4 Δεκεμβρίου

Να ζήσεις Βαρβάρα. Τζαι οι βάρβαροι ούλλοι.

Έγραψα πριν 3 χρόνια σε ένα ποστ ότι νιώθω άβολα στην παρουσία τριών ανθρώπων σε αυτή τη γη. Εδιάβαζα το σήμερα τζι επροβληματίστηκα. Ο ένας, είχα γράψει ότι του χρωστώ μιαν δουλειάν. Εν θυμούμαι τωρά ποιος ένι, προφανώς έκαμα του την δουλειάν τζι επέρασεν μου η αβολότητα. Ο δεύτερος, είχαμε τσακωθεί κάποτε, πέρσι εμακαρίστηκε. Τραγικό... Ο τρίτος, κάποιος που θεωρώ ότι με έβλαψε, τωρά εν στο εξωτερικό.

Πιστεύκω ότι το να νιώθεις άβολα στην παρουσία του άλλου έννεν θέμα δικό του αλλά δικό σου. Τζαι επίσης, άμαν εσύ εν βρίσκεις λύσεις τζι εν μπορείς να ξεπεράσεις κάποια πράματα ενώ προσπαθείς τζαι θέλεις το πραγματικά, ο Θεός βρίσκει λύση. Όι, εν τους μακαρίζει, απλά βρίσκεται ένας τρόπος, γίνεται κάτι να συμφιλιωθείς μαζίν τους στο τέλος, όπως τζι έγινε, λίγο πριν πεθάνει το άτομο τούτο. Έκτοτε νιώθω περίεργα τζαι τύψεις για τις βλακείες που ένιωθα.

Ο τρίτος, τί να πω, εν πληγή που πρέπει να την ξεπεράσω. Σκέφτουμαι τον άμαν είμαι αθκειασερή τζαι θυμούμαι τα ψυχολογικά μου, δηλαδή σπάνια πλέον και αυτό είναι καλό. Μακάρι ναν καλά τζαι να κατεβεί ο νους του τζαι βασικά μακάρι να είμαστεν ούλλοι καλά.

Τζαι περαστικά μου. Μακάρι ναν τούτα τα προβλήματα του κόσμου. Ο άνθρωπος όμως αλλάζει, κάποτε θα ωριμάσω τζι εγώ. Σήμερα ας πούμεν, έτρωα λουβίν κρυό - τζι εν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Που την άλλη, πέρσι δεν έτρωα καν λουβί. Θεωρώ ότι φταίει ο Δώρος. Έμαθεν με να τρώω όσπρια τζαι κρεμμύδι. Μεν ακούτε ότι εν αλλάσσει το πλάσμαν. Άμαν θέλει, άμαν πρέπει, αλλάσσει.

Που την άααλλη άλλη, κάποια πράματα του παρελθόντος μου ακόμα τζυνηούν με τζαι νιώθω επιρρεπής, αλλά δεν θα τους περάσει.

Επίσης δεν θα της περάσει της Ιβάνας. Επαρέτησεν με. Έχουμεν καιρό να ακούσουμε νέα της έννεν? Άνοιξεν τα φτερά της τζαι κάμνει τα δικά της τωρά (κάτι ελάλεν ότι έθελε να δει το Σεργκέι προχτές, εν για τον Λαβρόφ που εμίλαν αλόπως). Εν μου διά πολλή σημασία, λαλεί ότι εκόλλησα σπίτι με το μωρό αλλά νομίζω κρατά μου το ότι εν της το έδωσα να το βαφτίσει. Ήταν να ξεκινήσουμε κάτι μαζί αλλά επειδή εχρονοτριβούσα ιμίsh έκαμεν το μόνη της. Τζαι τωρά γυρίζει, διαφημίζει, εξέφυγεν. Αν την δείτε κάπου, εν τζείνη. Θέλει να πάει τζαι σε flashmob η ζηλιάρα. Η μόδα επέρασεν είπα της αλλά δεν ακούει. Τζι έτσι έκοψεν μου τα πολλά πολλά. Που τζαιρός που ανταλλάσσαμεν ρούχα, τωρά εν μου μπαίνουν τα ρούχα της τζι ήρτεν έπιασεν τα ούλλα. Ούτε το Δώρο συμπαθεί. Και μάλιστα είναι αμοιβαίο.Τούτον εν με ενοχλεί όμως. Παλέ καλά που μου άλλαξεν το background. Η Μάρω Κοντού σε μιαν συνέντευξην είπε ότι όλες οι γυναίκες θα κερατωθούν. Διαφωνώ. Αλλά πρέπει να φυλάεις τα ρούχα σου. Τζαι τον άντρα σου.

Κάποια πράματα βέβαια αλλάσσουν προς το χειρότερο. Ας πούμε, κάποια άτομα που θεωρούσα ακέραια, πλέον εχαλαρώσαν, περνούν "ε, και τί έγινε" φάση τζαι άλλα, δάσκαλοι που εδίδασκαν, τωρά κάμνουν τι ΔΕΝ εδίδασκαν. Απογοητεύτηκα γιατί ήταν υπόδειγμα για εμένα. Έννα μου πεις, καρτεράς να σου δείξουν οι άλλοι το δρόμο? Όι, αλλά λυπάσαι άμαν χάνεις τους ήρωες σου, χάνεις τζαι την πίστη στο ανθρώπινο είδος. Ευτυχώς έσιει τζι άλλους γυρόν μου, βράχους. Έθελα να τους πω δυο κουβέντες, στα πρώην υποδείγματα, αλλά εν καλλύττερα να σύρνω αυγά πάνω στον τοίχο. Τζαι κρίμα στα αυγά. Άρα θα γίνουν παραδείγματα προς αποφυγή πλέον. Τζαι στόχος είναι να καταφέρω να γίνω/μείνω τζι εγώ, έστω, ρότσος! Ρόστο, εθυμήθηκα ζεστό σάντουιτς με χαλλούμι τζαι ρόστο... γιαμ γιαμ! Λουβίν ιμίsh!

Κάτι τελευταίο: Τα βλογς επεθάναν λόγω του facebook τζαι του twitter? Ότι έσιει να πει κάποιος λαλεί τα με μιαν φράση, λέξη, quote, εικόνα, selfie πλέον? Τζαι με likes? Οξά εν που τα είπαμεν ούλλα τζι εν έχουμε κάτι καινούργιο να πούμε δαμαί?

Εν πειράζει, εμάς τους φαφλατάες ακόμα αρέσκει μας να γράφουμεν δαμαί. Ως πάρατζει.

Έρχονται Χριστούγεννα τζαι πέρκι ηρεμήσουμεν, αγαπήσουμεν, φάμεν αυγολέμονη τζαι σούβλα. Ούλλος ο κόσμος! Αμάναμου! Πόσο θέλω μιαν αυγολέμονη τωρά...