a (gold)fish called neerie

Κάτι επάθαν τα νεύρα του εγκεφάλου που μου συνδέουν τις πληροφορίες.

Πιχι: Θωρώ μιαν κλάτσαν κάπου τζαι λαλώ α εν το χαμένον ζευγάριν τζείνης που είδα προχτές. Ξιχάννω να γυρέψω την προχτεσινήν. Μετά θκυο μέρες βρίσκω την προχτεσινή κατά λάθος. Πάω να έβρω την πιο πρόσφατην, χασιμιά. Τελικά ή δεν θυμούμαι τίποτε ή εν την ίδιαν που θωρώ συνέχεια τζαι παίρνω την βόλτες μες το σπίτι.

Έγραψα σας για το μαύρο τρικό που έλισεν πάνω του το χαρτομάντηλο στο πλύσιμο. Ξιχάννω πώς πρέπει να το καθαρίσω. Κατά λάθος βρίσκω το κολλητικό ρολό στο ερμαράκι κάτι μέρες μετά. Λαλώ κάτι το ήθελα τούτο. Ο μυαλός μου δεν τα συνδέει τα θκυο. Σήμερα που είδα το παλιό ποστ, εθυμήθηκα ότι το τρικό εν μες το δωμάτιο τζαι το ρολό μες την κουζίνα. Έπρεπε να κάμω συνειδητήν προσπάθεια να θυμηθώ το τρικό ΤΖΑΙ το ρολό. Ααααααν θυμηθώ πόψε μπορεί να τα έβρω τζαι τα θκυο να δοκιμάσω αν καθαρίζει.

Το ίδιο με την μαύρη κλωστή. Έπρεπε να ράψω κάτι. Θωρώ την μες το μπάνιο, λαλώ έθελα την κάτι. Θωρώ τη φανέλα μες το σαλόνι, λαλώ τούτη θέλει ράψιμο. Ο νους μου αρνείται να συνδέσει τα θκυο εκτός αν τον αναγκάσω τζαμαί επί τόπου, τζείνη την ώρα να θυμηθεί.

Τζαι τωρά έπρεπε να κάτσω να πονήσω τον εγκέφαλο μου να θυμηθώ τζαι να συνδέσω τα τρία παραδείγματα με το θέμα τζαι να τα γράψω.

Πόσες φορές μου έτυχε να ξεκινήσω να πάω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού να έβρω κάτι τζαι ώσπου να πάω να ξιχάσω... Τζαι να ξανακάμω την ίδια διαδρομή πίσω πέρκι θυμηθώ.

Τζαι προψές είδα όνειρο ότι είχα συνέχεια έτσι κενά μνήμης, εξεκίνησα να πάω κάπου, δεν εθυμούμουν που, εθυμήθηκα, εξαναξίχασα τζαι ξανά τζαι βασικά εγύριζα βόλτες σαν τη χαμένη επειδή δεν εμπορούσα να συγκρατήσω τίποτε στη μνήμη μου.

Κατά τα άλλα, πράματα που εγίναν πριν χρόνια θυμούμαι τα σαν να ήταν χθες.

Τί έχω?
Ις δέαρ α ντόκτορ ιν δε χάος?

Μιτσοκαμμά μου το αλτζχάιμερ?
 

bullying

Εδιάβαζα πολλά άρθρα για το bullying (εκφοβισμό?) στα σχολεία τελευταίως τζαι πως παρατηρείται μια έξαρση στους "πολιτισμένους" λαούς (βλέπε Αμερική, Αγγλία, Κύπρο). Τελευταίως ευδοκιμεί ιδιαίτερα το φρούτο του διαδικτυακού εκφοβισμού τζι εγίναν γνωστά αρκετά περιστατικά εφήβων που λόγω bullying στο ίντερνετ και εκτός, η ζωή τους έγινε ανυπόφορη τζαι τελικά αυτοκτονήσαν.

Τραγικό για να πω το ελάχιστο. Είμαστε για κλάματα εμείς οι "μορφωμένοι" τζαι "πολιτισμένοι" που αφήνουμεν έτσι φαινόμενο να αλωνίζει στα σχολεία και όχι μόνο.

Μαζί με την ταshινόπιττα, ανακάλυψα τελευταίως ότι το bullying εν ιδιαίτερα διαδεδομένο σε όλες τις ηλικίες, χώρους και επαγγέλματα!

Θα ξεκινήσω που τα απλά καθημερινά.
 
