μετακαλοκαιρινά

Τι εν τούτο το περιβόητο μαστίχωμα που ούλλοι μαστιχώνουνται τζαι βάλλουν το στο facebook? Έτσι που το θεοποιούν νιώθω ότι χάνω κάτι ουσιώδες...
 
Θωρώ σινγκλς  που βάλλουν φωτογραφίες με μαγιό, μακιγιάζ μοντέλου τζαι σκέφτουμαι... Έτσι ντύνουνται παραλιακά? Εγώ κυκλοφορώ με κάτι μαυράδες πάνω στα πόθκια, κάτι πανάδες πάνω στη μια βούκκα, τζαι  τα μαλλιά μου εν μονίμως πάνω τζαι φορώ τσιαττοπαττέλονο... Πού τες ήβραμε τούτες ούλλες τις μοντέλες στην Κύπρο τζαι πώς τα καταφέρνουν να φαίνουνται πάντα ανεγάδιαστες τζαι να φορούν την τελευταία λέξη της μόδας σε παρεό/σορτσάκι?
 
Σκέφτουμαι επίσης πώς άλλαξαν τα πράματα, εν εμπόρεσα να πάω ταξίδι όπως τους λοιπούς συγγενείς, ούτε να πάω να περιχαρίσω με κουμέρες και παιδία, το πρόγραμμα μας ήταν πολλά συγκεκριμένο. Πριν το μωρό εσκέφτουμουν: μα καλά γιατί εν μπορούν να αφήσουν μια φορά τα μωρά τους να πάμε βόλτα? Γιατί εν μπορούν να καθυστερήσουν μια φορά τα μωρά να κοιμηθούν για να τους δούμε λλίον τζι εμείς?
 
Εν θα σου πω "τωρά ξέρω γιατί". Θα πω τωρά ξέρω γιατί εν τόσο δύσκολο. Εν εσύ που σαντανώνεσαι ουσιαστικά, θέλει να προσπαθήσεις πολλά για να διευθετήσεις μιαν έξοδο, είτε να αγγαρέψεις γονιούς-babysitters είτε να θυσιάσεις μιαν νύχτα καλού ύπνου γιατί αν φκουν τα μωρά έξω που το πρόγραμμα τους εν θα τζοιμούνται ούλλοι νύχτα τζι εσύ θα πάθεις ζομπίαση. Άρα θέλει απόφαση τζαι θυσία. Αλλά να σου πω, αν δεν το κάμεις, χάννεις. Αν δεν το κάμεις μια φορά κάθε 2-3 μήνες, χάνεις επεισόδια που τη ζωή του κάποτε κολλητού σου, που δεν αναπληρώνουνται.
 
Παραδέχουμαι, περνώ κάποιου είδους σοκ, λείπουν μου κάποια πράματα, πονώ τα σιέρκα μου τζαι τη μέση μου που το κουβάλημα του μωρού τζαι της αμαξούας/τσεντών κλπ, η ζωή μου άλλαξε που τη γη ως τον ουρανό. Ευτυχώς που έκαμα τα δικά μου τόσα χρόνια τζαι εχόρτασα διαφορετικά δεν θα παλεύκετουν. Μιλούμε, ξέχαστον ύπνο, τις βόλτες, τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο όπως τον ξέρεις, ειδικά τον πρώτο καιρό πραγματικά ζεις για το μωρό. Αν δεν κάμεις όμως κάποια πράγματα για εσένα, αν δεν κοινωνικοποιηθείς με φίλους, έννα πελλάνεις.
 
Λαλούν μου βάρτου πρόγραμμα, μα τί προγραμμα να βάλεις του μωρού που κλαίει ή ξυπνά ούλλη νύχτα ή θέλει σιέρκα? Ειδικά αν δεν είσαι της φιλοσοφίας "το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο"/άφηστο μωρό να κλάψει τζι έννα μάθει/μεν το πιάνεις συνέχεια έννα το κακομάθεις... Τα πράματα που εδιάβασα εκάμαν με να αλλάξω φιλοσοφία 180 μοίρες τζι έτσι είμαι απόλυτα στη διάθεση του μωρού.
 
