τσουνάμια τζι ωριμότητα

Άσιημο πράμα να τσακώνεσαι. Ή απλά να διαφωνείς με τον άλλο τζαι να νευριάζεις που δεν σε καταλαβαίνει, που δεν θέλει/μπορεί να μπει στη θέση σου τζαι να σε βοηθήσει.
 
Εγώ συνήθως κρατώ μούτρα. Από λεπτά μέχρι εβδομάδες. Να μεν μιλήσω καθόλου εν αντέχω, θα λέω τα τυπικά κι αυστηρώς απαραίτητα αλλά με το παραμικρό θα σύρω τη σπόντα μου τζαι θα κλειστώ στο ηφαίστιο μου πάλε. Το θέμα είναι ότι εν εγώ που υποφέρω. Να σκέφτομαι συνέχεια τι θα πω άμαν ξεσπάσω, πως θα το πω για να αποστομώσω τον άλλο. Να πελλανίσκω στις σκέψεις, να οδηγώ νευριασμένα, να κλαίω μόνη μου που τα νεύρα τζαι να νιώθω ότι ούλλα φταιν μου. Ότι κανένας εν με καταλαβαίνει, ότι ως τζι οι μούγιες εν εναντίον μου, ότι είμαι μόνη μου σε τούτο το μάταιο κόσμο, ότι θέλω να ξεσπάσω τζαι να με αφήκουν ούλλοι ήσυχη. Έτυχεν μου τελευταίως να ταλαιπωρηθώ 2-3 φορές που έτσι σκέψεις τζαι να μεν ξέρω πως να το χειριστώ. Με τους γονιούς μου, με το Δώρο, ούλλον τζαι κάτι συμβαίνει.
 
Ώσπου ξυπνώ ένα πρωί τζι ήθελα να φιλήσω τον άντρα μου. Ήταν πριν να θυμηθώ ότι είμαι θυμωμένη μαζίν του. Εφίλησα τον τζι εθυμήθηκα. Τζι επιάν με κάτι νεύρα, άρκεψα να φακκώ τις πόρτες πίσω μου, να φυσώ να ξεφυσώ τζαι να μπαίνω πάλε σε τζείνη την ψυχοφθόρα κατάσταση που με ταλαιπωρούσε για μέρες. Ίντα ωραίον πράμα να ξιχάννεις ότι είσαι θυμωμένος! Είσαι ήρεμος τζαι ευτυχισμένος!
 
Τζαι σκέφτομαι, τί άσιημο πράμα να κρατάς κακία, ή τελοσπάντων να είσαι με νεύρα συνέχεια για κάτι που σου εκάμαν. Ενώ ο άλλος ζει στην κοσμάρα του τζαι δεν έσιει ιδέα ή μπορεί τζαι να μεν τον κόφτει, ή απλά βλέπει τα που τη δική του μεριά (τζι έσιει δίκιο τζείνος κατά την άποψη του), εσύ υποφέρεις τζαι δεν μπορείς να ηρεμήσεις τζι έννα σπάσει ο νους σου που τις σκέψεις. Εσύ ηφαίστιον, ο άλλος μια χαρά.
 
Αδικία. Γιατί να μεν είσαι τζι εσύ καλά, που τη στιγμή που νιώθεις ότι φταίει ο άλλος? Γιατί να τον αφήνεις να σου διαλύει την ψυχολογία?
 
Εννοείται ότι δεν θεωρείς το ξέσπασμα σου επιλογή γιατί θα τα καταστρέψεις ούλλα. Για να ξαλαφρώσεις εσύ που τα νεύρα, θα φκάλεις νάμι, θα ξαπολίσεις ένα τσουνάμι που θα καταστρέψει δεν ξέρεις τζι εσύ τι. Άρα οι επιλογές που σου (μου) μεινίσκουν είναι οι εξής:
α) πρέπει να έβρεις τρόπο να έβρεις το δίκιο σου (που εσύ θεωρείς ότι έσιεις) πολιτισμένα. Με μιαν ήρεμη κουβέντα. Εδώ γελάμε. Για εμένα ούτε τούτο παίζει γιατί αφταίννω με το παραμικρό τζαι μόλις μου πει ο άλλος κάτι ενώ καταπιέζω τα νεύρα μου, έτο πάλε το τσουνάμι.
β) να σου περάσει.
 
Τόσο απλό το (β) τζαι τόσο δύσκολο παράλληλα. Έπρεπε να γίνω τόσων χρονών γαϊδούρα, για να καταλάβω ότι με τα νεύρα παραπάνω καταστρέφεις τζαι δεν σάζεις πράματα. Ή τουλάχιστον να μεν θέλω να ξαπολώ τσουνάμια γιατί μετά δεν συνάουνται τζαι δεν αξίζει τζαι τον κόπο.
 
Έτσι προσπαθώ να προσπερνώ καταστάσεις, να νευριάζω για λίγο τζαι μετά συνειδητά να το ξεπερνώ μόνη μου, να γεμώνω πάλε αγάπη τζι υπομονή, γιατί απλά δεν με παίρνει να κάμω διαφορετικά. Να δέχουμαι κάποιες μούγιες στο σπαθί μου τζαι να γλυκανίσκω.
 
ΔΕΝΝΕΝΕΥΚΟΛΟ.
 
Πάω μου πολλά κόντρα για να το καταφέρω. Ακόμα τζαι τωρά που γράφω τζι είμαι νευριασμένη, ήδη εμίλησα με αγάπη τζι αποφάσισα ότι πρέπει να μου περάσει τέλια ως το απόγευμα. Τζαι ως πάρατζει. Ώσπου να νευριάσω πάλε. Ή ώσπου να σταματήσω τελείως να νευριάζω τζαι να μεν μπορεί τίποτε να μου χαλάσει τη διάθεση. Τζι ο Θεός να μας φυλάει ούλλους που τσουνάμια γιατί οι ζημιές εν αμετάκλητες.
 
Θαυμάζω τον κόσμο που μπορεί τζαι συγχωρεί εύκολα, που υποχωρεί συνειδητά χωρίς ναν αρνί τζαι που υπολογίζει το κόστος της αντίδρασής του.
 
Εν τζαιρός να ππέσω που το δέντρο αλόπως.


Σε άλλα νέα, ο Τζώνυ μου έσιει γενέθλια σήμερα. Χρόνια πολλά και καλά ξεμπερδέματα Τζώνυ μου. (είδες που οι γυναικάρες συμφωνούμε? ως τζι η Αντζελίνα επροειδοποίησε σε να μεν την παντρευτείς!)
#Iamwithjohnnydepp

 

Άρε Τζώνυ!


Κάτι δεν μου εμύριζε καλά σε τούντην υπόθεση που τότες. Τούτη η Άμπερ εν μου εφάτσαρε για πολλά σόι, έμοιαζε μου με φαμ φατάλ που δεν είσιεν σοβαρό σκοπό για τον Τζώνυ, απλά άρεσκεν της η προσοχή, ήταν μεγάλο γόητρο να ρίξει τον γόη του χόλλυγουντ τζαι να τον σέρνει που τη μύτη, Έτσι νομίζω του έκαμνε.
 
