Ού πρήξεις! - ο ασφαλιστής

Εν λέω, κάθε επάγγελμα έχει τη χάρη του αλλά οι ασφαλιστές εν ειδική περίπτωση. Στη σχολή Ασφάλειας πρέπει να κάμνουν μαθήματα όπως "Πρήξιμο 101", "Πώς να ασφαλίσετε κάττους/ κροκόδειλους/φίλους από το δημοτικό", "Αγαπήστε τις γυναίκες των πρώην σας" "Το "δεν ενδιαφέρομαι" δεν είναι απάντηση", "Πώς να πείτε με διαφορετικό τρόπο το ίδιο πράγμα για να πείσετε πιθανούς πελάτες", "Πώς να λέτε στους πελάτες σας τί εξετάσεις να κάνουν" "Ο γιατρός του πελάτη είναι ο καλύτερος σας φίλος".

Ειλικρινά στενοχωρκούμαι να ακούσω ότι κάποιος φίλος μου έγινεν ασφαλιστής. Πρώτον γιατί θα αλλάξει ο χαρακτήρας του προς το πρήχτικο και αντιπαθητικό. Δεύτερον γιατί θα με πρήσει στο όνομα της φιλίας μας ώσπου να με ασφαλίσει.

Εγώ προσωπικά δεν γαϊζω και αν με ρωτάς ούτε ασφάλεια θέλω, αλλά ας όψεται η κρίση τζαι τα φαγιά που τρώμε που μπορεί να μείνουμε χωρίς δουλειά τζαι να πιάσουμε καρκίνο τζαι να μεν έχουμε λεφτά να νοσηλευτούμε... Αναγκάστηκα να κάμω ασφάλεια. Α ναι, είπαν μου ότι πληρώνεις τζαι πιο λλίον φόρο.

Σενάριο Α:
Έκαμα ήδη ασφάλεια λέμε. Πιάνει με φίλος ασφαλιστής να με ρωτήσει αν έχω τζαι τί ασφάλεια ται να του την πάρω να τη δει, να με συμβουλέψει. Ρε φίλε εν θέλω συμβουλές, έτο έχω μιαν βασικήν, έννα με κρατήσει ζωντανή για τα επόμενα 32 χρόνια μάλλον. Μετά βλέπουμε. Όι να του την πάρω να τη δει γιατί μπορεί να μεν περιλαμβάνεται το τάδε μέσα... Ο άντρας μου έσιει? Ε να του κάμουμε, εν σοβαρό θέμα, έσιει τωρά νέα σχέδια που εν για ούλλη σου τη ζωή... Τζαι να με πιάνει τηλέφωνο κάθε 3 μέρες να βρεθούμε.

Σενάριο Β.
Πάω κάμνω κάτι μαθήματα. Μια φίλη συμμαθήτρια έγινεν ασφαλίστρια τζαι θέλει να μου μιλήσει. Απορρίπτω την ευγενικά, εν χρειάζουμαι άλλην ασφάλεια. Σταματά να μου μιλά μες την τάξη. Όι σόρρυ, λαλεί μου γεια άμαν συναντηθούν κατά λάθος τα βλέμματα μας στην αρχή ή το τέλος του μαθήματος.

Σενάριο Γ.
Ένας φίλος ασφαλιστής μαθαίνει ότι έχω μάμα κυβερνητική. Πιάνει με τηλέφωνο: να της πεις για τα νέα σχέδια που εκάμαμε για τους δημόσιους υπαλλήλους.". Έσιει ασφάλεια η μάμα μου. "Όι να της πεις εν πολλά καλά τα σχέδια, δώσ' μου το τηλέφωνο της, κανόνισ' μου συνάντηση τζαι θέλω να της μιλήσω. Τζαι να πάω τζαι στο γραφείο της να μιλήσω τζαι στους συναδέλφους της. Πε μου πού εν το γραφείον της."
Έλεος!