Με τη νέα σχολική σαιζόν ίσως καταφέρω να κάμω κάποια πράγματα για εμένα, ίσως λέω, γιατί το μωρό πρέπει και θα παραμείνει προτεραιότητα. Έχω φιλοδοξίες πάντως, να βρεθώ σε μια σκηνή να κάμνω το απόλυτο χορευτικό-εννοείται να είμαι κορμάρα με το πιο τέλειο outfit!
 
Ειδάλλως θα αρκεστώ σε μια νύχτα με στέικ νταιάνα μετά (συζύγου και) τέκνου, διότι πάνω απ' όλα είμαι μάνα!



 
 
 Υ.Γ. Πώς εμπόρεσα να μην αναφέρω τις σφικτές αγκαλιές, το αγαπησιάρικο βλέμμα τζαι τις πρώτες λεξούες του μωρού που κάμνουν ούλλα τα αρνητικά ασήμαντα? Δόξα τω Θεώ για το πουρεκκούι μου!


 
 

Γιατί οι μεγάλοι (δεν) πρέπει να βλέπουν παιδικές σειρές

 
Τελευταίως πάω δουλειά σιγομουρμουρίζοντας τραγούδια από παιδικές σειρές, τις οποίες βλέπουμε ανελλιπώς σπίτι. Όταν είσαι μόνη σου σπίτι τζαι πρέπει να πλύνεις ένα πιάτο, να ντυθείς ή να πάεις τουαλέτα, εν ο μόνος σωτήρας για να μεν φυρτεί του κλαμάτου για λλίον το μωρό. That being said, παραπάνω θωρώ /ακούω παιδικές σειρές εγώ παρά το μωρό, καθώς ταίζω, διπλώνω ρούχα, πλυνίσκω πιάτα. Άρα, έμαθα τες ούλλες πόξω, ως επίσης τί ώρες παίζουν, το κάθε επεισόδιο που 3-5 φορές, τα τραγούδια ανακατωτά τζαι αντίστροφα. BabyTv rules, ως τζι ο Δώρος θωρεί τζαι συζητούμεν το.
 
Η αγαπημένη μου σειρά εν ο Πεινασμένος Henry, στην οποία ένας κάττος με μεξικάνικη περιβολή πάει κάθε μέρα στον φίλο του τον George για να φάει. Τζείνο που θέλει να φάει, ποτέ δεν το έχει ο George τζι έτσι πάει να του φέρει ο Henry. Πάει πρώτα στην υπεραγορά, ούτε τζαμαί το έχουν, στέλλουν τον στη Λαική, ούτε τζαμαί το έχουν τζαι στο τέλος πάει στο χωράφι/αμπελώνα/κοτέτσι ή οπουδήποτε αλλού μπορεί να έχουν το βασικό συστατικό για το φαί που θέλει ο Henry. Ο σκοπός της σειράς είναι να μάθει το μωρό πόθεν φκαίνουν τα φρούτα/λαχανικά κλπ. Εμείς όμως (εγώ τζαι ο Δώρος) εξεσκίσαμε τη σειρά με τα σχόλια μας. Για να καταλάβετε τί εννοώ:
 
 
 
 
 
Ο κάττος πάει κάθε φορά να φάει μούχτιν, ο Τζωρτζ ποττέ δεν έσιει τζείνο που θέλει ο Henry, ο Henry κάθε φορά πρέπει να πάει να του φέρει, κανένας δεν έσιει τζείνο που θέλει τζαι λεν του ότι "σήμερα δεν έχω" (τάχα άλλες μέρες έχουν?) τζαι ούλλα έσιει τα μια Γερμανίδα (λαλεί ο Δώρος) που προφανώς εν μεγαλοκαλλιεργητής τζαι πάντα έσιει τζείνα που θέλει ο Henry. Τζαι κάθε επεισόδιο η ίδια κουβέντα, ο Henry αβάττατζης, ο Τζωρτζ εστιάτορας της συμφοράς, οι άλλοι να μεν έχουν τίποτε (μήπως λαλούν του ψέματα?) τζαι ο Henry να εξακολουθεί να πηαίννει στον George για να φάει. Πιλέ μου, μετά που τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, να πιάσει τηλέφωνο να ρωτήσει αν έχουν τζείνο που θέλει πριν πάει? Όσο παραπάνω το σκέφτουμαι, τόσο παραπάνω προβληματίζουμαι. Τόσα πολλά "λανθασμένα" μηνύματα σε μια σειρά δεν εξανάδα.  Εννοείται ότι το μωρό δεν θα τα σκεφτεί τούτα ούλλα (ελπίζω) τζαι θα μάθει πως φτιάχνονται οι ντομάτες πχ.
 