Τζαι καλά, ο Τζώνυ επερνούσε κρίση μέσης ηλικίας, είδεν την τζι επέλλανε, καταλάβω το, αλλά με πόσες άλλες κούκλες συνυπήρξε τζαι δεν εκατάλαβε ότι τούτη ήταν επικίνδυνη? Φαντάζουμαι τον να την βουρά, να την παρακαλά, να της κάμνει δώρα για να την καλάρει (δώρο νησί, όι πελλάρες!) τζαι τζείνη να τον θωρεί αφ' υψηλού. Να τον γυροφέρνει στο δακτυλάκι της, βασικά έππεσεν που το μάτι μου ο Τζώνυ, εθεωρούσα τον πιο νούσιμο. Φαντάζουμαι την να τον μειώνει, να τον χρησιμοποιεί, να γλυκοθωρεί τα λεφτά του... Τζαι να τον νευριάζει, να τον φκάλλει εκτός εαυτού, ο Τζώνυ να καταφεύγει πάλι στο ποτό, ε τζαι να σπάζει μιαν κορνίζα.
 
Αλλά όι να την δέρει τζιόλις! Εν το πιστέυκω τούτο, αρνούμαι να πιστέψω ότι την έδερε.
 
Ρε λαλείς? Άτε τωρά.

χαλαρά πκιον

Δεν συμβαίνουν πολλά συνταρακτικά πλέον στη ζωή μου. Και αυτό είναι καλό. Ρωτούν με τί κάμνω, πως περνώ τζαι η απάντηση μου είναι να περιγράψω μιαν ημέρα της εβδομάδας. Δεν έχω άλλα νέα, μεν επιμένεις. Τίποτε τρελό ή τρομερά ενδιαφέρον. Τζι όμως, εν η πιο περίεργη φάση μου, η πιο δύσκολη τζαι κουραστική ίσως τζαι ξέρω ότι θα γίνει ακόμα πιο κουραστική.

Σκέφτομαι ότι κάποτε είχα συνέχεια αλλαγές, σκαμπανεβάσματα, συναισθηματικές εξάρσεις, δράματα, ενθουσιασμούς, τζι επερνούσα τα ούλλα μόνη μου ως επί το πλείστον. Ούτε να τα συζητήσω δεν ετολμούσα, έτο έγραφα καμιάν πελλάρα δαμαί, έχωννα τα μέσα σε υπονοούμενα για να μου περάσει. Τωρά σκέφτομαι ότι ήμουν πραγματικά drama queen, αλλά ξέρω ότι ακόμα είμαι, ακόμα μπορεί να αναγάγω το παραμικρό σε τεράστιο γεγονός τζαι να μεν ξεκολλώ, αλλά λέω καλά που ετέλειωσε τζείνη η φάση. Γιατί θέλει πολλήν παραπάνω ενέργεια η παρούσα μου φάση. Τζι εν χωρεί δράματα δαμαί.

Σκέφτομαι ότι έζησα έρωτες, καλάν, οι παραπάνω ήταν μέσα στο νου μου μόνο, έζησα δυνατές σχέσεις, φιλίες, το πιο challenging όμως ως τωρά ήταν να κρατήσω τη σχέση που έχω τωρά, να την ισορροπήσω με το μωρό, να μεν χάσω τζαι τον εαυτό μου μέσα στην καθημερινότητα. Έχασα με εν η αλήθεια λλίον, νιώθω ότι οι ανάγκες μου έρχονται τελευταίες μετά από τις ανάγκες των άλλων τζαι παλεύκω να ακουστώ πολλές φορές. Όμως ευτυχώς ακούγομαι, δεν έσιει δράματα συνήθως. Τα δράματα σκοτώνουν. Τούτα τα σκωτζέζικα ντους φοβίζουν με πολλά πλέον. Ούτε οι χλιαρές καταστάσεις μου αρέσκουν, αλλά προς το παρόν προτιμώ τες. Ώσπου να δυναμώσω να αντέξω δράμα ξανά, αν ποτέ χρειαστεί -που σίουρα θα ξαναχρειαστεί.

Άρα, το βλογ επαναπροσδιορίζεται ως αυτοβιογραφικό και ουχί ιδιαίτερα αποκαλυπτικό, ανιαρό, να γράφω καμιάν σκέψη τζαι προβληματισμό έτσι χαλαρά, όπως ήθελα να το κάμω εξ' αρχής τζαι πάντα έφκαιννε μου αλλιώς. Καλώς ή κακώς εμείναμεν εμείς τζι εμείς τζι εν έσιει πολλές απαιτήσεις η κατάσταση, ούτε πολλούς αναγνώστες. Εχάθηκεν τζι ο panic...

Επαρέτησεν μας τζι η Ιβάνα, γκομενίζει κάπου σε εξωτικές παραλίες, στέλλει μου καμιάν κάρταν μέσα μέσα να κιστίζω γιατί δεν γουστάρει τα φεϊσμπούκια ιμίsh...

Προχτές είδε μιαν πρόσφατη φωτό μου τζι είπεν ότι εγίνηκα διπλάσια με μαύρους κύκλους στα μμάθκια, τζαι ότι τζείνη εν size 10 ακόμα τζαι ξανθή. Απάντησα της ότι εγώ τουλάχιστον έχω άντρες μικρούς και μεγάλους που με αγαπούν ανεξαρτήτως του μεγέθους μου. Εν μου ξαναμίλησε που τότε... Θα ήθελα εν η αλήθεια να πάω να απλώσω μιαν θεϊκήν κορμάρα σε κάποιο παραλιακό κρεββατάκι, έτσι για μιαν ώρα, να θυμηθώ πως είναι, να νιώσω το "είμαι θεά τζι εν με κόφτει τίποτε", όσο μάταιο τζι αν ακούεται...

Θα ήθελα τζι άλλα πράματα τα οποία δεν εξαρτώνται καθόλου από εμένα αλλά τέλοσπάντων. Πλέον η πιο ωραία μου στιγμή είναι η ώρα που τζοιμίζω το μωρό στην αγκαλιά μου τη νύχτα... τζαι πάω εγώ για ύπνο! Ο ύπνος εκατάντησεν ο νέος ανεκπλήρωτος μου έρωτας.

Οι εκλογές για να γράψω τζαι κάτι επίκαιρο, αφήκαν με ελαφρώς ευχαριστημενότερη από άλλες χρονιές, έτσι για να ισοζυγιάσει η απογοήτευση με την γιουροβίζιον.

Έχω τζι άλλα άσχετα να πω αλλά μπορώ να τα αφήσω για άλλη φορά. Μεν λείψουν ούλλα σήμερα.

Ττά-Τα που λαλεί τζι ο γλύκας μου



 

Φοούμαι την ώρα που θα έρτω στην ανάγκη τους

Τούτα με τους γιατρούς τζαι τις μίζες αρκήσαν πολλά να φκουν στην επιφάνεια. Προφανώς ήταν στην επιφάνεια, αφού υπήρξαν αρκετές ανεπίσημες καταγγελίες, αλλά δεν το κουντούσαν αρκετά να προχωρήσει.

