παιδική εγκληματικότητα calling

Εδιάβαζα μιαν είδηση για δύο δεκάχρονα που εσκοτώσαν ένα δίχρονο πριν κάτι χρόνια. Έκαμε μου εντύπωση, γιατί δύο μωρά να θέλουν να σκοτώσουν άλλο μωρό. Εδιάβασα τις λεπτομέρειες, προσπαθώντας να καταλάβω το γιατί: Πάντα τούτο προσπαθώ να καταλάβω στις ειδήσεις για εγκλήματα, γιατί εν το χωρεί ο νους μου, γιατί να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον, ειδικά κάποιον που δεν τον ξέρεις. Ακόμα πιο περίεργο είναι όταν ο θύτης εν μωρό ο ίδιος. Εν το bullying στην πιο ακραία του μορφή. Σε τούτη την περίπτωση, ήταν δύο μωρά που εκάμαν κοπάνα που το σχολείο, απαγάγαν ένα δίχρονο μωρό που εδιέφυγε της προσοχής της μάμας του για κάτι λεπτά-δευτερόλεπτα τζι εκτυπήσαν το, εσκοτώσαν τον. Τζαι μετά εν το επαραδέχουνταν. Εσοκαρίστηκα, εν άντεξα να το διαβάσω ούλλον.
 
Χρειάζομαι όμως να καταλάβω το γιατί τζαι πως θα μπορούσε να αποφευχθεί. Κάποιες πρώτες σκέψεις που τις ρίχνω δαμαί πασανάκατες, ώσπου να τις επεξεργαστώ τζαι να τις συσταρίσω μέσα μου:
 
Οι γονιοί των παιδιών-θυτών είπαν ότι εμεγαλώσαν τα καλά, όσον εμπορούσαν, χωρίς να τα αφήνουν να βλέπουν ταινίες με βία κλπ. Που την άλλη, τα παιδιά, κατά την ανάκριση αρνούνταν τα πάντα, εστρέφουνταν προς τη μάμα για να δικαιολογηθούν, το ένα πιο ψύχραιμο τζαι μαθημένο στα ψέματα, το άλλο πιο φοϊτσιασμένο. Για εμένα φωνάζει τούτο το πράμα, ότι δεν είχαν την καλύτερη σχέση με τους γονείς τους, τζαι ότι εκτός που τη βία της οποίας ήταν μάρτυρες, είχαν σοβαρή έλλειψη σημασίας από/επικοινωνίας με τους γονείς τους, εχρειάζονταν αγάπη τζι αποδοχή.
 
Αν φταίν τα μωρά, πόση παραπάνω ευθύνη είχαν οι γονιοί?
 
Βασικά, πώς γίνεται να μεν έσιει ευθύνη τούτος ο γονιός? Αν δεν εβλέπαν ταινίες ή αν δεν ήταν μάρτυρες βίας γενικότερα τα παιδιά, πού εμάθαν να κτυπούν έτσι? Πώς εμάθαν ότι είναι εντάξει να κτυπάς έτσι? Επίσης, γιατί εζητούσαν την προστασία τζαι την αποδοχή των γονιών τους κατά την ανάκριση?
 
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πόσο εύκολα εντυπωσιάζονται και τρομοκρατούνται τα μωρά. Αν το ξέρουμε καλά τούτο θα πρέπει:
1) να προσέχουμε πάρα πολλά τί τα αφήνουμε να βλέπουν, να ακούν, να κάμνουν. Η ευθύνη για τα γεγονότα των οποίων γίνονται αποδέκτες βαρύνει εμάς.  Επίσης, τα μωρά δεν έχουν όρια. Ευθύνη για τα όρια τους πάλι έχουμε εμείς. Τζαι ακόμα δεν αποφάσισα αν έχουμε ευθύνη μόνο για τα μωρά μας αλλά και για μωρά άλλων, αν υποπέσει κάτι περίεργο στην αντίληψη μας.
2) Να φροντίσουμε, όσο γίνεται βέβαια, ώστε το παιδί μας να μεν παρασυρτεί, να μεν τρομοκρατηθεί που άλλους ώστε να κάμει πράματα κακά, να ξέρει τη διαφορά του σωστού που το λάθος τζαι να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Εν πολλά σημαντικό τούτο το τελευταίο, έχουμε μιαν τάση εδώ στην Κύπρο να καλύφκουμε τα μωρά μας, τα λάθη τους, να φταιν πάντα οι άλλοι τζαι όι τα μωρά τα δικά μας.
 