Παρόλ' αυτά, εν η αγαπημένη μου σειρά τζαι κάθε φορά ανυπομονώ να δω τι θα θέλει ο Henry τζαι κάθε φορά θα σχολιάσω μα πάλε εν το έσιει ο Τζωρτζ, πάλε στέλλουν τον αλλού, πάλε έσιει το η Άντζελα κλπ. Εν συναρπαστικό!
 
Αμ το άλλο? Με τον Ξεφτέρη που πάντα ξιχάννει τί γυρέφκει, τον Γουόλτερ που δεν κόφκει ο νους του τζαι πάντα φέρνει του λάθος πράματα? Ας μεν την ξεσκίσω τζαι τούτη τη σειρά.
 
 
Τί ήθελα να πω? Ναι... Προφανώς έτσι σειρές εν για μωρά τζαι όι για μεγάλους. Είναι όμως?
 
Τελικά ίσως κάμνουν παραπάνω καλό σε μεγάλους! Θέλει ηρεμία, υπομονή, καλοσύνη, ανεκτικότητα τζαι τόσα άλλα που εχάσαμε για να απολαύσεις μιαν τέτοια παιδική εκπομπή, θέλει να γυρίσεις στην παιδική σου απλότητα τζι αθωότητα.
 
Σκέφτομαι ότι γινόμαστε πολλά πολύπλοκοι τζι επικριτικοί καθώς μεγαλώνουμε. Τούτο είναι καλό τζαι κακό ταυτόχρονα. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί.
 
Σκέφτομαι ότι εν καλό που υπάρχουν ακόμα τέτοιες παιδικές σειρές, μέσα στις τόσες βίαιες τζι αμφισβητούμενες παιδικές σειρές που κυκλοφορούν πλέον. Πιστεύκω ότι εν σημαντικό να μεν χάσει νωρίς την αθωότητα του το μωρό, αν και, παραδέχομαι ότι στους τζαιρούς μας ίσως εν επικίνδυνο τούτο.
 
Σκέφτομαι ότι η τηλεόραση εν αναγκαίο κακό, τουλάχιστον να την χρησιμοποιούμε όσο καλύτερα γίνεται... Σκέφτομαι επίσης ότι ο Τομ και ο Τζέρυ εσκοτώνονταν τζι εμείς εγελούσαμε, παρόλ' αυτά πιστεύκω ότι εμείς εμεγαλώσαμε με τα πιο ωραία μίκυ μάους, με το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, την Μπονάνζα...
 
Α, τζαι σκέφτομαι ότι ο καλλύττερος Κάρτραϊτ ήταν ο Άνταμ! ♥


 
 
 
 
 
 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ:

 
Σήμερα, 7 του Αυγούστου, γίνεται μια πρωτοφανής συνεργασία, μεταξύ Ιβάνας και Neerie για να καταλάβει ο απλός (τηλε)θεατής πώς βγαίνουν οι ζουμεροί πηχυαίοι catchy τίτλοι κουτσομπολειδήσεων, ειδήσεων που αφορούν την showbiz και τους celebrities. Είναι απορίας άξιον πώς απομονώνουν λέξεις και φράσεις οι κάθε λογής δημοσιογραφίσκοι για να εντυπωσιάσουν και να ελκύσουν τους αναγνώστες στα δημοσιεύματα τους. Πάμε να δοκιμάσουμε κι εμείς, να δούμε πώς γίνεται.

Γνωρίζουμε ότι οι συνεντεύξεις στα έγκριτα αυτά περιοδικά γίνονται πρόσωπο με πρόσωπο, πρόσωπο με τηλέφωνο, πρόσωπο/τηλέφωνο με καλά ενημερωμένη πηγή του σελέμπριτι, πρόσωπο/τηλέφωνο με εκπρόσωπο τύπου του σελέμπριτι, πρόσωπο με κολλάζ από παλιές δηλώσεις του σελέμπριτι, πρόσωπο με αθκειάσην, ζωηρή φαντασία και ικανότητα κατασκευής ειδήσεων που το τίποτε. Από όλα τα προαναφερόμενα, εμείς επιλέξαμε την συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο, για σκοπούς εγκυρότητας των ειδήσεων και με μόνο στόχο είπαμε την παραγωγή catchy τίτλων ειδήσεων! Κατσικωθείτε, διαβάστε, άμα θέλετε επινοήστε κι εσείς!