Το θέμα μου είναι, γιατί δεν φκαίνουν τζι άλλα στη φόρα? Υπάρχουν τζι άλλοι γιατροί στο δημόσιο που θέλουν φακελλάκι για να κάμουν τη δουλειά τους, τζι αν δεν χρηματιστούν δεν ξέρεις πως θα σε χειριστούν. Φοϊτσιάρικο έννεν? Τζαι ο κόσμος φοάται να τους καταγγείλει επίσημα, ακριβώς γι αυτό τον λόγο, επειδή μπορεί να τους ξαναχρειαστούν για τους ίδιους, για συγγενείς τους τζαι δεν μπορεί να τους εγγυηθεί κανένας ότι θα τύχουν της καλύτερης ιατρικής φροντίδας.

Επίσης, έχουν μια νοοτροπία "γιατί τι εννά μου κάμεις?" αν τους κάμεις παράπονο για τις υπηρεσίες τους. Ήμουν παρούσα σε περιστατικό όπου μια έγκυος εκουράστηκε να περιμένει να τελειώσει ο γιατρός το διάλειμμα του τζι εζήτησε του ευγενικά το λόγο, τζείνος έμπηξε της τις φωνές να περιμένει, η κοπέλα αναστατώθηκε, επενέβηκε άλλος να του πει να προσέξει τη συμπεριφορά του προς μια έγκυο τζαι ο γιατρός είπε το περιβόητο: "Γιατί τί εννά μου κάμεις? Σοκ! Για να μεν πω ότι είχε το θράσος να το πει στην παρουσία άλλων 10-15 ατόμων που επεριμέναν να τελειώσει το διάλειμμα του, για να μεν πω ότι εγώ επερίμενα να επιβεβαιωθεί ότι όντως είχα αποβάλει. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει πιο τραγικό το θέμα, επροσπάθησα να τον δικαιολογήσω μέσα μου, να πω ότι ήταν πολλά πιεσμένος, ίσως αναστατωμένος, αλλά πάλε ένιωσα ότι η τελευταία ατάκα του δεν δικαιολογείται ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ. Ξέρω ότι έννεν ούλλοι οι γιατροί έτσι αλλά τζείνοι που είναι πρέπει να απομακρυνθούν, για να δουλέψουν τζείνοι που αγαπούν το επάγγελμα τους τζαι συμπονούν τον κόσμο που έρκεται με τόσα προβλήματα κοντά τους. Αλλά ποιός θα τους καταγγείλει? Ποιός τολμά πλέον?

Τζαι είπαμε, αφού εξαρτάσαι που τζείνους, αν σε βάλουν στο μάτι δεν ξέρεις τί θα σου κάμουν ή πως θα σου συμπεριφερθούν, έτο σιωπάς, τζαι συνεχίζουν να δουλεύκουν τζαι κάποιοι να πιάνουν τζαι τις μίζες τους.

Τζι εγώ, για να είμαι ειλικρινής, αν είχα τύχει έτσι αντιμετώπισης δεν ξέρω τί θα έκαμνα, αν θα τολμούσα να καταγγείλω. Γι αυτό το λόγο πάω σε ιδιώτες γιατρούς που επιλέγω εγώ τζαι ξέρω ότι εν καλοί τζαι υπεύθυνοι, αλλά ξέρω ότι δεν έχουν ούλλοι τούτη την πολυτέλεια. Ούτε ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα την έχω τζι εγώ.

Φοούμαι την ώρα που θα έρτω στην ανάγκη τους. Ο Θεός να βοηθήσει όσους πέσουμε στην ανάγκη τέτοιων "γιατρών" τζαι πραγματικά λυπούμαι τον κόσμο που υποφέρει παραπάνω εξαιτίας τους.



 

issues γονιών παιδεύουσι τέκνα

Θωρώ τον κι ακόμα εν πιστεύκω ότι εν δικός μου. Όι με την κτητική έννοια, με την έννοια ότι εγώ τον εγέννησα, έχει το dna μου, αγαπά με, εν η οικογένεια μου... Βλέπω τον τζαι προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι εν το μωρό μου, ο γιόκας μου ο οποίος άρχισε να ανεξαρτητοποιείται, να δείχνει το χαρακτήρα του, να έσιει απαιτήσεις, να θυμώνει, να έσιει προτιμήσεις στο φαί, να μιλά όποτε θέλει τζαι να λέει ότι θέλει.

Είναι απίστευτο τούτο που γίνεται, πραγματικά, είναι ένα θαύμα της φύσης, πως γεννιέται, πως μεγαλώνει, πως γίνεται άνθρωπος...
Είναι ένα πλήρες ανθρωπάκι, απλά εν κοντός και ελάχιστα μπορεί να κάμει μόνος του. Τούτο εν που με φοβίζει παραπάνω. Πόσο πολλά εξαρτάται που εμάς τζαι πόσα περιμένει που εμάς. Τζαι πως είναι εξ' ολοκλήρου στο χέρι μας να καταστρέψουμε ή να βοηθήσουμε να λάμψει τούτο το μικρό πλασματάκι. Τζαι πως συνήθως εμείς οι γονιοί κάμνουμε τζείνο που νομίζουμε ότι εν πιο καλό για τα μωρά μας, έχοντας ως βάση τις δικές μας ανάγκες τζαι βιώματα.

Το πιο απλό τζαι φοϊτσιάρικο είναι ότι φωνάζουμε του μωρού άμαν μας νευριάσει. Φωνάζουμεν του για να ησυχάσει ή για να κάμει τζείνο που θεωρούμε σωστό. Χωρίς να σκεφτούμε τί επίδραση έσιει η φωνή πάνω στο μωρό, απλά σκεφτόμαστε ότι πρέπει να συνετιστεί. Τζαι θεωρούμε ότι με μιαν επιβλητική φωνή εβάλαμεν το στον ίσιο δρόμο. Ποιός από εμάς τους ενήλικες όμως όταν του βάλουν τη φωνή συνετίζεται τζαι σκέφτεται καλά μου εκάμαν, άλλη φορά θα είμαι καλύτερος? Αν δεν φωνάξουμε τζι εμείς πίσω, είτε επειδή εν μάστρος είτε επειδή εν θέλουμε καφκά τζείνη την ώρα, κρατούμεν το μέσα μας, ή αγνοούμεν το, ή μαθαίνουμε ότι όποιος φωνάζει επιβάλλεται. Το ίδιο ακριβώς νιώθει το μωρό, έστω αν σταματήσει να φωνάζει ή να κλαίει άμαν του βάλουμε τη φωνή. Στην καλύτερη περίπτωση θα σιωπήσει προς στιγμής, θα το ξεχάσει τζαι θα το ξανακάμει πιο μετά. Στη χειρότερη θα μάθει ότι με τη φωνή επιβάλλεσαι τζαι θα το κάμει τζαι το ίδιο πιο μετά. Το μωρό νομίζω παίρνει παραπάνω που το παράδειγμα σου παρά που τα λόγια σου. Αν σε δει να φωνάζεις ή ακόμα χειρότερα να δέρνεις, ενώ λέεις του συνέχεια ότι δέννεν καλά να φωνάζει ή να δέρνει, τότε νομίζεις ότι επέτυχες το στόχο σου? Έμαθες το μωρό σου να συμπεριφέρεται σωστά?

