τουρλουτ

Σήμερα είμαι η "χαρά" του οφθαλμολουτρόφιλου, αφού εχάλασεν το αιρκοντίσιον στη δουλειά, άνοιξα παράθυρα πέρκι ξιδρώσω τζι έμεινα με την τελαντωτή φανελλούα. Υπό πιο δροσερές συνθήκες θα εφορούσα τζαι ριχτή φανέλα που πάνω γιατί τα εφαρμοστά δεν εφαρμόζουν πλέον, αλλά αποφάσισα να αγκαλιάσω τον πιο χυμώδη μου εαυτό τζαι ας ξεshειλώ ποτζεί ποδά.

Συγχαίρω που δαμαί την μπέα για το ποστ της αλλά εγώ δεν εσυμφιλιώθηκα ακόμα με το μετά-τη-γέννα σώμα μου. Είμαι κάπου μεταξύ άρνησης τζαι θυμού, αλλά τις τελευταίες μέρες άρκεψα τη διαπραγμάτευση με τις κουμέρες για γυμναστήριο. Έσιει μιαν εβδομάδα είπαμε να ξαναξεκινήσουμε. Εν ήδη Πέμπτη, ακόμα να πάμε.

Πόσοι που σας εγοράσετε παιγνίδια για τα μωρά σας μετά που έρευνα (για ναν εκπαιδευτικά), ενθουσιασμό (γιατί εν διασκεδαστικά), ματαιοδοξία (γιατί εν όμορφα/εξεζητημένα) τζαι τα κοπελλούδια σας αγνοήσαν τα παντελώς τζαι προτιμούν να παίζουν με κουτάλες, μαππούες ή το κινητό σας? Ωραία, κατεβάστε τα σιέρκα, τζι εγώ, προφανώς. Έπιασα του παίχτη ένα βιβλίο τσόχενο για λεπτές κινητικές δεξιότητες, με ζώα, φερμουάρ, κουμπούθκια, είδαμεν το μια φορά μαζί, δεν του εξανάτζισε. Έπιασα του μιαν κουρσούα μιτσιά τύπου matchbox που ήταν τζαι 5 ευρώ που ανοίγουν οι πόρτες της γιατί εθυμήθηκα τα νιάτα μου που έπιαννα τις κουρσούες του αρφού μου, αλλά έσυρνε την κάτω που τη τσουλήθρα τζι εφκήκαν οι πόρτες. Μα κανένας σεβασμός! Έπιασα του άλλες κούρσες με τηλεχειριστήριο, έφκαλεν τους τροχούς, τα φτερά, εφάκκαν την χαμαί, έφκαλε την αντένα που το κοντρόλ τζαι εδιαμέλισεν τες σιγά σιγά. Ο παπάς του έκλαιεν τες. Το καλόν, ακόμα παίζει με το κουρσο-απομεινάρι άμαν αθθυμηθεί. Φακκά το χαμαί εννοώ. Έπιασα του μίκυ πλαστικά κλειδιά με ήχους να μασά, προτιμά να μασά τα κλειδιά τα δικά μας τα ξιμαρισμένα. Το χειρότερο δε, είναι που ο παίχτης εράγισε την οθόνη του τάμπλετ μου (το οποίο θεωρεί δικό του) γιατί άμαν νευριάσει (και όχι μόνο) σύρνει πράματα χαμαί. Εφτάψυχο εν τω μεταξύ, συστήνω σας το λενόβο, ακόμα δουλεύκει (έσυρεν το κάτω 4 φορές, έσιει άλλο τρεις ζωές).

Πήγα να πάρω μαγιό ρε συ, πρώτη φορά μετά την εφηβεία μου αποφάσισα να γυρέψω ολόσωμο. Οι τιμές τους κυμαίνονται κάπου μεταξύ 50-100 ευρά. Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί που έπιαννες 4-5 κομμάθκια για 50 ευρά που το ιντιμίσσιμι τζι έκαμνες mix and match για 4 χρόνια. Τωρά πρέπει να πιάσεις μαγιό που να στηρίζει στήθος (γιατί εν κάμποσο πλέον), να μεν σιωνόνεται έξω, να μπορείς όμως να θηλάσεις άμαν πρέπει. Να μαζεύκει λλίον την τζοιλιά, να χώνει τις δίπλες της πλάτης, να καλύπτει αρκούντως τον πισινό, μεν σου πω να έσιει φουστούα πουκάτω. Πάνω που 80 ευρά τούτα ούλλα. Τζι εν βάλλω έναν παντελονούι τζαι μιαν φανέλα να μπω στο νερό τζαι κανεί?

Το άλλο περίεργο με τις παραλίες είναι που μπορώ να δείξω τα δικά μου ή να δω τα κάλλη (ή μη) του καθενός που δεν ξέρω ή ξέρω τζι εν απόλυτα αποδεκτό, αλλά σε μιαν καφετέρια ή τελοσπάντων οπουδήποτε αλλού θεωρείται ανάρμοστο. Πάλε καλά δηλαδή. Μπορώ να δω την κυτταρίτιδα, τις ελιές, τα παχάκια και τα μεγέθη/σχήματα των μερών σου ενώ ρε φίλε δεν με κόφτει, δεν θέλω να θωρώ το εφαρμοστό μαγιοβρακούι σου. Χαλάρωσε ή μεν πηαίννεις παραλία θα μου πεις. Έσιεις τζι εσύ τα δίκια σου. Η κοινωνία μας εν περίεργη είπαμεν.

Ντάξει εν θα θίξω άλλα κοινωνικά θέματα σήμερα.

Τελικά έπιασα το πιο φτηνό μαγιό, του μίκυ διώ του κουτάλια πλαστικά να μασά, έπιασα 15 μάππες του παίχτη να παίζει τζαι θα παρακαλώ να μεν ξανασύρει το τάμπλετ χαμαί γιατί εμείναμεν έτσι.

Εν τω μεταξύ έχω τρείς σοβαρές απορίες για το σουρβάιβορ και τους σουρβαιβορόπληκτους σαν του λόγου μου:

1. γιατί εφόσον έγινε η ένωση των ομάδων ακόμα κάθουνται ξεχωριστά στις κερκίδες (τωρά μάνα μου, ο Ντάνος μου κάθεται μόνος του)

2. γιατί εφόσον έγινε ατομικό το παιγνίδι ακόμα ψηφίζουν και καλά αγωνιστικά αλλά ψηφίζουν τον πιο αδύναμο να φύει? Θέλουν να έσιει άκσιον το παιγνίδι οξά φοούνται μεν τους ψηφίσει μετά που πίκκαν ο δυνατός?

3. γιατί εκίστησα πραγματικά που ερωτεύτηκεν την βαλαβάνη ο ντάνος?

Και για να μην ξεχνιόμαστε #ntanosFTW, #ntanostruesurvivor, #mariekatsetimappaxamai