ποδήλατο. Εποδηλάτισα μια φορά μέσα σε 2 χρόνια. Οκ, εν το 'χουμε. Εδοκίμασα μαγειρική. Από φαντασία γιοκ, ότι λαλεί η συνταγή άρα πάλε εν το 'χουμε.

Δεν παραιτούμεθα όμως. Αποφάσισα να λύω σουντόκου. Καλόν ποσκόλιο στην τουαλέτα. Μόνον τα εύκολα όμως, μόνον άμαν έσιει τουλάχιστο 3 αριθμούς μέσα στα 9 τετραγωνούθκια. Άμαν πρέπει να σβήνω τζαι να γράφω, no thanx. Ε, εβαρέθηκα γλήορα.

Μετά έπιασα τα σταυρόλεξα. Λαλούν ότι με σουντόκου τζαι σταυρόλεξα είναι ο νους σε εγρήγορση τζαι πρέπει ούλλοι να κάμουμε. Ενευρίαζα με τα κινέζικα θέατρα τζαι τους γάλλους φιλόσοφους των 2 και 3 γραμμάτων που μου χαλούσαν τη ροή. Επίσης εβαρέθηκα.

Τωρά έπιασα τα παιγνίδια nintendo. Μυστήρια, γρίφοι, ππάζολς τζαι εξερευνήσεις τζαι χάνουμαι με τες ώρες. Εψές έσπαζα την κκελλέ μου ως τις 12, τζι ήμουν μεταξύ πανατόλ τζαι ύπνου. Επροτίμησα ύπνο.

1) Όι πε μου αν δεν γίνω έξυπνη! 
2) Τί εννοείς να ανοίξω τζαι κανένα βιβλίο! Ετέλειωσεν το σχολείο. Τωρά θέλω άλλα πράματα.
3) Δώσμου γρίφους τζαι ππάζολς. Είμαι έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο. I just need a pinky.
4) NARF!

χωρίς υπόθετ-ση

- Ντριν ντριν.... Έλα Ιβάνα, χρόνια πολλά μάνα μου για τα γενέθλια σου!
- Σήμερα? Είναι Τρίτη?
- Ε ναι, έννεν? 1η του μήνα. Χρόνια σου πολλά, να ζήσεις να ευτυχίσεις και ότι θέλω να αποκτήσεις...
- Όχι. Σήμερα είναι Δευτέρα.
- Μα τί λαλείς, αφού έσασα τζαι την ημερομηνία του κινητού μου σήμερα, 1η του μήνα.
- Σήμερα είναι 30. Δευτέρα. Αύριο γιορτάζω. Αλλά ευχαριστώ, να έρθεις να σε κεράσω όποτε θέλεις.
- Κόρη μα σοβαρομιλάς? Εχασκιάστηκα πάλε?
- Δεν είναι τίποτε αυτό. Θυμάσαι πέρσι? Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
- ...
- Με πήρες τηλέφωνο να μου ευχηθείς και απολογήθηκες που το ξέχασες και καθυστέρησες ένα μήνα. Ενώ μου είχες ευχηθεί έγκαιρα και μάλιστα είχες έρθει σπίτι μου. Σε είχα κεράσει, φάγαμε, διασκεδάσαμε... Ένα μήνα πριν.
- Α καλά, τζείνο ήταν τοπ. Εν το ξεπερνώ με τίποτε.
- Έχω να το λέω... Πώς γίνεται να το ξέχασες, είχες έρθει σπίτι μου... Κι ένα μήνα μετά...
- Ντάξει ΝΤΑΞΕΙ. Εν έχω υπόθεση.
- Χαχαχα... Με πήρες τηλέφωνο ένα μήνα μετά....
- ΝΤΑΞΕΙ ΛΕΜΕ. Χρόνια πολλά τζαι αύριο θα σου ξαναευχηθώ. Γεια!


Ποιός μου κάμνει σαμποτάζ? Ο μυαλός μου ή η Ιβάνα?

Τζαι φκάρτα τούντα σιόνια που πάνω, εκαλοτζαίρκασε.
 

Στο Δημοτικό

Επειδή ότι γράψω τούτες τις μέρες θαν θυμωμένο ή κουρασμένο, αποφάσισα να θυμηθώ τα χρόνια του Δημοτικού. Ώσπου να τελειώσω το ποστ θα χαμογελώ στάνταρ.

Θωρώ κάτι σούσες δίπλα τζι εκστασιάζουμαι. Πρέπει ναν το πιο ωραίο παιγνίδι για παιδιά. Πάντα εφοούμουν να σουστώ ψηλά γιατί εσούζουνταν τζι οι στύλλοι τζι εφούμουν ήταν να ππέσει η σούσα. Εθώρουν τζαι κάποιους συμμαθητές που επετάσσουνταν τζι έθελα τζι εγώ. Αλλά ήμουν σίουρη ότι θα την έτρωα κάτω με τα μούτρα.

