καλά σας είπα

ότι ντεν με αφήνει να μιλήσω.

Ήτελα να πω για τη γιαγιά μου που με μεγκάλωσε και με αγκαπούσε πολύ αλλά κάποτε έπατε σοβαρό αλτζχάιμερ και από όλους μόνο εμένα τυμόταν επειντή περνούσαμε τις πιο πολλές ώρες μαζί. Και όταν της έλεγκαν το όνομα μου άλλοι έλαμπε το πρόσωπο της και άκουγε προσεκτικά. Όλοι έλεγαν η Ιβάνα τέλει αυτό, Ιβάνα είπε το άλλο, κόλλησα κι εγκώ. Αλλά πολλές φορές οι άλλοι την ξεγκελούσαν. Μια μέρα ο τείος μου ο άντρας της κόρης της, της αντερφής της μάμας μου ήτελε να παίξει χαρτιά. Έπαιζε πολύ χαρτιά. Και της είπε πώς η Ιβάνα ήτελε λεφτά για να της αγκοράσει της γιαγιάς ένα όμορφο φόρεμα για το γάμο της. Της Ιβάνας εννοούσε. Η γιαγιά νόμισε για το γάμο της εκείνης. Ντεν ήτελε να παντρευτεί. Μέχρι να της εξηγκήσω με έντιωξε από το σπίτι.

Ιβάνα πρέπει κοιμητεί. Άλλη φορά πάρακάτω.