chats

A. Η δίμετρη

Neerie: Μα εν το φουστάνι μου τούτο που φορείς?
Ivana: Ναι, δεν θυμάσαι? Μου το έδωσες επειδή δεν σου άρεσε
Neerie: Μα γιατί σου το έδωσα? Αφού εν πολλά ωραίο...
Ivana: Πάνω μου! Πάνω σου δεν είναι καλό, ενώ πάνω μου που είμαι δύο μέτρα γίνεται μίνι και σέξυ.
Neerie: Άτε ολάν!


Β. Η κουλ

Δώρος: Εν θυμάσαι το όνομαν της α?
Neerie: Γιατί το λαλείς τούτο?
Δώρος: Γιατί εχαιρέτισες τζι εν με σύστησες
Neerie: Α ναι, έσιεις δίκιο, συνήθως έτσι σημαίνει τούτο. Τούτην όμως θυμούμαι την τζι απλά τωρά εβιαζούμαστε...
Δώρος: Χμ
Neerie: Εν θα μπορούσα να την ξιχάσω γιατί εν αρφή του πρώτου μου έρωτα τζαι έλιωνα κάποτε να μου πει μιαν κουβέντα για τον αρφό της, εβούρουν την που πίσω...
Δώρος: ...
Neerie: Ναι, κάποτε δεν ήμουν τόσο κουλ
Δώρος: :|


Γ. Η ληγμένη

Neerie: Τούτα τα πισκόττα ελήξαν 26/4. Τί θα πάθω αν τα φάω?
Sike: Άτε πάλε
Neerie: Ok ok εν θα τα φάω
Sike: Εν πολλή η πειθώ μου
Neerie: Πράγματι



Χριστός Ανέστη ππίπολ! Χρόνια μας πολλά και καλά

απορίες πάλε

Τούτες οι κορούες που πουλούν καφέ με τα κοντά παντελονούθκια τους πόξω που κάτι αυτοκινητούθκια του χαμού, για ποιόν δουλέφκουν? Εν μόνον καφέν που κάμνουν? Η αστυνομία θα έπρεπε να κάμει κάτι?

Τούτοι οι μιτσιοί ούλλοι που γυρίζουν με τους μεγάλους πράσινους τζαι μπλε καλάθους τζαι συνάουν ξύλα, να τους αρρώσω αν τους ξαναδώ? Τζι εν θα φάω ξύλο? Μπορεί όποιος θέλει να συνάει τους καλάθους? Η αστυνομία θα έπρεπε να κάμει κάτι για τούτο τζαι γενικά για τες λαμπρατζιές? Σάννα τζι έπιαεν το μάτι μου κάπου ότι εν παράνομες οι λαμπρατζιές σε αστικές και κατοικημένες περιοχές (μόνο σε χωριά τζαι μακριά που σπίθκια επιτρέπουνται?)?

Το φαίν εν χάννει στην Κύπρο. Απόδειξη η επέκταση γνωστής ταβέρνας στην οποίαν εφάμεν εχτές τζι ενομίσαμεν ότι είσιεν γάμον ή βαφτίσια που την πολυκοσμία. Άκουσα ότι κάπου πουλούν πίττα σουβλάκια κάτω που 5 ευρώ. Αληθεύει?

Κατά τα άλλα εν μαθαίνω... Πάλε έφαα ληγμένα τζαι πονώ την κοιλιά μου, νεκατώνουμαι έσιει 2 ώρες.

Καλήν Ανάσταση, αν δεν σας δω σύντομα, κάμνουν μου πλύση στομάχου.

 

κάπως

Θέλω να γράψω ένα ποίημα γιατί νιώθω πολλά ποιητικά αυτή τη στιγμή. Ξεκινώ τζαι δεν έχω έμπνευση τελικά γιατί εκοίταξα έξω που το παράθυρο τζαι ο καιρός εν μουντός πάλε.

