11.07
Ησυχίες. Κάθουμαι να φάω. Αννοίω το μαστραππίν μου, φκάλλω τις λιχουδιές τζι αρκέφκω να μασουλώ. Εννοείται εφούλαρα το στόμα μου, εγεμώσαν οι βούτσιες μου, εξογκωθήκαν τζαι προσπαθώ να καταπίννω λλίον λλίον. Ναι, πεινώ πολλά.
Κτυπά το τηλέφωνο! Άστο καλό! Τόσην ώραν εν έπαιζεν...
Τί κάμνεις?
α) Ματσιουλάς γλήορα γλήορα να καταπιείς ότι προλάβεις τζαι να απαντήσεις
β) Απαντάς, βρυχάσαι ένα "συγγνώμη", μασάς λλίον τζαι μιλάς
γ) Φτύνεις το φαί για να απαντήσεις
δ) Συνεχίζεις να μασάς ανενόχλητα, αν ακόμα παίζει το τηλέφωνο μετά πόννα καταπιείς, έχει καλώς, μπορεί τζαι να απαντήσεις
Εγώ εμάσησα ανενόχλητη. Μα εν τζι έννα σπάσει το πλάσμα. Αν με θέλουν πολλά έννα ξαναπιάσουν.
11.14
Ξαναπιάνουν. Ξαναφακκά το τηλέφωνο εννοώ. Ένιξέρω αν εν οι ίδιοι μασοενοχλητές. Απαντώ απρόθυμα. Στην άλλην άκρη της γραμμής ακούω μια φωνή πρόσχαρη. Καλημερίζει με, ρωτά αν είμαι καλά (περίεργο...) ρωτά με πότε να έρτει για την επιστολήν του. Κατά έναν περίεργο τρόπο, αλλάσσει η διάθεση μου. Μιλώ του τζι εγώ πρόσχαρα, ευγενικά, ώσπου να κλείσουμεν το τηλέφωνο έννα του ετοιμάσω τζαι την επιστολήν του.
Κλείω τζαι μεινίσκω να απορώ. Γιατί με επηρεάζει τόσον ο τρόπος που έννα μου μιλήσει ο άλλος? Τζαι κάπου είχα θκιαβάσει, μιαν εξυπνάδα ποτζείνες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ, του στυλ "εν σου μιλώ καλά επειδή είσαι καλός αλλά επειδή εγώ είμαι καλή".
Ούφφου εκνευρίζομαι όταν επηρεάζομαι τόσον που τους άλλους τζαι βασικά αφήνω τους να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά μου. Θέλω να συμπεριφέρομαι ΌπΩς ΘέΛω ΕγΏ!
Ας φάω. Έσιει ώραν.
Ησυχίες. Κάθουμαι να φάω. Αννοίω το μαστραππίν μου, φκάλλω τις λιχουδιές τζι αρκέφκω να μασουλώ. Εννοείται εφούλαρα το στόμα μου, εγεμώσαν οι βούτσιες μου, εξογκωθήκαν τζαι προσπαθώ να καταπίννω λλίον λλίον. Ναι, πεινώ πολλά.
Κτυπά το τηλέφωνο! Άστο καλό! Τόσην ώραν εν έπαιζεν...
Τί κάμνεις?
α) Ματσιουλάς γλήορα γλήορα να καταπιείς ότι προλάβεις τζαι να απαντήσεις
β) Απαντάς, βρυχάσαι ένα "συγγνώμη", μασάς λλίον τζαι μιλάς
γ) Φτύνεις το φαί για να απαντήσεις
δ) Συνεχίζεις να μασάς ανενόχλητα, αν ακόμα παίζει το τηλέφωνο μετά πόννα καταπιείς, έχει καλώς, μπορεί τζαι να απαντήσεις
Εγώ εμάσησα ανενόχλητη. Μα εν τζι έννα σπάσει το πλάσμα. Αν με θέλουν πολλά έννα ξαναπιάσουν.
11.14
Ξαναπιάνουν. Ξαναφακκά το τηλέφωνο εννοώ. Ένιξέρω αν εν οι ίδιοι μασοενοχλητές. Απαντώ απρόθυμα. Στην άλλην άκρη της γραμμής ακούω μια φωνή πρόσχαρη. Καλημερίζει με, ρωτά αν είμαι καλά (περίεργο...) ρωτά με πότε να έρτει για την επιστολήν του. Κατά έναν περίεργο τρόπο, αλλάσσει η διάθεση μου. Μιλώ του τζι εγώ πρόσχαρα, ευγενικά, ώσπου να κλείσουμεν το τηλέφωνο έννα του ετοιμάσω τζαι την επιστολήν του.
Κλείω τζαι μεινίσκω να απορώ. Γιατί με επηρεάζει τόσον ο τρόπος που έννα μου μιλήσει ο άλλος? Τζαι κάπου είχα θκιαβάσει, μιαν εξυπνάδα ποτζείνες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ, του στυλ "εν σου μιλώ καλά επειδή είσαι καλός αλλά επειδή εγώ είμαι καλή".
Ούφφου εκνευρίζομαι όταν επηρεάζομαι τόσον που τους άλλους τζαι βασικά αφήνω τους να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά μου. Θέλω να συμπεριφέρομαι ΌπΩς ΘέΛω ΕγΏ!
Ας φάω. Έσιει ώραν.
1) Συνδυασμό α και δ: ματσιουλώ γλήορα για να απαντήσω αλλά να μεν μας σταθεί κιόλας, αν προλάβουμε έχει καλώς.
ΑπάντησηΔιαγραφή2) αφου είδες πόσο αλλάζει την έκβαση λίγη προσχαροσύνη (είshεν chance να δει επιστολήν ο άλλος φέτος;), δοκίμασε να είσαι εσύ τζείνη που θα μιλήσει πρώτη χαρωπά. You might get to have things done your way :D Ατςς..
Εξαρτάται πόσον μεγάλον βούκκον έβαλα. Αν ήταν μέτριος, μπορεί να προλάβω τζαι να απαντήσω το τηλέφωνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το δεύτερο θέμα, "ο καλός ο τρόπος φκάλλει την κουφή που την τρύπα", αν εξανάκουσες!
ne k go ekneurizome, men ipoxoris, en pana kamni temenaes, stay on position!
ΑπάντησηΔιαγραφήego kamno to pantos, milo kala k xaropa, amathelo tpt! it works like 99% oftimes
μάνα μου ρε άμα σου μιλά πρόσχαρα ο άλλος τζαι έννεν κανένας που σου σπάζει τα νεύρα σου τζαι εν σου ζητά κάτι παράλογο, γιατί να μεν του μιλήσεις τζαι εσύ πρόσχαρα;;
ΑπάντησηΔιαγραφή(νομίζω έβαλα πολλές προϋποθέσεις) :ΡΡ
sike τούτο σημαίνει ότι πρέπει πάντα να είμαι πρόσχαρη άμπα τζαι μιλήσει μου κάποιος... δύσκολο... αλλά το παλεύω
ΑπάντησηΔιαγραφήάσπρο παχύ πράγματι, τούτο με την κουφή ελαλούσαν μου το οι γονιοί μου... το πρόβλημα μου είναι ότι την ώρα που νευριάζω ξιχάννω το
βεατρίξ έννεν ότι υποχωρώ αλλά κάμνω διάθεσην να σκιστώ να φκάλω δουλειά! άμαν θέλω τίποτε τζι εγώ, γίνουμαι γλυτζιά μέλιν, μεν δεις
ουφ... ναι, τούτο λέμε, με τους πρόσχαρους είμαι πρόσχαρη.
εξαιρούνται οι γονιοί :/