κάπως

Θέλω να γράψω ένα ποίημα γιατί νιώθω πολλά ποιητικά αυτή τη στιγμή. Ξεκινώ τζαι δεν έχω έμπνευση τελικά γιατί εκοίταξα έξω που το παράθυρο τζαι ο καιρός εν μουντός πάλε.

Τζαμαί που νιώθεις καλά ξαφνικά κάτι σε κτυπά κατακέφαλα τζι αντιλαμβάνεσαι ότι τόσον τζαιρό απλά χώνεις τα χώματα κάτω που το χαλί. Τζι ο καιρός να καθαρίσεις φτάνει αλλά η ψυχολογία σου στο ναδίρ.

Τζαι κάμνεις μιαν κουβεντούαν τη νύχτα τζαμαί που προσπαθείς να κλείσεις μάτι τζαι δεν μπορείς, ξεshειλάς που συναισθήματα, λαλείς τα ούλλα, ακούεις τον άλλο να σου λαλεί εν μαζί σου τζαι ηρεμάς. Τζαι τζοιμάσαι τζι ελπίζεις να ξυπνήσεις. Ως τζαι τούτον έπαιρνες το δεδομένο. Ότι θα ξυπνάς κάθε πρωί.

Το μόνο που μπορείς να κάμεις είναι να πεις ευχαριστώ τζαι να παρακαλέσεις να σε βοηθήσει, γιατί εσύ είσαι μικρός τζι οι δυνάμεις οι δικές σου εν λλίες. Τα παιγνίδια τα μεγάλα παίζονται αλλού τζι εσύ έλεγχο έσιεις μόνο μέσα στο σπίτι σου. Τζαι τζείνο προς το παρόν, γιατί κάποια στιγμή έτσι όπως παν θα σου το πιάσουν, τζι ούλλου του κόσμου.

Ευτυχώς οι ελπίδες σου έννεν πας τούντον κόσμο που χώμα.

Έτσι τζοιμάσαι τζι έτσι ξυπνάς. Τζαι μερικές αγκαλιές ενδιάμεσα να σε ηρεμούν τζαι να σου δείχνουν ότι εν είσαι μόνη σου. Να ξέρεις ότι ποττέ δεν είσαι μόνη σου. Αλλό μια απόδειξη τζαμαί μόλις στρίψεις στη γωνία. :)




 

6 σχόλια:

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...