Κάποτε, στο δημοτικό είχαμε ένα τοπούι με 5-6 δέντρα. Αποφασίσαμε ότι ήταν το δάσος μας (εμείς οι κορούες) τζι εκάμναμεν τις αμαζόνες. Μεν ξεχνάς τότε ήμαστε ττάπποι τζαι η λεμονιά εφάνταζε θεόρατο δέντρο του Αμαζονίου. Τωρά πώς ακριβώς κάμνεις την Αμαζόνα θα σε γελάσω. Έτο εβουρούσαμεν πάνω κάτω, τζι εν αφήναμε τα αγόρια να έρτουν. Σιγά μεν τους έκοφτε βέβαια. Ούτε λόγος για να σκαρφαλώσουμε πάνω στα δέντρα, πάλε εφοούμουν τζαι δεν μου επέρναν.

Τότε εδιούσαν μας τζαι συσσύτιο. Πώς γράφεται τούτο. Ναι, εστεκόμαστε στη γραμμή γιατί ήταν του προσφυγικού συνοικισμού το δημοτικό μας τζι εδιούσαν μας, γάλα τζαι ψωμί? Εν θυμούμαι να σου πω την αλήθκεια.

Στην έκτη τάξη του δημοτικού ήρταν οι "σπουδαστές". Ήταν μικροί δάσκαλοι βασικά, έτσι τους εθεωρούσαμε τζι εγώ θυμούμαι άρεσεν μου ένας. Μια φορά άρκησα να πάω το πρωί στην τάξη γιατί επήα να τους πιάσω λουλούδια. Έφαα τιμωρία.

Ενεκατσιούσα με όσους επιππιλλούσαν τις βρύσες τζι εσκέφτουμουν ότι αν επερνούσε αρκετή ώρα που την ώρα που την επιππίλλησε κάποιος (αγόρια βεβαίως) ήταν να καθαρίσει η βρύση. Τζι έτσι  εκαρτερούσα τζι εκοράτζιαζα.

Στο διάλειμμα είσιεν κάτι μεγάλους τροχούς που εβουρούσαμεν, επαίρναμε φόρα τζι εφκαίνναμεν πάνω οι κορούες. Τζι ήταν πλέον το άνδρο μας. Τα αγόρια εστέκουνταν πουκάτω τζι εξεροσταλιάζαν. Εγώ ενόμιζα εθέλαν τον τροχόν. Τωρά που το σκέφτουμαι, εν άλλα που τους αρέσκαν να θωρούν αλόπως. Αλλά ειλικρινά, νομίζω τότε ήταν πολλά πιο αθώα τα πράματα, παίζει τζαι να μεν εσκέφτουνταν έτσι. Τουλάχιστον κάποιοι. Τότε ήμαστε αθώα μωρά.

Εβάστουν μαζί μου ένα τετρασέλινο τζαι ήταν ολόκληρος θησαυρός. Κάποτε έπιανα γαλατάκι μπανάνας, κάποτε παγωτό μπανάνας ή πορτοκάλι, τζείνο που ήταν κώνος με τετράγωνη βάση. Ή ποτζείνα τα παγωτά του σελινιού που ήταν μες τα νάυλα, ούλλον χρώματα, έτρωες τα τζι εshίζαν τα shείλη σου στις άκρες. Κάποτε φρουτάκια ή πίσσες τζαι κάποτε τσίπιτος ή αφροζούα.

Εφορούσα πάντα φούστα μπλε. Εν μου άρεσκεν η ποθκιά (η μαυρόασπρη καρώ) ενώ πολλές φορές έτυχε να φορώ ότι ρούχα είχα γιατί έτσι εκάμναν πολλοί. Ειλικρινά δεν με πείραζε, ούτε εκαταλάβαινα τίποτε, το μόνο που ήθελα ήταν να μεν πιάσω ποττέ φτείρες γιατί επεριπαίζαμεν τους φτείρηες. Ναι, ήμαστε τζαι σκληρά μωρά.

Τότε εγράφαμεν μες το λεύκωμα οι κορούες. Εγράφαμεν κάτι ποιηματάκια του στυλ "αγαπάς ένα αγόρι που δουλεύει στο βαπόρι, he's very goog ναυτάκι with ωραίο προσωπάκι". Τζαι τα κλασικά Αγάπα Αγόρι Άξιο, Βάλε Βέρα Βασιλική, Γράψε Γράμμα Γούρικο, (το Δ τζαι το Ε εν τα θυμούμαι) Ζήσε Ζωή Ζηλευτή κλπ. Άμαν μας εγράφαν τζαι τα αγόρια μέσα ήταν κατόρθωμα τζι εδείχναμεν τα η μια της άλλης. Ήταν τζαι τα ερωτηματολόγια που εγώ αντρέπουμουν να γράφω. Έκαμνα συλλογή κόλλες αρωματισμένες τζαι σβηστήρκα.

Επαίζαμε τρεχτό τζαι στύλλους κυρίως, τα αγόρια επαίζαν τζαι μάππα τζι εμείς εγυρίζαμεν τζι ανταλλάσσαμεν αυτοκόλλητα (φραουλίτσα, Κάντι, στρουμφάκια κλπ.)

Ήδη χαμογελώ. Άλλη φορά τα υπόλοιπα.

Έννεν τούτα που εκάμνετε τζι εσείς?








 

κι όμως...εδώ... καλοκαίρι... λιωμένο παγωτό...χέρι

Η Ιβάνα επέλλανε με πότε έννα κάμω μωρό. Πελλανίσκω την τζι εγώ πότε έννα παντρευτεί. Εν πτοείται τζείνη όμως, απλά χασκογελά γιατί καταλάβει ότι εν για να την πικκάρω που της το λαλώ. Σιγά μεν με κόφτει, ότι θέλει ας κάμει.

