the crushes that crushed - who's next

Ακολουθεί dark post. Proceed with caution.

Εχτές ήθελα να κάμω έναν αφιέρωμα στους ομορφονιούς ηθοποιούς που εφύαν νέεοι λόγω ουσιών και καταχρήσεων ή πελλάρας.

Σήμερα επέρασε μου. Έτσι πληροφοριακά, ήθελα να γράψω για τον River Phoenix, Cory Monteith, Heath Ledger, Paul Walker. Crushes. Για τον καθένα τους θυμούμαι είχα ψάξει πολλά στο ίντερνετ για τη ζωή και το θάνατο τους. Πέτε με επιφανειακή αλλά ήταν απόλαυση να τους θωρείς, όταν διαβάσεις όμως για τη ζωή που εκάμναν, απλά σούζεις την κεφαλή σου τζαι λαλείς "τί κρίμα". Εν πολλοί οι ηθοποιοί, τραγουδιστές, καλλιτέχνες τέλοσπάντων που δεν εχειριστήκαν καλά την επιτυχία, την αποτυχία, γενικότερα τα τραύματα, τις ευκαιρίες ή την έλλειψη τους στη ζωή τους τζι εκαταλήξαν με τον πιο άδοξο τρόπο. Βλέπουμεν το καθημερινά στα κουτσομπολίστικα, πόσον εκτροχιαστήκαν, πιχι Miley Cyrus, Lindsay Lohan, Macauley Culkin κλπ για να μεν πω για τραγουδιστές που κανένας δεν ξέρει τί ΔΕΝ πίνουν τζαι τί ζωή ΔΕΝ κάμνουν. Γιατί ούλλα τα άλλα μαντέφκουμεν τα.

Ο λόγος που με απασχόλησε τούτο το θέμα εν λλίο μακάβριος θα ελέαν κάποιοι, αλλά όι τόσον, αν σκεφτείς πόσος κόσμος πεθανίσκει κάθε μέρα. Βασικά κάθε μέρα οδεύουμε προς το θάνατό μας τζαι δεν το συνειδητοποιούμε. Πολλούς δεν μας κόφτει, άλλοι προκαλούμε συνέχεια την τύχη τζαι τη ζωή μας, οι παραπάνω όμως δεν ξέρουμε πώς να το χειριστούμε.

Εν τα γράφω τούτα για να πάω να κάμω bucket list ή να πάω να ξεσαλώσω, να ζήσω το σήμερα, να κάμω ότι δεν έκαμα, να απολαύσω τη ζωή στο έπακρον, να μεν πεθάνω τζαι να μετανιώσω για ότι δεν εκατάφερα να κάμω. Άμαν πεθάνεις τζαι μετά εν θα σκέφτεσαι γιατί δεν έκαμα bungee jumping, γιατί δεν έκαμα ταξίδια, γιατί δεν έκαμα μωρά. Άμαν πεθάνω τζαι μετά το θέμα θα είναι τί έκαμα με τζείνη τη ζωή που μου εδόθηκε, πώς την αξιοποίησα. Έκαμα κάτι ουσιώδες? Ήμουν καλή? Ήμουν ευγνώμων? Οξά επέτασσα τις ώρες τζαι την ενέργεια μου άσκοπα, ψάχνοντας απλά για μια ικανοποίηση των αισθήσεων, χαρούες  τζαι να νιώθω καλά με τον εαυτό μου? Εκτίμησα τη ζωή τζαι τον Πλάστη μου? Οξά απλά επερπάτησα μέσα στα χρόνια? Τζαι για εμάς που πιστεύκουμεν στη ζωή μετά θάνατον, τούτη η ζωή μας είναι το εισιτήριο για την επόμενη. Πού πάμε?

Οι μορφονιοί που ανέφερα, καθώς τζαι τόσοι άλλοι, λυπούμαι που εφύαν χωρίς να εκτιμήσουν όσο θεωρώ ότι έπρεπε τη ζωή τους. Λυπούμαι που δεν ήβραν νόημα, που αναλώνουνταν σε πελλάρες προσπαθώντας να έβρουν λλίην ευτυχία, που εκτιμούσαν τόσο λίγο τη ζωή τους. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου τζαι πόσο σημαντική είναι η στήριξη. Τζαι πόσον ωραία φαντάζουν τούτα τα φαντακτερά. Τζαι πόσο περίεργο πρέπει να ναι να έσιεις τόσους θαυμαστές ενώ στην ουσία να νιώθεις πιο μόνος που την καλαμιά. Στον κάμπο. Τούτον εν το ξέρω μάλλον, εν είμαι διάσημη. Αλλά η μοναξιά καραδοκεί παντού.

Εν έχω γενέθλια, εν είμαι terminally ill, αλλά όπως ο καθένας μας, θα μπορούσα να φύω ανά πάσα στιγμή. Ίσως σε κάποια στιγμή, ούλλους κτυπά μας το καμπανάκι του χάρου. Που μιαν ηλικία ή που ένα γεγονός τζι ύστερα σκέφτεσαι το πιο συχνά. Τζαι ξεχνάς το επίτηδες γιατί δεν θέλεις να το αντιμετωπίσεις.

Εν αλήθεια, εν θέλω, αλλά εν τζι εν ότι θέλω. Κάποια στιγμή θα το αντιμετωπίσω, για κάποιον δικό μου πάλε, ή για εμένα. Τζαι ειλικρινά, δεν ξέρω πως θα φύουμε, ξέρω μόνο πως ότι χρόνος μας μεινίσκει έννεν για πελλάρες, εν για να έχουμεν ήρεμη τη συνείδηση μας ότι εκάμαμεν ότι καλλύττερο με τούτα τα λλία χρόνια, τζαι όι μόνο για τον εαυτούλη μας.

Τζι ας μεν εγίναμεν τραγουδίστριες, ηθοποιοί. Τζι ας κάμνουμε μωρά, ας κάμνουμε γνωριμίες τζαι γεριμίες, ας μαειρέφκουν λύσεις, ας τρων αμπελοπούλια, ας βουλιάζουν στο Αιγαίο, ας οργανώνουνται να μας ελέγχουν ούλλους. Ο καθένας μας θα λογοδοτήσει για την ψυσιήν του τζαι τί έκαμε. Τζι ο Θεός να μας ελεήσει.


Υ.Γ. Στον τάφο του Jim Morisson γράφει "κατά το δ@ίμονα εαυτού".

ρ.ι.π. μορφονιοί, πέρκι προσέξουμε λλίον παραπάνω τζαι δεν πάμεν τζι εμείς άσκοπα.






 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...