Μεγαλώνουμε μωρά νταήδες (bullies) ή θύματα. Ή και τα δύο, το ένα δεν αποκλείει το άλλο τζαι μάλιστα η διαχωριστική γραμμή είναι πολλά λεπτή. Ειδικά,τα μωρά είναι πάντα θύματα, είτε είναι θύτες είτε όχι. Εδώ ταιριάζει τζαι το "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα". Αν εκατέληξε ένα μωρό να σκοτώνει, κάτι επήε λάθος με την ανατροφή του.
 
Τζαι αν το βάλεις μετά σε σωφρονιστικό ίδρυμα, να ξέρεις ότι αν καταλήξει εγκληματίας, πάλε θα φταίεις εσύ. Σε ένα περιβάλλον εγκληματικό που στην ουσία τιμωρεί τζαι δεν σωφρονίζει, το μωρό είναι καταδικασμένο, η πορεία του διαγεγραμμένη όταν φκει - αν φκει.
 
Άρα:
1) Πώς προλαβαίνουμε παιδιά-εγκληματίες? Στα σχολεία, στο σπίτι? Videogames, ταινίες, το δικό μας παράδειγμα, δεν έχουμε ιδέα τελικά πόσο επηρεάζουν τα μωρά μας!!! Γιατί δεν τα παίρνει σοβαρά κανένας τούτα τα θέματα? Γιατί εν τόσο εξοικειωμένα με τη βία τα μωρά μας?
2) Όταν φτάσουν να κάμουν έγκλημα τα παιδιά μας πώς το αντιμετωπίζουμε?
 
Θεωρώ ότι η βία στα παιδιά τζαι η παιδική εγκληματικότητα εν ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρά την κοινωνία τζαι την πολιτεία μας.  Δεν είχαμε σοβαρά κρούσματα bullying ή παιδικής εγκληματικότητας ακόμα, αλλά γιατί πρέπει να γίνει κάτι δραματικό για να επιληφθούμε του θέματος? Γιατί δεν το προλαβαίνουμε? Θα πρέπει να χάσουμε τζι εμείς έναν Άλεξ ή ένα Γιακουμάκη?
 
Αν δεν κτυπηθεί το κακό που τη ρίζα του τότε να μεν περιμένουμε πολλά στο μέλλον. Θα έπρεπε να μας απασχολήσει το θέμα σφαιρικά, γενικότερα δηλαδή η ανατροφή παιδιών τζαι όι αποσπασματικά η βία σε σχέση με το παιδί, όι μόνο στο επίπεδο του Γραφείου Ευημερίας τζαι στα επιδόματα. Γιατί αν το αφήκουμε αποκλειστικά πάνω στους γονιούς, έτα χαϊρκα μας. Μεγαλώνουμε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που δεν ξέρουν να χειριστούν μια αποτυχία, δεν δέχουνται το "όχι", δεν έχουν την αίσθηση του σωστού/λάθους, δεν έχουν αυτοέλεγχο, έχουν ένα σωρό συμπλέγματα τα οποία κρύβουν επιμελώς, ώσπου να έβρουν ένα θύμα ή έναν όπλο μπροστά τους. 
 
Τζαι τέλος, αν θεωρήσουμε ότι εν που την παιδική-εφηβική ηλικία που ξεκινούν ούλλα, θα μπορούσαμε να προλάβουμε τζαι την εγκληματικότητα των ενηλίκων.

 

9 σχόλια:

  1. "τα μωρά είναι πάντα θύματα, είτε είναι θύτες είτε όχι"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τζαι μετά φωνάζουν ότι εν μπορεί να αφήνουμε "τον καθένα" να υιοθετεί μωρά, επειδή εν ομοφιλόφιλος ξέρω γω. Ασχέτως ότι εκείνος μπορεί να έχει 100 φορές παραπάνω την έννοια και τον καμό και την αγάπη προς ένα μωρό, παρά άλλοι ανίδεοι και αχάριστοι και ανήμποροι/ ανίκανοι για τον οποιοδήποτε λόγο.