Ειμαι γριππωμένη τούντες μέρες τζαι μες τα νεύρα γιατί ναν κρυάδα, γιατί να μιλά τσιρικτά η άλλη μες το τηλέφωνο, γιατί να σιωνώσει το νερόν χαμαί ο Δώρος, γιατί να μου μάσιεται ο συνάδελφος...
Βλακείες. Νευριάζω με τις βλακείες.

Με τα σοβαρά όμως είμαι πολλά ήρεμη. Εν αγχώνουμαι πλέον, ότι θέλουν ας μου πουν στη δουλειά, ότι θέλουν ας κάμουν οι πολιτικοί, καλλύττεροι δεν θα γίνουν ποττέ, αν θέλει ας έρτει μωρό αν θέλει ας μεν έρτει. Νομίζω.

Θέλω ξεκούραση τζαι ευτυχώς που με κάμνει τζαι γελώ ο Δώρος μου. Ευτυχώς που με ανέχεται.

Ξέρεις τί επαρατήρησα όταν θκιαβάζω άλλους μπλόγκερς? Ότι κάποτε ήμουν στη θέση τους τζι ένιωθα το ίδιο έντονα πάνω κάτω, ήμουν τζι εγώ κάποτε στα πατώματα τζι ένιωθα ότι εν θα μου επερνούσε ποττέ. Ένιωθα ότι εν θα αγαπήσω ξανά τζι ότι εν θα είμαι ποττέ ευτυχισμένη. Ένιωθα προδομένη που ούλλους. Εν τροχός όμως τζαι γυρίζει, τα κάτω έρκουνται πάνω αλλά τζαι τα πάνω κάτω. Έννεν πάντα νύχτα όπως βέβαια έννεν πάντα Πάσκα.

Για τους παραπάνω μας έννα γυρίσει ο τροχός. Κάποτε θα σάσουν κάποια πράματα, φτάνει να κάμουμε ότι μπορούμε τζαι να αφήσουμε τζείνα που δεν φτάνουμε - γιατί έσιει πολλά που δεν φτάνουμε -  στα σιέρκα του Θεού.

Μόνο για τους πολιτικούς τζαι την πελλάρα που μας δέρνει δεν είμαι σίουρη αν θα σάσει ποττέ. Απορώ αν μας θεωρούν τόσο βλάκες τζαι προσπαθούν να μας ταίσουν κουτόχορτο. Μάλλον εν απορώ, ξέρω το. Βλάκες δεν είμαστε όμως, κάμνουμεν τους βλάκες τζι ανεχούμαστε. Ακόμα αντέχουμεν πολλά γι αυτόν δεν εφκήκαμεν τζι εμείς στους δρόμους.

Ακόμα αντέχουμε γι αυτόν ζούμε τζι αναπνέουμε τζαι κάθε μέρα ξημερώνει για εμάς. Τελικά είμαστεν γερή φάρα.

Εθώρουν προχτές έναν αφιέρωμα στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη τζι εθαύμασα τον. Χάτε τωρά να εξηγήσεις της Ρωσσίδας τί σημαίνει να πεθανίσκεις με το κεφάλι ψηλά, στα 18 σου για το ιδανικό της πατρίδας. Κάποτε ακούαμεν για Ελλάδα τζι εγεμώνναν τα μμάθκια μας. Τωρά περιπαίζουμεν τα τετράδια του "Δεν Ξεχνώ". Εξιχάσαμεν πολλά. Γενικά, είμαστεν λαός ξεχασιάρης. Εξιχάσαμεν τζαι ρίζες τζι ιδανικά. Εν πειράζει. Εννά ξαναπάθουμεν, τζι ας μεν μάθουμεν ποττέ.

Ντάξει ντάξει σταματώ. Η αλήθκεια είναι ότι για τα πιο σοβαρά που με δέρνουν εν μπορώ να γράψω δαμαί. Γι αυτόν γράφω γενικά, βάλλω τα με την Ιβάνα τζαι χάνουμαι...

Ξέρεις κάτι? Είμαι πολλά καλά. Πραγματικά πολλά καλά δόξα τω Θεώ. Τζι έχω την έννοια σας, θκιαβάζω σας.

Τζαι το τραγούδι της Ελλάδας ήταν χάλια. Τα άλλα υποψήφια βέβαια ήταν πιο χάλια.
Επεθύμησα παγωτό.

a (gold)fish called neerie

Κάτι επάθαν τα νεύρα του εγκεφάλου που μου συνδέουν τις πληροφορίες.

Πιχι: Θωρώ μιαν κλάτσαν κάπου τζαι λαλώ α εν το χαμένον ζευγάριν τζείνης που είδα προχτές. Ξιχάννω να γυρέψω την προχτεσινήν. Μετά θκυο μέρες βρίσκω την προχτεσινή κατά λάθος. Πάω να έβρω την πιο πρόσφατην, χασιμιά. Τελικά ή δεν θυμούμαι τίποτε ή εν την ίδιαν που θωρώ συνέχεια τζαι παίρνω την βόλτες μες το σπίτι.

