ο αχταρμάς της Γλώσσας Α' Δημοτικού

Πριν κάποιες μέρες έψαχνα τραγουδάκια να βάλω του παίχτη μου (ο μεγάλος) λλίον πιο... ποιοτικά να το πω? Λιγότερο χαζοχαρούμενα να πω? Ολίγον πιο εκπαιδευτικά? Κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου τελοσπάντων, κάτι εχτός της μιας ωραίας πεταλούδας και του χαρωπάτα.

Είχα ακούσει για κάτι συλλογές παιδικών τραγουδιών ο τεμπέλης δράκος, τραγουδάκια γάλακτος, λιλιπούπολη και όταν τα άκουσα αρέσαν μου κάπως, κυρίως γιατί αφ' ενός, τραγουδούσαν αγαπημένοι μου καλλιτέχνες και αφ' ετέρου για την ωραία τους μουσική. Από στίχο δεν έλεγαν τίποτε σπουδαίο, εμιλούσαν συνέχεια για ζώα, είπα οκ, εν παιδικά, εν χρειάζεται να λαλούν τίποτε βαθυστόχαστο. Περιττό να σας πω εν ενθουσιάσαν ιδιαίτερα τον παίχτη μου. 

Έπαιζε μόνος του ο you tube τζαι ήβρε μετά κάτι τραγούδια με γράμματα, συλλαβές που όπως πληροφορήθηκα μετά από φίλη, είναι καλά να τα μάθει το μωρό γιατί είναι τα βιβλία γλώσσας του δημοτικού! Ουάο είπα, έχουμε την ύλη του δημοτικού σε μορφή τραγουδιών? Να τα μάθει το μωρό να μεν παιδευκούμαστε στο σχολείο εσκέφτηκα. Θυμούμαι έκαμε μου εντύπωση πόσο άστοχα ήταν, φράσεις δηλαδή χωρίς νόημα, απλά λέξεις για ομοιοκαταληξία, απλές αναφορές σε ζώα, ήταν στιχάκια χωρίς συνοχή,  χωρίς κάποια ιστορία πίσω, χωρίς αρχή και μέση και τέλος. Επαραξενεύτηκα, επροσπάθησα να θυμηθώ τα δικά μας αναγνωστικά, αλλά η αλήθεια, δεν θυμούμουν πολλά που τη δική μας πρώτη τάξη, μόνο να ένα μήλο, να ένα τόπι, κάτι τέτοια. Είμαι σίγουρη όμως ότι εμείς στο δημοτικό για να μάθουμε εδιαβάζαμε ιστοριούλες τζαι όι στιχάκια χωρίς συνοχή. Τζαι όι συνέχεια για τα ζώα, είχαμε τη Λόλα, είχαμε τελοσπάντων οικογενειακά στιγμιότυπα, φίλους να παίζουν κλπ. Ωραίες εικόνες, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Τωρά, μέσα από τα τραγουδάκια και τις σελίδες του βιβλίου (υποθέτω, δεν τα είδα, αλλά φαντάζομαι ότι έχουμε τα ίδια βιβλία Α' Δημοτικού με την Ελλάδα) έβλεπα έναν αχταρμά. 

Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Άκουσα που λέτε μιαν συνέντευξη ενός εξαιρετικού κατά την άποψη μου ελλαδίτη εκπαιδευτικού, του Δημήτρη Νατσιού, για την παιδεία σήμερα τζι έψαξα το θέμα λλίο παραπάνω.  Βρήκα το παρακάτω καταπληκτικό κείμενο τζαι συντάσσομαι με τον ομιλούντα, έφριξα με τους εκσυγχρονισμούς που επιχειρούν οι "επιστήμονες" μας σήμερα, εις βάρος της πραγματικής ελληνικής παιδείας... Πάσχει η κοινωνία μας, ο θεσμός της οικογένειας, εξεχάσαμε την ιστορία μας, αφαιρούμε σημαντικά κομμάτια που έχουν να κάμουν με τους ήρωες, με την πίστη μας (γιατί ετέθηκε τζαι θέμα αλλοίωσης της ιστορίας στο βιβλίο της ιστορίας του Δημοτικού στην Ελλάδα) τζαι δεν ξέρω πού πάμε. Λυπούμαι τα μωρά μου που θα παν σχολείο να μάθουν γράμματα. Ξέρεις, τα γράμματα, το αλφάβητο μαθαίνω τους το τζι εγώ. Τέλοσπάντων, το θέμα της σύγχρονης εκπαίδευσης εν πολλά μεγάλο, επικεντρώνομαι όμως στο βιβλίο της γλώσσας Α' Δημοτικού:

Αν και διδάσκω σε μεγάλες τάξεις του Δημοτικού σχολείου, εν τούτοις στρώθηκα και μελέτησα επισταμένως τα βιβλία γλώσσας των μικρότερων τάξεων -Α΄, Β΄, – και κυρίως της Α’ Δημοτικού. Θεωρώ την Α΄Δημοτικού την σπουδαιότερη τάξη του σχολείου. Στην πρώτη εντυπώνονται ανεξίτηλα στην μνήμη του παιδιού βασικές αρχές και δεξιότητες. Δραστικότατα επιπλέον επιδρούν στο παιδί της ηλικίας αυτής ο δάσκαλος και το «αναγνωστικό». Στα βιβλία γλώσσας αποτυπώνεται το ποιόν της κοινωνίας στην οποία καλείται το μικρό παιδί να ενηλικιωθεί.
Ξεφυλλίζοντας τα γλωσσικά εγχειρίδια της Α΄ Δημοτικού εντυπωσιάζεσαι από τον μεγάλο αριθμό δράσεων με ζώα διαφόρων ειδών: κατοικίδια, άγρια ζώα του δάσους, πτηνά, ερπετά, ζώα αγρίων τροπικών χωρών, ζώα της θάλασσας, ακόμα και ζωύφια. Η εκμάθηση των γραμμάτων της αλφαβήτας γίνεται μέσω κάποιων ολιγόστιχων ποιημάτων στα οποία πρωταγωνιστούν μόνο ζώα. Έχουμε, τρόπον τινά, μια «ζωοκεντρική» αντίληψη ως προς τον τρόπο πρόσκτησης της μητρικής γλώσσας.
Παραθέτω κάποια παραδείγματα. Ας προσεχθούν οι ευφάνταστοι και εξωπραγματικοί συνδυασμοί διαφορετικών ζώων σε κοινές δράσεις.

Σελ. 25. «Γλώσσα», Α΄ Δημοτικού: «Ταξιδεύω με το τρένο/ τρέχω, τρέχω δίχως φρένο./ Και ο αετός φωνάζει: /Ε, ε, Τιτίνα, πάτα γκάζι».

