Κάτι επάθαν τα νεύρα του εγκεφάλου που μου συνδέουν τις πληροφορίες.
Πιχι: Θωρώ μιαν κλάτσαν κάπου τζαι λαλώ α εν το χαμένον ζευγάριν τζείνης που είδα προχτές. Ξιχάννω να γυρέψω την προχτεσινήν. Μετά θκυο μέρες βρίσκω την προχτεσινή κατά λάθος. Πάω να έβρω την πιο πρόσφατην, χασιμιά. Τελικά ή δεν θυμούμαι τίποτε ή εν την ίδιαν που θωρώ συνέχεια τζαι παίρνω την βόλτες μες το σπίτι.
Έγραψα σας για το μαύρο τρικό που έλισεν πάνω του το χαρτομάντηλο στο πλύσιμο. Ξιχάννω πώς πρέπει να το καθαρίσω. Κατά λάθος βρίσκω το κολλητικό ρολό στο ερμαράκι κάτι μέρες μετά. Λαλώ κάτι το ήθελα τούτο. Ο μυαλός μου δεν τα συνδέει τα θκυο. Σήμερα που είδα το παλιό ποστ, εθυμήθηκα ότι το τρικό εν μες το δωμάτιο τζαι το ρολό μες την κουζίνα. Έπρεπε να κάμω συνειδητήν προσπάθεια να θυμηθώ το τρικό ΤΖΑΙ το ρολό. Ααααααν θυμηθώ πόψε μπορεί να τα έβρω τζαι τα θκυο να δοκιμάσω αν καθαρίζει.
Το ίδιο με την μαύρη κλωστή. Έπρεπε να ράψω κάτι. Θωρώ την μες το μπάνιο, λαλώ έθελα την κάτι. Θωρώ τη φανέλα μες το σαλόνι, λαλώ τούτη θέλει ράψιμο. Ο νους μου αρνείται να συνδέσει τα θκυο εκτός αν τον αναγκάσω τζαμαί επί τόπου, τζείνη την ώρα να θυμηθεί.
Τζαι τωρά έπρεπε να κάτσω να πονήσω τον εγκέφαλο μου να θυμηθώ τζαι να συνδέσω τα τρία παραδείγματα με το θέμα τζαι να τα γράψω.
Πόσες φορές μου έτυχε να ξεκινήσω να πάω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού να έβρω κάτι τζαι ώσπου να πάω να ξιχάσω... Τζαι να ξανακάμω την ίδια διαδρομή πίσω πέρκι θυμηθώ.
Τζαι προψές είδα όνειρο ότι είχα συνέχεια έτσι κενά μνήμης, εξεκίνησα να πάω κάπου, δεν εθυμούμουν που, εθυμήθηκα, εξαναξίχασα τζαι ξανά τζαι βασικά εγύριζα βόλτες σαν τη χαμένη επειδή δεν εμπορούσα να συγκρατήσω τίποτε στη μνήμη μου.
Κατά τα άλλα, πράματα που εγίναν πριν χρόνια θυμούμαι τα σαν να ήταν χθες.
Τί έχω?
Ις δέαρ α ντόκτορ ιν δε χάος?
Μιτσοκαμμά μου το αλτζχάιμερ?
Πιχι: Θωρώ μιαν κλάτσαν κάπου τζαι λαλώ α εν το χαμένον ζευγάριν τζείνης που είδα προχτές. Ξιχάννω να γυρέψω την προχτεσινήν. Μετά θκυο μέρες βρίσκω την προχτεσινή κατά λάθος. Πάω να έβρω την πιο πρόσφατην, χασιμιά. Τελικά ή δεν θυμούμαι τίποτε ή εν την ίδιαν που θωρώ συνέχεια τζαι παίρνω την βόλτες μες το σπίτι.
Έγραψα σας για το μαύρο τρικό που έλισεν πάνω του το χαρτομάντηλο στο πλύσιμο. Ξιχάννω πώς πρέπει να το καθαρίσω. Κατά λάθος βρίσκω το κολλητικό ρολό στο ερμαράκι κάτι μέρες μετά. Λαλώ κάτι το ήθελα τούτο. Ο μυαλός μου δεν τα συνδέει τα θκυο. Σήμερα που είδα το παλιό ποστ, εθυμήθηκα ότι το τρικό εν μες το δωμάτιο τζαι το ρολό μες την κουζίνα. Έπρεπε να κάμω συνειδητήν προσπάθεια να θυμηθώ το τρικό ΤΖΑΙ το ρολό. Ααααααν θυμηθώ πόψε μπορεί να τα έβρω τζαι τα θκυο να δοκιμάσω αν καθαρίζει.
Το ίδιο με την μαύρη κλωστή. Έπρεπε να ράψω κάτι. Θωρώ την μες το μπάνιο, λαλώ έθελα την κάτι. Θωρώ τη φανέλα μες το σαλόνι, λαλώ τούτη θέλει ράψιμο. Ο νους μου αρνείται να συνδέσει τα θκυο εκτός αν τον αναγκάσω τζαμαί επί τόπου, τζείνη την ώρα να θυμηθεί.
Τζαι τωρά έπρεπε να κάτσω να πονήσω τον εγκέφαλο μου να θυμηθώ τζαι να συνδέσω τα τρία παραδείγματα με το θέμα τζαι να τα γράψω.
Πόσες φορές μου έτυχε να ξεκινήσω να πάω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού να έβρω κάτι τζαι ώσπου να πάω να ξιχάσω... Τζαι να ξανακάμω την ίδια διαδρομή πίσω πέρκι θυμηθώ.
Τζαι προψές είδα όνειρο ότι είχα συνέχεια έτσι κενά μνήμης, εξεκίνησα να πάω κάπου, δεν εθυμούμουν που, εθυμήθηκα, εξαναξίχασα τζαι ξανά τζαι βασικά εγύριζα βόλτες σαν τη χαμένη επειδή δεν εμπορούσα να συγκρατήσω τίποτε στη μνήμη μου.
Κατά τα άλλα, πράματα που εγίναν πριν χρόνια θυμούμαι τα σαν να ήταν χθες.
Τί έχω?
Ις δέαρ α ντόκτορ ιν δε χάος?
Μιτσοκαμμά μου το αλτζχάιμερ?