στιγμή Vs ουσία

Να ζεις για τη στιγμή, ή για την ουσία?

Ιδού το ερώτημα.

Ξύπνησα από τις 6 αφού ο μικρός δεν εσιουρκάζετουν, τζι εγώ έβλεπα όνειρο, το οποίο ήταν έντονο τζι εκόπηκε σε μια κρίσιμη στιγμή. Αποφάσισα να το συνεχίσω ξύπνια. Συμπρωταγωνιστής μου ένας παζλ, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας άλλης χώρας, με άλλο όνομα, άλλη φάτσα, ευτυχώς άνγωστη σε εμένα.

Ώσπου να ξυπνήσω το όνειρο επροχωρούσε τάχιστα. Με όλα όσα εσκέφτηκα, ένιωσα, έζησα κάποια στιγμή, κάποιες στιγμές πριν χρόνια. Συναισθήματα μπερδεμένα, να προσπαθούμε να φκάλουμε άκρη. Η πλοκή, απλά κάποιος πλατωνικός έρωτας στο εξωτερικό, που δεν μπορούσε να ευδοκιμήσει λόγω της απόστασης αλλά και για κάποιον άλλο λόγο. Δεν ήταν έρωτας παράφορος. Ποτζείνους που θέλεις να τα ξαπολίσεις ούλλα να πάεις να τον ζήσεις. Ήταν όμως κάτι που αιχμαλώτισε το νου τζαι δεν τον άφησαν να ησυχάσει τα "what if". Μες το όνειρο ήταν αμφίδρομο. Όταν εξύπνησα, τζείνος είχε σταματήσει να μιλά, επλά εκοίταζε με, σάννα έλειψεν η παταρία του.

Έτσι εσυνέχισα την ιστορία συνειδητά πλέον, περιμένοντας τον Δώρο να ξυπνήσει. Θα μου τα εδιάλυε ούλλα, αλλά δυστυχώς ετζοιμάτουν τον ύνο του δικαίου. Ως τζαι το μωρόν εξανατζοιμήθηκε.

Οπότε, τελείως ξύπνια πλέον, έβαλα κάτω τα δεδομένα μου τζι είπα του ότι εν μπορώ να κάμω κάτι. Έδωσα του το ελεύθερο να κάμει κάτι τζείνος. Τζι είπα του τζαι τις συνέπειες. Πάλε έμεινε να με θωρεί, είπαμεν, έλειψεν η παταρία. Εξανασκέφτηκα. Εμπλούτισα την δήλωση μου. Μετά που 2-3 πρόβες, εφκήκεν πολλά ωραία. Άρεσεν μου. Ήταν δήλωση για ταινία, ποτζείνες τις ρομαντικές με λυπημένο τέλος. Γι αυτό έθελα να γράψω τούτο το ποστ η drama queen. Χωρίς λεπτομέρειες βέβαια, γιατί δεν χρειάζονται δαμαί. Τζαι πάλε έμεινε να με θωρεί. Τζι έμεινα τζι εγώ να απορώ, τί θα έκαμνε?

Εξύπνησεν ο Δώρος και ο μικρός. Τρελό ξύπνημα ομολογουμένως. Εχάρηκα τους, εκατάφερα να σκεφτώ πιο καθαρά. Τζι ερώτησα με: Τί εν πιο καλό, η στιγμή ή η ουσία? Θέλεις να ζήσεις στιγμές, έντονες που θα σε σημαδέψουν θετικά ή αρνητικά? Ή να ψάξεις την ουσία πριν κάμεις κάτι?

Επήξαμε στις στιγμές, να μας ελέγχουν, να σαντανώνουν τα όνειρα, τις σκέψεις μας, να τροφοδοτούν τα πάθη μας τζαι ναν κύκλος φαύλος. Να μεν μπορείς να ξεφύγεις. Να μεν ησυχάζεις, να μεν ικανοποιείσαι με τίποτε. Να σε βασανίζουν χρόνια μετά. Τρώεις, για παράδειγμα, ύστερα που 3 ώρες πάλε πεινάς. Ικανοποίηση της στιγμής. Αλλά δεν τελειώνει. ΣΕ λλίες ώρες είναι σαν να μεν έφαες ποττέ.

Αν ψάξεις την ουσία όμως? Αν απαρνηθείς τις στιγμές τζαι κυνηγήσεις την ουσία? Τί έσιεις να χάσεις? Τις στιγμές, θα μου πεις. Μα αφού ταλαιπωρούν σε τζι αποπροσανατολίζουν σε - τζαι μένεις πάλε ανικανοποίητος. Ενώ η ουσία? Θα είσαι ήρεμος, συγκεντρωμένος, θα έσιεις στόχους, θα έσιεις όρεξη τζαι δίψα για ζωή. Θα δυσκολεύκεσαι, θα εκνευρίζεσαι αλλά ο στόχος θα σε τραβά σαν το μαγνήτη, έστω αν οι σειρήνες στιγμές τραγουδούν. Τζαι η ικανοποίηση στο τέλος θα αξίζει ούλλα τα λεφτά. Ούλλες τις στιγμές που άφησες πίσω. Ο στόχος θα σου διά άλλες στιγμές όμως. Ήρεμες, ζεστές, όπως την αγκαλιά του μωρού σου, του άντρα σου, ένα βλέμμα ή μια λέξη λέξη να σε κρατήσει για μέρες, μήνες, όι στιγμές. Να σε κρατήσει προπάντων, στα δύσκολα, να σε σηκώσει που τον πάτο. Τζαι η ουσία της ουσίας, το μεγαλύτερο που ούλλα, ο λόγος της ουσίας θα σε περπατήσει μες τούτη τη ζωή.

Χαίρομαι που εθκιάλεξα την ουσία. Ή που με θκιάλεξε μάλλον.

Τζι εύχομαι ο ανεκπλήρωτος ναν καλά τζαμαί που είναι τζαι να μεν με ξαναενοχλήσει η στιγμή του.