(Ακολουθούν αμοντάριστα πλάνα της συνέντευξης):


Συνεντευξιάστρια: Ivana
Συνεντευξιαζόμενη: Neerie


Ι: Πόσο καιρό ασχολείσαι με το blogging?
Ν:  Αρκετό, καμιά δεκαετία χαζίρι...
Ι: Γιατί τόσο? Τί γράφεις τόσα χρόνια? Πόσο ενδιαφέρουσα νομίζεις ότι είσαι?
Ν: Σοβαρά τωρά, θυμίζω σε το σκοπό της συνέντευξης: Οι τίτλοι, εσύ τωρά προσπαθείς να φκάλεις λαβράκιν είπαμε.
Ι: Εντάξει. Πόσο έχεις αλλάξει από τότε μέχρι τώρα?
Ν: Από τη γη ως τον ουρανό, καμιά σχέσ....
Ι: Φτάνει φτάνει! Να κάνουμε συνέντευξη εμένα. Εγώ είμαι πιο ενδιαφέρουσα!...Βρήκαμε και τον πρώτο τίτλο: Ιβάνα σε ενδιαφέρουσα?
 
 
Αλλάζουμε καρέκλες.

Συνεντευξιάστρια: Ivana Neerie
Συνεντευξιαζόμενη: Neerie Ivana

N: Ιβάνα, πόσο καιρό κάνεις βλογγινγκ?
Ι: Πολύ λίγο και όχι πολύ συχνά. Η Neerie με έβαλε να φτιάξω αυτό το βλογ.
Ν: Εσύ δηλαδή δεν ήθελες, δεν ένιωσες την ανάγκη να γράφεις σε βλογ?
Ι: Γιατί να θέλω? Τί ανάγκη έχω? Ότι έχει να πει Ιβάνα το λέει μπροστά στον άλλο, κάποιες φορές που θυμώνω με neerie και δεν την βρίσκω, ή βαριέμαι ή θέλω να την πειράξω, τότε γράφω ποστ.
 
 
Ιβάνα: Όταν βαριέμαι τη neerie γράφω ποστ


Ν: Γιατί έβαλε εσένα να της φτιάξεις το βλογ? Ήθελε να την καλύψεις με κάποιο τρόπο? Έχει κάποια σκοτεινή πλευρά η neerie που δεν γνωρίζεις?
Ι: Δεν ξέρω γιατί. Σκοτεινή πλευρά? Σκοτεινό βλέμμα ναι, μην της πιάσεις το φαί όταν τρώει! 
 
 
Η Ιβάνα αποκαλύπτει: Η σκοτεινή πλευρά της neerie
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Ποιό το μυστικό της neerie για το φαγητό της


Ν: Πώς θα χαρακτήριζες τη neerie?
Ι: Γιατί μιλάμε συνέχεια για τη neerie? Εγώ είμαι πιο ενδιαφέρουσα είπαμε.
 
 
Ιβάνα: Εγώ είμαι πιο ενδιαφέρουσα από τη neerie
 
 
Ν: Εντάξει, ας μιλήσουμε για εσένα. Την Ιβάνα. Ποια η σχέση σου με τη neerie?
Ι: Αν συνεχίσεις έτσι καμιά!
 
 
Χωρισμός ΒΟΜΒΑ: Δεν θέλω καμιά σχέση με τη neerie!
Δήλωση ΣΟΚ: Η Ιβάνα δεν θέλει καμιά σχέση με τη neerie!
 
 
Ν: Επιστρέφουμε σε εσένα. Τί σε απασχολεί περισσότερο αυτό τον καιρό?
Ι: Αυτό τον καιρό την Ιβάνα απασχολεί το ξεπούλημα, παντός είδους. Ρούχα, παπούτσια, ξεπούλημα αξιών, των πολιτών, έτσι για να μη νομίζεις ότι Ιβάνα είναι επιφανειακή.
 