    Τούτον τον καιρό μεταφράζω κάποια ενημερωτικά έγγραφα παιδοψυχολογικής φύσης και αντιλαμβάνομαι μ κάθε γραμμή που δουλεύω πόσο πολύ επηρεάζονται τα μωρά που εμάς, τες συμπεριφορές μας, την αντιμετώπισή μας, ακόμα και τι κάμναμε πριν καν γεννηθούν. Πόσο ανάγκη έχουν την αγάπη, την κατανόηση (ενσυναίσθηση), την παρουσία των φροντιστών τους, πώς τα λόγια μας έχουν αντίκτυπο πάνω τους αλλά και πόσο χρειάζονται την αυστηρότητά μας και τον κυριαρχική δυναμική μας στην οικογένεια. Έννεν ότι εν τα ήξερα αλλά άμα τα διαβάζεις ξανά και ξανά αρχίζουν να συ αποτυπώνουνται διαφορετικά, τζαι αναγνωρίζεις μοτίβα στις συμπεριφορές των δικών σου γονέων, στη δική σου συμπεριφορά ως παιδί αλλά και ως γονιός πλέον, και στις συμπεριφορές των παιδιών σου, άλλων παιδιών, άλλων γονέων και ενηλίκων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 1. Η βία είναι μέρος της φύσης. Ας την αποδεχτούμε έτσι, ώστε να μπορούμε να τη χειριστούμε σωστά.
    2. Όλοι μπορούν να κάνουν μιαν εγκληματική ενέργεια. Οι συγκυρίες βγάζουν στην επιφάνεια τα ένστικτά μας.
    3. Τα μωρά έχουν όρια. Απλά μπορούν να δοκιμάσουν να κάμουν τα πάντα. Παρατήρα τα μωρά. Δες το ύφος τους όταν κάνουν ζαβολιά. Ξέρουν τι κάνουν. Κι ας μην τους έχει εξηγήσει κανείς λεκτικά το σωστό και το λάθος.
    4. Εν σημαντικό να παίρνουν τις ευθύνες τους. Να είναι υπεύθυνοι των πράξεών τους. Να νιώσουν τις φυσικές συνέπειες. Έτσι θα οριοθετηθούν μόνοι τους. Άμα νιώσουν ότι κανένας εν τους χρωστά τίποτε, τότε δεν υπάρχει λόγος να είναι θυμωμένοι με τους άλλους.
    5. Οι ψυχολόγοι λένε ως τα 5 διαμορφώνεται ο χαρακτήρας ( κυρίως πληροφορίες που αποθηκεύονται στους νευρώνες ) οπόταν μετά δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Άλλοι λένε ότι τον χαρακτήρα τους φέρνουν τον μες το DNA. Άλλοι λένε ότι πάντα υπάρχει η επιλογή της αλλαγής. Εγώ προτιμώ το : "Θεέ μου βοήθα με να αναγιώσω τούτον το κοπελλούιν που μου έπεψες :-P "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. moonlight εν κολλά το θέμα των ομοφυλοφίλων δαμαί ρε, εν γενικότερα θέμα καταλληλότητας του οποιουδήποτε να μεγαλώσει ένα μωρό. Εσκέφτουμουν, που το δικό μου παράδειγμα πόσο με επηρεάζει μέχρι σήμερα μια κουβέντα που μου είπεν η μάμα μου πριν χιλιάδες χρόνια, φαντάσου λοιπόν ότι το παραμικρό μπορεί να επηρεάσει το μωρό σου τζαι να μεν το πάρεις χαπάρι. Τούτο με τα μοτίβα εν φοϊτσιάρικο, να μεν μπορείς εύκολα να διαγράψεις μια δική σου πορεία στο parenthood(όι απαραίτητα ότι εν καλύτερη η δική σου πορεία, αλλά τουλάχιστον να αποφύγεις κάποια λάθη των γονιών σου).

    Μα εν έχουμε ελληνική λέξη για το parenthood?

    Νεράιδα συμφωνώ με συμφωνώ με ούλλα εκτός το 3. Τα μωρά πιστεύκω πρέπει να διδαχτούν όρια - είτε που γονιούς/φροντιστές είτε που το περιβάλλον τους. Έννεν μόνο το σωστό που το λάθος, έννεν μόνον οι ζαβολιές, είναι τζαι το πόσα πράγματα να ζητήσουν να τους αγοράσεις για παράδειγμα, δεν έχουν την αίσθηση του μέτρου, πρέπει να τους διδάξεις το μέτρο. Αν τους δώσεις ότι θέλουν, χωρίς να τους πεις ότι εν λάθος να θέλουν τόσα πολλά, τότε καταντούν κακομαθημένα. Επίσης, αν μάθουν να δικαιολογούν ότι κάμνουν (π.χ. ότι εν οκ να δέρεις επειδή σου έφταιξε), τότε η συνείδηση τους πάει περίπατο.