Σενάριο Δ.
Άλλαξα το σχέδιο μου γιατί έχω οικογένειαν πλέον. Η ασφαλίστρια λαλεί μου ότι πρέπει να κάμω αναλύσεις αίματος. Έσιει 5 χρόνια να κάμω τζαι πρέπει να ξέρουν. Κάμνω τες. Πιάνει με η ασφαλίστρια μες το άγχος να μου πει τα αποτελέσματα τζαι τί να προσέξω τζι αν χρειαστεί να κάμω επαναληπτικές - καλύφκει τες η ασφάλεια. Λαλώ της εμίλησα με το γιατρό, ξέρω τί έννα κάμω. "Ναι αλλά να τες κάμεις το συντομότερο τζαι να μας ενημερώσεις, πρέπει να ξέρουμε τα τελικά αποτελέσματα". Πρηχτ Πρηχτ.

Τα θέματα υγείας εν προσωπικά τζι εν θέλω να τα μιλώ με τον ασφαλιστή. Ο γιατρός ο κάρφας να μιλά μόνο σε εμένα για το τί πρέπει να κάμω. Έννα αλλάξω γιατρόν αλόπως. Τζι εν θα απαντώ στα τηλέφωνα της ασφαλίστριας.


Σοβαρά, έπρεπε να κάμνουν μαθήματα διακριτικότητας.
 
Τζαι το καλλύττερο που άκουσα τελευταίως: "Εκάμαμεν ασφάλειες ζωής, υγείας, ασφαλίσαμεν τα σπίθκια μας... τζι όμως νιώθουμε πιο ανασφαλείς"



 

μασοενοχλητές

11.07

Ησυχίες. Κάθουμαι να φάω. Αννοίω το μαστραππίν μου, φκάλλω τις λιχουδιές τζι αρκέφκω να μασουλώ. Εννοείται εφούλαρα το στόμα μου, εγεμώσαν οι βούτσιες μου, εξογκωθήκαν τζαι προσπαθώ να καταπίννω λλίον λλίον. Ναι, πεινώ πολλά.

Κτυπά το τηλέφωνο! Άστο καλό! Τόσην ώραν εν έπαιζεν...
Τί κάμνεις?
α) Ματσιουλάς γλήορα γλήορα να καταπιείς ότι προλάβεις τζαι να απαντήσεις
β) Απαντάς, βρυχάσαι ένα "συγγνώμη", μασάς λλίον τζαι μιλάς
γ) Φτύνεις το φαί για να απαντήσεις
δ) Συνεχίζεις να μασάς ανενόχλητα, αν ακόμα παίζει το τηλέφωνο μετά πόννα καταπιείς, έχει καλώς, μπορεί τζαι να απαντήσεις

Εγώ εμάσησα ανενόχλητη. Μα εν τζι έννα σπάσει το πλάσμα. Αν με θέλουν πολλά έννα ξαναπιάσουν.


11.14

Ξαναπιάνουν. Ξαναφακκά το τηλέφωνο εννοώ. Ένιξέρω αν εν οι ίδιοι μασοενοχλητές. Απαντώ απρόθυμα. Στην άλλην άκρη της γραμμής ακούω μια φωνή πρόσχαρη. Καλημερίζει με, ρωτά αν είμαι καλά (περίεργο...) ρωτά με πότε να έρτει για την επιστολήν του. Κατά έναν περίεργο τρόπο, αλλάσσει η διάθεση μου. Μιλώ του τζι εγώ πρόσχαρα, ευγενικά, ώσπου να κλείσουμεν το τηλέφωνο έννα του ετοιμάσω τζαι την επιστολήν του.

Κλείω τζαι μεινίσκω να απορώ. Γιατί με επηρεάζει τόσον ο τρόπος που έννα μου μιλήσει ο άλλος? Τζαι κάπου είχα θκιαβάσει, μιαν εξυπνάδα ποτζείνες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ, του στυλ "εν σου μιλώ καλά επειδή είσαι καλός αλλά επειδή εγώ είμαι καλή".

Ούφφου εκνευρίζομαι όταν επηρεάζομαι τόσον που τους άλλους τζαι βασικά αφήνω τους να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά μου. Θέλω να συμπεριφέρομαι ΌπΩς ΘέΛω ΕγΏ!

Ας φάω. Έσιει ώραν.