Ομως, αν δεν δείξεις το "σωστό" ή αποδεκτό  με έτσι τρόπο, τί κάμνεις σαν γονιός για να συνετίσεις το μωρό σου? Πόσοι που εμάς έχουν την υπομονή να κάτσουν να συζητήσουν ή να ψάξουν τελοσπάντων πιο βαθιά να δουν τι προβληματίζει το μωρό τζαι εκφράζεται έτσι? Τζαι να ανταποκριθούμε ακριβώς στην ανάγκη του, ή/τζαι να μεν μας χειραγωγεί? Τζείνη τη στιγμή που νευριάζουμε, κανένας. Το πιο εύκολο είναι να βάλεις τη φωνή. Τζαι να κάμεις μιαν τρύπα στο νερό, έτσι νιώθω. Το δύσκολο είναι να συμπεριφερθείς πραγματικά σαν γονιός, να προσπαθήσεις να καταλάβεις τζαι να προσεγγίσεις το μωρό, να του συμπεριφερθείς με τρόπο που δεν θα το τρομάξεις, να του δείξεις την αγάπη σου παράλληλα τζαι να του δώσεις να καταλάβει ποια είναι η συμπεριφορά που θέλεις.

Τζι εν δαμαί που αδικούμε το μωρό, τον άλλο άνθρωπο, γιατί δεν ασχολούμαστε ουσιαστικά μαζίν του, αλλά κάθε φορά που λέμε ή κάμνουμεν κάτι στο μωρό, φκαίνουν στην επιφάνεια τα δικά μας issues, για να μεν πω "προβλήματα" που εν πιο τρομακτικό. Θα έπρεπε να κάμνουμεν πολύ διάβασμα τζαι ψάξιμο για το σωστό parenting, πριν ακόμα γίνουμε γονείς.

Πολλά μεγάλο θέμα, αλλά αυτά με απασχολούν προς το παρόν. Τωρά που δοκιμάζει το μωρό τα όρια μου, αν θα μπορέσω να το χειριστώ σωστά τζαι με βάση τις δικές του ανάγκες τζι ότι τα δικά μου θέματα. Τούτη εν η μεγαλλύττερη επιστήμη αν με ρωτάς, για την οποία δυστυχώς δεν υπάρχουν σχολεία.

Τζι ο Θεός βοηθός.

στιγμή Vs ουσία

Να ζεις για τη στιγμή, ή για την ουσία?
Ιδού το ερώτημα.

Ξύπνησα από τις 6 αφού ο μικρός δεν εσιουρκάζετουν, τζι εγώ έβλεπα όνειρο, το οποίο ήταν έντονο τζι εκόπηκε σε μια κρίσιμη στιγμή. Αποφάσισα να το συνεχίσω ξύπνια. Συμπρωταγωνιστής μου ένας παζλ, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας άλλης χώρας, με άλλο όνομα, άλλη φάτσα, ευτυχώς άνγωστη σε εμένα.

Ώσπου να ξυπνήσω το όνειρο επροχωρούσε τάχιστα. Με όλα όσα εσκέφτηκα, ένιωσα, έζησα κάποια στιγμή, κάποιες στιγμές πριν χρόνια. Συναισθήματα μπερδεμένα, να προσπαθούμε να φκάλουμε άκρη. Η πλοκή, απλά κάποιος πλατωνικός έρωτας στο εξωτερικό, που δεν μπορούσε να ευδοκιμήσει λόγω της απόστασης αλλά και για κάποιον άλλο λόγο. Δεν ήταν έρωτας παράφορος. Ποτζείνους που θέλεις να τα ξαπολίσεις ούλλα να πάεις να τον ζήσεις. Ήταν όμως κάτι που αιχμαλώτισε το νου τζαι δεν τον άφησαν να ησυχάσει τα "what if". Μες το όνειρο ήταν αμφίδρομο. Όταν εξύπνησα, τζείνος είχε σταματήσει να μιλά, επλά εκοίταζε με, σάννα έλειψεν η παταρία του.

Έτσι εσυνέχισα την ιστορία συνειδητά πλέον, περιμένοντας τον Δώρο να ξυπνήσει. Θα μου τα εδιάλυε ούλλα, αλλά δυστυχώς ετζοιμάτουν τον ύνο του δικαίου. Ως τζαι το μωρόν εξανατζοιμήθηκε.

Οπότε, τελείως ξύπνια πλέον, έβαλα κάτω τα δεδομένα μου τζι είπα του ότι εν μπορώ να κάμω κάτι. Έδωσα του το ελεύθερο να κάμει κάτι τζείνος. Τζι είπα του τζαι τις συνέπειες. Πάλε έμεινε να με θωρεί, είπαμεν, έλειψεν η παταρία. Εξανασκέφτηκα. Εμπλούτισα την δήλωση μου. Μετά που 2-3 πρόβες, εφκήκεν πολλά ωραία. Άρεσεν μου. Ήταν δήλωση για ταινία, ποτζείνες τις ρομαντικές με λυπημένο τέλος. Γι αυτό έθελα να γράψω τούτο το ποστ η drama queen. Χωρίς λεπτομέρειες βέβαια, γιατί δεν χρειάζονται δαμαί. Τζαι πάλε έμεινε να με θωρεί. Τζι έμεινα τζι εγώ να απορώ, τί θα έκαμνε?

Εξύπνησεν ο Δώρος και ο μικρός. Τρελό ξύπνημα ομολογουμένως. Εχάρηκα τους, εκατάφερα να σκεφτώ πιο καθαρά. Τζι ερώτησα με: Τί εν πιο καλό, η στιγμή ή η ουσία? Θέλεις να ζήσεις στιγμές, έντονες που θα σε σημαδέψουν θετικά ή αρνητικά? Ή να ψάξεις την ουσία πριν κάμεις κάτι?

Επήξαμε στις στιγμές, να μας ελέγχουν, να σαντανώνουν τα όνειρα, τις σκέψεις μας, να τροφοδοτούν τα πάθη μας τζαι ναν κύκλος φαύλος. Να μεν μπορείς να ξεφύγεις. Να μεν ησυχάζεις, να μεν ικανοποιείσαι με τίποτε. Να σε βασανίζουν χρόνια μετά. Τρώεις, για παράδειγμα, ύστερα που 3 ώρες πάλε πεινάς. Ικανοποίηση της στιγμής. Αλλά δεν τελειώνει. ΣΕ λλίες ώρες είναι σαν να μεν έφαες ποττέ.

