πώς να

Πώς να μεγαλοποιήσεις μιαν κατάσταση/φκάλεις απωθημένα, άμαν βαρκέσαι, χρησιμοποιώντας τις λέξεις αμπέλι, λάττε, βάτο:


Προς την Ιβάνα:


Άκου να δεις κοκόνα μου
σύναξε το σικλίν σου
τζύλα τζαι τ' αμαξούδιν σου
τζαι αέρα στο παννί σου!

Αν έσιεις κάτι για να πεις
τζι οι λέξεις στάσσουν μέλι
κόπιασε να συντύχουμεν
που κάτω που τ΄αμπέλιν

Αν είσαι με τες μαύρες σου
πάλε κόπιασε δάττε
να ξαλαβρώσεις νακκουρίν
τζαι να σου κάμω λάττε

Αν όμως έρτεις που ποδά
να φκάλεις τη χολή σου
τζαι κάμεις με με το ζαννίν
κακόν της τζεφαλής σου!

Άλλον να μπαίνεις του σπιθκιού
να λάμπεις πάνω ως κάτω
τζι ο τόπος να φωτίζεται,
σαν την καιομένη βάτο

Τζι άλλον να φέρνεις shειμωνιάν
με το ζαβόν το δειν σου
να στάσσεις το φαρμάτζιν σου
τζαι να καρτερώ πότε έννα φύεις
 

κι η Ιβάνα μπορεί να γράψει ποίημα

Περνούν οι μέρες γρήγορα
κι η neerie όλο παχαίνει
είναι σαν βόδι στον αγρό
που τρώει και δεν χορταίνει

- είδες? που λες ότι δεν μπορώ να γράψω ποίημα?
- έκαμες τα σιόνι! εν τούτα που ήθελες να γράψεις?
- όχι, έχω κι άλλα, δες

Της λέω να τρώει λιγότερο
κι αρχίζει να θυμώνει
μα τρώει τον περίδρομο
κι αμέσως μετανιώνει

- έσιε χάρη που τρώω τωρά τζι εν μπορώ να επέμβω
- εξακολουθείς να πιστεύεις ότι δεν μπορώ να γράψω?

Τα ρούχα της δεν την χωρούν
τα φερμουάρ δεν κλείνουν
πετάγονται κουμπιά παντού
και μόνη την αφήνουν

- σάννα τζι επαράκαμες το?
- εγώ γελάω πάντως

Της λεν να πάει περπάτημα
έστω να κολυμπήσει
μα μόνο τη μασέλα της
θέλει να εξασκήσει

- σοβαρά επαραφόδευσες το!
- τι το έκανα? εντάξει έχω και καλά να πω

Σαν έρθει το μωράκι της
ο κόσμος μας θα λάμψει
 
 - καλύτερο τώρα?
 
κι εγώ ελπίζω στα κρυφά
του Δώρου της να μοιάσει

- ... εφάν σε οι καλοσύνες... τουλάχιστον στο τέλος συμφωνούμε



 

μεν

Μεν μου λαλείτε ότι μετά τη γέννα θα αρκέψουν να ππέφτουν τα έξτρα μαλλιά που απέκτησα λόγω των ορμονών της εγκυμοσύνης.

Ή ότι η επιδερμίδα μου θα γίνει πάλε λιπαρή.

Ή ότι θα κάμω το λιγότερο ένα χρόνο να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης.

Ή ότι εν θα μπορώ να χορέφκω ένα μήνα μετά τη γέννα.

Ή ότι είμαι παλαβή που ενώ υπάρχει επισκληρίδιος επιλέγω να γεννήσω χωρίς ενέσεις.

Ή ότι είμαι παράξενη αν δεν θέλω κανέναν εκτός που τον άντρα μου στην κλινική άμαν γεννώ.

Ή ότι το μωρό πρέπει να το βαφτίσει ο κουμπάρος.

Ή ότι πρέπει να θηλάσω ειδάλλως εν είμαι καλή μάνα.

Ή ότι πρέπει να θηλάσω μόνο στις αρκές, μετά να κοιτάξω να τζοιμούμαι καλά τζαι να μπει το μωρό σε πρόγραμμα.

Ή ότι έβαλα πολλά κιλά ήδη τζαι να κόψω τα γλυκά!!

Ή να τρώω μαύρο ψωμί αντί άσπρο.

Ή να τρώω συνέχεια χόρτα τζαι φρούτα. Τζαι όσπρια.

Ή να μεν στενοχωρκούμαι γιατί περνά η στεναχώρια πάνω στο μωρό.

Ή να περπατώ, να κολυμπώ, να ασκούμαι κάθε μέρα.