 

Interview with a Saikko

Έφτακτη επικαιρότητα:
Λόγω καθυστερίασης στην χαπαροσύνη για τον σκοτεινό Πίκον Απίκο τζαι επειδή ώσπου να συφτάσουμεν εποσπαστήκετε, αποφασίσαμεν να αλληλοσυνεντευξιαστούμε με την μοναδική, ατελείωτη κι αξεπέραστη blogger Sike. Ακολουθούν προσωπικές ερωτήσεις στις οποίες η φίλτατη ήταν λαλίστατη, έδωσε ειλικρινείς κι εμπεριστατωμένες απαντήσεις, για τα μάτια σας και μόνο:


1. Πιστεύκεις ότι ο Ούτποτ είναι η προσωποποίηση της τελειότητας τζιαι της ανυπαρξίας αλλά εν θέλεις να το παραδεχτείς ούτε προφορικά ούτε γραπτώς γιατί εν σου αρέσκει που του έshεις αδυναμία;
Όι.

2. Τελευταίως καταλάβεις ότι εννά περιοδεύσεις σε 3 μέρες επειδή λούννεσαι του κλαμάτου με το παραμικρό τζιαι (ώσπου να τελειώσει η περιοδεία) αποφασίζεις να χωρίσεις τζιαι μάλιστα έshεις τζιαι λογικά επιχειρήματα που θα παραμείνουν ακλόνητα ακόμα τζιαι μετά που θα ξηπεριοδέψεις;
Όι, η περίοδος μου εν συνεπέστατη τζιαι δεν χρειάζεται να μυρίζουμαι τα νύshια μου για το πότε εννάρτει.

3. Το πρώτο το big brother τζιαι το bar εθώρες τα ανελλιπώς τζιαι εθώρες τα τζιαι όνειρο τζιαι μια φορά τζιόλας χαζίριν να κλάψεις -οκ, οκ, έκλαψες- για κάποιον που ήταν υποψήφιος για αποχώρηση;
Όι.

4. Θεωρείς ότι παρόλο που επέζησες κάποιων σεβαστών σωματικών πόνων στη ζωή σου, ο shειρόττερος, πιο σπαστικός τζιαι μακράν ο πιο τριολιστικός εν άμαν δώκεις με την μέση σου πας το shέρι της πόρτας;
%£$@$%&!! Όι.


5. Που ήσουν γυμνάσιο εν έτρωες τα σάντουιτς που σου έκαμνε η μάμα σου για το σχολείο τζιαι άμαν σε ερώταν αν θέλεις να μεν σου ξανακάμει εσύ εν της ελάλες οκ αλλά επίστεφκες ότι τωρά τζιαι να πάει θα τα τρώεις, με αποτέλεσμα κάθε 5-6 μέρες να τα συνάεις που μες την βαλίτσα σου τζιαι να μηχανεύεσαι τόπους να τα πετάξεις, κάποιοι εκ των οποίων ήταν το διπλανό χωράφι και η ταράτσα των γειτόνων, οι οποίοι μια φορά ανακαλύψαν τα τζιαι είπαν το της μάνας σου τζιαι ακόμα θυμάσαι το ξύλο που έφαες;
Όι


6. Έβαψες ποττέ τα μαλλιά σου μπλε τζι όταν επήες να κάμεις μπάνιο εγίνηκες ούλλη μπλε, το μπάνιο επίσης, τα πλακάκια, τα ερμαρούθκια, οι πετσέτες τζι εφοήθηκες ότι έννα τυφλωθείς επειδή στο μπουκκαλλούιν ελάλεν να μεν επαφιαστεί με τα μμάθκια?
Όι

7. Αν έβαλλες ποττέ σκουλαρίκι πας τη γλώσσα, πού θα το έβαλλες??
Στη ράshη.

