Δεν συμβαίνουν πολλά συνταρακτικά πλέον στη ζωή μου. Και αυτό είναι καλό. Ρωτούν με τί κάμνω, πως περνώ τζαι η απάντηση μου είναι να περιγράψω μιαν ημέρα της εβδομάδας. Δεν έχω άλλα νέα, μεν επιμένεις. Τίποτε τρελό ή τρομερά ενδιαφέρον. Τζι όμως, εν η πιο περίεργη φάση μου, η πιο δύσκολη τζαι κουραστική ίσως τζαι ξέρω ότι θα γίνει ακόμα πιο κουραστική.
Σκέφτομαι ότι κάποτε είχα συνέχεια αλλαγές, σκαμπανεβάσματα, συναισθηματικές εξάρσεις, δράματα, ενθουσιασμούς, τζι επερνούσα τα ούλλα μόνη μου ως επί το πλείστον. Ούτε να τα συζητήσω δεν ετολμούσα, έτο έγραφα καμιάν πελλάρα δαμαί, έχωννα τα μέσα σε υπονοούμενα για να μου περάσει. Τωρά σκέφτομαι ότι ήμουν πραγματικά drama queen, αλλά ξέρω ότι ακόμα είμαι, ακόμα μπορεί να αναγάγω το παραμικρό σε τεράστιο γεγονός τζαι να μεν ξεκολλώ, αλλά λέω καλά που ετέλειωσε τζείνη η φάση. Γιατί θέλει πολλήν παραπάνω ενέργεια η παρούσα μου φάση. Τζι εν χωρεί δράματα δαμαί.
Σκέφτομαι ότι έζησα έρωτες, καλάν, οι παραπάνω ήταν μέσα στο νου μου μόνο, έζησα δυνατές σχέσεις, φιλίες, το πιο challenging όμως ως τωρά ήταν να κρατήσω τη σχέση που έχω τωρά, να την ισορροπήσω με το μωρό, να μεν χάσω τζαι τον εαυτό μου μέσα στην καθημερινότητα. Έχασα με εν η αλήθεια λλίον, νιώθω ότι οι ανάγκες μου έρχονται τελευταίες μετά από τις ανάγκες των άλλων τζαι παλεύκω να ακουστώ πολλές φορές. Όμως ευτυχώς ακούγομαι, δεν έσιει δράματα συνήθως. Τα δράματα σκοτώνουν. Τούτα τα σκωτζέζικα ντους φοβίζουν με πολλά πλέον. Ούτε οι χλιαρές καταστάσεις μου αρέσκουν, αλλά προς το παρόν προτιμώ τες. Ώσπου να δυναμώσω να αντέξω δράμα ξανά, αν ποτέ χρειαστεί -που σίουρα θα ξαναχρειαστεί.
Άρα, το βλογ επαναπροσδιορίζεται ως αυτοβιογραφικό και ουχί ιδιαίτερα αποκαλυπτικό, ανιαρό, να γράφω καμιάν σκέψη τζαι προβληματισμό έτσι χαλαρά, όπως ήθελα να το κάμω εξ' αρχής τζαι πάντα έφκαιννε μου αλλιώς. Καλώς ή κακώς εμείναμεν εμείς τζι εμείς τζι εν έσιει πολλές απαιτήσεις η κατάσταση, ούτε πολλούς αναγνώστες. Εχάθηκεν τζι ο panic...
Επαρέτησεν μας τζι η Ιβάνα, γκομενίζει κάπου σε εξωτικές παραλίες, στέλλει μου καμιάν κάρταν μέσα μέσα να κιστίζω γιατί δεν γουστάρει τα φεϊσμπούκια ιμίsh...
Προχτές είδε μιαν πρόσφατη φωτό μου τζι είπεν ότι εγίνηκα διπλάσια με μαύρους κύκλους στα μμάθκια, τζαι ότι τζείνη εν size 10 ακόμα τζαι ξανθή. Απάντησα της ότι εγώ τουλάχιστον έχω άντρες μικρούς και μεγάλους που με αγαπούν ανεξαρτήτως του μεγέθους μου. Εν μου ξαναμίλησε που τότε... Θα ήθελα εν η αλήθεια να πάω να απλώσω μιαν θεϊκήν κορμάρα σε κάποιο παραλιακό κρεββατάκι, έτσι για μιαν ώρα, να θυμηθώ πως είναι, να νιώσω το "είμαι θεά τζι εν με κόφτει τίποτε", όσο μάταιο τζι αν ακούεται...
Θα ήθελα τζι άλλα πράματα τα οποία δεν εξαρτώνται καθόλου από εμένα αλλά τέλοσπάντων. Πλέον η πιο ωραία μου στιγμή είναι η ώρα που τζοιμίζω το μωρό στην αγκαλιά μου τη νύχτα... τζαι πάω εγώ για ύπνο! Ο ύπνος εκατάντησεν ο νέος ανεκπλήρωτος μου έρωτας.
Οι εκλογές για να γράψω τζαι κάτι επίκαιρο, αφήκαν με ελαφρώς ευχαριστημενότερη από άλλες χρονιές, έτσι για να ισοζυγιάσει η απογοήτευση με την γιουροβίζιον.
Έχω τζι άλλα άσχετα να πω αλλά μπορώ να τα αφήσω για άλλη φορά. Μεν λείψουν ούλλα σήμερα.
Ττά-Τα που λαλεί τζι ο γλύκας μου