Ή να μεν κάμνω πράματα κουραστικά.

Ή να απαντώ τηλέφωνα τζαι να μεν χάνουμαι.

Ή να μεν πιάνω το παραμικρό βάρος.

Ή να πηαίννω να θωρώ τον ένα τζαι τον άλλο που με καλιούν.

Ή ότι θα πετακτεί το αρφάλι μου έξω.

Ειλικρινά, τούτο το τελευταίο εν μπορώ να το χειριστώ.


 

έννοιες μιας (?) εγκύου

Πριν ένα μήνα η καθαρίστρια είπε μου ότι ούλλον πελλάρες τρώω, βρίσκει μες τον κάλαθο μου περιτυλίγματα σοκολάτας, κουτιά τσιπς κλπ. Σήμερα θα ξεφλουδίσω το νεκταρίνι μου τζαι θα πετάξω το το 1/8 του καρότου με το κοτσάνι για να μάθει.

Προψές η θεία είπεν μου ότι που την εγκυμοσύνη άσπρισα. Τί εννοείς άσπρισα? Εν καλό ή κακό τούτο? Νομίζω επροσβάλτηκα τζι είπα της έννα πάω θάλασσα να μαυρίσω το σαββατοκυρίακο. Μετά που ώρα αποφάσισα ότι εν καλό να ασπρίζεις τζαι αντιλήφθηκα ότι εν κοπλιμέντο που μου έκαμε. Σόρρυ θεία.

Άμαν πάω στο περίπτερο μεν μου λαλείς να σου φέρω γάλα ή νερό. Εν βαρετή πλέον μια μονόλιτρη μπουκάλα έξτρα να κουβαλώ 5 λεπτά περπατητή μες το λάλλαρο, μαζί με τα δικά μου περιπτερικά. Καλλύττερα να πιάσω μόνο τη μπουκάλα σου.

Οκκέι που τα φορέματα μου τα καλοκαιρινά μόνον ένα μου κάμνει πλέον. Κανεί γάμους τζαι βαφτίσια peoples. Δεν έχω τί να φορήσω. Να μεν μιλήσω για παπούτσια.

Ο άντρας μου έδειξε μου ένα συγκινητικό βίτεο στο οποίο εγώ εσυγκινήθηκα τζαι τζείνος όι. Τζι εσκέφτηκα ότι εν άσπλαχνος. Αλλά εξανασκέφτηκα το τζι είπα γιατί να ανοίξει να το δει in the first place, τζαι να μου το δείξει τζιόλας? Busted :)

Εξεκίνησα να γράφω ημερολόγιο τάχα για το μωρό, να τα δει πόννα μεγαλώσει αλλά η αλήθκεια είναι ότι αντρέπουμαι να γράφω συναισθηματισμούς σε έναν αγέννητο ακόμα μωρό. Έτσι εκατέληξε ναν για εμένα μια μορφή σημειώσεων για τα χάπια που πίνω τζαι την πυρά. Τζαι σκέφτουμαι άμπα τζι έβρει το κανένας τζι έτσι γράφω αποστασιοποιημένη τζαι συσταρισμένα.

Άμαν με νευριάσει η Ιβάνα εν την αφήννω να τζίζει πάνω στην τζοιλιά μου. Ούτε να μιλά του μωρού. Βάλλω ρούχα πάνω στην τζοιλιά να μεν την ακούει.

Ακόμα δεν εκατάληξα στα τραγούδια που θέλω να αναγνωρίζει το μωρό όταν γεννηθεί τζι έτσι εν του βάλλω να ακούει μουσική. Όσον καθυστερώ βλάπτω τη μουσική του παιδεία?

Ως επίσης, επαρατήρησα ότι η φωνή μας άμαν μιλούμε στα μωρά ανεβαίνει μιαν οκτάβα τζαι γίνεται σχεδόν τσιριλλικτή. Εν θα αναγνωρίζει την (κανονική) φωνή μου μετά πόννα γεννηθεί.

Ξέρω ότι οι παππούδες θα δώκουν του μωρού να δοκιμάσει καφέ πας τη μούττη του πισκόττου, παγωτό/σοκολάτα πας τη μούττη του κουταλιού, μπύρα πας τα shείλη του ποτηριού, ενάντια στις οδηγίες των γονιών τζαι νευριάζω. Πριν λλίον τζαιρό εσυμφωνούσα με το σκεπτικό "εμάς πώς μας εμεγαλώσαν? Ετρώαμεν τζαι χώματα τζαι μια χαρά εμεγαλώσαμεν". Τωρά είπαμεν, νευριάζω μόνο στη σκέψη.




 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...