Έγραψα σας για το μαύρο τρικό που έλισεν πάνω του το χαρτομάντηλο στο πλύσιμο. Ξιχάννω πώς πρέπει να το καθαρίσω. Κατά λάθος βρίσκω το κολλητικό ρολό στο ερμαράκι κάτι μέρες μετά. Λαλώ κάτι το ήθελα τούτο. Ο μυαλός μου δεν τα συνδέει τα θκυο. Σήμερα που είδα το παλιό ποστ, εθυμήθηκα ότι το τρικό εν μες το δωμάτιο τζαι το ρολό μες την κουζίνα. Έπρεπε να κάμω συνειδητήν προσπάθεια να θυμηθώ το τρικό ΤΖΑΙ το ρολό. Ααααααν θυμηθώ πόψε μπορεί να τα έβρω τζαι τα θκυο να δοκιμάσω αν καθαρίζει.

Το ίδιο με την μαύρη κλωστή. Έπρεπε να ράψω κάτι. Θωρώ την μες το μπάνιο, λαλώ έθελα την κάτι. Θωρώ τη φανέλα μες το σαλόνι, λαλώ τούτη θέλει ράψιμο. Ο νους μου αρνείται να συνδέσει τα θκυο εκτός αν τον αναγκάσω τζαμαί επί τόπου, τζείνη την ώρα να θυμηθεί.

Τζαι τωρά έπρεπε να κάτσω να πονήσω τον εγκέφαλο μου να θυμηθώ τζαι να συνδέσω τα τρία παραδείγματα με το θέμα τζαι να τα γράψω.

Πόσες φορές μου έτυχε να ξεκινήσω να πάω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού να έβρω κάτι τζαι ώσπου να πάω να ξιχάσω... Τζαι να ξανακάμω την ίδια διαδρομή πίσω πέρκι θυμηθώ.

Τζαι προψές είδα όνειρο ότι είχα συνέχεια έτσι κενά μνήμης, εξεκίνησα να πάω κάπου, δεν εθυμούμουν που, εθυμήθηκα, εξαναξίχασα τζαι ξανά τζαι βασικά εγύριζα βόλτες σαν τη χαμένη επειδή δεν εμπορούσα να συγκρατήσω τίποτε στη μνήμη μου.

Κατά τα άλλα, πράματα που εγίναν πριν χρόνια θυμούμαι τα σαν να ήταν χθες.

Τί έχω?
Ις δέαρ α ντόκτορ ιν δε χάος?

Μιτσοκαμμά μου το αλτζχάιμερ?
 

bullying

Εδιάβαζα πολλά άρθρα για το bullying (εκφοβισμό?) στα σχολεία τελευταίως τζαι πως παρατηρείται μια έξαρση στους "πολιτισμένους" λαούς (βλέπε Αμερική, Αγγλία, Κύπρο). Τελευταίως ευδοκιμεί ιδιαίτερα το φρούτο του διαδικτυακού εκφοβισμού τζι εγίναν γνωστά αρκετά περιστατικά εφήβων που λόγω bullying στο ίντερνετ και εκτός, η ζωή τους έγινε ανυπόφορη τζαι τελικά αυτοκτονήσαν.

Τραγικό για να πω το ελάχιστο. Είμαστε για κλάματα εμείς οι "μορφωμένοι" τζαι "πολιτισμένοι" που αφήνουμεν έτσι φαινόμενο να αλωνίζει στα σχολεία και όχι μόνο.

Μαζί με την ταshινόπιττα, ανακάλυψα τελευταίως ότι το bullying εν ιδιαίτερα διαδεδομένο σε όλες τις ηλικίες, χώρους και επαγγέλματα!

Θα ξεκινήσω που τα απλά καθημερινά.
 
Έναν τζαιρό που η Ιβάνα επαρακολουθούσε πολλά τα ελλαδικά ΜΜΕ, εκόλλησε μου το παρατσούκλι Μητσοτάκης. Επειδή έτυχε σε 1-2 φάσεις να θεωρήσει ότι της έφερα ατυχία (είδε περίοδο την ίδια μέρα με μένα, αρρώστησε την ίδια μέρα με μένα), άρκεψε να με λαλεί γκαντέμω τζαι κάπου άκουσε για το Μητσοτάκη, ότι τον θεωρούν γκράντε γκαντέμη. Όπου επηαίνναμε εφώναζε με Μητσοτάκη τζι αναφέρετουν σε μένα με το προαναφερθέν παρατσούκλι μπροστά σε άλλους (τζαι στην παρουσία μου). Τζαι "μην της πείτε τίποτε, θα το γρουσουζέψει, χαχαχα". Τζαι ούλλοι να φίρνουνται τζαι να γελούν τζαι να την αντιγράφουν. Μιαν, θκυο, τρεις, εσπάσαν τα νεύρα μου. Εν εκαταλάβαινε ότι με ενοχλούσε, ελάλεν το πείραγμα, εγώ ελάλουν το χοντράδα τζαι όσον παραπάνω ενευρίαζα τόσο παραπάνω το ελάλεν. Ώσπου τζι έκοψα της την καλημέρα τζι εξίχασεν το. Οκκέι, τωρά μιλούμεν πάλε αλλά κατά καιρούς βρίσκει μου διάφορα παρατσούκλια. Εκουράστηκα να τσακκώννουμαι μαζίν της.

