Μέσα στα τελευταία 4 χρόνια εφύαν 2 πολλά αγαπημένα μου άτομα. Δύο άτομα πολλά διαφορετικά μεταξύ τους αλλά είχαν ένα τεράστιο κοινό. Είχαν ταλαιπωρηθεί απίστευτα στη ζωή τους με θέματα οικογενειακά, επαγγελματικά, προσωπικά και τελικώς θέματα υγείας, τα οποία τους οδήγησαν στην έξοδο που τούτη τη ζωή. Ήταν τζαι οι δύο που τα πιο καλοσυνάτα άτομα που εγνώρισα στη ζωή μου. Είχαν τους κάμει τόσο πόλεμο, είχαν πει τόσες κακές κουβέντες για εκείνους αλλά οι ίδιοι δεν είχαν κακή κουβέντα να πουν για κανένα. Επερνούσαν τα ούλλα μόνοι τους τζι αγαπούσαν τους πάντες, ότι τζι αν τους είχαν κάμει. Εν απίστευτο, εν σπάνιο τούτο. Να υπάρχουν πλάσματα που να μεν κατηγορούν κανένα τζαι να υπομένουν με αγάπη τις κατηγορίες τζαι κακομεταχείριση που τους άλλους.
Εν λυπούμαι που εφύαν, εν πέφτω στα πατώματα. Έκαμα το την πρώτη φορά, ενόμισα έχασα τη γη κάτω που τα πόθκια μου. Πλέον θεωρώ ότι εφκήκαν που τούτη τη ζωή που τους εφέρθηκε τόσο άδικα, τόσο σκληρά τζι εμπήκαν σε μιαν άλλην άπειρες φορές πιο όμορφη. Τζαι θα λάβουν ότι καλό τους αξίζει για τα τόσα που επεράσαν δαμαί. Διότι έτσι εν το δίκαιο, έτσι λαλεί ο Χριστός μας τζαι δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό. Έτσι πλάσματα δεν παν χαμένα. Ούτε έρχονται στη γη για να ζήσουν 30-40-50 χρόνια ταλαιπωρίας έτσι για το τίποτε. Η ζωή του καθενός έσιει αξία πολλήν παραπάνω από ότι καταλαβαίνει ο φτωχός μας ο νους.
Τζαι ο φτωχός μας ο νους, η φτωχή ύπαρξη μας εμάς που εμείναμε πίσω έγιναν ακόμα πιο φτωχά. Γιατί εσβήσαν δυο φωτιές που ελάμπαν τζι εθυμίζαν, εδείχναν έμπρακτα τί θα πει πραγματική τζι ανιδιοτελής αγάπη. Εμείς οι μικροπρεπείς που εζούσαμε δίπλα τους τόσα χρόνια, έχουμε να μάθουμε πολλά, αν τους κρατήσουμε στη μνήμη μας.
Εν γι αυτό που λυπούμαι παραπάνω. Χαίρομαι που εγλιτώσαν που την κακία του κόσμου τούτου τζαι θα δικαιωθούν, λυπούμαι όμως που έμεινα πίσω χωρίς την παρουσία τους, τις κουβέντες τους, τη ματιά, το χαμόγελο, την αγάπη τους... Νιώθω λειψή. Τζαι νιώθω ότι το χρέος μου τζαι το μόνο που μπορώ να κάμω ως ένδειξη τιμής, ως ευχαριστώ που επεράσαν τζι ομορφύναν τη ζωή μου, είναι προσευχή για τη ψυχή τους τζαι προσπάθεια να τους μοιάσω.
Εν λυπούμαι που εφύαν, εν πέφτω στα πατώματα. Έκαμα το την πρώτη φορά, ενόμισα έχασα τη γη κάτω που τα πόθκια μου. Πλέον θεωρώ ότι εφκήκαν που τούτη τη ζωή που τους εφέρθηκε τόσο άδικα, τόσο σκληρά τζι εμπήκαν σε μιαν άλλην άπειρες φορές πιο όμορφη. Τζαι θα λάβουν ότι καλό τους αξίζει για τα τόσα που επεράσαν δαμαί. Διότι έτσι εν το δίκαιο, έτσι λαλεί ο Χριστός μας τζαι δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό. Έτσι πλάσματα δεν παν χαμένα. Ούτε έρχονται στη γη για να ζήσουν 30-40-50 χρόνια ταλαιπωρίας έτσι για το τίποτε. Η ζωή του καθενός έσιει αξία πολλήν παραπάνω από ότι καταλαβαίνει ο φτωχός μας ο νους.
Τζαι ο φτωχός μας ο νους, η φτωχή ύπαρξη μας εμάς που εμείναμε πίσω έγιναν ακόμα πιο φτωχά. Γιατί εσβήσαν δυο φωτιές που ελάμπαν τζι εθυμίζαν, εδείχναν έμπρακτα τί θα πει πραγματική τζι ανιδιοτελής αγάπη. Εμείς οι μικροπρεπείς που εζούσαμε δίπλα τους τόσα χρόνια, έχουμε να μάθουμε πολλά, αν τους κρατήσουμε στη μνήμη μας.
Εν γι αυτό που λυπούμαι παραπάνω. Χαίρομαι που εγλιτώσαν που την κακία του κόσμου τούτου τζαι θα δικαιωθούν, λυπούμαι όμως που έμεινα πίσω χωρίς την παρουσία τους, τις κουβέντες τους, τη ματιά, το χαμόγελο, την αγάπη τους... Νιώθω λειψή. Τζαι νιώθω ότι το χρέος μου τζαι το μόνο που μπορώ να κάμω ως ένδειξη τιμής, ως ευχαριστώ που επεράσαν τζι ομορφύναν τη ζωή μου, είναι προσευχή για τη ψυχή τους τζαι προσπάθεια να τους μοιάσω.
Αυτό μου λες στο τέλος ήθελα να σου πω από την πρώτη παράγραφο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι το καλύτερο που μπορείς να κάμεις είναι να προσπαθείς να μοιάσεις στα καλά τους!
Πολλά σπάνια η κατηγορία ανθρώπων που περιγράφεις. Όπως σου πε και η Moonlight τα άτομα τούτα είναι για να τα τιμάς και σέβεσαι με το να ακολουθείς το παράδειγμα τους! Έτσι κρατάς και την μνημη τους άσβεστη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκρατώ τούτο που λαλείς άνθρωποι υπέροχοι που τους συμπερηφέρθηκαν σκάτα. γιατί συμβαίνει τούτο το πράμα; νιώθω ότι εν μεγάλη αδικία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι πλάσματα εν παν ποττέ χαμένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήmoonlight, amadryada ακριβώς :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα συμφωνούμε, εν μεγάλη αδικία για τον ίδιο λόγο που βασανίζουνται μωρά, πεθανίσκουν νέοι, σακατεύκεται κόσμος σε πολέμους κλπ. Εν θα μείνουμε δαμαί, είμαστε για άλλα, πιο μεγάλα πράματα. Εν το μόνο δίκαιο. Έννεν απλά ευσεβοποθισμός. Θα δικαιωθούν αλλού.
Τριολούιν πράγματι!