κι όμως...εδώ... καλοκαίρι... λιωμένο παγωτό...χέρι

Η Ιβάνα επέλλανε με πότε έννα κάμω μωρό. Πελλανίσκω την τζι εγώ πότε έννα παντρευτεί. Εν πτοείται τζείνη όμως, απλά χασκογελά γιατί καταλάβει ότι εν για να την πικκάρω που της το λαλώ. Σιγά μεν με κόφτει, ότι θέλει ας κάμει.

Ειμαι γριππωμένη τούντες μέρες τζαι μες τα νεύρα γιατί ναν κρυάδα, γιατί να μιλά τσιρικτά η άλλη μες το τηλέφωνο, γιατί να σιωνώσει το νερόν χαμαί ο Δώρος, γιατί να μου μάσιεται ο συνάδελφος...
Βλακείες. Νευριάζω με τις βλακείες.

Με τα σοβαρά όμως είμαι πολλά ήρεμη. Εν αγχώνουμαι πλέον, ότι θέλουν ας μου πουν στη δουλειά, ότι θέλουν ας κάμουν οι πολιτικοί, καλλύττεροι δεν θα γίνουν ποττέ, αν θέλει ας έρτει μωρό αν θέλει ας μεν έρτει. Νομίζω.

Θέλω ξεκούραση τζαι ευτυχώς που με κάμνει τζαι γελώ ο Δώρος μου. Ευτυχώς που με ανέχεται.

Ξέρεις τί επαρατήρησα όταν θκιαβάζω άλλους μπλόγκερς? Ότι κάποτε ήμουν στη θέση τους τζι ένιωθα το ίδιο έντονα πάνω κάτω, ήμουν τζι εγώ κάποτε στα πατώματα τζι ένιωθα ότι εν θα μου επερνούσε ποττέ. Ένιωθα ότι εν θα αγαπήσω ξανά τζι ότι εν θα είμαι ποττέ ευτυχισμένη. Ένιωθα προδομένη που ούλλους. Εν τροχός όμως τζαι γυρίζει, τα κάτω έρκουνται πάνω αλλά τζαι τα πάνω κάτω. Έννεν πάντα νύχτα όπως βέβαια έννεν πάντα Πάσκα.

Για τους παραπάνω μας έννα γυρίσει ο τροχός. Κάποτε θα σάσουν κάποια πράματα, φτάνει να κάμουμε ότι μπορούμε τζαι να αφήσουμε τζείνα που δεν φτάνουμε - γιατί έσιει πολλά που δεν φτάνουμε -  στα σιέρκα του Θεού.

Μόνο για τους πολιτικούς τζαι την πελλάρα που μας δέρνει δεν είμαι σίουρη αν θα σάσει ποττέ. Απορώ αν μας θεωρούν τόσο βλάκες τζαι προσπαθούν να μας ταίσουν κουτόχορτο. Μάλλον εν απορώ, ξέρω το. Βλάκες δεν είμαστε όμως, κάμνουμεν τους βλάκες τζι ανεχούμαστε. Ακόμα αντέχουμεν πολλά γι αυτόν δεν εφκήκαμεν τζι εμείς στους δρόμους.

Ακόμα αντέχουμε γι αυτόν ζούμε τζι αναπνέουμε τζαι κάθε μέρα ξημερώνει για εμάς. Τελικά είμαστεν γερή φάρα.

Εθώρουν προχτές έναν αφιέρωμα στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη τζι εθαύμασα τον. Χάτε τωρά να εξηγήσεις της Ρωσσίδας τί σημαίνει να πεθανίσκεις με το κεφάλι ψηλά, στα 18 σου για το ιδανικό της πατρίδας. Κάποτε ακούαμεν για Ελλάδα τζι εγεμώνναν τα μμάθκια μας. Τωρά περιπαίζουμεν τα τετράδια του "Δεν Ξεχνώ". Εξιχάσαμεν πολλά. Γενικά, είμαστεν λαός ξεχασιάρης. Εξιχάσαμεν τζαι ρίζες τζι ιδανικά. Εν πειράζει. Εννά ξαναπάθουμεν, τζι ας μεν μάθουμεν ποττέ.

Ντάξει ντάξει σταματώ. Η αλήθκεια είναι ότι για τα πιο σοβαρά που με δέρνουν εν μπορώ να γράψω δαμαί. Γι αυτόν γράφω γενικά, βάλλω τα με την Ιβάνα τζαι χάνουμαι...

Ξέρεις κάτι? Είμαι πολλά καλά. Πραγματικά πολλά καλά δόξα τω Θεώ. Τζι έχω την έννοια σας, θκιαβάζω σας.

Τζαι το τραγούδι της Ελλάδας ήταν χάλια. Τα άλλα υποψήφια βέβαια ήταν πιο χάλια.
Επεθύμησα παγωτό.

3 σχόλια:

  1. Κόρη χαίρουμαι που είσαι καλά. Εχάθηκες τέλεια, ευτυχώς επανήλθες. Πάντως εν πιο βαθιά τούτη ανάρτηση από ότι θέλεις να μας δείξεις!! Εγώ νιώθω την και προσωπικά. Έτσι εμείς που είμαστε στα κάτω μας ευχαριστούμε που μας λαλείς ότι τα κάτω εννα γίνουν κάποτε πάνω. Εν καλά να έχεις την εμπειρία και να την μοιράζεσαι και αλλού για να μεν χάννουν άλλοι την ελπίδα.

    Ως λαός τωρά νου εν θα βάλουμε εν γνωστό αλλά ευτυχώς παρόλο που επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας και εν μαθαίνουμε έχουμε για κάποιο λόγο γλήορο ρικαβερι. Χαιρετίσματα και στην Ιβάνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τωρά εγώ, που βρήσκω την ανάρτηση σου αισιόδοξη είμαι παραθκιάνταλη; Ένει αισιόδοξη, εν ένει;

    Πάνω κάτω τζαι εγώ έτσι σκέφτουμαι τζαι φιλοσοφώ τα πράματα, όπως εσένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εδώ είμαι, παρακολουθώ τζαι σχολιάζω που μέσα μου...
    Είναι αισιόδοξο το ποστ, πράγματι, το μόνο ίχνος απαισιοδοξίας που μπορεί ςνα δεις είναι αναφορικά με την κατάσταση με τους πολιτικούς μας
    τζαμαί δεν ξέρω αν μας σώζε τίποτε...

    καλή εβδομάδα ladies!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...