 
Η Ιβάνα δηλώνει: Δεν είμαι επιφανειακή!
 
 
Ν: Πιστεύεις ότι οι τιμές στα ξεπουλήματα φέτος, λόγω και της κρίσης, θα είναι πιο χαμηλές από άλλες χρονιές?
Ι: Ελπίζω γιατί θέλω να πάω και ταξίδι στη Ρωσία. Ιβάνα έχει κάποιες εκκρεμότητες ...
Ν: Το τηλέφωνο σου κτυπάει ασταμάτητα από ότι βλέπω...
Ι: Ναι, παίρνουν διάφοροι, από Ρωσία κυρίως, ίσως με ψάχνει κι ο Βλαντιμίρ, δεν είμαι και σίγουρη, έχασα τον αριθμό του.
Ν: Ο Πούτιν? Έχεις δοσοληψίες με τον Πούτιν???
Ι: Ιβάνα δεν θέλει να μιλά για προσωπικά θέματα. Αυτά δεν αφορούν κανένα.
 
 
Ιβάνα: Με ψάχνει ο Πούτιν, έχω προσωπικά θέματα και δοσοληψίες μαζί του.
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Οι μυστικές δοσοληψίες της Ιβάνας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν
 
 
Ν: Αν όχι για τα προσωπικά σου, τότε για τί να μιλήσουμε? Σάμπως τζι έφκαλες κανένα δίσκο τελευταίως? Κάποια εμφάνιση? Πού σε βρίσκουμε τα βράδια?
Ι: Δεν με βρίσκετε.
 
 
Η Ιβάνα δηλώνει: Δεν με βρίσκετε τα βράδια!
 
 
Ί: Κυκλοφορώ ινκόγνιτο, δεν θέλω να με ενοχλούν οι παπαράτσι κι έτσι κάθε βράδυ Ιβάνα κυκλοφορεί με διαφορετική αμφίεση. Είναι κάτι σαν παιγνίδι πια.
Ν: Θα έλεγες ότι αυτό σε εξιτάρει γενικότερα? Το role playing?
 
 
Ιβάνα: Με εξιτάρει το role-playing!
 
 
Ι: Δεν το κάνω επειδή με εξιτάρει, είναι απαραίτητο για κάποια σαν Ιβάνα να προσέχει τις εμφανίσεις της, ειδικότερα τώρα.
Ν: Τώρα? Γιατί ειδικά τώρα? Τί ετοιμάζεις?
Ι: Δύο πράγματα. Ιβάνα έκανε κάποιες επενδύσεις, προσπαθεί να μαζέψει κάποια χρήματα και θα πάει πάλι στα ελληνικά νησιά...
Ν: Μύκονος?
Ι: Όχι ακόμα. Ιβάνα δεν είναι φαν της Λίντσεϊ Λόχαν. Προτεραιότητα για Ιβάνα τώρα είναι οι μετανάστες στα ελληνικά νησιά. Γίνεται καλή δουλειά στη Λέρο και στην Κώ από εθελοντές της Avaaz. Υπάρχει και σχετικό βλογ: https://secure.avaaz.org/en/refugee_reportback/ 
 
 
Ιβάνα και Λίντσει Λόχαν στα μαχαίρια!
Η Ιβάνα βοηθά τους μετανάστες στα ελληνικά νησιά!
Ιβάνα: Πρώτα οι μετανάστες, μετά η Μύκονος!
 
 
Ν: Γιατί δεν συμπαθείς τη Λίντσεϊ Λόχαν?
Ι: Έκανε κάτι αξιαγάπητο η Λίντσεϊ και δεν το ξέρει Ιβάνα? Τέλοσπάντων, πάμε στη δεύτερη προτεραιότητα...
Ν: Θεωρείς δηλαδή ότι η Λίντσεϊ δεν είναι αξιαγάπητη? Τί θεωρείς αποκρουστικό πάνω της?
Ι: Ιβάνα δεν είπε ότι η Λίντσεϊ είναι αποκρουστική και πρόσεξε τί θα γράψεις! Ξέρω που το πάει neerie...
 
 
Η Ιβάνα δηλώνει: Η Λίντσεϊ Λόχαν δεν είναι αποκρουστική! (xa!)
 