    Ο Μόγλης όμως μπορείς να πεις ότι δεν εδιδάκτηκε όρια που τους γονιούς του, αλλά τελικά που το περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωσε.

    Όντως, ο Θεός βοηθός, εν πολλά δύσκολο να μεγαλώσεις σωστά ένα μωρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βασικά από τις χιλιάδες πληροφορίες που δέχεται ο εγκέφαλος μας κάθε μέρα, συγκρατεί μόνο όσες του αρέσουν κι όσες του συμφέρουν. Ουσιαστικά το κάθε άτομο βάζει τα όριά του. Αν αυτό που του πεις γίνει κατανοητό και του αρέσει θα το κρατήσει. Αλλιώς θα το πετάξει. Ή θα σου δίνει την εντύπωση ότι υπάκουσε για να μεν μουρμουράς.
    Το να βάλεις πραγματικά όρια σε έναν άνθρωπο εν πολλά δύσκολο τζιαι πολλά ριψοκίνδυνο πράμα.
    Επειδή, πχ. τούτος ο άνθρωπος να εν γεννημένος για να γίνει επιστήμονας. Έχει μυαλό που σκέφτεται διαφορετικά και με ανοιχτούς ορίζοντες. Οπόταν δεν μπορείς να του κόψεις τη φόρα.
    Συμφωνώ όμως μαζί σου. Χρειάζονται να τους εξηγείς πως λειτουργούν τα πράγματα για να αναπτύξουν κριτική σκέψη.
    πχ. Όταν είπα κάποτε στο μικρό : Δεν έχω λεφτά. Λαλεί μου πήγαινε τράβα με την κάρτα ( το κλασσικό ! ). Οπόταν απλά του έδειξα μια κατάσταση εσόδων κι εξόδων της οικογένειας :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το θέμα ομοφιλοφίλων κολλά που την άποψη ότι ο καθένας μπορεί να έχει μωρά χωρίς να τον ελέγξει και να τον κρίνει κανένας σχεδόν, αλλά άμα τίθεται θέμα υιοθεσίας που ομοφυλόφιλο ζευγάρι "έννεν κατάλληλοι". Ακριβώς για το θέμα καταλληλότητας είναι που κολλά.
    (Εν έχουμε λέξη, έχουμε φράση που το αντικαθιστά. Έννεν τόσο ευκολο/γρήγορο για την ελληνική γλώσσα να δημιουργήσει/ υιοθετήσει λέξεις όπως η αγγλική, γι'αυτό κόφκουμεν πίσω.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ούλλα ξεκινούν που το σπίτι. Τούτον εν το χειρότερο, γιατί εν πολλά δύσκολο να διορθωθούν τα κακά του σπιτιού σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.

    Σοβαρά, τωρά με το πουρέκι, το θέμα της βιας (σε όλα τα επίπεδα, σχολική, οικογενειακή, κοινωνική) εν που τους χειρότερους εφιάλτες μου. Μαζί με τες αρώστιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. νεράιδα well played! (κατάσταση εσόδων-εξόδων πολλά πειστικό επιχείρημα, πάλε καλά που δεν σου είπαν να σου κάμουν έλεγχο των εξόδων σου!!)

    moonlight αν μιλούμε γενικότερα για θέματα υιοθεσίας, τότε νομίζω κάμνουν τα υποψήφια ζευγάρια φύλλο και φτερό προκειμένου να διαπιστώσουν την καταλληλότητα τους, εξ' ού και η τεράστια περίοδος αναμονής αν θέλεις να υιοθετήσεις, αν κάμνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος που ξέρει πιο καλά.

    καϊσί όντως ούλλα ξεκινούν που το σπίτι αλλά αν δεν μπορείς να παρέμβεις στο σπίτι του καθενός, γιατί δεν κάμνουν κάτι στα σχολεία? Έγινε τόσος ντόρος για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μωρών στα σχολεία σε μικρή ηλικία, το θέμα της βίας που εν επίσης σοβαρό, αν όχι περισσότερο, γιατί δεν του ετζίσαν?

    Φιλούθκια στο πουρέκι σου, εν αναρής οξά κρέμας το δικό σου? Επερπάτησε πέρκι? Πε μου να φιρτώ! Ο δικός μου εν αραχτός και... όχι light!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εν άσχετο τούτο που μου απαντάς γιατί εγώ δεν εμίλησα για τους ελέγχους που κάμνουν σε ετερόφυλα ζευγάρια. Τέσπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...