τουρλουτ

Σήμερα είμαι η "χαρά" του οφθαλμολουτρόφιλου, αφού εχάλασεν το αιρκοντίσιον στη δουλειά, άνοιξα παράθυρα πέρκι ξιδρώσω τζι έμεινα με την τελαντωτή φανελλούα. Υπό πιο δροσερές συνθήκες θα εφορούσα τζαι ριχτή φανέλα που πάνω γιατί τα εφαρμοστά δεν εφαρμόζουν πλέον, αλλά αποφάσισα να αγκαλιάσω τον πιο χυμώδη μου εαυτό τζαι ας ξεshειλώ ποτζεί ποδά.

Συγχαίρω που δαμαί την μπέα για το ποστ της αλλά εγώ δεν εσυμφιλιώθηκα ακόμα με το μετά-τη-γέννα σώμα μου. Είμαι κάπου μεταξύ άρνησης τζαι θυμού, αλλά τις τελευταίες μέρες άρκεψα τη διαπραγμάτευση με τις κουμέρες για γυμναστήριο. Έσιει μιαν εβδομάδα είπαμε να ξαναξεκινήσουμε. Εν ήδη Πέμπτη, ακόμα να πάμε.

Πόσοι που σας εγοράσετε παιγνίδια για τα μωρά σας μετά που έρευνα (για ναν εκπαιδευτικά), ενθουσιασμό (γιατί εν διασκεδαστικά), ματαιοδοξία (γιατί εν όμορφα/εξεζητημένα) τζαι τα κοπελλούδια σας αγνοήσαν τα παντελώς τζαι προτιμούν να παίζουν με κουτάλες, μαππούες ή το κινητό σας? Ωραία, κατεβάστε τα σιέρκα, τζι εγώ, προφανώς. Έπιασα του παίχτη ένα βιβλίο τσόχενο για λεπτές κινητικές δεξιότητες, με ζώα, φερμουάρ, κουμπούθκια, είδαμεν το μια φορά μαζί, δεν του εξανάτζισε. Έπιασα του μιαν κουρσούα μιτσιά τύπου matchbox που ήταν τζαι 5 ευρώ που ανοίγουν οι πόρτες της γιατί εθυμήθηκα τα νιάτα μου που έπιαννα τις κουρσούες του αρφού μου, αλλά έσυρνε την κάτω που τη τσουλήθρα τζι εφκήκαν οι πόρτες. Μα κανένας σεβασμός! Έπιασα του άλλες κούρσες με τηλεχειριστήριο, έφκαλεν τους τροχούς, τα φτερά, εφάκκαν την χαμαί, έφκαλε την αντένα που το κοντρόλ τζαι εδιαμέλισεν τες σιγά σιγά. Ο παπάς του έκλαιεν τες. Το καλόν, ακόμα παίζει με το κουρσο-απομεινάρι άμαν αθθυμηθεί. Φακκά το χαμαί εννοώ. Έπιασα του μίκυ πλαστικά κλειδιά με ήχους να μασά, προτιμά να μασά τα κλειδιά τα δικά μας τα ξιμαρισμένα. Το χειρότερο δε, είναι που ο παίχτης εράγισε την οθόνη του τάμπλετ μου (το οποίο θεωρεί δικό του) γιατί άμαν νευριάσει (και όχι μόνο) σύρνει πράματα χαμαί. Εφτάψυχο εν τω μεταξύ, συστήνω σας το λενόβο, ακόμα δουλεύκει (έσυρεν το κάτω 4 φορές, έσιει άλλο τρεις ζωές).

Πήγα να πάρω μαγιό ρε συ, πρώτη φορά μετά την εφηβεία μου αποφάσισα να γυρέψω ολόσωμο. Οι τιμές τους κυμαίνονται κάπου μεταξύ 50-100 ευρά. Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί που έπιαννες 4-5 κομμάθκια για 50 ευρά που το ιντιμίσσιμι τζι έκαμνες mix and match για 4 χρόνια. Τωρά πρέπει να πιάσεις μαγιό που να στηρίζει στήθος (γιατί εν κάμποσο πλέον), να μεν σιωνόνεται έξω, να μπορείς όμως να θηλάσεις άμαν πρέπει. Να μαζεύκει λλίον την τζοιλιά, να χώνει τις δίπλες της πλάτης, να καλύπτει αρκούντως τον πισινό, μεν σου πω να έσιει φουστούα πουκάτω. Πάνω που 80 ευρά τούτα ούλλα. Τζι εν βάλλω έναν παντελονούι τζαι μιαν φανέλα να μπω στο νερό τζαι κανεί?