 
Ι: Οκ, τα κατάφερες. Να αφήσουμε τη Λίντσεϊ στη Μύκονο? Πάμε στην δεύτερη προτεραιότητα για Ιβάνα φέτος.
Ν: Ποιά? Α ναι, για πες.
Ι: Ιβάνα θέλει λεφτά για να γυρίσει την Κύπρο. Για να μιλήσει με κόσμο, να συζητήσει τα προβλήματα, τις προοπτικές...
Ν: Γιατί? Θα κατέβεις βουλευτής?
Ι: Χαχα, το σκέφτηκα... Αυτό θέλει πολύ περισσότερο τρέξιμο - και πάρα πολλά λεφτά φυσικά! Οι υποψήφιοι πρέπει να κάνουν πολλές δημόσιες σχέσεις, τραπέζια, συγκεντρώσεις, χειραψίες...
Ν: Αυτά δεν μπορεί να τα κάνει κάποιος χωρίς λεφτά?
Ι: Όχι, γι αυτό λέγεται ρουσφέτι. Έχει και στη Ρωσία πολύ. Ιβάνα θέλει πρώτα να δει αν υπάρχει έδαφος για κάτι καινούργιο, μια καινούργια πρόταση κι αν θα την υποστήριζε ο κυπριακός λαός...
 
 
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η Ιβάνα υποψήφια βουλευτής?
Δεν θα πιστεύετε ποιά επώνυμη blogger υποψήφια βουλευτής!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η καινούργια πρόταση της Ιβάνας για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές!
Ιβάνα: Οι υποψήφιοι βουλευτές πρέπει να κάνουν ρουσφέτι!
 
 
Ι: Όχι την Ιβάνα να υποστηρίξει, την καινούργια πρόταση!
Ν: Πιστεύεις ότι οι Κύπριοι έχουν πλέον φτάσει στα όρια τους, ότι τώρα είναι η στιγμή για κάτι καινούργιο?
Ι: Ναι. Αλλά πρέπει να σηκωθούν από τον καναπέ και να οργανωθούν. Γιατί προς το παρόν μόνο μουρμουρούν ο ένας στον άλλο.
Ν: Ποιά είναι η πρόταση σου?
Ι: Ιβάνα δεν θέλει να μιλήσει ακόμα, όταν έρθει ο καιρός κι αν είναι πρόσφορο το έδαφος.
 
 
Ιβάνα: Οι Κύπριοι μόνο μουρμουρούν, πρέπει να σηκωθούν από τον καναπέ!
Το ρατσιστικό παραλήρημα της Ιβάνας!
 
 
Ν: Θα ηγηθείς κάποιας νέας πρωτοβουλίας δηλαδή?
Ι: Όχι.
Ν: Όχι? Γιατί?
Ι: Γιατί Ιβάνα είναι Ρωσίδα. Δεν θα την ακούσει κανείς εδώ.
Ν: Γιατί? Πιστεύεις ότι οι Κύπριοι είναι ρατσιστές?
 
 
Ιβάνα: Οι Κύπριοι είναι ρατσ...
 
 
Ι: Δεν είπα αυτό!!! Ιβάνα εννοεί ότι οι Κύπριοι θα εμπιστευτούν κάποιον Κύπριο και όχι κάποιο ξένο, είναι λογικό! Μα πρέπει να εξηγώ τί εννοώ με κάθε μου λέξη? Άτε, τελειώνουμε?
Ν: Οκ, να περιμένουμε σύντομα να σε δούμε σε διάφορα μέρη της Κύπρου δηλαδή, να συζητάς με τον κόσμο?
Ι: Ναι, Ιβάνα θα πάει λίγο Ελλάδα, λίγο Ρωσία μέχρι να επιστρέψουν Κύπριοι από διακοπές και μετά θα έρθω κι εγώ. Πρέπει να προλάβω και την προθεσμία για το φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας μέχρι τον Οκτώβριο όπως πέρσι?
Ν: Μάλλον, το καλό σου, δεν θα πληρώσεις για το σπίτι που έχτισες μέσα στο οικόπεδο, μόνο για το οικόπεδο, με την τιμολόγηση του 1980.
 
 
Neerie αποκαλύπτει: Η Ιβάνα δεν θα πληρώσει φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας για το σπίτι που έκτισε!
 