Ο θείος μου. Ξέρει ότι είμαι μιας συγκεκριμένης σχολής σκέψης τζαι κάθε φορά ρωτά με αν άλλαξα γνώμη τζαι λαλεί μου ότι κάποτε έννα βάλω νου. Περιπαίζει με τζαι γελά μπροστά σε άλλους που είτε συμμερίζονται τις δικές του ιδέες είτε φοούνται να μιλήσουν. Εν θέλω να τσακωθώ μαζίν του γιατί παλιά εβοήθησε μας πολλά. Κόφκω του τα τηλεφωνήματα τζαι ρωτά με πού χάνουμαι.

Ο κάποτε κολλητός μου. Επερίπαιζε με που ήμουν στέκκα, που είχα σπυρούθκια, που εν έπιννα (κλασική ατάκα "μα ακόμα κάμνει σε παρέα τζείνη?") τζι εγώ επειδή είχα μέγα κόμπλεξ να μεν του λαλώ ποττέ τίποτε. Να μεν θέλω να δείξω ότι εθίκτηκα τζαι μέσα μου να στενοχωρκούμαι. Σιγά σιγά εχαθήκαμε.

Ένας παλιός μου μάστρος. Να μου λαλεί ότι εν καταλάβω, να μου κλείει το τηλέφωνο, να μου φωνάζει, να με λαλεί αχάπαρη τζαι μάλιστα μπροστά σε άλλους (καλά τούτο έκαμνεν το σε ούλλους).

Οκκέι, πες οι μάστροι ως επί το πλείστον έτσι συμπεριφέρουνται.
Πονεί παραπάνω όμως άμαν σου το κάμνουν άτομα που υποτίθεται αγαπούν σε τζαι νοιάζουνται σε.

Έννα με πεις εύθικτη τζαι θα σιεις τζαι δίκαιο. Ούτε θέλω να περνώ στην αντεπίθεση τζαι να αποστομώνω τον άλλο. Εν πολλά low ακόμα τζαι για εμένα. Έννα μου πεις ότι οι καλοί λοαρκασμοί κάμνουν τους καλούς φίλους τζι άμαν σε ενοχλεί κάτι πε το. Η εμπειρία μου έδειξε μου ότι τις παραπάνω φορές δεν αξίζει να ασχοληθείς γιατί ο άλλος εν τόσο στραβός που δεν καταλάβει ότι πληγώνει, ότι εξεπέρασεν κάποια όρια - τζαι το πραγματικά λυπηρό είναι που δεν τον κόφτει καν. Τούτο που πολλοί βαφτίζουν πείραγμα είναι στην πραγματικότητα υποτίμηση του άλλου, μειώνουμε τον άλλο για να εξυψώσουμεν τον εαυτό μας... Ό,τι πιο κομπλεξικό τζι εγωιστικό. Τζαι να σου πω κάτι τελευταίο? Ούλλοι μας κάμνουμεν το κάποια στιγμή. Απλά ελάχιστοι το αναγνωρίζουμεν. 

Κάποτε δεν είχα τη δύναμη να το διαχειριστώ. Μετά ήθελα να τσακωθώ με ούλλους. Τωρά θέλω απλά να είμαι ήρεμη τζαι να μεν με επηρεάζει.


 

σχεδόν απάτη

Ξέρω τουλάχιστον 3 παντρεμένες κοπέλες που στη διάρκεια του γάμου τους είχαν ένα πολλά σοβαρό πειρασμό ράτσας "ελεύθερο αρσενικό που κοντοσυνάεται τζαι παίζει με τα συναισθήματα της παντρεμένης, συμπεριφέρεται της σάννα τζι εν θεά τζαι τζείνη νιώθει να χάνει τη γη κάτω που τα πόθκια της".

Η ράτσα του λαλεί τα ούλλα, εν γλυκομίλητος, ερωτεύσιμος, εν έτοιμος -στα λόγια- να προσφέρει όσα δεν προσφέρει ο σιακόλας, ο εμίρης του κατάρ ο ταρζάν τζι ο σάκης ρουβάς μαζί, αψηφώντας σύζυγο, παιδιά της γυναίκας τζαι την κοινωνία ολόκληρη. Με λλία λόγια, παίζει το αππαρίν τους κατ' εμέ. Αλλιώς, ήβραν τζαι κάμνουν.

Έννα μου πεις, η παντρεμένη τί γυρέφκει τζαι διά τους σημασία? Εσυζητήσαμεν επανειλημμένως με το Δώρο για το θέμα, είπα του ότι μια γυναίκα εν γυρέφκεται συνήθως για τους ίδιους λόγους που γυρέφκεται ένας άντρας. Ο άντρας μπορεί εύκολα να τσιλιμπουρδίσει με άλλην γιατί απλά του εσηκώθηκε τζαι παράλληλα να "αγαπά" την γυναίκα του. Τζαι μετά να της πει ότι δεν εσήμαινε τίποτε για τζείνον η άλλη. Φυσικά φαντάζομαι τα ίδια μπορεί να πει τζαι στην άλλη για τη γυναίκα του. Lame αν με ρωτάς, κάτι εν πάει καλά με την αγάπη του ή με το νου του αν γυρέφκεται αλλού.