Σελ. 29. «Ένα μυστήριο ελικόπτερο είδα/ χθες στην εφημερίδα./ Είχε ελέφαντα πιλότο,/ για τιμόνι ένα μπισκότο».
Σελ. 31. «Σαλιγκάρι, σαλιγκάρι,/ μήπως να σε πω Σαλιάρη;/ Μήπως Τάσο; Μήπως Σούλη;/ Μήπως να σε πω Σπιτούλη».
Σελ. 33. «Τι να έχει το πακέτο;/ Μήπως κόκορα καρότα;/ Μήπως μια μεγάλη κότα;/ Κι άμα έχει καναρίνι;/ Ένα γλέντι που θα γίνει!
Σελ. 38. «Ρινόκερος και κόκορας/ κότα, αετός και κόρακας/ παρέα περπατάνε/ σε παραλία πάνε.
Σελ. 53. «Γιατί γελάνε οι ακρίδες,/ οι γορίλες κι οι γαρίδες;/ Γιατί η γάτα κάνει μάγια/ για να γίνει κουκουβάγια».
Σελ. 57. «Να ‘χανα, τι να ‘χανα,/ να ‘χανα τα λάχανα./ Αχ, με τόσα χάχανα/ έχασα τα λάχανα». (Εξαιρετική η έμπνευση, αντικατοπτρίζει εναργέστατα το «Νέο Σχολείο». Για χάχανα και λάχανα…).
Σελ. 63. «Τι ουρά να μου ταιριάζει/ φουντωτή ή πουπουλένια;/ Μια ουρά με μαύρες βούλες/ ή με κόκκινες καρδούλες;».
Σελ. 65. «Με ένα παπούτσι για καράβι/ ταξιδεύει το κουτάβι./ Κάνει τα χέρια του χωνί,/ βάζει δυνατή φωνή./- Το καράβι μου βουλιάζει/ κι όπου να ‘ναι σκοτεινιάζει».
Σελ. 67. «Δε φοβάμαι το σκοτάδι/ είμαι δυνατό κουτάβι./ Οι αστραπές δε με τρομάζουν/ κι οι βροντές με διασκεδάζουν».
Ολόκληρο το τεύχος της «Γλώσσας» κινείται σ’ αυτούς τους …εξωφρενικούς ρυθμούς. Ποιηματάκια, σαχλοειδή πολλές φορές, τα οποία σκαρφίστηκαν οι συγγραφείς και πρωταγωνιστές, σε απίθανους, εξωτικούς συνδυασμούς, μόνο ζώα. Φαίνεται ότι οι στιχοπλόκοι συγγραφείς των βιβλίων πάσχουν από άκρατη ζωοφιλία. Το βιβλίο συνοδεύεται από «Τετράδιο Εργασιών».
Στη σελ. 19, συμπληρώνοντας με τα σωστά γράμματα ορισμένα κενά, σε σχετική άσκηση, τα παιδιά μαθαίνουν πως «οι φίλοι της κότας Τιτίνας είναι ο αετός, ο βάτραχος και η νυχτερίδα(!), καλύτερος φίλος όμως ο αετός».
Στη σελ. 63, τα παιδιά πληροφορούνται ότι «στο χορό της νεράιδας πήγαν ζώα, όπως: το ελάφι και η φώκια, όπως και το φίδι(!), ενώ απουσίαζαν (άγνωστο για ποιο λόγο) η αλεπού, η αρκούδα και ο γάιδαρος».
Στη σελ. 29. Ο ποντικός προσκαλεί για φαγητό την οχιά, τον παπαγάλο και το άλογο. Στη σελ. 45 ο παπαγάλος χάθηκε και τον ψάχνουν ένας γορίλας, το άλογο και ο ιπποπόταμος.
Στη σελ. 49, το σκουλήκι, “πεπληρωμένο” ποιητικού οίστρου, λέει στη γάτα: «χαλάλι σου τα λάχανα,/ για τόσα χάχανα».
Στο βιβλίο Γλώσσας, στο δεύτερο τεύχος, συνεχίζεται η λογοτεχνική περιδιάβαση στο βασίλειο των ζώων και λοιπών πλασμάτων του ματαίου τούτου κόσμου, «ερπετά ων ουκ εστιν αριθμός, ζώα μικρά μετά μεγάλων».
Σελ. 30-31. Στη συνέλευση των ζώων με θέμα «συζήτησης» την ανεύρεση ενός θησαυρού, μετέχουν η σαύρα, ο ταύρος, το μυρμήγκι, ο κόκορας, ο βάτραχος, ο σκύλος, ο ποντικός και η γάτα.
Στη σελ. 34, μετά από ένα ταξίδι που έκανε ο παπαγάλος στην Αφρική, καλεί με γραπτή πρόσκληση, το κείμενο της οποίας παρατίθεται στο βιβλίο, τους φίλους του, δηλαδή τον βάτραχο, τον ποντικό, την κότα, αλλά και τη γάτα, για να τους δώσει τα διάφορα δώρα που έχει φέρει.
Σελ. 45. Στη μεγάλη γιορτή γνωριμίας με τους νέους γείτονες της που έκανε η «καφετιά» αράχνη, παρευρέθησαν το ποντίκι, το κουτάβι, το παγώνι, δύο γάτες, το κουνούπι κα το φίδι.
Στη σελ. 46, διαβάζουμε ότι «η γειτόνισσα αράχνη και η οικογένειά της είναι ακροβάτες. Η καφετιά αράχνη πηδάει με αλεξίπτωτο. Ενώ η μαύρη τρέχει με ποδήλατο».
Στην επόμενη σελίδα (47) μαθαίνουμε τα επαγγελματικά όνειρα των «ζωντανών». «Ο σκύλος θέλει να γίνει κολυμβητής. Ο ποντικός γυμναστής. Ο παπαγάλος παλαιστής. Ο βάτραχος ποδηλάτης και ο κόκορας διαιτητής».
Σελ. 52. Κατά την επιστροφή του από την Αφρική το χελιδόνι δεν ξέχασε «να φέρει και μια φωτογραφία της ζέβρας», καλώντας τους φίλους του να το βοηθήσουν να φτιάξει τη φωλιά του.
Σελ. 68 πάλι προσκλητήρια ζώων. Ο Μολύβιος προσκαλεί για «λογοτεχνική βραδιά» τα ζώα: γάτα, βάτραχο, κουκουβάγια, νυχτερίδα, μυρμήγκι, χελώνα, λαγό, φίδι, παπαγάλο, σκαντζόχοιρο. (Θα μπορούσα να παραθέσω περισσότερα παραδείγματα, αλλά αυτό θα ισοδυναμούσε με την παραπομπή όλου του “βιβλίου”…ζωολογίας-αναγνωστκό Γλώσσας).
Και το δεύτερο τεύχος της «Γλώσσας», το οποίο περιέχει πεζά ως επί το πλείστον κείμενα, πρωταγωνιστούν ζώα. (Παγκόσμιος πρωτοτυπία και αυτή. «Νέο Σχολείο» με βιβλία που παραπέμπουν στην «φάρμα των ζώων»). Παντελής ανατροπή του παραδοσιακού, για μας τους Έλληνες, τρόπου Παιδείας, που ήθελε τις αξίες σαρκωμένες και βιωμένες σε πρόσωπα (προσωποκεντρική). Ελάχιστα, ανύπαρκτα τα κείμενα με ανθρωποκεντρική αναφορά. Πού πήγε η ανθρωποποιός αποστολή της Παιδείας; Και ποιείς άνθρωπο προβάλλοντας άνθρωπο και όλες τις τιμαλφείς αξίες που τον δορυφορούν. Ανύπαρκτη η οικογένεια, το ευλογημένο καταφύγιο και έσχατο κάστρο για διάπλαση χαρακτήρα. Προγραμμένες η φιλοπατρία, η πίστη, το φιλότιμο, η εργατικότητα και η εντιμότητα. Πώς να τις διδάξεις με οχιές και ποντίκια; Κείμενα ανόητα, άνευρα, φλύαρα, άψυχα, μια ακατάσχετη και κουραστική παράθεση συμβάντων από την υποτίθεται «ζωή των ζώων». Βιβλία – ντοκιμαντέρ. Τα παιδιά μας φωνάζουν «άνθρωπον ουκ έχω» και εμείς τους μαθαίνουμε τα πρώτα και κρισιμότερα «γράμματα» με βατράχια, φίδια, νυχτερίδες και κουνούπια…