8. Υπάρχουν κάποιες κουβέντες που εδιάβασες σε μπλογκς κατά καιρούς και αποτυπωθήκαν σου σε τέθκοιο βαθμό που έθθα μπορέσεις ποττέ να τες ξεπεράσεις τζιαι πάντα εννά σκέφτεσαι τους μπλόγκερς που τες εγράψαν; Πιχί εννά παίρνεις πάντα μαζί σου στο Μέρος τον ινβίχτους που είπεν ότι εν καλύττερα να χέζωμεν τσουλλοκαθιστοί τζιαι το τσαρτελλούι με το που ποιαν μερκά κρέμεται το ρολό; Στο μπάνιο παίρνεις τη δρακούνα με το "λεπτομερές μπάνιο" είτε το απολαμβάνεις είτε όι ενώ όποτε διάς σκουπευκαιρία στη χούβερ θυμάσαι με εμένα;
Όι

9.  Θεωρείς ότι το ίσως πιο δυσβάσταχτο πράμα στο σύμπαν είναι να χάσεις το μωρό σου, as in να αγνοείται η τύχη του, τζιαι ότι αν σου τύχει μη κακό έτσι πράμα, εν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσεις στο ψάξιμο γιατί απλά θα γύρεις που την άλλη τζιαι να πεθάνεις στα πρώτα 3 λεπτά τζι αν τυχόν δεις ότι περνά η ώρα τζι εν πεθανίσκεις εννά αυτοκτονήσεις;
Ναι.

10. Αληθεύει ότι γυρεύκεις αφορμές να διαγράψεις κόσμο που το facebook τζιαι μόλις έκαμες unfriend κάποιον επειδή επόσταρε το βίτεο "Ο βλάκας - Το αυτοκίνητο" τζιαι ότι σειρά έshει μια καλαμαρού επειδή όποτε την ρωτάς τι κάνει απαντά σου ένα ξερό καλά;
Ναι.

11. Δεδομένου ότι το shέρι σου δεν πάει να βάλει σταυρό σε κανένα που τους εναπομείναντες υποψόφιους προέδρους, τι σκέφτεσαι να κάμεις; Να επιστρατεύσεις πόθκια, στόματα, ξέρωγώ, όπως κάτι ζωγράφους ανάπηρους;
Τζιαι οι Anonymous βοηθός.

12. Έπιασε σε ποττέ η αστυνομία επειδή έπαιζες πουρούες σε υπόγειο πάρκινγκ κι εφώναζες ΚΟΠΕ ΚΟΠΕ ΚΟΠΕ όπου ΚΟΠΕ "Κόμμα Πελλών";
Όι.

13. Εν ευπρόσδεκτο το κοινό να σε ρωτήσει ό,τι θέλει φτάνει να του στείλεις τες ερωτήσεις;
Όι.

14. Θα ήθελες να ήξερες ποιο σκεπτικό κρύβεται πίσω που το άπλωμα των σεντονιών για στέγνωμα πάνω στα κάντζιελλα των μπαλκονιών;
Όι.

15. Αν σε ρωτήσω πώς καταφέρνεις να σηκώσεις τον κώλο σου για να αεριστείς σαν οδηγάς χωρίς να βάλεις παραπάνω βάρος πας την πεζίνα, εννά μου πεις ότι εν κάτι που πρέπει ο καθένας να κουμαντάρει που μόνος του;
Όι.

16. Έννα μας πεις ποττέ την ιστορία που ήρταν σπίτιν οι γονιοί σου πριν την ώρα τους τζι όσσον που επρόλαβε ο φίλος σου να ππηδήσει που το παράθυρο τζι είδεν τον ο γείτονας τζι επήρεν τον για κλέφτη?
"... τζαι κατά τ' άλλα εν θέλεις να θυμάσαι?":


 

Βαλεντινίαση

Το σημερινό μου πρόβλημα έχει ως εξής:

Ποττέ δεν ήμουν φαν του Βαλεντίνου. Κάθε χρόνο μαύρος τζι άραχνος όπως τζι αν τα κατάφερνα. Πέρσι όμως έδωκεν μου αφορμή να γνωρίσω το Δώρο τζαι φέτι να γιορτάζουμε ένα χρόνο μαζί. Και που λες (ευτυχία...) είπα να δώσω μέρος στην οργή τζαι να τον γιορτάσω δεόντως φέτος. Έτσι έψαξα να έβρω free e-cards για να στείλω του Δώρου μου. Εν ούλλες ολοκότσινες, με καρδούλες, λουλούδια, αγκαλιές και λαβ σονξ... Επροβληματίστηκα, εν ούλλες κλισέ τζαι στημένες... Τζαι πόσα να καλύψει, τί να σου κάμει μια κάρτα...

