Κάθε λίγο τζαι λιγάκι μαθαίνω κάτι καινούργιο που το facebook. Για το facebook εννοώ. Για εμένα βασικά.
Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό ανακάλυψα ότι στα μηνύματα έσιει τζι άλλον inbox, βρίσκεις τζι άλλα μηνύματα στο "view other messages". Τζειμέσα ήβρα κάτι πληροφορίες που είχα ζητήσει πριν μήνες τζι ενόμισα εν μου εστείλαν, καθώς επίσης κάτι χαιρετούρες που έναν άγνωστο ινδό. Εν τους πάω τους ινδούς καθόλου τζαι γράφω το με μικρό "ι" ως διαμαρτυρία για τους χιλιάδες βιασμούς που κάμνουν κάθε λεπτό. Εν που τες χειρότερες ράτσες τζι ότι θέλεις πε μου. Αν είμαι προκατειλημμένη έχω τζαι δίκαιο. Prove me wrong if u dare.
Τέλοσπάντων.
Εψές ανακάλυψα τα pokes. Εκούντησε με ένας λαλεί εψές, τζι όταν εμπήκα να δω είχα 7 κουντήματα που το 2011. Γιατί κουντάτε καλέ μου? Σε τί αποσκοπεί το κούντημα? Μα κυρίως, γιατί δεν μου τα έφκαλε προηγουμένως? Οξά εν εγώ που εν τα είδα. Μπαίνω να δω ποιοί με κουντούν, κάτι ωραία/γυμνασμένα παιθκιά... Ωπ! Πού με ήβραν? ! Tί εθέλαν? Ενεκάτωσα λλίον, ε, που το 2011 επαντρευτήκαν τζι εκάμαν τζαι μωρά. Αν τους αντικουντήσω εγώ 4 χρόνια μετά πόσο lame είμαι? Να μεν ρωτήσω τί εθέλαν? Να λαλούν ότι είμαι ανάγωγη? Να κάτσω φρόνιμη λαλεί η Ιβάνα.
Τέλοσπάντων, το θέμα είναι ότι κάποτε είχα hit. Been hit. Poked.
Αν σου πω ότι ανέβηκεν μισό σκαλί η αυτοπεποίθηση μου? Τζι αλλό μισό που εμπήκα στο παντελόνι μου το τζιν... Κάτι κάμνουμε. Θα το φορώ συνέχεια το παντελόνι, εν πολλά ωραίο, εν το φκάλλω, τζι αν το φκάλω θα θέλω άλλην τόσην ώρα να μπω.
Θωρώ φωτογραφίες μου πριν 3 χρόνια τζαι λαλώ γουάο. Πώς ήμουν, πώς έγινα. Γι αυτόν αρνούμαι να βάλω πρόσφατη φωτό μου στο φβ. Τρία χρόνια πριν εν αρκετά πρόσφατη.
Άμαν συζητάς με τους δικούς σου γιατί αφήνεις τους το μωρό να πάεις να γυμναστείς τζαι λαλούν σου ότι προτεραιότητα τωρά εν το μωρό σου, τότε σκέφτεσαι τί στο καλό κάμνεις τόσο λάθος. Τζαι να τους εξηγάς ότι χρειάζεσαι χρόνο για εσένα, για να νιώσεις ψυχολογικά και σωματικά καλά, ότι προσπαθείς να έβρεις τις ισορροπίες σου αλλά να ξέρεις ότι έχουν κάποιο δίκιο...
Τρίτο τελοσπάντων τζαι κλείνω. Κανένα poke μέσα μέσα, κανένα στενό τζιν, κανέναν κοπλιμένο κάμνουν τη διαφορά. Για εμάς που ψάχνουμεν ισορροπίες, που μάλλον ψάχνουμε τζαι σε λάθος τόπους, αν ακούσεις μιαν καλήν κουβέντα μια φορά στες τόσες, σώζεται η κατάσταση. Ειδάλλως έχουμεν την αγκαλιάν του μωρού τζι ούλλα περνούν. :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου