Ιβάνα και ψαράκι

Ιβάνα: Περίμενε, να σου πω. Ήρθε από εδώ ο αγαπημένος σου ξάδερφος πριν και σου έφερε δώρο  ένα ψαράκι.
Ν: Ψαράκι? Γιατί? Εν γιορτάζω
Ι: Δεν ξέρω. Επειδή σε αγαπά πολύ.
Ν: Καλά, κράτα το δαμαί γιατί βιάζουμαι, εν θα πάω που σπίτι τωρά, αύριο πιάνω το
Ι: Καλά θα σου το φυλάξω










Ν: Ήρτα. Πούν' το ψαράκι μου?
Ι: Μέσα στο θάλαμο.
Ν: Ήταν πολλή πυρά? Τί γυρέφκει μες το θάλαμο?
Ι: Είναι μια χαρά μην ανησυχείς!


Ν: (ανοίγει θάλαμο) ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ?
Ι: Τί έπαθες?








Ν: Μα.... εν τούτο το δωράκι-ψαράκι μου?
Ι: Ναι γιατί?
Ν: Ε...ψόφησε







Ιβάνα και καταιγίδα

Ιβάνα πήγε σήμερα δουλειά με μακρύ παντελόνι, ψηλά τακούνια στα παπούτσια, ομπρέλα και αδιάβροχο σακάκι.

Από το πρωί περιμένει την καταιγίδα που είπαν σε όλα τα δελτία ειδήσεων.

Την είδε κανένας?
Κάπου?
Στην Κύπρο?

Έχασε το δρόμο?
Ξεχάστηκε σε άλλη χώρα?



 

Ιβάνα Vs μάππα 1-0

Ιβάνα πριν μέρες συζητούσε με ένα ομονοιάτη κύριο. Είχε θυμώσει που πέρασε με κλήρωση το Αποέλ κί Ιβάνα ρώτησε:

Ι: Γιατί κύριος ομονοιάτης δεν χαίρεσαι που πέρασε μια κυπριακή ομάδα?

ΚΟ: Γιατί όταν πααίννουν εξωτερικό να παίξουν κουβαλούν έναν σωρόν ελληνικές σημαίες, ούτε μια κυπριακή! Ούτε πως εν κυπριακή ομάδα!

Ι: Και ομονοιάτες τί κάνουν? Παίρνουν κόκκινες σημαίες με τον Τσε.

ΚΟ: Ε τζαι? Εν ήρωας.

Ι: Κυπριακός ήρωας?

ΚΟ: Όι, αλλά εν έσιει σχέση.

Ι: Γιατί δεν παίρνουν φωτογραφία του Αυξεντίου, για παράδειγμα?

ΚΟ: Μα τί λαλείς άσχετη ρωσσίδα? Δαμαί μιλούμε για ήρωα μεγάλου βεληνεκούς.

Ι: Και ο Αυξεντίου δεν βοήθησε στην ανεξαρτησία της Κύπρου? Της χώρας σου?

ΚΟ: Ου, εν καταλάβεις!

Ι: Ιβάνα δεν καταλάβει ή εσείς μπλέκετε κόμματα με ότι κάνετε στην Κύπρο? Μόνο το φαί έμεινε να το βαφτίσετε δεξιό-αριστερό.

ΚΟ: Μα ίντα κόμματα μπλέκουμεν κόρη? Λαλούμεν εν μεγάλος ήρωας ο Τσε. Εναντιώθηκε στον καπιταλισμό, επάλεψεν για κοινωνική ισότητα.

Ι: Πόσοι ομονοιάτες ξέρουν έστω δύο πράγματα για τον Τσε? Και γιατί είναι αποκλειστικά δικός σας ήρωας? Των ομονοιατών?

ΚΟ: Ε ποιού ένι? Των καπιτάλων αποελίστων? Των φασίστων?

Ι: Εννοείς ότι η Ομόνοια υποστηρίζει τον σοσιαλισμό και την ισότητα?

ΚΟ: Ε ναι!

Ι: Δεν είναι μόνο ποδοσφαιρική ομάδα?

ΚΟ: Είναι η ομάδα του απλού λαού!

Ι: Του αριστερού εννοείς. Και πρέπει τα μωρά να γίνονται από μικρά ομονοιάτικα, χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί.

ΚΟ: Ε ναι. Ύστερα αν γίνουν με άλλη ομάδα?

Ι: Αμάν! Τί ολεθρος για τον ομονοιάτη πατέρα!

ΚΟ: Μα ννάμπου θέλεις να πεις? Ότι οι αποελίστες που δεν παίρνουν μιαν κυπριακήν σημαίαν στο γήπεδον εν καλλύττεροι? Που εν καταδέχουνται ότι εν Κυπραίοι?