Που ξαναλές, η μια κατηγορία καρτών εν τζείνες ούλλες με τες αγκαλίτσες/φιλάκια/καρδούλες/σκυλάκια...
Ότι πιο χαριτωμένο που προσωπικά πιάνω διαβήτη με τόση ζάχαρη. Απορώ αν πραγματικά αρέσκουν έτσι καρτούες σ' έναν άντρα, αν χαμογελά πραγματικά ή που αμηχανία. Not my style.

Η άλλη εν τζείνες που γράφουν "I love you foreverandever/always yours/always in my mind/I love you more than words can say" κλπ.
Σοβαρά, τούτα θεωρώ το μεγάλη μπουρδίαση. Το να λαλείς "αγαπώ σε" εν πολλά μεγάλη κουβέντα που μόνη της. Πόσο μάλλον να λαλείς αγαπώ σε για πάντα και πάντα και αιώνια και πιο πολύ πεθαίνεις. Που σήμερα ως αύριο δεν ξέρεις τί θα συμβεί. Μπορεί να πάθεις κάτι, εσύ ή ο άλλος... Μπορεί να τσακωθείτε, να έρτουν τα πάνω κάτω. Είσαι σίουρη/ος ότι έννα τον/την αγαπάς πάντα? Ένα παράδειγμα για να σε πείσω: Αν σε απατήσει, έννα τον/την αγαπάς? Καλλύττερα να του γράψεις "θα σε αγαπώ μέχρι να μου φταίξεις". Έτσι, απλά τζαι σταράτα. Εμείς εμάθαμεν να αγαπούμεν τζείνους που μας αγαπούν μόνο τζαι για όσον μας βολεύκει εμάς. Forever τζαι πελλάρες. Μεγάλον βούκκον φάε...

Η τρίτη κατηγορία εν τζείνες με τα "You are perfect for me/I am so lucky I found you/I can't live without you...".
Τούτες οι κάρτες εν φοϊτσιάρικες. Κομπλεξικές τζαι αμάναμου αν σε χάσω θα χαθώ, δεν αναπνέω, δεν τρώω, δεν κάμνω μπάνιο, δεν υφάρχω χωρίς εσένα. Είσαι το φως της ζωής μου, η κόρη του μμαθκιού μου, το σμάλτο των δοντιών μου, η αιμοσφαιρίνη του γαίματος μου, το άλλο μου ανάμισι.
Τζαι τελικώς είσαι κάτι που χρειάζομαι για να γίνω εγώ κάτι. Άκρως εγωιστικό.

Τέλος, εν η κατηγορία "I believe in you and me/ I am grateful that I met you"... E, πάει τζαι να 'ρτει. Εν πιο ήπιες, χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις, φαίνουνται χλιαρές αλλά τουλάχιστον λαλείς τι νιώθεις τζι εν περιπαίζεις τον άλλο.

Α, τζαι φυσικά οι κλασικές "be my valentine/you are my valentine/my valentine is you/my you valentine be is..." Όπως τες ασκήσεις "rephrase" που εκάμναμε στα αγγλικά 101. Τί σημαίνει είσαι ο βαλεντίνος μου? Φαντάστου τωρά ένα δίμετρο γομάρι βαρύ κι ασήκωτο, να του πεις είσαι ο Βαλεντίνος μου. Εν τον έκαμες, με μια λέξη, μισό μέτρο στρουμπουλό φτερωτό χαζοχαρούμενο? Λλίος σεβασμός εν βλάφτει. Πε του είσαι η αγάπη μου. Α, τζαι να το εννοείς.


Απογοητεύτηκα... Εν με εκφράζει καμιά. Τζαι εν καλά να προσέχουμε να μεν λαλούμεν μεγάλες κουβέντες. Να πούμεν αγαπώ σε τζαι να το εννοούμεν τη δεδομένη στιγμή τζαι να θέλουμεν να διαρκέσει για όσο το δυνατό παραπάνω τζαι να το προσπαθούμεν τζιόλας. Για να το φιλοσοφήσω παραπάνω, εν πιο καλά να το δείχνουμε, οι πράξεις μετρούν πιο δυνατά. Τζαι φυσικά, η πραγματική αγάπη εν έσιει ημερομηνία λήξης. Ο λήξης όμως έσιει.



