που το αμπέλι

Ξέρεις, έννεν τόσον εύκολο. Έννα μου πεις, τί εν εύκολο? Τζαι γιατί ναν εύκολο? Για να πετύχεις κάτι που αξίζει θέλει κόπο, θυσίες, πόνο...

Καμιά φορά φταιν τζι οι προσδοκίες. Είτε εν πολλές, οι δικές σου, είτε μυθοποιείται η κατάσταση τόσο, που είσαι μια ζωή κομπλεξαρισμένος γιατί δεν ήταν όπως το επερίγραφαν, δεν ήταν όπως το είχες μες το μυαλό σου.

Τούτον εν το μειώνει απαραίτητα, απλά επιβεβαιώνει ότι πρέπει να προσπαθήσεις. Πάντα να προσπαθείς. Αν έχεις κάποιες στιγμές ανάπαυσης, τζείνες ένι, μεν ψάχνεις άλλες, συνέχεια να προσπαθείς, να μην επαναπαύεσαι. Να ξέρεις ότι εν στη φύση μας να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας. Τον καλό μας εαυτό. Αλλά τζι έτσι να μεν ένι, ίσως κάποιοι άλλοι το εβάλαν σκοπό τους να σε καταστρέψουν. Φαίνεται σου περίεργο? Μπορεί να μεν τους ξέρεις, να μεν τους βλέπεις, ούτε τζείνοι να σε ξέρουν, μπορεί να μαγειρέφκουν το μέλλον σου για εσένα, χωρίς εσένα. Μπορεί τζαι ναν πεπεισμένοι ότι εν για το καλό σου. Το πιο πιθανόν όμως να μεν τους κόφτει ιδιαίτερα. Κλασικά, έτσι πάει, μεν περιμένεις να σε νοιαστούν. Τζι έτσι πρέπει να φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου, μεν περιμένεις που τους άλλους. Τζαι μεν σοκάρεσαι. Ούλλα να τα περιμένεις που τους άλλους.

Ξέρεις κάτι όμως? Ήδη έχασες τη μπάλα. Τόσην ώρα μιλώ για εσένα, να προστετέψεις τον εαυτό σου, τζαι είμαι σίουρη ακούεις με προσεκτικά, μετά που λίγη σκέψη ίσως συμφωνήσεις στα παραπάνω. Ήδη έκαμα σε φοινιτζιάν, ότι ούλλα εξαρτώνται που σένα, να διεκδικήσεις τζαι να ανταμοιφθείς... Κλασικό γνώρισμα της εποχής μας τούτες ούλλες οι συμβουλές αυτοβελτίωσης και λοιπά νεο-διαφωτιστικά φρούτα.

Μια παρένθεση. Εδιάβαζα σήμερα ένα ρητό που έλεε, πριν μου μιλήσεις για την πίστη σου, για το Θεό σου, για το τί εν σωστό, δείξε μου πρώτα τί κάμνεις, για τον διπλανό σου, τον μακρινό σου, πως τους αντιμετωπίζεις, τζαι θα αποφασίσω εγώ τί τζαι αν θα πιστέψω.

Γενικώς, οι πράξεις μιλούν τζαι όι οι κουβέντες, τα ποστς, τα άρθρα, μαθαίνεις μεν αλλά αν είσαι σκεπτώμενο άτομο εν θα τα καταπιείς έτσι, θα ψάξεις να δεις πράξεις, για να πιστέψεις τζείνον ποιυ τα λέει.

Κλείνει η παρένθεση. Θα σου πω κάτι μεγαλειώδες τωρά. Μεν φοάσαι, έννεν δικό μου. άλλοι το είπαν, αλλά πιο σημαντικό, άλλοι εκάμαν το βίωμα τους. Εγώ τούτους θέλω να ακούω. Τούτοι εν τα πρότυπα μου. Λοιπόν: κρίνεσαι γενικότερα στη ζωή σου, που τη στάση σου απέναντι στους άλλους. Όπως τζαι να το κάμουμε, εγώ τούτο δέχουμαι σήμερα.

Ξέρεις, αν μιλήσω για εμένα, για τη δική μου στάση, αν κάμω μιαν κριτική, πρέπει να κοιτάζω χαμαί, να κάτσω σε μια γωνιά τζαι να λαλώ συγγνώμη. Της γωνιάς. Ώσπου να μάθω, να συνηθίσω στη λέξη, να την πω τζαι δυνατά. Εν φτάνει να την απαιτώ που τους άλλους. Πρέπει να την ακούσω που τη δική μου φωνή.

Γιατί? Εν είμαι μόνη μου. Τζαμαί που λαλώ ότι φταίει ο άλλος για τη "δυστυχία μου" (λέμε τώρα, άλλοι πνίουνται, κρούζουν, εκλέγονται...) έρκουνται τούτες οι σκέψεις να μου πουν "παρέτα μας τζαι φέρ' τα μίλλια σου". Εν σου χρωστά κανένας τίποτε, ότι κάμουν να λαλείς ευχαριστώ τζαι να δεις εσύ τι κάμνεις για τους άλλους. Πρώτα εσύ. Πρώτα εσύ να ζητήσεις συγγνώμη τζαι να μεν γυρέφκεις καφκά για να δικαιωθείς τάχα. Μεν θίγεσαι, μεν πληγώνεσαι, δες τα δικά σου φταιξίματα, δες πόσα εζήτησες που τον άλλον, αν τον εγονάτισες, αν τον έγραψες, αν τον άφηκες μόνο του σε κρίσιμες στιγμές. Φταίεις παραπάνω από όσο εφαντάστηκες. Βασικά δεν το φαντάζεσαι, δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία.