Αν ψάξεις την ουσία όμως? Αν απαρνηθείς τις στιγμές τζαι κυνηγήσεις την ουσία? Τί έσιεις να χάσεις? Τις στιγμές, θα μου πεις. Μα αφού ταλαιπωρούν σε τζι αποπροσανατολίζουν σε - τζαι μένεις πάλε ανικανοποίητος. Ενώ η ουσία? Θα είσαι ήρεμος, συγκεντρωμένος, θα έσιεις στόχους, θα έσιεις όρεξη τζαι δίψα για ζωή. Θα δυσκολεύκεσαι, θα εκνευρίζεσαι αλλά ο στόχος θα σε τραβά σαν το μαγνήτη, έστω αν οι σειρήνες στιγμές τραγουδούν. Τζαι η ικανοποίηση στο τέλος θα αξίζει ούλλα τα λεφτά. Ούλλες τις στιγμές που άφησες πίσω. Ο στόχος θα σου διά άλλες στιγμές όμως. Ήρεμες, ζεστές, όπως την αγκαλιά του μωρού σου, του άντρα σου, ένα βλέμμα ή μια λέξη λέξη να σε κρατήσει για μέρες, μήνες, όι στιγμές. Να σε κρατήσει προπάντων, στα δύσκολα, να σε σηκώσει που τον πάτο. Τζαι η ουσία της ουσίας, το μεγαλύτερο που ούλλα, ο λόγος της ουσίας θα σε περπατήσει μες τούτη τη ζωή.

Χαίρομαι που εθκιάλεξα την ουσία. Ή που με θκιάλεξε μάλλον.

Τζι εύχομαι ο ανεκπλήρωτος ναν καλά τζαμαί που είναι τζαι να μεν με ξαναενοχλήσει η στιγμή του.

 

χάσμα, τόσα χρόνια μετά

Είμαι της γενιάς που εμεγάλωσε με την αφάνα μαλλιά, με τη φράντζα 10 εκατοστών (η πιο ψηλή ήταν η πιο fashionable), αν εφορούσες μαύρο σουτιέ κάτω που άσπρο πουκάμισο ήσουν πολύ προχωρημένη, δακτυλοδεικτούμενη τζαι "περπατημένη". Αν εκάπνιζες (για τις κοπέλες), επίσης δακτυλοδεικτούμενη, αν είσιες φίλο στην εφηβεία σου πάλε, αν τζι εζηλέφκαν σε οι παραπάνω. Αν άκουες χέβυ μέταλ ήσουν περιθωριακή/ός, κακό παιδί κλπ, αν άκουες τα τοπ χιτς τζι εγύριζες τα κλαπς ήσουν από νορμάλ μέχρι προχωρημένος/η, αν δεν έκαμνες τίποτε που τούτα πάλε ήσουν νορμάλ ή εν σου εδιούσαν πολλή σημασία. Δεν είσιεν τόσο bullying (εκτός αν κάμνω λάθος), απλά είσιεν κλίκες των δημοφιλών παιδιών τζαι μετά ήταν ούλλοι οι υπόλοιποι.

Είμαι επίσης της γενιάς που εγύριζεν τις γειτονιές τζαι για να μπεις σπίτι έπρεπε να νυχτώσει ή να σου φωνάξει η μάμμα σου που το κάγκελο της αυλής - τζι εννοείται άκουεν την ούλλη η γειτονιά. Ωραίοι καιροί. Οι κορούδες αλλάζαμεν χειροποίητα ρούχα της κούκλας, ή κόλλες συλλογής, εκάμναμεν θεατράκια, επαίζαμεν βασιλέα, φώτη! Τα αγόρια επαίζαν μάππα, ππιριλιά, σκατούλλικα (εγώ προσωπικά μόνο ακουστά είχα τα σκατούλλικα, δεν είδα να παίζουν), εκάμναν συλλογή με αυτοκόλλητα  panini, παίχτες, υπερατού (εν θέλω να το ξιχάσω τούτο, γι αυτό το γράφω).

Ετρώαμεν τσίπιτος κόκκινα του Χαραλάμπους που έσιει τζαι σήμερα, όμως τότε ήταν πιο γευσάτα. Άκουσα ότι εν λόγω των περιορισμών της ΕΕ που μετά εφκάλαν κάμποσα απαγορευμένα συστατικά, τότε όμως εδιούσαν τζείνη την ακαταμάχητη γεύση. Ετρώαμεν επίσης αφροζούες, μάλλοου, κρεόλες, παγωτά χρωματιστά του σελινιού, παγωτά τριγωνικά της βανίλιας τζαι του πορτοκαλιού, σοκολάτες μελίτα, ίον, βασικά με έναν τετρασέλινο στο σχολείο ήσουν άρχοντας!

Ως βρέφη, εμεγαλώσαμεν με κλάμαν, εκλαίαμεν ώσπου να ποτζοιμηθούμε, ούτε λόγος για αγκαλιές, σιουμάλισμα, τραγουδάκια, παραμυθάκια γιατί οι γονιοί μας ήταν τέζα τζι εξυπνούσαν που τα χαράματα. Εμεγαλώσαμεν με το γάλα στο πιπερό ως το δημοτικό (οξά μόνον εγώ έπινα ως το δημοτικό μες το πιπερό), φόρμουλα τζαι ζαχαρούχο (η μικρή ολλανδέζα, βλάχας), κκόφλειξ τζαι πισκότα μόρνινγκ κκόφφι τζαι γάλα με τριαντάφυλλο μαζί με το λουβί. Είχαμε matchbox αυτοκινητούθκια, εκάμναμεν σπιτούθκια με καρέκλες τζαι σεντόνια, αυτοκίνητα με δίσκους τζαι κουτάλες για τιμόνια, ταχύτητες τζι επαίζαμεν μες το σπίτι. Έξω, εκτίζαμεν με ξύλα, σίδερα,πέτρες. Εθωρούσαμεν τα μίκυ μάους που εξεκινούσαν (στις 5 ?) κάθε απόγευμα τζαι οι πιο τυχεροί το Σάββατο το πρωί. Ως τις ειδήσεις εππέφταμεν για ύπνο (8.30?) Τούτο με τα μίκυ μάους της δεκαετίας του 80-90, εν άλλο ποστ που μόνο του.

Εμεγαλώσαμεν με γιαγιάδες, παππούδες γιατί οι γονιοί μας εδουλέφκαν πολλές ώρες, ή με τα αδέρφια μας ώσπου να ρτουν σπίτιν οι γονιοί. Τζι ήταν εντάξει να είσαι μόνος σου σπίτι να ποσκολιέσαι. Μετά έπρεπε να θκιαβάσεις, συνήθως με φωνές ή ξύλο αν δεν τα έφκαλλες ή αν εβαρκέσουν. Γιατί οι γονιοί μας δεν είχαν ώρα ή υπομονή να κάτσουν μαζί μας με τις ώρες. Ή εθκιάβαζες ή επήεννες αθκιάβαστος, αλλά ήταν εντάξει γιατί δεν ήταν τόσο ανταγωνιστικά στο σχολείο. Δεν είσιεν shίλια ιδιαίτερα για το ποιος θα γίνει πιο καλός. Τα δύσκολα ήταν κυρίως μετά στο λύκειο για τις εξετάσεις, τζαμαί έπηζες στα ιδιαίτερα.