Τελικά έστειλα του μιαν με shυλλούθκια. Γουφ


Update: Είμαι περίεργη: Τί θα έγραφες εσύ πάνω στη Βαλεντίνικη κάρτα για το αμόρε σου?
 

Ο Άρης

Δηλαδίς έλεος! Το παρελθόν μου τζυνηά με, εν με αφήνει να ησυχάσω, λαλώ του παρέτα με, κόψε τα μιτσοκαμμήματα, μεν μου νέφκεις, εν θα λυγίσω, ατού ο Γαβριήλ. Ο Άρης.

Πετάσσουνται μπροστά μου εικόνες του παρελθόντος, εικόνες του παρόντος, σαν τες σειρήνες, τραγουδούν να με πελλάνουν, φωνάζουν μου να σκεφτώ τί ωραία που θα περάσουμε...

Αλλάσσω δρόμο, γυρίζω αλλού το βλέμμα να μεν θωρώ, κλείω τα αυτιά μου τζαι τραγουδώ δυνατά "ΝΑ ΝΑ ΝΑ ΝΑ ΝΑ" να μεν ακούω, περπατώ με γρήγορο βήμα να ξεφύγω, δρώνω ξιδρώνω, πετάσσουνται πάλε μπροστά μου φαντάσματα, δέρνω τα τζι εξαφανίζουνται επιτέλους.

Ώσπου να πάω για ύπνο. Τζαμαί είμαι ανυπεράπιστη. Στο έλεος ηλίθιων ονείρων που έρκουνται να με ταράξουν αφού δε μπορώ να αντιδράσω δυναμικά. Με απώτερο σκοπό να ξυπνήσω κουρασμένη, συγχισμένη, διαλυμένη, λυπημένη, πιο αδύναμη τζαι να ενδώσω που τ' αλήθκεια. Τζαι πράγματι, ξυπνώ τζαι σκέφτουμαι μήπως εν εξεπέρασα κάποια πράματα, μήπως έχω απωθημένα, μήπως είμαι τρελή μήπως τα 'χω χαμένα...

Εν γίνεται τα όνειρα μου να με βάλλουν σε σκέψεις. Καταστάσεις που επεράσαν, με εσαντανώσαν, με ισοπεδώσαν, με αποτελειώσαν τωρά να επιστρέφουν τζαι να θέλουν να ξανα παίξουν μαζί μου.

Αρνούμαι!!!!


Μα γίνεται να βλέπω στον ύπνον μου ένα παιδί όλο χάρη, να με φλερτάρει, τον λένε Άρη, κάνει και βάρη, κι εγώ χαπάρι...? Σιγά σιγά να με καλάρει, με λέει "μανάρι" κι είναι φως φανάρι ότι εγώ είμαι τέλια ζάρι και θα τα φάω τα μούτρα μου.

Να μιλούμε, να με ρωτά πράματα για εμένα, να φκαίνουμε μαζί τζαι μισό λεπτό πριν ξυπνήσω να του λαλώ "α ναι, φκαίννω με κάποιον..."

ΦΚΑΙΝΝΩ με κάποιον? Χαλλόου? Δεσμευμένη κορούδα όσο δεν πάει άλλο τζαι όσσον που να θυμηθώ να του πω του Άρη πριν το τέλος "φκαίννω με κάποιον?"

Α μάνα μου τον αντρούλλη μου τζι εν του αξίζουν ούλλα τούτα.

Αλήθκεια όμως θα το παλέψω μέχρι τέλους και θα πέσω μαχόμενη. Όχι δεν θα πέσω, θα μείνω όρθια. Ούτε όρθια! Ταμπουρωμένη τζι ας φακκά ο Άρης.