Το άλλο περίεργο με τις παραλίες είναι που μπορώ να δείξω τα δικά μου ή να δω τα κάλλη (ή μη) του καθενός που δεν ξέρω ή ξέρω τζι εν απόλυτα αποδεκτό, αλλά σε μιαν καφετέρια ή τελοσπάντων οπουδήποτε αλλού θεωρείται ανάρμοστο. Πάλε καλά δηλαδή. Μπορώ να δω την κυτταρίτιδα, τις ελιές, τα παχάκια και τα μεγέθη/σχήματα των μερών σου ενώ ρε φίλε δεν με κόφτει, δεν θέλω να θωρώ το εφαρμοστό μαγιοβρακούι σου. Χαλάρωσε ή μεν πηαίννεις παραλία θα μου πεις. Έσιεις τζι εσύ τα δίκια σου. Η κοινωνία μας εν περίεργη είπαμεν.

Ντάξει εν θα θίξω άλλα κοινωνικά θέματα σήμερα.

Τελικά έπιασα το πιο φτηνό μαγιό, του μίκυ διώ του κουτάλια πλαστικά να μασά, έπιασα 15 μάππες του παίχτη να παίζει τζαι θα παρακαλώ να μεν ξανασύρει το τάμπλετ χαμαί γιατί εμείναμεν έτσι.

Εν τω μεταξύ έχω τρείς σοβαρές απορίες για το σουρβάιβορ και τους σουρβαιβορόπληκτους σαν του λόγου μου:
1. γιατί εφόσον έγινε η ένωση των ομάδων ακόμα κάθουνται ξεχωριστά στις κερκίδες (τωρά μάνα μου, ο Ντάνος μου κάθεται μόνος του)
2. γιατί εφόσον έγινε ατομικό το παιγνίδι ακόμα ψηφίζουν και καλά αγωνιστικά αλλά ψηφίζουν τον πιο αδύναμο να φύει? Θέλουν να έσιει άκσιον το παιγνίδι οξά φοούνται μεν τους ψηφίσει μετά που πίκκαν ο δυνατός?
3. γιατί εκίστησα πραγματικά που ερωτεύτηκεν την βαλαβάνη ο ντάνος?


Και για να μην ξεχνιόμαστε #ntanosFTW, #ntanostruesurvivor, #mariekatsetimappaxamai


Οι άντρες που τον Άρη


Έχοντας πλέον δύο γιους, η περιέργεια μου για τους άντρες έχει εκτοξευθεί στο διάστημα, ανησυχώ, προβληματίζουμαι τί χρειάζονται, τί θα χρειαστούν στο μέλλον τζαι πόσα μπορώ να τους προσφέρω εγώ για να γίνουν "σωστοί" άνθρωποι ή τελοσπάντων να επιβιώσουν, να χαίρονται τζαι να διούν χαρά όσο μεγαλώνουν.

Τούτον έβαλε με στη διαδικασία να προσπαθώ να μάθω ξανά τον άντρα μου, να αναθεωρήσω τις απόψεις μου περί ανδρίλας τζαι βασικά να προσπαθώ να μπω μες το νου τους που εν στενός τζαι μονόδρομος. 

Τόσα χρόνια η Ιβάνα εδίδαξε με πολλά. Έμαθε με η πελλή πως να αποκωδικοποιώ τις συμπεριφορές τους, να καταλαβαίνω γιατί θυμώνουν, γιατί μιλούν, γιατί δεν μιλούν τζαι να δρω ανάλογα. Η Ιβάνα όμως έβλεπε μόνο δράση-αντίδραση τζαι δεν έφτασε στην ουσία.

Την οποία (ουσία) καλούμαι να ανακαλύψω τωρά εγώ. Βάζοντας τις δικές μου ανάγκες σε αναμονή (όπως είπα τζαι σε προηγούμενο ποστ), τωρά πρέπει να ανακαλύψω τί χρειάζουνται πραγματικά ως ενήλικες άντρες. 