Ι: Το ίδιο πράμα είναι. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα κόμματα από τις ομάδες. Οι χορηγίες να είναι καλά! Κι επιπλέον, δεν έμειναν πολλοί κύπριοι παίκτες στο ποδόσφαιρο. Γιατί δεν πιάνετε κύπριους παίκτες?

ΚΟ: Αφού δεν παίζουν μάππαν οι δικοί μας.

Ι: Καλά το λες. Μια χαρά είναι κι οι ξένοι, Ιβάνα χαίρεται να βλέπει ότι ξένοι διαπρέπουν στην Κύπρο.

ποιός θέλει?

 
Αγαπητή Georgia,

Κάθε φορά που μπαίνω στο βλογ σου νιώθω ενοχές. Είσαι η μόνη blogger που βλέπω να διαμαρτύρεσαι συνέχεια για την κατάντια της Κύπρου τζαι να κουντάς τον καθένα με τις λέξεις σου να ταράξει, να δει 2-3 πράματα τζαι να καταλάβει ότι τον περιπαίζουν. Ότι μας περιπαίζουν χρόνια τωρά ούλλοι τζείνοι που κρατούν τα ηνία, φαίνουνται ότι εν με το μέρος του λαού τζαι ταυτόχρονα γεμώνουν τις πούντζιες τους, κλέφκοντας που τις δικές μας.

Εγράψαν τζι άλλοι βλόγγερς κατά καιρούς ωραία ποστς, φιλοσοφικά, ανοιξοματικά και καλά που να φαίνεται ότι προβληματίζονται, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι γενικά, δεν προβληματιζούμαστεν αρκετά.

Στες άλλες χώρες κάμνουν διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες για την οικονομική κατάσταση, ακόμα τζαι στην Ελλάδα εκάμαν κάποτε αλλά πλέον εσιωπήσαν τζαι πίννουν τα φραπέ τους. Άνεργοι μεν, πίνοντες τα φραπέ τους δε. Έννα μου πεις τζαι τί άλλο να κάμουν? Ένιξέρω.

Εμείς τί κάμνουμεν? Εμάς ανατινάξαν μας, εκουρέψαν μας, εφορολογήσαν μας, εκόψαν επιδόματα, απολύσαν κόσμο, αυξήσαν τις τιμές τζαι ακόμα δεν άρκεψεν η κατρακύλα μας. Ακόμα τίποτε δεν είδαμεν. Το μόνο που θωρούμεν είναι τους πολιτικούς να παίζουν με τον πόνο μας. Τζαι να καρτερούμεν ότι θα μας σώσουν, όσοι μας καταστρέφουν χρόνια τωρά. Πόσον αδαείς είμαστεν? Πόσον πολλά δεν μας κόφτει μάλλον?

Τωρά προσπαθούν να μας εμπλέξουν σε πόλεμο τζαι δεν εταράξαμεν που την καρέκλα μας. Θα είναι υποστηρικτικός λέει ο ρόλος των βάσεων. Τζοιμούμαστεν τον ύπνο του δικαίου, τζοιμίζουν μας μάλλον τζαι δεν θα ξέρουμεν πόθθεν μας ήρτεν. Στις άλλες χώρες εφκήκαν τζαι διαδηλώνουν εναντίον της επέμβασης των Αμερικάνων τζι εμείς που είμαστε δίπλα που τη Συρία είμαστεν απλοί θεατές.

Τζαι το χειρότερο, μεταξύ μας είμαστεν διχασμένοι. Που τα κόμματα, ως τις μάππες, για ούλλα φταιν οι άλλοι, ποττέ εμείς. Επιάμεν τα συστήματα των πολιτικών μας που ποττέ δεν παραδέχουνται ότι φταιν. Τζαι τσακκωνούμαστε ποιός έφερεν την κρίση. Τζαι υποστηρίζουμεν τους πολιτικούς ακόμα! Ξέρουμεν γιατί. Γιατί οι παραπάνω επωφεληθήκαμεν κάποια στιγμή που κάποιον που έσιει θέση ισχύος.

Το θέμα είναι τί κάμνουμεν τωρά τζαι να πάει. Συζητούμεν μεταξύ μας ποτζεί ποδά, γράφουμεν, φωνάζουμεν ότι εφτάσαμεν στον πάτο. Κανένας όμως δέννεν διατεθειμένος να ταράξει που την καρέκλαν του τζαι να κινηθεί συλλογικά. Ειδικά αν έσιει δουλειάν ακόμα, τζαι προσπαθεί να σάσει την πάνταν του. Τζαι γιατί να μεν την σάσει? Αφού κανένας άλλος εν θα παλέψει για τζείνον.

Γι αυτόν σου λαλώ. Νιώθω τύψεις όποτε σε διαβάζω τζαι θαυμάζω που μάχεσαι. Μακάρι να μπορούσα να κάμω κάτι παραπάνω. Θέλω.

 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...