Επαίρναν μας οι γονιοί μας στα κλαπς, στις καφετέριες ή επιάνναμεν λεωφορεία για να κατεβούμεν κάτω, ή ταξί για να έρτουμεν πίσω, τζι ήταν εντάξει. Εμάθαινες κρυφά αυτοκίνητο τζι έπιαννες ή επιάνναν σου οι γονιοί σου δικό σου μετά τα 20 ως επί το πλείστον. Έτρωες φατσιές με μοτόρες τζι εν το ελάλες γιατί θα έτρωες φωνές ή ξύλο. Γενικά, λλίη κουβέντα, πολλές φωνές, τιμωρίες, ξύλο. Τζι ήταν εντάξει, παντού ήταν έτσι. Ο ένας γονιός συνήθως εφώναζεν ή έλειπε, ο άλλος ασχολείτουν παραπάνω με τις δουλειές τζαι τα μωρά.

Γιατί τα λαλώ τούτα? Γιατί στην ουσία εμεγαλώσαμεν μόνοι μας. Χωρίς ουσιαστική επικοινωνία με τους γονιούς μας, δεν ήταν φίλοι μας αλλά γονιοί, αυστηροί, επιβάλλουνταν με το έτσι θέλω τζαι συνήθως έφκαιννε μας σε καλό. Εκάμναμεν πολλά, τα παραπάνω δεν τα ελαλούσαμεν. Αν εξέραν ούλλα που εκάμναμεν τότε οι γονιοί μας θα είχαν ποφκαρτεί που τότε.
 
Πώς εφκήκαμεν εμείς? Οι παραπάνω, έναν αντίγραφο των γονιών μας. Οι υπόλοιποι, στα σαράντα συν/πλην, ακόμα προσπαθούμε με επαναστάσεις να ξεφύγουμε που τζείνα τα πρότυπα.

Όσοι εκάμαμεν οικογένεια νωρίς, εκάμαμεν ότι εκάμναν οι γονιοί μας. Όσοι εκάμαμεν πιο αργά, βρίσκουμε πόσα λάθη εκάμαν οι γονιοί μας τζαι προσπαθούμεν να μεν τα κάμουμεν. Είμαστε πιο θκιαβασμένοι τάχα, θέλουμε να κάμουμεν δικά μας λάθη. Μεγαλώνουμε τα μωρά μας με πολλήν ανοχή, με υγιεινά φαγητά, βιολογικά, χωρίς ξύλο τζαι φωνές τζαι τιμωρίες αλλά με θετική ενθάρρυνση πως το λένε. Τα μωρά μας εν εξαιρετικά ετοιμόλογα, καλομαθημένα, ξέρουν τζαι κάμνουν πολλά που εμείς εγίναμεν του γυμνασίου να τα μάθουμε. Τζαι θεωρούμεν ότι εν πιο καλά έτσι παρά όπως εκάμναν οι γονιοί μας.

Δεν έσιει τόσο μεγάλο χάσμα γενεών. Είμαστε τόσο διαφορετικοί, αλλά τόσον ίδιοι με τους γονιούς μας. Θέλουμε να τους ξεφύγουμε αλλά όσο περνά ο καιρός, τόσο παραπάνω τους μοιάζουμε. Απλά καθυστερούμε παραπάνω.

Η διαφορά μας ποιά είναι? Ότι τότε, τόσα εξέραν τόσα εκάμναν. Δεν είχαν τζαι πολλές επιλογές. Εμείς τωρά μπορούμε να πληροφορηθούμε για τα πάντα τζαι να κάμουμεν επιλογές αλλά δεν. Αφήνουμε την κοινωνία, το περιβάλλον μας να πάρει αποφάσεις για εμάς, απλά ακολουθούμεν. Μεινίσκουμε κολλημένοι στις δικές μας απόψεις, είμαστεν λλίον παραπάνω ατομικιστές, για τούτο φταίει τζι η εποχή μας. Γιατί τότε, με την προσφυγιά, εχρειαζούμαστεν ο ένας τον άλλο. Τωρά ο σώσον εαυτόν σωθείτο.

Τωρά, έχουμεν παραπάνω ευθύνη. Πιο πολλή πληροφόρηση, κατάρτιση, πιο πολλές ευκαιρίες. Πιο λλίες δικαιολογίες.

Δεν ξέρω πως θα καταλήξουμε. Απλά, τούτο που προσπαθώ να αποφύγω, βλέπω ότι τελικά ίσως εν πιο καλό που τζείνο προς το οποίο οδεύω. Αύριο ίσως αλλάξω γνώμη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει τη ζωή του τζαι τις ευθύνες του, στα 20 τζι όι να παιδευκούμαστε στα 40 συν/πλην να έβρουμεν τί πάει λάθος - οι παραπάνω εν προλαβαίνουμε να τα σάσουμε.

Τα τσίπιτος Χαραλάμπους πάντως, εν μια που τες σταθερές αξίες, τόσα χρόνια μετά. Μακάρι να εβρίσκαμεν τζι άλλες.



update: ο Φώτης
Έριχνες την  πετρούα σου στο 1 τζαι μετά με κουτσό επροσπαθούσες να την κλωτσήσεις έξω που το Φώτη. Μετά έριχνες την στο 2, αλλά έπρεπε να την κλωτσήσεις έξω περνώντας που το 1, χωρίς να πατήσεις εσύ ή η πέτρα γραμμή. Μετά στο 3, έπρεπε να την κλωτσήσεις έξω περνώντας που το 2, το 1. κοκ. Βασικά επήεννες γυρόν που το Φώτη :D


 
 

the crushes that crushed - who's next

Ακολουθεί dark post. Proceed with caution.

Εχτές ήθελα να κάμω έναν αφιέρωμα στους ομορφονιούς ηθοποιούς που εφύαν νέεοι λόγω ουσιών και καταχρήσεων ή πελλάρας.

Σήμερα επέρασε μου. Έτσι πληροφοριακά, ήθελα να γράψω για τον River Phoenix, Cory Monteith, Heath Ledger, Paul Walker. Crushes. Για τον καθένα τους θυμούμαι είχα ψάξει πολλά στο ίντερνετ για τη ζωή και το θάνατο τους. Πέτε με επιφανειακή αλλά ήταν απόλαυση να τους θωρείς, όταν διαβάσεις όμως για τη ζωή που εκάμναν, απλά σούζεις την κεφαλή σου τζαι λαλείς "τί κρίμα". Εν πολλοί οι ηθοποιοί, τραγουδιστές, καλλιτέχνες τέλοσπάντων που δεν εχειριστήκαν καλά την επιτυχία, την αποτυχία, γενικότερα τα τραύματα, τις ευκαιρίες ή την έλλειψη τους στη ζωή τους τζι εκαταλήξαν με τον πιο άδοξο τρόπο. Βλέπουμεν το καθημερινά στα κουτσομπολίστικα, πόσον εκτροχιαστήκαν, πιχι Miley Cyrus, Lindsay Lohan, Macauley Culkin κλπ για να μεν πω για τραγουδιστές που κανένας δεν ξέρει τί ΔΕΝ πίνουν τζαι τί ζωή ΔΕΝ κάμνουν. Γιατί ούλλα τα άλλα μαντέφκουμεν τα.