Κάποια πράματα εν γνωστά, μάππα, σεκς, νο-μουρμουρκόν, φρέσκο φαϊ, σεβασμό, αναγνώριση, να μεν μουρμουρώ, ταξίδια, ησυχία, να μεν τους μάχουμαι, μπύρες, πι-σι γκέιμς κλπ. Άμαν τους τα παρέχεις τούτα είναι κατά το 49% ευτυχισμένοι. Το άλλον 51% είναι να τους προλαβαίνεις. Να είσαι μες το νου τους πριν μπουν τζείνοι. Έννεν δύσκολο, άμαν έβρεις το κλειδί. Μετά εν παιγνιδάκι. Εν λέω να τους παίζουμε στα δαχτύλια μας, αγάπη μου αν το διαβάσεις ποττέ τούτο να ξέρεις εν εσάς που σκέφτουμαι τζαι πως να σας κάμουμεν ευτυχισμένους. 

Το θέμα είναι ότι εμείς οι γυναίκες επικεντρωνούμαστε στις δικές μας ανάγκες τζαι απαιτούμε να τις ικανοποιούν, κοινώς, τραβούμεν το shοινί,  ενώ αν είχαμε το κλειδί στον αντρικό νου θα ευτυχούσαμε δίπλα τους τζι εμείς αυτόματα. Switch on και φωτίζεται ούλλον το δωμάτιο - φάση. 

Εν θα κάμω τον ξερόλα, έχω κάποιες θεωρίες, πιο μετά ίσως τις γράψω δαμαί. 

Έτσι που λες. Έφαα πολλά άκυρα που την αθωότητα, αφέλεια, υπερβολική άνεση ή ανασφάλεια μου. Π.Ι. Προ Ιβάνας. Μετά ήρτεν τζι άνοιξε μου τα μμάθκια αλλά ήταν πλέον αργά. Ευτυχώς ήβρεν μου το Δώρο. Ακόμα ζηλεύκει είπα σας? Αλλά εν το παραδέχεται. Ακόμα λαγκοδέρνεται (τζείνει λαλεί ότι "έσιει την ώρα της ζωής της" - κάμε ακριβή μετάφραση). Αλλά σύντομα θα την κάμω εγώ να τρίφκει τα μμάθκια της με τις ανακαλύψεις μου. 

Προς το παρόν να καταγράψω κάποιες κατραφατσιές, που δείχνουν τη διαφορά στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε, έτσι για να μεν τις ξιχάσω τζαι για να γελάσει το μουτρούδιν σας:

- Περπατώ με φίλην Σάββατο βράδυ, βλέπω γνωστό ανερχόμενον αθλητικόν αστέρι σε μικρήν απόσταση, βουρώ τζαι λαλώ του χαζοχαρούμενα: γεια σου, εγεννηθήκαμεν την ίδιαν ημερομηνία! χιχιχι *all flirty*. Η απάντηση του: "Ε και???". Η φίλη μου (τζι εγώ) εσκεφτήκαμεν "μα τί κάφρος, έλλειψη τρόπων/κοινωνικής μόρφωσης/πιλέ μου λλίου marketing". Εν σημαντικό να αναφέρω ότι φίλος μου, όταν του είπα τί έγινε, μου είπε "καλά σου έκαμε!"

- Το κλασικό: φκαίννεις πρώτο ραντεβού με κάποιον, περνάς πολλά ωραία, barely reaching second base, φέφκετε, μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Τούτο που ήξερα είναι ότι είτε πετύχουν "home run" είτε όχι, το πιο πιθανόν είναι "ούτε φωνή ούτε ακρόαση" μετά. Αν δεν κάμεις τούτο που θέλουν, είσαι ανάφτρα (leading them on), αν το κάμεις είσαι εύκολη τζαι χάνουν το ενδιαφέρον τους. Σαtchίν ας πούμε. Γι αυτό τζι επέλεγα προσεκτικά την ταπέλλα μου. 

- Εγώ θωρώ ακόμα όνειρα τον δημοτικό μου έρωτα. Τον ανεκπλήρωτο μου έρωτα του δημοτικού, τζαι στο όνειρο μου πρόσφατα εβάφτισα του ακόμα τζαι μωρό. Μπορείς να με πεις τζαι dream stalker. Δεν φταίω, ούτε τον θωρώ (μετά το δημοτικό είδα τον αλλό 3-4 φορές στη ζωή μου) ούτε τον σκέφτουμαι, αλλά άμαν τον θωρώ όνειρο σκέφτουμαι αν τον δω ποττέ (τζαι θυμηθεί με) να του πω με στυλ ώριμης πλέον γυναίκας που ξέρει τί θέλει τζι εξεπέρασεν τα παλιά της κόμπλεξ: "ξέρεις ήμουν πελλαμένη μαζί σου" (εννοείται εν θα του πω ότι τον θωρώ όνειρο ακόμα). Τζαι να πάει ο καθένας το δρόμο του σε slow motion τζαι γυρίζοντας πίσω για μια τελευταία ματιά, τα μαλλιά τζαι το φόρεμα μου να ανεμίζουν. Αλλά τούτος μπορεί να με καταγγείλει στην αστυνομία. Αντί να κολακευτεί ξέρω γω τζαι να μου πει "Έλα, σοβαρά? Τζι εγώ".  

