Στο Δημοτικό

Επειδή ότι γράψω τούτες τις μέρες θαν θυμωμένο ή κουρασμένο, αποφάσισα να θυμηθώ τα χρόνια του Δημοτικού. Ώσπου να τελειώσω το ποστ θα χαμογελώ στάνταρ.

Θωρώ κάτι σούσες δίπλα τζι εκστασιάζουμαι. Πρέπει ναν το πιο ωραίο παιγνίδι για παιδιά. Πάντα εφοούμουν να σουστώ ψηλά γιατί εσούζουνταν τζι οι στύλλοι τζι εφούμουν ήταν να ππέσει η σούσα. Εθώρουν τζαι κάποιους συμμαθητές που επετάσσουνταν τζι έθελα τζι εγώ. Αλλά ήμουν σίουρη ότι θα την έτρωα κάτω με τα μούτρα.

Κάποτε, στο δημοτικό είχαμε ένα τοπούι με 5-6 δέντρα. Αποφασίσαμε ότι ήταν το δάσος μας (εμείς οι κορούες) τζι εκάμναμεν τις αμαζόνες. Μεν ξεχνάς τότε ήμαστε ττάπποι τζαι η λεμονιά εφάνταζε θεόρατο δέντρο του Αμαζονίου. Τωρά πώς ακριβώς κάμνεις την Αμαζόνα θα σε γελάσω. Έτο εβουρούσαμεν πάνω κάτω, τζι εν αφήναμε τα αγόρια να έρτουν. Σιγά μεν τους έκοφτε βέβαια. Ούτε λόγος για να σκαρφαλώσουμε πάνω στα δέντρα, πάλε εφοούμουν τζαι δεν μου επέρναν.

Τότε εδιούσαν μας τζαι συσσύτιο. Πώς γράφεται τούτο. Ναι, εστεκόμαστε στη γραμμή γιατί ήταν του προσφυγικού συνοικισμού το δημοτικό μας τζι εδιούσαν μας, γάλα τζαι ψωμί? Εν θυμούμαι να σου πω την αλήθκεια.

Στην έκτη τάξη του δημοτικού ήρταν οι "σπουδαστές". Ήταν μικροί δάσκαλοι βασικά, έτσι τους εθεωρούσαμε τζι εγώ θυμούμαι άρεσεν μου ένας. Μια φορά άρκησα να πάω το πρωί στην τάξη γιατί επήα να τους πιάσω λουλούδια. Έφαα τιμωρία.

Ενεκατσιούσα με όσους επιππιλλούσαν τις βρύσες τζι εσκέφτουμουν ότι αν επερνούσε αρκετή ώρα που την ώρα που την επιππίλλησε κάποιος (αγόρια βεβαίως) ήταν να καθαρίσει η βρύση. Τζι έτσι  εκαρτερούσα τζι εκοράτζιαζα.

Στο διάλειμμα είσιεν κάτι μεγάλους τροχούς που εβουρούσαμεν, επαίρναμε φόρα τζι εφκαίνναμεν πάνω οι κορούες. Τζι ήταν πλέον το άνδρο μας. Τα αγόρια εστέκουνταν πουκάτω τζι εξεροσταλιάζαν. Εγώ ενόμιζα εθέλαν τον τροχόν. Τωρά που το σκέφτουμαι, εν άλλα που τους αρέσκαν να θωρούν αλόπως. Αλλά ειλικρινά, νομίζω τότε ήταν πολλά πιο αθώα τα πράματα, παίζει τζαι να μεν εσκέφτουνταν έτσι. Τουλάχιστον κάποιοι. Τότε ήμαστε αθώα μωρά.

Εβάστουν μαζί μου ένα τετρασέλινο τζαι ήταν ολόκληρος θησαυρός. Κάποτε έπιανα γαλατάκι μπανάνας, κάποτε παγωτό μπανάνας ή πορτοκάλι, τζείνο που ήταν κώνος με τετράγωνη βάση. Ή ποτζείνα τα παγωτά του σελινιού που ήταν μες τα νάυλα, ούλλον χρώματα, έτρωες τα τζι εshίζαν τα shείλη σου στις άκρες. Κάποτε φρουτάκια ή πίσσες τζαι κάποτε τσίπιτος ή αφροζούα.

Εφορούσα πάντα φούστα μπλε. Εν μου άρεσκεν η ποθκιά (η μαυρόασπρη καρώ) ενώ πολλές φορές έτυχε να φορώ ότι ρούχα είχα γιατί έτσι εκάμναν πολλοί. Ειλικρινά δεν με πείραζε, ούτε εκαταλάβαινα τίποτε, το μόνο που ήθελα ήταν να μεν πιάσω ποττέ φτείρες γιατί επεριπαίζαμεν τους φτείρηες. Ναι, ήμαστε τζαι σκληρά μωρά.

Τότε εγράφαμεν μες το λεύκωμα οι κορούες. Εγράφαμεν κάτι ποιηματάκια του στυλ "αγαπάς ένα αγόρι που δουλεύει στο βαπόρι, he's very goog ναυτάκι with ωραίο προσωπάκι". Τζαι τα κλασικά Αγάπα Αγόρι Άξιο, Βάλε Βέρα Βασιλική, Γράψε Γράμμα Γούρικο, (το Δ τζαι το Ε εν τα θυμούμαι) Ζήσε Ζωή Ζηλευτή κλπ. Άμαν μας εγράφαν τζαι τα αγόρια μέσα ήταν κατόρθωμα τζι εδείχναμεν τα η μια της άλλης. Ήταν τζαι τα ερωτηματολόγια που εγώ αντρέπουμουν να γράφω. Έκαμνα συλλογή κόλλες αρωματισμένες τζαι σβηστήρκα.