Πρόσεχε όμως. Πρόσεχε μεν φτάσεις στο άλλο άκρο. Τύψεις τζαι "δεν με αντέχω άλλο" τζαι "πώς ΕΓΩ εμπόρεσα"... εν πάλε ύποπτες. Ππέσε που το εγώ σου, πε ναι, εγώ το έκαμα, λάθος μου. Τζαι διόρθωσ' το.

Ξέρω εν δύσκολο. Εν τούτη η μαγκιά. Έφυες. Μεν το σκεφτείς άλλο, κινδυνεύεις να αναθεωρήσεις. Έφυες.

Τζι έλα αύριο να μου πεις αν ηρέμησες μέσα σου. Αν έσασεν η καρδιά σου.


...Πάω.





(αμπελοφιλοσοφώντας)

ανασκαφές για τσιαττιστά (update)

Οι bloggers εβαδώσαν τα
ότι είχαν να πουν, είπαν
όσοι εν τ' αφήκαν, χώνουνται
τζι ιδιωτικοποιηθήκαν

Είναι τζαι κάποιοι αθκειασεροί
ή δεν κλειδοστομιάζουν
ότι θυμούνται σιαίρουνται
ή με ούλλα νευριάζουν

Καθώς τα βλογς ψυχομαχούν,
γυρόν ο κόσμος κρούζει,
στέλλουν για εκπτώσεις ες εμ ες
μαλλούπας τζαι νατούζι

εξέθαψα λλία τσιαττιστά
που κάτω που το πρέμιξ
- αφού εν της μόδας τα ρετρό -
τζαι θα τα κάμω ρέμιξ.




 

Ποίημαν ερωτικόν
 
Πρώτη δημοσίευση: Monday, August 25, 2008
 
  
Κάθε βολάν που με θωρείς
φυλλοπετά η καρκιά μου
αννοίουσιν τα πνευμόνια μου
τζαι λάμπει τζι η θωρκά μου

Ροδίζουν οι βουκκούδες μου
τζαι δρώννω πάνω ως κάτω
μουθκιάζουν τα shειλούθκια μου
σα να έφαα ξυδάτο

Κάθε βολάν που σε θωρώ
ταράσσουν τα μυαλά μου
τεντώννουνται τα νεύρα μου
τζι οι τρίshιες στα μαλλιά μου

Δίννεται το στομάshιν μου
τζαι χάννω τη μιλιά μου
κλειδώνουσιν οι αρθρώσεις μου
πονώ τζαι τα νεφρά μου

 
©



Όρομαν

Πρώτη Δημοσίευση: Monday, September 1, 2008
 
 
Εψές εθώρουν όρομα
πως ήσουν στην αυλήν μου
πως έκοφκες τα φκιόρα μου
τζι εβούρας την αρφήν μου

τζι ευτύς εποταβρίστηκα
που πας στο παραθύρι
τζι είδες με τζι έπαιξες πελλόν
για τζείντο παναϋρι

είπες μου πως επαίζετε
πως αγαπάς με εμέναν
τζαι πως τα φκιόρα που έκοψες
ήταν τα μαραμμένα

τζι επίστεψα σου ζάββαλλιν
τζι έστειλα σου φιλούδιν
τζι επήα πάλε τζι έππεσα
όπως το αγγελούδιν


μα το πρωίν που εξύπνησα
τζι εφκήκα να ποτίσω
εσιάστηκα σε που έφεφκες
απού την πόρταν πίσω


©



Κάθουμαι κά΄ στην τερατσιάν
 
Πρώτη Δημοσίευση: Tuesday, September 2, 2008


Kάθουμαι κά΄ στην τερατσιάν
συνέχεια μαραζώνω
που μου είπες πως δε μ΄αγαπάς
να φάω δεν ξορτώννω

Τότες που σου πα σ΄αγαπώ
εγέλασες μου τζι είπες
"
Δεν είμαι για τα δόντια σου
- πον τζαι γεμάτα τρύπες!


Εγώ δεν ππέφτω μάνα μου
εγιώνι είμαι φευγάτος
είμαι τζαι πολλοπάητος
σαν του Bασίλη* ο γάτος!"

Αχ κάττε μου τζαι να' ξερες
πως την καρκιάν μου ΄ρίζεις
είμαι καψούρα που τζαιρόν
τζι εσύ ούτε να με φτύσεις!

Τζαι στο ΦουΜπου έκαμα ρικκουέστ
για να με κάμεις φίλη
συνέχεια πέμπω σου φωτό
με σουφρωμένα shείλη

Ππέφτω τη νύχτα τζι εν καμμώ
πίννω, καπνίζω βίρα
εγίνηκα συνέταιρος
με την ΚΕΟ την μπύρα
 
Κάθουμαι κά΄ στην τερατσιάν
τζαι καρτερώ να ρέξεις
τζι άμα σ΄ακούσω τζαι σφυράς
τζαι δω σε τζαι κοντέψεις

Θα στολιστώ, θα χτενιστώ
θα βάλω σέξι φούστα
θα βάλω τα βρασιόλια μου
που χώννω στην αμπούστα

Μ΄έναν πλατύν χαμόγελον
θα σου μιτσοκαμμίσω
τζαι θα σταθώ στο δρόμο σου
να φύεις δε θα σ΄αφήσω

Μα αν κάμεις τον αχάπαρο
τζαι δω πως δε σε νοιάζει
που λιώννω για ένα σου φιλί
τζαι τρώει με το μαράζι


Όπως θα φεύκεις, έγλεπε!
Θ΄απλώσω την ποδάκλαν
τζι αν δεν σε ρίψει ο έρως μου,
θα ππέσεις που την κλάππαν!

©



 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...