Τζαμαί που νιώθεις καλά ξαφνικά κάτι σε κτυπά κατακέφαλα τζι αντιλαμβάνεσαι ότι τόσον τζαιρό απλά χώνεις τα χώματα κάτω που το χαλί. Τζι ο καιρός να καθαρίσεις φτάνει αλλά η ψυχολογία σου στο ναδίρ.

Τζαι κάμνεις μιαν κουβεντούαν τη νύχτα τζαμαί που προσπαθείς να κλείσεις μάτι τζαι δεν μπορείς, ξεshειλάς που συναισθήματα, λαλείς τα ούλλα, ακούεις τον άλλο να σου λαλεί εν μαζί σου τζαι ηρεμάς. Τζαι τζοιμάσαι τζι ελπίζεις να ξυπνήσεις. Ως τζαι τούτον έπαιρνες το δεδομένο. Ότι θα ξυπνάς κάθε πρωί.

Το μόνο που μπορείς να κάμεις είναι να πεις ευχαριστώ τζαι να παρακαλέσεις να σε βοηθήσει, γιατί εσύ είσαι μικρός τζι οι δυνάμεις οι δικές σου εν λλίες. Τα παιγνίδια τα μεγάλα παίζονται αλλού τζι εσύ έλεγχο έσιεις μόνο μέσα στο σπίτι σου. Τζαι τζείνο προς το παρόν, γιατί κάποια στιγμή έτσι όπως παν θα σου το πιάσουν, τζι ούλλου του κόσμου.

Ευτυχώς οι ελπίδες σου έννεν πας τούντον κόσμο που χώμα.

Έτσι τζοιμάσαι τζι έτσι ξυπνάς. Τζαι μερικές αγκαλιές ενδιάμεσα να σε ηρεμούν τζαι να σου δείχνουν ότι εν είσαι μόνη σου. Να ξέρεις ότι ποττέ δεν είσαι μόνη σου. Αλλό μια απόδειξη τζαμαί μόλις στρίψεις στη γωνία. :)




 

narf!

Ε όι!
Αποφάσισα να περάσω στην αντεπίθεση.

Εν θα με προλάβει έτσι εύκολα το αλτζχάιμερ, η άνοια, η χαζοποίηση. Δε θα πέσω αμαχητί, ειδικά τωρά που με χρειάζεται η πατρίδα, η δουλειά μου, το σπίτι μου, ο άντρας μου, κάποιος τελοσπάντων έννα μεν?

Εδώ και καιρό παρατηρώ κάποια μικρά σημάδια ασυμφωνίας του νου μου με την πραγματικότητα. Μικρά είπαμεν. Βασικά... ξιχάννω. Τζαι φκάλλω τους άλλους πελλούς ότι έγινε κάτι, ότι είπα, ότι μου είπαν κάτι. Παλιά επάθαινα το άμαν με ξυπνούσαν, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου εμπορούσα να υποσχεθώ τα πάντα τζαι μετά να μεν θυμούμαι τίποτε.

Πλέον τα σημάδια αυξάνονται τζι αρνούμαι να ενδώσω, να γίνω σαν την Αχάπαρη τζαι τη Sike.

Αποφάσισα να εξασκώ το μυαλό μου για να μεν σκουρκάνει. Είχα αρχικά επιδοθεί σε καλλιτεχνικές ασχολίες, οι οποίες ως γνωστόν απαιτούν πνευματικήν, νοητικήν, συναισθηματικήν και σωματικήν αρμονία και συνεργασία. Για να κινήσεις το πόδιν σου ας πούμε στο ρυθμό μιας συγκεκριμένης μουσικής πρέπει να συγκεντρωθείς στον ήχο, να σηκώσεις το πόδιν τζαι να το κάτσεις χαμαί την ώρα που πρέπει τζαι όπως πρέπει: με χάρη ή/και με δύναμη, αργά ή γρήγορα τζαι χωρίς να πατήσεις κανέναν (ή εσένα). Έννεν λλίον πράμα.