Ένιγουέι, εγώ υποστήριξα ότι μια γυναίκα, ως επί το πλείστον εν θα το κάμει απλά για να περάσει μιαν σεξωτική βραδιά, αν απατήσει θα είναι επειδή δεν της συμπεριφέρεται καλά ο άντρας της ή δεν λαμβάνει τη σημασία που θέλει μια γυναίκα που τον άντρα της, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι η γυναίκα απαλλάσσεται της ευθύνης. Υποστήριξα σθεναρά πως η γυναίκα εν πιο συναισθηματικό ον, αν κάμει κάτι εν που χρειάζεται αγάπη (μάνα μου μας). Ντάξει, σε κάποια φάση αναγκάστηκα να ομολογήσω ότι πλέον τζαι γυναίκες παντρεμένες ή σε σχέση μπορεί να κάμουν one night stand απλά για την πλάκα.

Ένιγουέι ξανά.

Πράγματι, και στις 3 των περιπτώσεων που γνωρίζω, οι σύζυγοι ήταν στην κοσμάρα τους, σάννα τζαι δεν υπήρχεν η γυναίκα τους ή δεν την εκτιμούσαν ή δεν της το έδειχναν. Μετά από παρά τρίχα ολίσθημα, ευτυχώς τζι οι 3 εν ευτυχισμένες πλέον με τους αντράδες τους θέλω να πιστεύω, αλλάξαν τα πράματα άρδην, εξεφορτωθήκαν τους επίδοξους μνηστήρες τζι ανάσανα τζι εγώ γιατί εν η αλήθκεια αγχώνουμουν. Και στις 3 περιπτώσεις νομίζω, οι αντράδες εμυριστήκαν μνηστήρα τζι εφέραν τα μίλλια τους. Δεν ξέρω αν αλλάξαν συμπεριφορά, αλλά οι γνωστές μου εσταματήσαν να κλαιν τζαι ούτε λόγος για μνηστήρες πλέον.

Ο λόγος που τα λαλώ αυτά είναι γιατί αν μου τύχει εμέναν ποττέ θα πελλάνω. Αλλά εν η αλήθκεια, που τότε που επαντρεύτηκα εξαφανιστήκαν οι μνηστήρες. Ούτε για δείγμα λέμε. Βέβαια ούτε καν διανοούμαι, ούτε θέλω να δώκω ευκαιρία πλέον, ούτε καλή τζι ευγενική είμαι, το φλογοβόλο μου βλέμμα επόκατσεν τζαι αν με κοιτάξει κανένας περίεργα κάμνω την αλλοίθωρη.

Ο Θεός να γλέπει τζαι να σιέπει.
 
 
 

the voice

Ο συνάδελφος δίπλα έσιει πελάτη. Εν τον είδα αλλά η φωνή του πελάτη εν πολλά ωραία. Τόσο που έρκεται μου να πεταχτώ να δω αν έσιει ρίγα, πέννες, ζάχαρη ο συνάδελφος, κάτι να μου δώσει. Βέβαια δεν ξεχνώ πως κάποιοι που με είχαν μαγέψει με τη φωνή τους, τότε που εμίλουν στα chat τζαι μετά δειλά δειλά ανταλλάξαμεν τζαι τηλέφωνα, απογοητεύαν με με την φάτσαν τους, επειδή άλλωσπως τους εφαντάζουμουν με βάση τη φωνή τους.

which reminds me: εθίστηκα με το "The Voice". Είδα την ελληνική εκδοχή που έκαμε πρεμιέρα την Παρασκευή τζι άρεσεν μου πολλά! Το χιούμορ τζι η άνεση των παρουσιαστών, η έκπληξη τους άμαν γυρίζουν να δουν ποιός τραγουδά, η αγωνία αν θα γυρίσουν, η προσπάθεια τους μετά να πιάσουν τον υποψήφιο στην ομάδα τους, άρεσεν μου πολλά λέμε! Εν το καλλύττερο talent show που είδα ως τωρά! Ο Ρέμος καλούης, με δυνατές ατάκες, η Βανδή επίσης ατακαδόρα τζι ανατρεπτική, εφκήκεν μας τζαι ροκ τζι ούλλοι θέλουν την, ο Μιχάλης πολλά διασκεδαστικός, η Μελίνα λλίον αγχωμένη αλλά κατά τα άλλα κούκλα!

Έψαξα να δω αντίστοιχα show σε άλλες χώρες τζι έππεσα πάνω στο αγγλικό, season 1 (blind auditions). Επέλλανα! Άrεσεν μου πολλά η χημεία των παρουσιαστών, ήταν πιο χύμα τζαι πιο πλακατζήες, ο will.i.am, η Jessie J, o Tom Jones τζαι ο Danny O' Donoghue. Ούλλοι ένας τζι ένας αλλά μαζίν ήταν απολαυστικότατοι!

Έβαλα τζι έναν επεισόδιο του φετινού, με τους Kylie Minogue τζαι Ricky Wilson που αντικαταστήσαν την Jessie τζαι τον Danny, αλλά ομολογώ εν μου άρεσεν τόσο. Η Kylie εν υπερβολική, φέρτε πίσω την Jessie!

Είπαμε, προς το παρόν θωρώ τα blind auditions γιατί θεωρώ ότι εν το πιο διασκεδαστικό κομμάτι.

Ου, ώσπου να τα γράψω τούτα έφυεν τζι ο πελάτης.

