μια βλακεία σε ποστ
Ξέρω ότι δεν είναι του παρόντος τζαι βλακεία μου που ασχολούμαι αλλά εν μπορώ να γράψω κάτι σοβαρό σήμερα.
Φοούμαι τη συνάδελφο μου. Είναι στα πρώτα ήντα της τζαι σε εμμηνόπαυση. Σάννα μην έφτανε όλο αυτό, προφανώς εν την αντέχει τη ζέστη καθόλου. Με αποτέλεσμα να μου βάλλει το αιρκοντίσιο στους 23 (γιατί τούτη είναι η ιδανική θερμοκρασία τζαι όχι οι 18 βαθμοί που το είσιεν, είπαν οι τεχνικοί) τζαι να παγώνω. Όι. Βασικά φορώ μακρομάνικα, ζακέτα τυλιμένη στο λαιμό, μπλετίζουν τα νύσια μου, δεν μπορώ να γράψω που το πόσο παγωμένα εν τα χέρια μου, πονώ το λαιμό μου, πίνω ζεστό καφέ, αψιουρίζομαι, φακκά διακριτικά η μασέλα μου, σφίγγουμαι πέρκι βράσω τζαι καρτερώ να πάει για διάλειμμα για να ανοίξω το παράθυρο να μπει βραστός αέρας ή να ταράξω τα φυλλαράκια του αιρκοντίσιο πάνω ψηλά να μεν μου φακκά ο αέρας του. Τζαι κάμνω την πάπια όταν επιστρέψει που το διάλειμμα τζαι δει ότι το δωμάτιο έννεν παγωμένο.
Είπα της ότι εγώ κρυώνω αλλά προφανώς είμαι παράλογη. Τζαι η τελευταία μου λύση είναι να βάλλω κλατσό τζαι κλειστά παπούτσια τζαι να έρκουμαι με σιάρπα. Αλλά εγώ θα είμαι η παράλογη. Εν τω μεταξύ σπίτι εν πάντα ανοικτά ούλλα τα παράθυρα, τη νύχτα επίσης γιατί πυρώνω τζαι διαφωνούμε με το σύζυγο γιατί λαλεί έννα τους κρυολογήσω.
Ντάξει, είτε εχάλασεν ο θερμοστάτης μου τζαι κάμνει ότι θέλει μέρα νύχτα είτε κάτι άλλο. Δεν ξέρω τί άλλο.
Εν τω μεταξύ φοούμαι, είπα σας? Εν τω άλλο μεταξύ, εν πολλά καλή συνάδελφος, δουλευταρού, ήσυχη τζαι ΜΟΛΙΣ ΕΦΚΗΚΕ ΓΙΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΟΥΧΟΥ ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ!
Άτιμη εμμηνόπαυση, ξέρω ότι καρτεράς με τζι εμένα στη γωνιά.