 
Ι: Αν δεν επιστρέψει Ιβάνα έγκαιρα, θα το πληρώσεις?
Ν: Να...σε ευχαριστήσω για το χρόνο και τη συμβολή σου στο εγχείρημα εξαγωγής catchy τίτλων. Πιστεύω στέφθηκε με επιτυχία, εφκάλαμε ήδη κάπου 23,5 τίτλους.
Ι: Κι Ιβάνα ευχαριστεί, πάει τώρα θάλασσα, γεια.
 
 
Ιβάνα πάει θάλασσ...
 
 

 

παιδική εγκληματικότητα calling

Εδιάβαζα μιαν είδηση για δύο δεκάχρονα που εσκοτώσαν ένα δίχρονο πριν κάτι χρόνια. Έκαμε μου εντύπωση, γιατί δύο μωρά να θέλουν να σκοτώσουν άλλο μωρό. Εδιάβασα τις λεπτομέρειες, προσπαθώντας να καταλάβω το γιατί: Πάντα τούτο προσπαθώ να καταλάβω στις ειδήσεις για εγκλήματα, γιατί εν το χωρεί ο νους μου, γιατί να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον, ειδικά κάποιον που δεν τον ξέρεις. Ακόμα πιο περίεργο είναι όταν ο θύτης εν μωρό ο ίδιος. Εν το bullying στην πιο ακραία του μορφή. Σε τούτη την περίπτωση, ήταν δύο μωρά που εκάμαν κοπάνα που το σχολείο, απαγάγαν ένα δίχρονο μωρό που εδιέφυγε της προσοχής της μάμας του για κάτι λεπτά-δευτερόλεπτα τζι εκτυπήσαν το, εσκοτώσαν τον. Τζαι μετά εν το επαραδέχουνταν. Εσοκαρίστηκα, εν άντεξα να το διαβάσω ούλλον.
 
Χρειάζομαι όμως να καταλάβω το γιατί τζαι πως θα μπορούσε να αποφευχθεί. Κάποιες πρώτες σκέψεις που τις ρίχνω δαμαί πασανάκατες, ώσπου να τις επεξεργαστώ τζαι να τις συσταρίσω μέσα μου:
 
Οι γονιοί των παιδιών-θυτών είπαν ότι εμεγαλώσαν τα καλά, όσον εμπορούσαν, χωρίς να τα αφήνουν να βλέπουν ταινίες με βία κλπ. Που την άλλη, τα παιδιά, κατά την ανάκριση αρνούνταν τα πάντα, εστρέφουνταν προς τη μάμα για να δικαιολογηθούν, το ένα πιο ψύχραιμο τζαι μαθημένο στα ψέματα, το άλλο πιο φοϊτσιασμένο. Για εμένα φωνάζει τούτο το πράμα, ότι δεν είχαν την καλύτερη σχέση με τους γονείς τους, τζαι ότι εκτός που τη βία της οποίας ήταν μάρτυρες, είχαν σοβαρή έλλειψη σημασίας από/επικοινωνίας με τους γονείς τους, εχρειάζονταν αγάπη τζι αποδοχή.
 
Αν φταίν τα μωρά, πόση παραπάνω ευθύνη είχαν οι γονιοί?
 
Βασικά, πώς γίνεται να μεν έσιει ευθύνη τούτος ο γονιός? Αν δεν εβλέπαν ταινίες ή αν δεν ήταν μάρτυρες βίας γενικότερα τα παιδιά, πού εμάθαν να κτυπούν έτσι? Πώς εμάθαν ότι είναι εντάξει να κτυπάς έτσι? Επίσης, γιατί εζητούσαν την προστασία τζαι την αποδοχή των γονιών τους κατά την ανάκριση?
 