Νατσιός Δημήτρης


δάσκαλος-Κιλκίς

η νύχτα πέφτει στην babyland

Επιστρέψαμε στα γαλακτοκομικά τζι εκόψαμεν το αυγό τωρά, πάμεν καλά, έφυεν η αλλεργία μας (είπα ότι εν θα λαλώ "μας" αλλά δείξετε κατανόηση, είμαστεν αυτοκόλλητοι). Ανάσανα πάλε γιατί τα γαλακτοκομικά εν κόφκουνται έτσι εύκολα για 1-2 χρόνια.

Βέβαια τούτο σημαίνει ότι εν μπορώ να φάω αυγολέμονη, κρέπα, βάφλα, μπράουνις, λάβα κέικ, ομελέτα, πιπέρκα/αγρέλια/τομάτες με τα αυκά αλλά οκ, τούτον παλεύκεται.

Μια οποιαδήποτε νύχτα τελευταίως πάει κάπως έτσι:

Ενύσταξε πολλά, κλαίει, σούζω, τζοιμάται, βάλλω το μωρό στο κρεββατάκι, στη μισή ώρα ξυπνά. Όσσον που επρόλαβα να βάλω πυζιάμες, να φάω κάτι τζαι να πιω νερό. Ξανά σούσμα για ύπνο, κλάμα ο λαός, δεν τζοιμάται, κλαίω τζι εγώ που πάλε θα ξενυχτήσουμε. Σκέφτουμαι χίλια δύο κόλπα, σούσμα οριζοντίως, σούσμα καθέτως, σούσμα με χαμόγελο και οπτικήν επαφή, σούσμα με απαλό φως, σούσμα με τραγουδάκι,, σούσμα χωρίς να περπατώ, σούσμα στην αμαξούδα, σούσμα καθιστή, θηλασμό τζαι ξανά π' αρκής. Τίποτε δεν δουλεύκει, εναποθέτω μωρό στο κρεβατάκι, εντείνεται το κλάμα, τσιριλλά ώσπου να σκεφτώ τί άλλο να κάμω. Δεν πονεί, είναι αλλαμένος, δεν κρυώνει/πυρώνει, απλά νυστάζει τζαι εν μπορεί να τζοιμηθεί. Άρα ξανακάμνουμε την πιο πάνω διαδικασία ώσπου να εξαντληθεί το μωρό τζαι να ποτζοιμηθεί. Ή να εξαντληθώ εγώ τζαι να φωνάξω του παπά. Εναποθέτουμε το μωρό εκ νέου στο κρεββατάκι όσο πιο απαλά γίνεται τζαι χάσκουμε πουπάνω του ελπίζοντας να μεν ταράξει/τρίψει μάθκια/πάει να κλάψει. Αν μείνει 10 δευτερόλεπτα ακίνητο τραππηδούμεν βουβά πάνω κάτω που τη χαρά μας τζαι ξαπλώνουμε μάνι μάνι για μισήν ώρα ύπνο. Αν όι, εφάμεν την, νεύρα, μουρμουρούμεν μέσα που τα δόντια μας τζαι ξαναρπάσσουμεν το μωρό για επανάληψη της διαδικασίας σούσματος με νεύρα. Έχουμεν υπόψη όμως να μεν σούζουμεν πολλά για να μεν ταράξουμε το μυαλό του μωρού. Ναι έσιει έτσι πράμα, αλλά δεν μπορώ να το ψάξω τωρά να σας το βάλω.