Ο λόγος που με απασχόλησε τούτο το θέμα εν λλίο μακάβριος θα ελέαν κάποιοι, αλλά όι τόσον, αν σκεφτείς πόσος κόσμος πεθανίσκει κάθε μέρα. Βασικά κάθε μέρα οδεύουμε προς το θάνατό μας τζαι δεν το συνειδητοποιούμε. Πολλούς δεν μας κόφτει, άλλοι προκαλούμε συνέχεια την τύχη τζαι τη ζωή μας, οι παραπάνω όμως δεν ξέρουμε πώς να το χειριστούμε.

Εν τα γράφω τούτα για να πάω να κάμω bucket list ή να πάω να ξεσαλώσω, να ζήσω το σήμερα, να κάμω ότι δεν έκαμα, να απολαύσω τη ζωή στο έπακρον, να μεν πεθάνω τζαι να μετανιώσω για ότι δεν εκατάφερα να κάμω. Άμαν πεθάνεις τζαι μετά εν θα σκέφτεσαι γιατί δεν έκαμα bungee jumping, γιατί δεν έκαμα ταξίδια, γιατί δεν έκαμα μωρά. Άμαν πεθάνω τζαι μετά το θέμα θα είναι τί έκαμα με τζείνη τη ζωή που μου εδόθηκε, πώς την αξιοποίησα. Έκαμα κάτι ουσιώδες? Ήμουν καλή? Ήμουν ευγνώμων? Οξά επέτασσα τις ώρες τζαι την ενέργεια μου άσκοπα, ψάχνοντας απλά για μια ικανοποίηση των αισθήσεων, χαρούες  τζαι να νιώθω καλά με τον εαυτό μου? Εκτίμησα τη ζωή τζαι τον Πλάστη μου? Οξά απλά επερπάτησα μέσα στα χρόνια? Τζαι για εμάς που πιστεύκουμεν στη ζωή μετά θάνατον, τούτη η ζωή μας είναι το εισιτήριο για την επόμενη. Πού πάμε?

Οι μορφονιοί που ανέφερα, καθώς τζαι τόσοι άλλοι, λυπούμαι που εφύαν χωρίς να εκτιμήσουν όσο θεωρώ ότι έπρεπε τη ζωή τους. Λυπούμαι που δεν ήβραν νόημα, που αναλώνουνταν σε πελλάρες προσπαθώντας να έβρουν λλίην ευτυχία, που εκτιμούσαν τόσο λίγο τη ζωή τους. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου τζαι πόσο σημαντική είναι η στήριξη. Τζαι πόσον ωραία φαντάζουν τούτα τα φαντακτερά. Τζαι πόσο περίεργο πρέπει να ναι να έσιεις τόσους θαυμαστές ενώ στην ουσία να νιώθεις πιο μόνος που την καλαμιά. Στον κάμπο. Τούτον εν το ξέρω μάλλον, εν είμαι διάσημη. Αλλά η μοναξιά καραδοκεί παντού.

Εν έχω γενέθλια, εν είμαι terminally ill, αλλά όπως ο καθένας μας, θα μπορούσα να φύω ανά πάσα στιγμή. Ίσως σε κάποια στιγμή, ούλλους κτυπά μας το καμπανάκι του χάρου. Που μιαν ηλικία ή που ένα γεγονός τζι ύστερα σκέφτεσαι το πιο συχνά. Τζαι ξεχνάς το επίτηδες γιατί δεν θέλεις να το αντιμετωπίσεις.

Εν αλήθεια, εν θέλω, αλλά εν τζι εν ότι θέλω. Κάποια στιγμή θα το αντιμετωπίσω, για κάποιον δικό μου πάλε, ή για εμένα. Τζαι ειλικρινά, δεν ξέρω πως θα φύουμε, ξέρω μόνο πως ότι χρόνος μας μεινίσκει έννεν για πελλάρες, εν για να έχουμεν ήρεμη τη συνείδηση μας ότι εκάμαμεν ότι καλλύττερο με τούτα τα λλία χρόνια, τζαι όι μόνο για τον εαυτούλη μας.

Τζι ας μεν εγίναμεν τραγουδίστριες, ηθοποιοί. Τζι ας κάμνουμε μωρά, ας κάμνουμε γνωριμίες τζαι γεριμίες, ας μαειρέφκουν λύσεις, ας τρων αμπελοπούλια, ας βουλιάζουν στο Αιγαίο, ας οργανώνουνται να μας ελέγχουν ούλλους. Ο καθένας μας θα λογοδοτήσει για την ψυσιήν του τζαι τί έκαμε. Τζι ο Θεός να μας ελεήσει.


Υ.Γ. Στον τάφο του Jim Morisson γράφει "κατά το δ@ίμονα εαυτού".

ρ.ι.π. μορφονιοί, πέρκι προσέξουμε λλίον παραπάνω τζαι δεν πάμεν τζι εμείς άσκοπα.






 

αρρώστια, γάλα, ύπνος, κίνηση, κόλλημα


Eίπα να μεν βάλω για τίτλο "διάφορα" πάλε.
  
Πρώτη του αρρώστια στους 15 μήνες, ωτίτιδα. Καλά άντεξε είπαν μου, είπαν εν το μητρικό γάλα, τζαι πιστεύκω τους. Τζι επιμένω φταίει η άγνοια μας τζαι η πελλάρα που δέρνει τις νοσοκόμες ακόμα τζαι τους γιατρούς που δεν στηρίζουν το θηλασμό. Έννεν σπουδαίο πράμα να μπορεί το σώμα της μάμας να ταίσει το μωρό? Τζαι γιατί προτιμούμε να το κόφκουμεν τζαι να κοττούμεν του μωρού σκόνη ή άλλα γάλατα που δεν ξέρουμε τι έχουν μέσα (πχ. το αγελαδινό γάλα - ειδικό για μοσχαράκια τζαι όι ανθρώπους, τίγκα στα αντιβιοτικά, ορμόνες κλπ http://www.globalhealingcenter.com/natural-health/dangers-of-cows-milk/).
 
Προπαγάνδα τέλος.
 
 
Πρώτη φορά εψές εκοιμήθηκε ως το πρωί non stop! Εν παίρνω θάρρος, ξέρω ότι δέννεν το τέλος του βραδυνού ξυπνήματος, αλλά πρέπει να καταγραφεί! Τζαι ούτε ανησύχησα παρόλο που εξυπνούσα απορημένη συνέχεια, ευτυχώς ανέπνεε μια χαρά τζι εχαμογελούσε θέμας!
 
  
Επίσης πρώτη φορά δεν ήβρα κίνηση μες το δρόμο το πρωί, μέσα σε 9 λεπτά ήμουν δουλειά! Εθύμησε μου διακοπές των χριστουγέννων ή τον Αύγουστο... Πάλε απόρησα, τί στο καλό? Εφοηθήκαν την κρυάδα? Ήρτα εγώ λάθος ώρα? Είναι η αρχή του τέλους της κίνησης? Μπα... Πάλε δεν παίρνω θάρρος.
 