-  Πάλε, ραντεβουδάκια με άγνωστη τηλεπερσόνα (Α.Τ.), κάποια στιγμή τζι εφόσον έσιει ψιλοχαθεί τις τελευταίες μέρες, στέλλει χυδαίο sms. Εστόλισα τον κανονικά τζι εξαπόστειλα τον. Ούτε απολογήθηκε. Εγώ στη γιορτή του έστειλα του ευχές πάντως γιατί έχω τζαι κάποιαν ανατροφή. Αι γυναίκαι φίλαι θα έλεγαν καλά του έκαμες του ανάγωγου. Αν τζαι αντράπηκα να μοιραστώ αυτήν μου την εμπειρία. Αρσενικό δεν ρώτησα, ξέρω όμως ότι μάλλον δεν θα εβρίσκαν τίποτε μεμπτόν στη συμπεριφορά του Α.Τ. τζαι θα με αποκαλούσαν ξενέρωτη τζαι μυγιάγγικτη. 

- Αυτά, κανεί σας. Ήδη είπα πολλά. 


Τζαι βασικά εν θα ήθελα οι γιοι μου να καταλήξουν όπως τους πιο πάνω που περιγράφω. 




1. Η νέα εποχή. 2.Ο οικιακός βοηθός

1.
Πάω το πρωί πριν τη δουλειά να πιάσω καφέ. Ηλιόμουστη μέρα, ταξιδιάρικα τραγουδάκια στο καφέ, ησυχία, σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν να μην είχα δουλειά το πρωί τζαι να έπιαννα τους Neerous - την οικογένεια να επηαίνναμε για καφέ.

Η εικόνα έκαμε shιονούι σε λίγα δευτερόλεπτα γιατί αμέσως εφαντάστηκα με να κάθουμαι με τον παίχτη (ο μεγάλος) τζαι τον μίκυ (ο μικρός) τζαι τους θκυο γαντζωμένους πάνω μου, ο ένας να μου τραβά τα μαλλιά τζαι ο άλλος το κινητό. Να φωνάζω "άου, ούφφου, κάτσε γιε μου", ο Δώρος να προσπαθεί να τραβήσει έναν κλαιόμενο οδυρόμενο τζαι να καταλήγουμε τζι οι θκυο με νεύρα, να πακετάρουμε τζαι να φέφκουμε. Εν ξίκκο σου. 

Ομοίως, φαντάζομαι μια διαμονή σε ξενοδοχείο τωρά τα σαββατοκυρίακα τζαι πάλε shιονούι. Η νύχτα φκαίννει μετά δυσκολίας αφού ο μίκυς κάθε μιαν ώρα τσιριλλά τζαι θέλει γάλα/σούσμα τζαι ποιός τον βαστά να τον σούζει ούλλη νύχτα μες το δωμάτιο του ξενοδοχείου, προσπαθώντας να μεν ξυπνήσουν οι άλλοι δύο. Νεύρα πακετάρεις shιονούι. Ξίκκο.

Έναν απόγευμα στον παιδότοπο οι 4 μας θα εξελιχθεί ένα περίπου το ίδιο, μπορεί να καταφέρουμε να πιούμε λλίον καφέ, ο υπόλοιπος θα καταλήξει χαμαί ή πάς τα ρούχα μας. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τον αφήκουμε μισοδότζιν. Α, μπορεί να δοκιμάσει τζι ο παίχτης καφέ χωρίς να τον πάρουμε χαπάρι. Πριν 2 μήνες πάντως εν του άρεσε. Εννοείται βουρά ο ένας τον παίχτη να μεν τον χάσουμε/να μεν σύρει πέτρες/να μεν του φύει η μαππούα/να μεν ππέσει χαμαί/να μεν τον δέρει κανέναν άλλο μωρό/να μεν αγκαλιάσει τον παπά του άλλου μωρού που τον έπιασε κουβέντα. Ο άλλος εννοείται ότι κρατά συνέχεια τον μίκυ γιατί ο μίκυς θέλει shέρκα ειδάλλως τσιριλλά ώσπου να ακούσει το Γραφείο Ευημερίας. Πακετάρισμα shιονούι.