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πόσο εύκολα εντυπωσιάζονται και τρομοκρατούνται τα μωρά. Αν το ξέρουμε καλά τούτο θα πρέπει:
1) να προσέχουμε πάρα πολλά τί τα αφήνουμε να βλέπουν, να ακούν, να κάμνουν. Η ευθύνη για τα γεγονότα των οποίων γίνονται αποδέκτες βαρύνει εμάς.  Επίσης, τα μωρά δεν έχουν όρια. Ευθύνη για τα όρια τους πάλι έχουμε εμείς. Τζαι ακόμα δεν αποφάσισα αν έχουμε ευθύνη μόνο για τα μωρά μας αλλά και για μωρά άλλων, αν υποπέσει κάτι περίεργο στην αντίληψη μας.
2) Να φροντίσουμε, όσο γίνεται βέβαια, ώστε το παιδί μας να μεν παρασυρτεί, να μεν τρομοκρατηθεί που άλλους ώστε να κάμει πράματα κακά, να ξέρει τη διαφορά του σωστού που το λάθος τζαι να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Εν πολλά σημαντικό τούτο το τελευταίο, έχουμε μιαν τάση εδώ στην Κύπρο να καλύφκουμε τα μωρά μας, τα λάθη τους, να φταιν πάντα οι άλλοι τζαι όι τα μωρά τα δικά μας.
 
Μεγαλώνουμε μωρά νταήδες (bullies) ή θύματα. Ή και τα δύο, το ένα δεν αποκλείει το άλλο τζαι μάλιστα η διαχωριστική γραμμή είναι πολλά λεπτή. Ειδικά,τα μωρά είναι πάντα θύματα, είτε είναι θύτες είτε όχι. Εδώ ταιριάζει τζαι το "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα". Αν εκατέληξε ένα μωρό να σκοτώνει, κάτι επήε λάθος με την ανατροφή του.
 
Τζαι αν το βάλεις μετά σε σωφρονιστικό ίδρυμα, να ξέρεις ότι αν καταλήξει εγκληματίας, πάλε θα φταίεις εσύ. Σε ένα περιβάλλον εγκληματικό που στην ουσία τιμωρεί τζαι δεν σωφρονίζει, το μωρό είναι καταδικασμένο, η πορεία του διαγεγραμμένη όταν φκει - αν φκει.
 
Άρα:
1) Πώς προλαβαίνουμε παιδιά-εγκληματίες? Στα σχολεία, στο σπίτι? Videogames, ταινίες, το δικό μας παράδειγμα, δεν έχουμε ιδέα τελικά πόσο επηρεάζουν τα μωρά μας!!! Γιατί δεν τα παίρνει σοβαρά κανένας τούτα τα θέματα? Γιατί εν τόσο εξοικειωμένα με τη βία τα μωρά μας?
2) Όταν φτάσουν να κάμουν έγκλημα τα παιδιά μας πώς το αντιμετωπίζουμε?
 
Θεωρώ ότι η βία στα παιδιά τζαι η παιδική εγκληματικότητα εν ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρά την κοινωνία τζαι την πολιτεία μας.  Δεν είχαμε σοβαρά κρούσματα bullying ή παιδικής εγκληματικότητας ακόμα, αλλά γιατί πρέπει να γίνει κάτι δραματικό για να επιληφθούμε του θέματος? Γιατί δεν το προλαβαίνουμε? Θα πρέπει να χάσουμε τζι εμείς έναν Άλεξ ή ένα Γιακουμάκη?
 
Αν δεν κτυπηθεί το κακό που τη ρίζα του τότε να μεν περιμένουμε πολλά στο μέλλον. Θα έπρεπε να μας απασχολήσει το θέμα σφαιρικά, γενικότερα δηλαδή η ανατροφή παιδιών τζαι όι αποσπασματικά η βία σε σχέση με το παιδί, όι μόνο στο επίπεδο του Γραφείου Ευημερίας τζαι στα επιδόματα. Γιατί αν το αφήκουμε αποκλειστικά πάνω στους γονιούς, έτα χαϊρκα μας. Μεγαλώνουμε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που δεν ξέρουν να χειριστούν μια αποτυχία, δεν δέχουνται το "όχι", δεν έχουν την αίσθηση του σωστού/λάθους, δεν έχουν αυτοέλεγχο, έχουν ένα σωρό συμπλέγματα τα οποία κρύβουν επιμελώς, ώσπου να έβρουν ένα θύμα ή έναν όπλο μπροστά τους. 
 
Τζαι τέλος, αν θεωρήσουμε ότι εν που την παιδική-εφηβική ηλικία που ξεκινούν ούλλα, θα μπορούσαμε να προλάβουμε τζαι την εγκληματικότητα των ενηλίκων.

 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...