and then you breathe no more

Τί έγινε πάλε... Είδαμεν τα, ακόμα βλέπουμε εικόνες, διαβάζουμε, ακούμε τα χειρότερα... Κάθε φορά που βλέπω κάτι καινούργιο τρέχουν τα μμάθκια μου, λαλώ Θεέ μου βοήθα να βρεθούν ζωντανοί όσοι αγνοούνται, δώσε δύναμη σε όσους ψάχνουν, εχάσαν δικούς τους... Πού όρεξη για οτιδήποτε... Ότι τζαι να πεις εν λλίο. Εν θα έπρεπε καν να γράφω. Μόνο να εύχομαι.

Ούτε ευθύνες ούτε τίποτε, επειδή έτσι εν ο άνθρωπος, κάποιοι καταστρέφουν, κάποιοι κατηγορούν, κάποιοι βοηθούν, κάποιοι θυσιάζονται. Οι ήρωες συνήθως εν φαίνουνται. Εν τω μεταξύ εν ήρωες επειδή κάμνουν το αυτονόητο τζι επειδή παίρνουν το παραπέρα, επειδή βάλλουν τις ανάγκες των άλλων πριν τις δικές τους στην ώρα της ανάγκης. Επειδή τιμούν την ανθρώπινη φύση τους.

Απλά κοιτάζω φωτογραφίες τζαι εσταμάτησα να σκέφτουμαι γιατί. Εν έσιει γιατί. Έτσι είναι ο άνθρωπος παντού, ακούεις παντού καταστροφές.

Σκέφτουμαι αν θα εμπορούσαν κάποποι να σωθούν τζαι πως. Τζαι καταλήγω στο ότι απλά βουράς να σωθείς, απλά πηδάς στους βράχους, απλά πιάνεις μια στροφή του δρόμου τζαι εύχεσαι να αναπνέεις ακόμα, εσύ τζαι οι δικοί σου μόλις πέσεις κάτω, μόλις βρεθείς στον άλλο δρόμο, μόλις βγεις έξω που το σπίτι. Αναρωθκιέσαι αν θα ζεις ακόμα μετά. ΑΝ έσιεις χρόνο να αναρωτηθείς. Ούλλα εγίναν μέσα σε κάτι λεπτά της ώρας. Κάποιοι αναπνέουν ακόμα. Για κάποιους ήταν οι τελευταίες τους στιγμές. Πόσο τραγικό... Επροσπάθησα να το χωρέσω σε λέξεις ενώ εν χωρεί. Καταλαβαίνεις το μόνο αν έζησες μια τέτοια στιγμή, που δεν ξέρεις αν θα έσιεις ακόμα μια. Απλά ελπίζεις, ή απορείς. Τελειώνει τωρά?

Είμαστε μια πνοή μακριά που το τέλος. Εν αρκετή για να μας κάμει ούλλους να σκεφτούμε πολλά. Αν αξίζει να ασχολούμαστε με κάποια πράματα. Τζαι με ποια.

Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχούλες τους τζαι να δώσει δύναμη στους υπόλοιπους να συνεχίσουν. Τζαι σε εμάς να ανοίξει ο νους μας.

Θεέ μου βοήθα...