Έναν τζαιρό που η Ιβάνα επαρακολουθούσε πολλά τα ελλαδικά ΜΜΕ, εκόλλησε μου το παρατσούκλι Μητσοτάκης. Επειδή έτυχε σε 1-2 φάσεις να θεωρήσει ότι της έφερα ατυχία (είδε περίοδο την ίδια μέρα με μένα, αρρώστησε την ίδια μέρα με μένα), άρκεψε να με λαλεί γκαντέμω τζαι κάπου άκουσε για το Μητσοτάκη, ότι τον θεωρούν γκράντε γκαντέμη. Όπου επηαίνναμε εφώναζε με Μητσοτάκη τζι αναφέρετουν σε μένα με το προαναφερθέν παρατσούκλι μπροστά σε άλλους (τζαι στην παρουσία μου). Τζαι "μην της πείτε τίποτε, θα το γρουσουζέψει, χαχαχα". Τζαι ούλλοι να φίρνουνται τζαι να γελούν τζαι να την αντιγράφουν. Μιαν, θκυο, τρεις, εσπάσαν τα νεύρα μου. Εν εκαταλάβαινε ότι με ενοχλούσε, ελάλεν το πείραγμα, εγώ ελάλουν το χοντράδα τζαι όσον παραπάνω ενευρίαζα τόσο παραπάνω το ελάλεν. Ώσπου τζι έκοψα της την καλημέρα τζι εξίχασεν το. Οκκέι, τωρά μιλούμεν πάλε αλλά κατά καιρούς βρίσκει μου διάφορα παρατσούκλια. Εκουράστηκα να τσακκώννουμαι μαζίν της.

Ο θείος μου. Ξέρει ότι είμαι μιας συγκεκριμένης σχολής σκέψης τζαι κάθε φορά ρωτά με αν άλλαξα γνώμη τζαι λαλεί μου ότι κάποτε έννα βάλω νου. Περιπαίζει με τζαι γελά μπροστά σε άλλους που είτε συμμερίζονται τις δικές του ιδέες είτε φοούνται να μιλήσουν. Εν θέλω να τσακωθώ μαζίν του γιατί παλιά εβοήθησε μας πολλά. Κόφκω του τα τηλεφωνήματα τζαι ρωτά με πού χάνουμαι.

Ο κάποτε κολλητός μου. Επερίπαιζε με που ήμουν στέκκα, που είχα σπυρούθκια, που εν έπιννα (κλασική ατάκα "μα ακόμα κάμνει σε παρέα τζείνη?") τζι εγώ επειδή είχα μέγα κόμπλεξ να μεν του λαλώ ποττέ τίποτε. Να μεν θέλω να δείξω ότι εθίκτηκα τζαι μέσα μου να στενοχωρκούμαι. Σιγά σιγά εχαθήκαμε.

Ένας παλιός μου μάστρος. Να μου λαλεί ότι εν καταλάβω, να μου κλείει το τηλέφωνο, να μου φωνάζει, να με λαλεί αχάπαρη τζαι μάλιστα μπροστά σε άλλους (καλά τούτο έκαμνεν το σε ούλλους).

Οκκέι, πες οι μάστροι ως επί το πλείστον έτσι συμπεριφέρουνται.
Πονεί παραπάνω όμως άμαν σου το κάμνουν άτομα που υποτίθεται αγαπούν σε τζαι νοιάζουνται σε.

Έννα με πεις εύθικτη τζαι θα σιεις τζαι δίκαιο. Ούτε θέλω να περνώ στην αντεπίθεση τζαι να αποστομώνω τον άλλο. Εν πολλά low ακόμα τζαι για εμένα. Έννα μου πεις ότι οι καλοί λοαρκασμοί κάμνουν τους καλούς φίλους τζι άμαν σε ενοχλεί κάτι πε το. Η εμπειρία μου έδειξε μου ότι τις παραπάνω φορές δεν αξίζει να ασχοληθείς γιατί ο άλλος εν τόσο στραβός που δεν καταλάβει ότι πληγώνει, ότι εξεπέρασεν κάποια όρια - τζαι το πραγματικά λυπηρό είναι που δεν τον κόφτει καν. Τούτο που πολλοί βαφτίζουν πείραγμα είναι στην πραγματικότητα υποτίμηση του άλλου, μειώνουμε τον άλλο για να εξυψώσουμεν τον εαυτό μας... Ό,τι πιο κομπλεξικό τζι εγωιστικό. Τζαι να σου πω κάτι τελευταίο? Ούλλοι μας κάμνουμεν το κάποια στιγμή. Απλά ελάχιστοι το αναγνωρίζουμεν. 

Κάποτε δεν είχα τη δύναμη να το διαχειριστώ. Μετά ήθελα να τσακωθώ με ούλλους. Τωρά θέλω απλά να είμαι ήρεμη τζαι να μεν με επηρεάζει.


 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...