 

ληγμένα

Όταν επέστρεψε ο Δώρος ερώτησα τον αν ήταν εντάξει το σάντουιτς του. Είπε μου με μιαν ανησυχία ότι εν εκατάλαβε τίποτε γιατί επείναν. Είπα του τζι εγώ για την πρασινάδα τζαι ότι ήμουν καλά. Για κάποιον περίεργο λόγο εν ηρέμησεν η φάτσα του...

Το απόγευμα επέμενε να πάει να αγοράσει καινούργια μαγιονέζα. Λαλώ του εν καλή τζείνη που έχουμε. Ληγμένη μεν, αλλά εν μες το ψυγείο, εν παθαίνει τίποτε στον ένα μήνα, εγώ έφαα τζι είμαι καλά. Εν τον έπεισα.

...Είπα να μεν του πω ότι ήπια τζαι γάλα το πρωί που είσιεν ημερομηνία λήξης 7/1/2013. Τζαι ότι αφού ήταν μες το ψυγείο!

Επαναλαμβάνω ότι είμαι μια χαρά, οργανικά. Ο νους μου όμως, έννα σας γελάσω



 

μουχλιασμένο σάντουιτς

ΜΟΛΙΣ έφαα μισό σάντουιτς με μουχλιασμένο χωμί. Εν η αλήθκεια ήταν παράξενη η γεύση του αλλά η πείνα μου εν με άφηνε να σταματήσω. Όταν επιτέλους αντιλήφθηκα την πρασινάδα πάνω στο ψωμί (μετά που χλαπάκιασα το μισό είπαμε) άρκεψα να αναρωθκιούμαι τί να κάμω:

Να πάω να κάμω εμετό να τα φκάλω?
Οξά να περιμένω στη μισή ώρα να δώ αν θα έχω πόνους στο στομάχι τζαι να δω αν τα φκάλω διαφορετικά?

Εν τίποτε σοβαρό οξά να φάω τζαι μια σοκολατούα να πάει πάσα κακό?
Αφού πεινώ ακόμα.

Κάποιος με παρόμοια εμπειρία να με διαφωτίσει? Έννα πάθω τίποτε?


Σημείωση: Εγώ το έκαμα το σάντουιτς, είτε δεν επρόσεξα το μουχλιασμένο ψωμί το πρωί είτε εμούχλιασε που την ώρα που το έκαμα ως τωρά (είχα λιώσει βούτυρο πάνω στο ψωμί και το σάντουιτς ήταν εκτός ψυγείου ως τωρά)


Εμ... χελπ?


 

σοκολατικές ανησυχίες


Πρέπει να σας πω για τις σοκολατικές ανακαλύψεις μου.

Η Κιτ-Κατ με γεύση πορτοκαλιού είναι η καλλύττερη που εφκάλαν μέχρι σήμερα! Βέβαια εν αρκετά γλυτζιά, μπορεί παραπάνω τζαι που την αυθεντική. Εν σοκολατί ακόμα το χρώμα της μεν ανησυχείτε.





Ανακάλυψα επίσης (είπαν μου) ότι η λευκή σοκολάτα (ρόφημα) που λατρεύω γίνεται με άσπρη νουτέλλα. Γκες τί θα αγοράσω σήμερα που το μπακάλη!





Επίσης, η νέα Bubbly της Cadbury που διαφημίζουν στις πινακίδες εν ίδια στη γεύση με την Twirl (της Cadbury). Περιπαίζουν μας πως τάχα εν νέο προϊόν αλλά αφού γευστικά εν το ίδιο. Τέλειο btw.





Φέτος εθυμίσαν μου τί τέλεια σοκολάτα εν η Ίον αμυγδάλου την οποία είδα σε μορφή Άγιου Βασίλη για τα Χριστούγεννα!!




Τζαι τέλος, νικητής του 2013 στα σοκολατογλυκίσματα ανακηρύσσεται το Ferrero Rocher. Έσιει σε γνωστή αλυσίδα φούρνων.




Εκάλυψα σας πιστεύκω για την επόμενη τριμηνία.


άτε έβαλα τζαι εικόνες


 

drama political queen

Άρκησα σήμερα. Εν εσηκώννουμουν το πρωί γιατί άρκησα εψές πάλε, εν επρολαβα να λούσω μαλλιά ούτε να κάμω τίποτε να φάω στη δουλειά, έπιασα έναν κότσο, μια μασιούα, έβαλα τα αρβυλούθκια γιατί πονώ τα πόθκια μου με τα τακούνια, εμπήκα μες το εφεδρικό αυτοκίνητο γιατί δεν έβρισκα τα κλειθκιά του δικού μου τζαι μπαίνοντας στο αυτοκίνητο θωρώ ότι λείπει το ένα μου σκουλαρίκι! Έφκαλα τζαι το άλλο. Έτσι χάλιν φτάνω δουλειά.

Άρκησα είπαμεν. Πάλε. Εν εξεκίνησεν καλά ο χρόνος.
Κάθουμαι, κρυώνω, είμαι με το σάκκο στο γραφείο, πονεί με η κκελλέ μου που την αϋπνία τζαι τον κότσο τζαι τα μμάθκια που που το πισί, αλλά εν μπορώ να ξαπολίσω τον κότσο γιατί θα είμαι όπως την ξιαξιά. Εν με βολεύκει η καρέκλα, κάθουμαι πάνω στο πόδι μου κάθε μισή ώρα τζαι τελικά πονώ το γόνατο μου τζι είχαν δίκιο που μου το είπαν.