Άτε ολάν! Πόννα μας κάμουν κουμάντα τα όνειρα τωρά. Τζαι δέννεν ότι έχω απωθημένα, έκλεισα ούλλες τις εκκρεμότητες. Είναι πόλεμος εκ των έσω αλλά δεν θα πτοηθώ. Εξάλλου έχω άλλα θέματα στην πραγματική μου ζωή να λύσω. Δε θα λυγίσω, θα πολεμήσω, θα σε σαπίσω, ύπαγε οπίσω μου... Άρη!


 

περίεργοι βλόγγερς που παλιά

Μες τα βλογς είμαι παλιά καραβάνα. Έγραφα ηλεκτρονικό ημερολόγιο σε ένα φόρουμ, του στυλ σήμερα εξύπνησα, ετζυλίστηκα μες το κρεββάτι, επέταξα το ξυπνητήρι, ενίφτηκα, άρκησα πάλε, επήα δουλειά, εφατσιήσαν μου το αυτοκίνητο τζαι τί στο καλό γυρέφκουν ούλλοι μες το δρόμο που το χάραμαν του φου, μα εν ωραίος τούτος ο τύπος, τί να φάμε σήμερα, ήπια τα άντερα μου κλπ.

Είπαν μου να κάμω βλογ να γράφω ότι θέλω. Μα γιατί, τί τους ενοχλούσα? Έκαμα, έγραφα σοβαρά, μετά πελλάρες, έκλεισα το, άνοιξα άλλον, έτο εγνώρισα βλόγγερς διάφορους.

Ένας, έκαμεν μου φοβερήν εντύπωση. Εθύμιζε μου τον Τέρρυ που την Κάντυ, ήταν έτσι μυστήριος, γοητευτικός, εξ Ελλάδος, έγραφεν μιαν στο τόσο τζι όποτε τον εθκιάβαζα εμεθούσα, ερωτεύκουμουν τον. Εγράφαν του σχόλια μόνον κοπέλες, απαντούσε λακωνικά, μελαγχολικά τζι όποτε του έκαμνε κκέφι. Κάθε 3-4 μήνες εθυμούμουν να τσεκκάρω το βλογ του, κάθε τόσο έγραφε αλλά το κάθε ποστ ήταν ιστορία που μόνον του, με μυστήριο φόντο, φωτογραφίες που ενόμιζες ήταν να πεταχτούν να σου μιλήσουν, σχεδόν εμυρίζεσουν, άκουες, ένιωθες τί ένιωθε. Έγραφα του κανέναν σχολιούδιν, μιαν φοράν εξεθάρρεψα τζι έγραψα του στιχάκιν ιμίsh.Τα ποστς του αραιώναν, ώσπου στο τέλος έκλεισεν το.  Ομολογώ ότι μου λείπει.


Ένας άλλος, εμίλησεν μου πρώτος, ήθελεν κάτι στίχους μου να βάλει μουσικήν. Έδωκα του, εξαφανίστηκεν, εγύρεψα τον. Λαλώ του μα επερίπαιξες με? Λαλεί μου εν είμαι καλά, εν με θέλει κανένας, δεν τη θέλω τη ζωή μου. Ήταν πρώην ναρκωμανής είπεν μου, εν έβρισκε δουλειά, οι φίλοι του εγκαταλείψαν τον... Έβαλλεν κάτι αυτοκτονικές εικόνες στο βλογ, εφοήθηκα. Εμίλησα του διαδικτυακά κάποιες φορές, εφαίνετουν απελπισμένος. Έβαλεν έναν όπλον για άβαταρ τζι εξαφανίστηκεν πάλε. Έστειλα του, εν μου απάντησε. Εμφανίστηκε μετά, έβαλλεν κάτι μουσικές του πάνω... Εν εξανασχολήθηκα, είχα τζι εγώ τα δικά μου... Θωρώ τον στο facebook μιαν στες τόσες, εν επέθανεν. Πιστεύκω ότι έννεν καλά αλλά εν μπορώ να κάμω κάτι άλλο που δαμαί. Επίσης καλαμαράς.