Η περίοδος που εκάθεσουν για να πιεις καφέ ετέλειωσε. Έννεν ο καφές όμως που μου λείπει. Πίννω πολλούς στη δουλειά να αντέξω, Εν η αυπνία. Εν που τζοιμούμαι πας τον καναπέ παρόλο που δεν είμαι τσακωμένη με το Δώρο. Με το Δώρο μιλούμε μέσα μέσα, ρωτώ τον αν εν καλά τζαι απαντά μου μηχανικά. 

2.
Προχτές, δεν θυμούμαι τί θαύμα έγινε τζι είπαμε θκυο κουβέντες παραπάνω οι δυο μας. Α ναι, ήμαστε μες το αυτοκίνητο για ταξίδι 1-2 ωρών. Η πιο ήσυχη ώρα της εβδομάδας μας. Τα μωρά τζοιμούνται τζαι είμαστε περιορισμένοι σε χώρο 1Χ2 αναγκαστικά. Αναγκαστικά θα μιλήσεις (γιατί ζαβολαιμιάζω άμαν τζοιμηθώ μες το αυτοκίνητο) τζαι ενδεχομένως να μπορέσεις να εμβαθύνεις θέμα, σε κάτι που σε απασχολεί. 

Η κουβέντα εκατέληξε να συζητούμε για το ότι εχαθήκαμε. Μιλώντας εσυνειδητοποίησα ότι εμείς οι γυναίκες, μόλις κάμουμε μωρό/μωρά, συνειδητά ή ασυνείδητα βάλλουμεν τα προτεραιότητα. Εν η φύση μας τέθκοια. Η ανάγκη μας για συντροφικότητα εκμηδενίζεται (βάλλουμεν την σε αναμονή), τους συζύγους μας γυρέφκουμεν τους κυρίως για να μας βοηθήσουν με τα μωρά ή το σπίτι. Τζαι μάλιστα απαιτούμε να μας βοηθήσουν γιατί ουσιαστικά επωμιζόμαστε ένα ρόλο επιπλέον - τον πιο δύσκολο ρόλο μας - της μητέρας τζι εν τα προλαβαίνουμε. Προσπαθώντας να ισορροπήσουμε τις ανάγκες της δουλειάς, των μωρών τζαι του σπιτιού, οι ανάγκες του συζύγου αυτόματα κατατάσσονται πλέον στις τελευταίες ή στις ανύπαρκτες του τύπου "σόρρυ δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε για την επόμενη δεκαετία". Τζαι απαιτούμε να μας εξυπηρετούν σε όσα δεν καταφέρνουμε. 

Θα μου πεις, εν λογικό. Ναι, που την πλευρά της γυναίκας, που τη στιγμή που τα μωρά έχουν απίστευτες ανάγκες τζαι μόνον ο γονιός (κυρίως η μάμμα) μπορεί να τις ικανοποιήσει. Κάπου κλονίζεται όμως η οικογένεια όταν ο άντρας υποβιβαστεί σε ρόλο οικιακού βοηθού/διεκπεραιωτή. 

Ο άντρας εν το θωρεί έτσι. Δεν δέχεται εύκολα ότι οι ανάγκες του πλέον δεν έχουν σημασία τζαι ότι προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες των μωρών/του σπιτιού τζαι απορεί πως από σύζυγος εκατέληξε οικιακός βοηθός. Με το δίκιο του. 

Φέρτε μου εκδότη τζι έφκαλα λαβράκι! Μες σε ούλλα έκατσα να σκεφτώ τζαι να κάμω διαπιστώσεις!

Τέσπα. Το θέμα είναι τεράστιο. Ακόμα δεν ήβρα τη λύση/τις ισορροπίες. Φαντάζομαι εν τζι άλλοι έτσι?

Ευτυχώς ο Δώρος αντέχει ακόμα. Στα τρία μωρά να ξαναμιλήσουμε. Ορ νοτ. Θα τον βουρώ μάλλον "έλα αγάπη μου τζι έδωκα των μωρών baileys να μεν κλαίουν". Τί? Έσιει γάλα μέσα. 



Υ.Γ. Είναι απίστευτη η αλλαγή, μέσα σε κάτι χρόνια που neervana σε neermana.
Είναι απίστευτο επίσης που μόλις ντυθώ καλά τζαι βαφτώ, άπαντες αναφωνούν "Ωωω!". 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...