Έχω πισκόττα στο γραφείο που τα πέρσι και αγαλλιάζουμαι που τα ανακαλύφκω στο συρτάρι. Τρώω 12 μόρνινγκ κκόφφι με τον πρώτο καφέ στις 10 τζαι αφού παρολίγο να ποτζοιμηθώ πάνω στην καρέκλα. Στις 1 βρίσκω ένα μήλο με κάτι τρυπούες, τρώω το εκτός τις τρυπούες τζαι μεγαλώνει ο πονοτζέφαλος μου γιατί εν σκληρό το μήλο. Περνά η ώρα, ο Δώρος εν μου απαντά να δώ τί κάμνει τζαι προσπαθώ να φκω που το αδιέξοδο της υπόθεσης που έχω να χειριστώ. Τρώω αλλό 7 πισκόττα. Σε έτσι περιπτώσεις θυμούμαι ούλλα τα ποστς που εδιάβασα ποττέ για procrastination τζαι αποφασίζω ότι εν καλή ιδέα να καθαρίσω το μυαλό μου διαβάζοντας για άλλα πράματα. Αφού σε έτσι περιπτώσεις εν η καλλύττερη ευκαιρία να κάμεις κάτι άλλο που υπό άλλες συνθήκες δε θα έβρισκες ώρα ή όρεξη να κάμεις.

Μπαίνω ποτζεί ποδά να διαβάσω για το κυπριακό γιατί άκουσα μιαν ατάκα προχτές τζι εξένισε με. Θκιάβάζω διάφορες απόψεις, συγκρίνω με τζείνες που άκουσα στη συζήτηση προχτές τζαι καταλήγω στο ότι δεν έχουμεν έναν πολιτικό με τσαμπουκά, έναν που να τολμά να πιάσει τα πράγματα στα σιέρκα του, να κινηθεί έξυπνα, να κάμει κινήσεις, συμμαχίες, που να μεν φοάται το πολιτικό κόστος τζαι να βάλει πρώτα κάτω τον εαυτό του για το καλό της πατρίδας. Δεν έχουμεν έναν πολιτικόν που να αγαπά πραγματικά την πατρίδαν του. Ούλλοι σχεδόν που εφκαίνναν ήταν μεγαλοεπιχειρηματίες τζαι δικηγόροι με image makers για να φκαίννουν πάντα κούππα άπαννη στις τηλεοράσεις τζαι άμαν σβήνουν οι κάμερες να τζεπώνουν λεφτά τζαι να τρων αμπελοπούλια με τους μέχρι πρότινος πολιτικούς τους αντιπάλους. Να διορίζουν ερευνητικές επιτροπές, τζαι πίσω τους να κανονίζουν την πάντα τους για να μεν τους εκθέσουν.

Είσιεν έναν, μόνον ένα κατά την άποψη μου που με τα δεδομένα της εποχής, με τα όσα εγνώριζεν - τζαι όι όσα γνωρίζουμεν εμείς σήμερα με τα παρασκήνια τζαι τις συνομωσίες - έκαμεν ότι καλλύττερο θα μπορούσε να κάμει κάποιος στη θέση του τότε. Ετόλμησεν, επρότεινεν, έξερεν να μιλά, αγαπούσεν τον τόπον του, ο νους του δεν ήταν στα λεφτά τζαι πραγματικά επροσπάθησεν για τούτον τον τόπον. Όσοι τον αγαπήσαν, άλλοι τόσοι τον εμισήσαν τζαι επροσπαθήσαν να τον φκάλουν που τη μέση. Πε μου αν έσιει έναν να αξίζει σήμερα που τζείνους που εμπήκαν τζαμαί να μας κυβερνήσουν. Αν έσιει έναν που να πονεί τούντον τόπο τζαι να τολμήσει να ορθώσει το ανάστημαν του σε τζείνους που κινούν τα νήματα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, να κόψει ο νους του, να πάρει αποφάσεις, να κάμει πολιτικές, να κάμει ότι περνά που το σιέριν του να τον σώσει. Γιατί εν που το σιέριν τους που περνά τζαι όι που το δικό μας. Έσιει έναν ηγέτη? Πραγματικό? Δημοκρατία τζαι πελλάρες. Ολιγαρχία, δικτατορία  τζι εν πολλύν μας με έτσι μυαλά που κουβαλούμε.

Εν κολλώ στο παρελθόν αλλά δεν βλέπω ότι έσιει μέλλον τούτη η χώρα εκτός αν χρησιμοποιήσουμε σωστά το χαρτί που μας ήρτεν τωρά. Αν κάμουμε σωστές συνεργασίες τζι αν δεν ξεπουλήσουμε το χαρτί μας τζι αν δεν το πουντζιάσουν τζείνοι που θα το διαχειριστούν. Έναν πολιτικό με κότσια ρε παιθκιά.

Πονώ ακόμα την τζεφαλή μου. Θα κάμω αλλό μιαν προσπάθειαν για το περιπλεγμένο της υπόθεσης που χειρίζουμαι τζαι θα λιποθυμίσω.


 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...