 
Τέλος, άλλη μια αποκάλυψη σήμερα για εμένα, όταν έππεσα πάνω σε μια σελίδα με τίτλο "Τί εννοεί όταν σου λέει "Θέλω να κάνουμε ένα διάλειμμα στη σχέση μας"", τζι είχα απανωτά flashbacks. Στη σελίδα γράφει:

Να σου πω τι πιστεύω: Tο να λέει «θέλω να κάνω ένα διάλειμμα από τη σχέση μας» σημαίνει πως θέλει να χωρίσετε. Μακάρι να έχω άδικο και η δική σου περίπτωση να αποτελεί εξαίρεση. Πιστεύω πως προσπαθεί σιγά σιγά να απομακρυνθεί από εσένα. Μήπως να τον ξεφορτωνόσουν μια και καλή; Ας αναλύσουμε λίγο παραπάνω την κατάσταση.
Πολλές φορές το ταίρι μας μπορεί να πει κάτι τέτοιο όταν του έχει συμβεί κάτι σοβαρό οικογενειακό. Λοιπόν, εγώ πιστεύω πως αν είναι έτσι πρόκειται για πρόφαση. Όταν κάποιου του συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο, χρειάζεται να έχει δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπούν και που αγαπά και ο ίδιος, όχι να τους βγάζει-υποτίθεται και προσωρινά- από τη ζωή του. 


Έκαμε μου εντύπωση το σοβαρό οικογενειακό. Εν συχνό φαινόμενο δηλαδή? Σε δύο περιπτώσεις, μετά που σοβαρή αρρώστια ή θάνατο στην οικογένεια, απομακρύνθηκαν από εμένα. Έδωσα χώρο/χρόνο τζι εξαφανιστήκαν μιαν τζι έξω. Στη μια περίπτωση εκόλλησα όπως την πίσσα που την πατάς τζαι δεν εμπορούσα να εξηγήσω τί είχε γίνει, στην άλλη επειδή είχα μάθει, εξικόλλησα μια χαρά. Μετά που χρόνια επανήλθεν ο δεύτερος αλλά ήταν πολλά πολλά αργά.
 
Για όσες/όσους επίσης εκολλήσαν, δέτε το "he's just not that into you". Βοηθά.
 
 
 

πώς να χρειαστείς κάτι που δεν χρειάζεσαι

Βήμαν 1:

Θωρείς τα εμαιλς σου τζαι πιάνεις τζείνο με τις προσφορές του direct deals/skroutz whatever.
Επειδή εγόρασες που κοντά τους μια φορά τζαι που τότε δώστου εμαιλς τζαι νιουσλεττερς.

Βήμαν 2:

Αννοίεις το που περιέργεια/βαρεμάρα/κατά λάθος τζαι ππέφτεις πάνω σε προσφορά για διαμονή στον Πρωταρά. Όπας! Σκέφτεσαι, τωρά εν καλός ο Πρωταράς, εν ησυχία, αλλά... εννάν πολλά ησυχία, εννά είσαι εσύ τζι οι τόπακες. Μες την κρυάδα ούτε θα μπορείς να βολτάρεις ρομαντικά στην παραλία. Α ναι, έσιεις τζαι μωρό πλέον. Δεν παίζει με τίποτε αεράτη βόλτα στην παραλία. Μα δε, έσιει τζαι προσφορά για Λεμεσό, για Πάφο. Όι, Λεμεσό/Πάφο δεν παίζει, είσαι μιαν ασιελιά τόπο που το σπίτι των γονιών, εν αντροπή να πάεις να μείνεις αλλού. Εν ξίκκο σου. Να πιάεις τα βουνά αλόπως? Μα τούτα τα μιτσιά μιτσιά καταλύματα εν καλά? Οξά έννα τζοιμάσαι στο κρεββάτι με τους ψύλλους. Αλλά θα κάθεσαι δίπλα που το τζάκι, θα βρέσιει/σιονίζει πόξω... Α ναι, έσιεις τζαι μωρό τωρά. Δεν παίζει κρυάδα τζαι σιόνια. 

Ω, άδε έσιει προσφορά για θερμόμετρο για το μωρό που ήθελες, έσιει τζι για ξυριστικήν, εχάλασεν τζείνη του Δώρου... Μα κοίτα να δεις, έσιει χαππούθκια/μασάζ/θεραπείες αδυνατίσματος-χάστε τα περιττά κιλά, να πιάσω τωρά να κομψευτώ ως το καλοτζαίρι? Κανεί πελλάρες. Γυμναστήριο καλλύττερα, έσιει τζαι ποτούτο. Α, ιταλικό εστιατόριο! Όι, κρέπα καλλύττερα, οξά μεδεδοπωλείο μετά μουσικής? Εν ευκαιρία να φκούμε λλίον έξω, να πούμε τζαι στους κουμπάρους... Α ναι, έχουμεν μωρό τωρά. Κάτι σε ντελίβερυ? Κανεί φαί. Εσιει τζαι μαστογραφία προσφορά, να πιάσω μιαν της μάμας μου? Ωωω, σκουλαρίκια (θέλω)! Διοργανωτής παπουτσιών? Δηλαδή να μέννεν το ένα πουκάτω που το κρεββάτι τζαι στο μπάνιο το άλλο (θελω!)? Διανομέας οδοντόπαστας (χα? τί κάμνει τούτο? θέλω?) Συσκευή τυλίγματος κουπεπίων (!), τηγάνι για ομελέτες, βαλίτσα-εργαλειοθήκη, κατσαρόλλες, νύχια αποτρίχωση σπα καθαρισμός μάσκες κολλαγόνου βασιλικός πολτός αντιρυτιδική αυξητικό χειλιών λιποαναρρόφηση polish-car wash κλιπ του σουτιέ κουκκούλα κουβέρτα ninja key ηλεκτρονικός κουμπαράς συναγερμός άρωμα γατούλης usb βραστήρας ψηφιακό αλμπουμ προτζέκτορας μπαταρίες στυλό μαχαίρια barbeque grill σόμπα ανατομικό στρώμα καθαρισμός στρώματος στάθμευση στο αεροδρόμιο φωτιστικό κόφτης πατάτας γυαλιά κούρεμα αρωματικά κεριά βλεφαρίδες παγουράκι MRI (!) αναλύσεις αίματος ηλεκτρική απλώστρα antivirus μονόπετρο! (αλήθκεια, πιάνει κάποιος μονόπετρο για αρραβώνα, με προσφορά?. Κατίshι του αν το μάθει η αρραβωνιάρα).

Μα θέλω τα ούλλα, εν πιο φτηνά, μάλλον εν δαμαί, μες τα μμάθκια μου, εν χρειάζεται να πάω να τα έβρω. Πώς μπορούσα τόσον τζαιρό να ζω χωρίς τούτα ούλλα?

Αλήθκεια, εσυγχίστηκα, θέλω τα ούλλα, πώς μπορώ έτσι ασυστάριστη, απεριποιήτη, δαμαί βρίσκω φουλ τεκάλεμιτ... Όι να μου παίζει την όμορφην η Ιβάνα.

Αλλά ρε μάι φρεντ, είπα θα βάλω όριο. Θα πιάνω μιαν προσφορά κάθε τέσσερις μήνες. Πόσην καταπίεση.

Βήμαν 3:
Ξιαππώννεσαι
 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...