Το τραγούδιν τζαι τη ζωγραφικήν είχα τα τιμήσει πιο παλιά. Είχαμεν απώλειες τζι επαρέτησα νωρίς. Έπιασα τζαι ποδήλατο. Εποδηλάτισα μια φορά μέσα σε 2 χρόνια. Οκ, εν το 'χουμε. Εδοκίμασα μαγειρική. Από φαντασία γιοκ, ότι λαλεί η συνταγή άρα πάλε εν το 'χουμε.

Δεν παραιτούμεθα όμως. Αποφάσισα να λύω σουντόκου. Καλόν ποσκόλιο στην τουαλέτα. Μόνον τα εύκολα όμως, μόνον άμαν έσιει τουλάχιστο 3 αριθμούς μέσα στα 9 τετραγωνούθκια. Άμαν πρέπει να σβήνω τζαι να γράφω, no thanx. Ε, εβαρέθηκα γλήορα.

Μετά έπιασα τα σταυρόλεξα. Λαλούν ότι με σουντόκου τζαι σταυρόλεξα είναι ο νους σε εγρήγορση τζαι πρέπει ούλλοι να κάμουμε. Ενευρίαζα με τα κινέζικα θέατρα τζαι τους γάλλους φιλόσοφους των 2 και 3 γραμμάτων που μου χαλούσαν τη ροή. Επίσης εβαρέθηκα.

Τωρά έπιασα τα παιγνίδια nintendo. Μυστήρια, γρίφοι, ππάζολς τζαι εξερευνήσεις τζαι χάνουμαι με τες ώρες. Εψές έσπαζα την κκελλέ μου ως τις 12, τζι ήμουν μεταξύ πανατόλ τζαι ύπνου. Επροτίμησα ύπνο.

1) Όι πε μου αν δεν γίνω έξυπνη! 
2) Τί εννοείς να ανοίξω τζαι κανένα βιβλίο! Ετέλειωσεν το σχολείο. Τωρά θέλω άλλα πράματα.
3) Δώσμου γρίφους τζαι ππάζολς. Είμαι έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο. I just need a pinky.
4) NARF!

χωρίς υπόθετ-ση

- Ντριν ντριν.... Έλα Ιβάνα, χρόνια πολλά μάνα μου για τα γενέθλια σου!
- Σήμερα? Είναι Τρίτη?
- Ε ναι, έννεν? 1η του μήνα. Χρόνια σου πολλά, να ζήσεις να ευτυχίσεις και ότι θέλω να αποκτήσεις...
- Όχι. Σήμερα είναι Δευτέρα.
- Μα τί λαλείς, αφού έσασα τζαι την ημερομηνία του κινητού μου σήμερα, 1η του μήνα.
- Σήμερα είναι 30. Δευτέρα. Αύριο γιορτάζω. Αλλά ευχαριστώ, να έρθεις να σε κεράσω όποτε θέλεις.
- Κόρη μα σοβαρομιλάς? Εχασκιάστηκα πάλε?
- Δεν είναι τίποτε αυτό. Θυμάσαι πέρσι? Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
- ...
- Με πήρες τηλέφωνο να μου ευχηθείς και απολογήθηκες που το ξέχασες και καθυστέρησες ένα μήνα. Ενώ μου είχες ευχηθεί έγκαιρα και μάλιστα είχες έρθει σπίτι μου. Σε είχα κεράσει, φάγαμε, διασκεδάσαμε... Ένα μήνα πριν.
- Α καλά, τζείνο ήταν τοπ. Εν το ξεπερνώ με τίποτε.
- Έχω να το λέω... Πώς γίνεται να το ξέχασες, είχες έρθει σπίτι μου... Κι ένα μήνα μετά...
- Ντάξει ΝΤΑΞΕΙ. Εν έχω υπόθεση.
- Χαχαχα... Με πήρες τηλέφωνο ένα μήνα μετά....
- ΝΤΑΞΕΙ ΛΕΜΕ. Χρόνια πολλά τζαι αύριο θα σου ξαναευχηθώ. Γεια!


Ποιός μου κάμνει σαμποτάζ? Ο μυαλός μου ή η Ιβάνα?

Τζαι φκάρτα τούντα σιόνια που πάνω, εκαλοτζαίρκασε.
 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...