Κατά τες 2 ξυπνά πάλε. Τσιριλλιτό, να νομίσουν τζι οι δίπλα ότι κάτι κάμνω του μωρού. Τα 'shshshou shshshou" εν δουλεύκουν. Ξανά σούσμα σε όλες τις στάσεις, θηλασμός, χαϊδεύκουμεν κεφαλάκι, τίποτε, τσιριλλά, θα τους ξυπνήσει ούλλους. Αποφασίζω να τον ξυπνήσω για τα καλά τουλάχιστον να σταματήσει να κλαίει. Γελώ του, κάμνω του φατσούες, γελά!! Καθίσκω τον στο κρεβάτι, γελά, θωρεί με με τις ματάρες του, γελώ. Πώς να του αντισταθείς? Αλλά ύπνος γιοκ. Οκκέι φίλε μου, εν θα κάτσω να σε θωρώ ώσπου να νυστάξεις πάλε, πάμε στο σαλόνι. Καθόμαστε στον καναπέ, τυλίω τον με κουβέρτες, διώ του μασητήρι να ποσκολιέται, βάλλω τηλεόραση τωρά που ησύχασε, κάμνω νέσκαφε, φκάλλω γλύκισμα που το ψυγείο. Πάρτυ τάιμ για την άυπνη. ΄Οτι δεν καταφέρνω να κάμω ούλλη μέρα κάμνω το η ώρα 2-4 το πρωί. Σχεδόν δηλαδή, ο άντρας μου τζοιμάται.

Κατά τις 4 λοιπόν, εμονοκόττησεν ο μίκυς (ο μικρός). Γιούπι, τέλεια, έχουμεν ακόμα λλίην ώρα να τζοιμηθούμεν. Βάλλουμεν το μωρό στο κρεβατάκι, ευτυχώς δεν ξυπνά, ξαπλώνω τζι εγώ, το μάτι ππιρίλλα! Τζι ας ήταν ντικκάφ το νέσκαφε. Πιάνω τάμπλετ, μπαίνω φέισμπουκ, σκέφτουμαι ποιου να γραψω τζαι ναν όξυπνος έτσι ώρα? Μόνο συμπάσχουσες μανάδες τζαι μπαίνω στο ανάλογο γκρουπ. Επήεν 5 η ώρα. Ενύσταξα. ξαπλώνω, πιάνει με βαθύς ύπνος, πάνω στο μεγάλο βάθος του, ακούω κλάμαν που το υπερπέραν. Κάμνω ένα λεπτό να ξυπνήσω, εξαναξύπνησεν ο μίκυς, τσιριλλά τζαι θέλει γάλα. Τα μμάθκια μου δεν αννοίουν, θέλω να κλαίω με τα μμάθκια κλειστά. Πάει ο ύπνος, επέτασεν μαζίν με το πουλλίν. 6 η ώρα, ξυπνώ τον πάλε για τα καλά να μεν τσιριλλά, γελά τζαι παίζει με τα σιερούθκια του. Εγώ είμαι για κλάματα. Ούτε να τζοιμηθώ μπορώ, ούτε να ετοιμαστώ ακόμα για δουλειά. Τζαι τούτα ούλλα χωρίς να ξυπνήσει ο άλλος, στην οποία περίπτωση θα έχουμε δράμα/νεύρα εις διπλούν.

Κουτουλλώ, πονώ μμάθκια, πονώ κκελλέ, ελπίζω ότι την επόμενη νύχτα θα τζοιμηθώ έναν δίωρο χωρίς διακοπή. Ζω τζι αναπνέω για έναν δίωρο ύπνο! Πώς παλεύκεται τούτο? Με ένα γλύκισμα στις 3 το πρωί.

Σε άλλα νέααχαχαχαχαχχαα.. Εν έσιει άλλα νέα.

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...