Επαίζαμε τρεχτό τζαι στύλλους κυρίως, τα αγόρια επαίζαν τζαι μάππα τζι εμείς εγυρίζαμεν τζι ανταλλάσσαμεν αυτοκόλλητα (φραουλίτσα, Κάντι, στρουμφάκια κλπ.)

Ήδη χαμογελώ. Άλλη φορά τα υπόλοιπα.

Έννεν τούτα που εκάμνετε τζι εσείς?








 

κι όμως...εδώ... καλοκαίρι... λιωμένο παγωτό...χέρι

Η Ιβάνα επέλλανε με πότε έννα κάμω μωρό. Πελλανίσκω την τζι εγώ πότε έννα παντρευτεί. Εν πτοείται τζείνη όμως, απλά χασκογελά γιατί καταλάβει ότι εν για να την πικκάρω που της το λαλώ. Σιγά μεν με κόφτει, ότι θέλει ας κάμει.

Ειμαι γριππωμένη τούντες μέρες τζαι μες τα νεύρα γιατί ναν κρυάδα, γιατί να μιλά τσιρικτά η άλλη μες το τηλέφωνο, γιατί να σιωνώσει το νερόν χαμαί ο Δώρος, γιατί να μου μάσιεται ο συνάδελφος...
Βλακείες. Νευριάζω με τις βλακείες.

Με τα σοβαρά όμως είμαι πολλά ήρεμη. Εν αγχώνουμαι πλέον, ότι θέλουν ας μου πουν στη δουλειά, ότι θέλουν ας κάμουν οι πολιτικοί, καλλύττεροι δεν θα γίνουν ποττέ, αν θέλει ας έρτει μωρό αν θέλει ας μεν έρτει. Νομίζω.

Θέλω ξεκούραση τζαι ευτυχώς που με κάμνει τζαι γελώ ο Δώρος μου. Ευτυχώς που με ανέχεται.

Ξέρεις τί επαρατήρησα όταν θκιαβάζω άλλους μπλόγκερς? Ότι κάποτε ήμουν στη θέση τους τζι ένιωθα το ίδιο έντονα πάνω κάτω, ήμουν τζι εγώ κάποτε στα πατώματα τζι ένιωθα ότι εν θα μου επερνούσε ποττέ. Ένιωθα ότι εν θα αγαπήσω ξανά τζι ότι εν θα είμαι ποττέ ευτυχισμένη. Ένιωθα προδομένη που ούλλους. Εν τροχός όμως τζαι γυρίζει, τα κάτω έρκουνται πάνω αλλά τζαι τα πάνω κάτω. Έννεν πάντα νύχτα όπως βέβαια έννεν πάντα Πάσκα.

Για τους παραπάνω μας έννα γυρίσει ο τροχός. Κάποτε θα σάσουν κάποια πράματα, φτάνει να κάμουμε ότι μπορούμε τζαι να αφήσουμε τζείνα που δεν φτάνουμε - γιατί έσιει πολλά που δεν φτάνουμε -  στα σιέρκα του Θεού.

Μόνο για τους πολιτικούς τζαι την πελλάρα που μας δέρνει δεν είμαι σίουρη αν θα σάσει ποττέ. Απορώ αν μας θεωρούν τόσο βλάκες τζαι προσπαθούν να μας ταίσουν κουτόχορτο. Μάλλον εν απορώ, ξέρω το. Βλάκες δεν είμαστε όμως, κάμνουμεν τους βλάκες τζι ανεχούμαστε. Ακόμα αντέχουμεν πολλά γι αυτόν δεν εφκήκαμεν τζι εμείς στους δρόμους.

Ακόμα αντέχουμε γι αυτόν ζούμε τζι αναπνέουμε τζαι κάθε μέρα ξημερώνει για εμάς. Τελικά είμαστεν γερή φάρα.

Εθώρουν προχτές έναν αφιέρωμα στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη τζι εθαύμασα τον. Χάτε τωρά να εξηγήσεις της Ρωσσίδας τί σημαίνει να πεθανίσκεις με το κεφάλι ψηλά, στα 18 σου για το ιδανικό της πατρίδας. Κάποτε ακούαμεν για Ελλάδα τζι εγεμώνναν τα μμάθκια μας. Τωρά περιπαίζουμεν τα τετράδια του "Δεν Ξεχνώ". Εξιχάσαμεν πολλά. Γενικά, είμαστεν λαός ξεχασιάρης. Εξιχάσαμεν τζαι ρίζες τζι ιδανικά. Εν πειράζει. Εννά ξαναπάθουμεν, τζι ας μεν μάθουμεν ποττέ.

Ντάξει ντάξει σταματώ. Η αλήθκεια είναι ότι για τα πιο σοβαρά που με δέρνουν εν μπορώ να γράψω δαμαί. Γι αυτόν γράφω γενικά, βάλλω τα με την Ιβάνα τζαι χάνουμαι...

Ξέρεις κάτι? Είμαι πολλά καλά. Πραγματικά πολλά καλά δόξα τω Θεώ. Τζι έχω την έννοια σας, θκιαβάζω σας.

Τζαι το τραγούδι της Ελλάδας ήταν χάλια. Τα άλλα υποψήφια βέβαια ήταν πιο χάλια.
Επεθύμησα παγωτό.

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...