ό,τι πιστεύκω πως χρειάζεται

Πρέπει να είμαι το πιο ό,τι-πιστεύκω-πως-χρειάζεται-άτομο έβερ.

Η μνήμη μου συγκρατεί τα αυστηρώς απαραίτητα. Κάποτε εθυμούμουν και φάτσες (όι ονόματα, όι τηλέφωνα), τωρά πλέον ούτε φάτσες συγκρατώ. Αν σε είδα 2-8 φορές στο παρελθόν, πάει, εξίχασα σε. Όι εσκεμμένα, σημείωσ' το σε παρακαλώ.

Οι δουλειές μου είναι να κάμω τα αυστηρώς απαραίτητα. Δηλαδή, θα κάμω τζείνα που θεωρώ ότι πρέπει, αν μου δώσεις τζι άλλα απλά να ενημερωθώ χωρίς να πρέπει να κάμω κάτι, εν θα τα κάμω. Ή θα ενημερωθώ όταν έχω χρόνο και διάθεση.

Στο σπίτι το ίδιο. Εν θα καθαρίσω που γωνιάς τα συρτάρια, θα πετάξω ότι πρέπει τζαι φαίνεται, αν δω ξιμαρισιά θα την καθαρίσω, αλλά δεν θα κάτσω να φκάλω ούλλα τα πιατικά τζαι τα κατσαρολικά να καθαρίσω τις γωνιές των αρμαρκών. Παράθυρα θα καθαρίσω που πάνω το γυαλί, εν θα κάτσω να τα φκάλω για να καθαρίσω τα αυλακούθκια με χούβερ, με νερό, με μπατονέτες whatever. (Γι αυτό γυρέφκω τον κύριο Πανίκο που τα τζάμια. Μάνα ακούεις? Θέλω το τηλέφωνο του.)

Στο διάβασμα μου πάλε ήμουν έτσι. Δηλαδή εθκιάβαζα τα βασικά, οι λεπτομέρειες εν με ενδιαφέραν, τζείνα που εθεωρούσα ότι δεν εχρειάζετουν να τα ξέρω, δεν τα εθκιάβαζα.

Ούτε τα άτομα που ξέρω ασχολήθηκα ποττέ να τα μάθω σε βάθος, έξερα μόνο όσα μου ελέαν ή όσα άκουα ποτζεί ποδά. Ήμουν τζαι στραβάδι, σε 1-2 περιπτώσεις επεριπαίζαν με τζι εν το έπαιρνα χαπάρι. Τζαμαί επικκαρίστηκα τζι εκατασκόπευσα για να μάθω το βαθμό του περιπαιξίματος... Και πάρτην κάτω τη neerie. Εν πειράζει, έπαθα τζι έμαθα.

Τζαι φυσικά ποττέ εν πάω κάπου στην ώρα μου. Το πιο κλασικό μου χαρακτηριστικό.

Μόνο με 1-2 θέματα αλόπως ασχολήθηκα σε βάθος τόσα χρόνια που με ξέρω, τζαι τούτο επειδή με ενδιαφέραν πολλά τζι ήθελα να ξέρω όσα πιο πολλά γίνεται. Τζαι τούτο πάλε με τις φάσεις μου.

Ακούω για άλλους/άλλες που εν μανιακοί με καθαριότητα, τελειομανείς, να τα κάμουν ούλλα όπως "πρέπει", να τελειώσουν στην ώρα τους, να φτάσουν κάπου στην ώρα τους τζαι μέσα μου θαυμάζω τους. Αλλά εν θα μπορούσα ποττέ να είμαι όπως τζείνους/τζείνες. Τωρά που το σκέφτουμαι, εν ούλλοι που ξέρω αλόπως έτσι, εκτός που εμένα.

Ας πούμε, τωρά ετοιμάζω κάποια πράματα του μωρού, πιάννω λλία ποτζεί ποδά, ακόμα δεν ξέρω τί ακριβώς λείφκουμαι τζαι λαλούν έπρεπε να είχα ήδη έτοιμα. Τζαι δεν αγχώνουμαι τζαι νευριάζω που αγχώνουνται άλλοι.

Σοβαρά, έχουμε πολλά πράματα για να αγχωνούμαστε στη ζωή, εγώ αρνούμαι να αγχωθώ για να τελειώσω κάτι στην ώρα που "πρέπει" ή με τον τρόπο ακριβώς που "πρέπει". Εξάλλου, το πρέπει του καθενός εν υποκειμενικό. Θα σε ακούσω, θα σε λάβω υπόψη, θα κάμω ότι μπορώ να σε ευχαριστήσω, αλλά ως τζαμαί που δεν θα ζοριστώ τζαι να φκω που τη ζωή μου.

Ξέρω, πάλε καλά που με ανέχεστε.  Είπαμε, θαυμάζω σας.