Ένας άλλος... Ιστορία ολόκληρη. Ερωτεύτηκεν με τζαι καλά. Επικοινωνούσαμε, και καλά. Ήταν να κάμουμεν ένα καλλιτεχνικό προτζεκτ μαζί ιμίsh, έγραφεν μου στίχους, αφιέρωνε μου τραγούδια, εμιλούσαμε στα τηλέφωνα, στα μσν τότε... Καλαμαράς πάλε, είπα? Επήα να επισκεφτώ κάτι δικούς μου, εσυναντηθήκαμεν. Ένα ψιλοφλερτ, έφυα, επέλλανεν με να έρτει. Έλα λαλώ του. Αν μου αρέσει τζαι θέλω να μείνω? Μείνε λαλώ του. Μα εν θέλω να μείνω Κύπρο είπε. Έβρε μου δουλειά Ελλάδα τζι έρκουμαι εγώ. Μα όι, μα έτσι μα άλλωσπως, μα να μιλούμεν, μα θέλω σε. Άτε κανεί σε λαλώ του.


Έχω τζι άλλες ιστορίες με "φίλους" βλογγερς που τελικά εξεπερνούσαν τα όρια, επαρασύρουμουν τζι εγώ... Ψυχάκιες που εθέλαν διάφορα αλλά μάλλον τζι εγώ εφαίνουμουν ψυχάκιας. Έκοψα τους το. Γι αυτό, το ίντερνετ εν πρέπει να το παίρνεις σοβαρά. Τζι αν δεν μπορείς να το ελέγξεις, να μπαίνεις μιαν φοράν κάθε 3 μήνες.

Τάδε έθη (πρώην) εφισμένη.

 

no drama

Ήμουν πάντα δράμα-κουίν, να πιστεύκω ότι ούλλος ο κόσμος εν ευτυχισμένος εκτός που εμένα - άτε καλά τζαι τους άρρωστους, άστεγους, πεινασμένους, βασανισμένους, χήρους κλπ. Εκλαίουμουν για τα χάλια μου αν τζ' ήξερα ότι ήμουν υπερβολική αλλά επίστεφκα ότι για να μου περάσει, για να είμαι ευτυχισμένη θα ήθελα έναν άντρα να με καταλαβαίνει, να μεν με περιπαίξει τζαι να με αγαπά. Μεν ακούεις όμως, βαθιά μέσα μου ήξερα ότι έννεν τούτο το πρόβλημα μου.

Ε μα τωρά εν έχω για τι να κλαφτώ. Κάποια θέματα πιστεύκω ότι δημιουργώ τα εγώ που μόνη μου ως επί το πλείστον, ή είναι φυσικό επακόλουθο του φαινομένου που θέλει δύο πρώην άγνωστους ξαφνικά να συζούν και να μοιράζονται σχεδόν τα πάντα. Εν έχω παράπονο, εν επαίξαμεν ξύλο, βρίσκουμεν τα τζι εν πολλά όμορφο.

Αλλά η ζωή μου τωρά εν μια ρουτίνα. Εν έχω σοβαρά σκαμπανεβάσματα, ούτε συναισθηματικά, ηρέμησα, άλλαξεν τζι η φάτσα μου (λαλούν μου ότι εγλύκανα) τζαι βασικά εν σάννα ζω μιαν άλλη ζωή. Ή τη ζωή μιας άλλης. Εν πίστευκα ποττέ ήταν να φτάσω ως δαμαί. Ότι θα είμαι σε έτσι ήρεμη κατάσταση. Ευτυχισμένη, με όλες τις προϋποθέσεις να μεν ξαναπαραπονεθώ τζαι μάλιστα να μπορέσω τζι εγώ να κάμω κάποιον ευτυχισμένον επιτέλους. Ακόμα εν το πιστεύκω. Φαίνεται μου σαν όνειρο, εν θέλω να το παίρνω δεδομένο αλλά έτσι κάμνω... Προσπαθώ να σκέφτομαι πόσο μεγάλη ευλογία με ήβρεν για ακόμα μια φορά... Έρκεται μου να πω "God you never seize to amaze me!". Λαλώ το. Θέλω να το γράψω παντού, να το φωνάξω, μάλλον απλά να το χαράξω καλά μέσα μου να μεν το ξεχάσω ποττέ τζαι να μεν λλιοψυshίσω ξανά.

So, no more drama - ever, I hope. And this is good.



 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...