ο ραγισμένος έρωτας, ή ο που δεν έρχεται ποτέ

Θέλω να σας πω κάτι, έτσι πριν φκει ο χρόνος, βλέπω ότι κάποιοι είναι στη φάση που ήμουν πριν κάποια χρόνια. Άμαν σας διαβάζω, νιώθω σαν να τα ξαναζώ, λυπούμαι, θέλω να σας φωνάξω να σας πω πως κάποια στιγμή λογικά θα βρεθείτε σε άλλους αγώνες, πιο σημαντικούς. Ελπίζω δηλαδή, γιατί τούτον που περνάτε εν πολλά ψυχοφθόρο. Πολλά όμως, ξέρω ότι ακροβατείς κάπου μεταξύ λογικής τζαι πελλάρας, ικανοποίησης τζαι κατάθλιψης, επιβίωσης τζαι καταστροφής. Εν ένα μεγάλο βουνό που άμαν το περάσεις, ούλλα θα σου φαίνονται πιο εύκολα. Μέχρι βέβαια να βρεθείς μπροστά σε ένα πιο μεγάλο βουνό.

Πώς λέμε #ήμουνακιεγώεκεί? Εν τα ξέρω τούτα με τα hashtags. Ξέρω ότι έφτασα να επιβιώνω απλά, να προσπαθώ να μεν δείχνω ότι δεν είμαι καλά, αλλά να ξέρω ότι μου φαίνεται τζαι που κάποια στιγμή τζαι μετά να μεν με κόφτει, να μιλώ τζαι να πετάσσω μαshαιρκές, να μεν με κόφτει ποιον πληγώνω, αν μου φταίει ή όχι. Ούλλοι εφταίαν μου. Τζείνοι που με πλήγωσαν, κυρίως. Προπάντων όμως, ο εαυτός μου. Δεν με άντεχα, εθύμωνα μαζί μου για τις επιλογές μου, για τη βλακεία μου, που έδειξα εμπιστοσύνη, που ήμουν αδύναμη. Ένιωθα όπως με εκάμαν να νιώθω, πως δεν ήμουν αρκετή για κανέναν τζαι για τίποτε, ότι δεν άξιζα τίποτε. Ήξερα όμως ότι δεν ήθελα ναν έτσι τα πράματα, ήθελα να τα αλλάξω αλλά δεν εμπορούσα. Δεν είχα δύναμη ούτε όρεξη. Έτσι, απλά επροσπαθούσα να ηρεμήσω, να αναπνέω, να μεν αναστατώνομαι, να σταματήσω να σκέφτομαι συνέχεια τί έγινε τζαι γιατί, να προστατέψω τον εαυτό μου, να τον συντηρήσω ακόμα λίγο, ώσπου να σταματήσω να πονώ. Έδωσα μου χρόνο, απομακρύνθηκα από ότι με πονούσε, τζι εκυκλοφόρησα αλλού, σε ότι με ηρεμούσε. Όχι σε έντονες καταστάσεις, απλά για να ηρεμήσω.

Κάπου τζαμαί, είδα ένα φως, μιαν κατάσταση που μου άρεσε, που εφαίνετουν ιδανική. Δεν επίστεψα βέβαια ότι ήταν για εμένα, απλά άφησα τα πράματα να κυλίσουν. Δεν είχα δύναμη να κάμω τίποτε άλλο, είχα πει δεν θα κάμω τίποτε άλλο. Είχα πει που πριν Θεέ μου, ανάλαβε Εσύ, εγώ έκαμα τα μαντάρα. Τζι εκυλίσαν πάνω μου χωρίς να το καταλάβω τζαι να το επιδιώξω ιδιαίτερα. Σε χρόνο ντε τε.

Τωρά, κάποια χρόνια μετά, είμαι σε άλλον αγώνα. έννεν τόσον έντονος, αλλά εν συνεχής. Εν μικρά μικρά που αν τα αφήσεις μια φορά, δύο, γίνονται βουνό. Έννεν τόσο δύσκολα, αλλά θέλει να φροντίζεις συνέχεια. Θέλει να επιλέγεις πλέον τις μάχες σου. Τζι έσει παράλληλα τζαι πολλές πολλές χαρές, μεγάλες τζαι μικρές. Τούτες διούν δύναμη τζαι προχωράς. Αλλά, ο εαυτός σου τέλος. Βάλλεις άλλες προτεραιότητες πλέον. Αλήθκεια, άμαν κάμεις μωρό, πρέπει να σε βάλεις σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς το ίδιο θα κάμουν τζι οι άλλοι. Αλλά εν θα σε πειράζει, γιατί θα βλέπεις τους κόπους τζαι τις προσπάθειες σου, τις δυνάμεις τζαι τις δυνατότητες σου, μέσα που τούτο το μωρό. Θα σου διά αγάπη που δεν θα σου διούν άλλοι.

Μεν νομίζεις ότι θαν ούλλα ρόδινα μόλις έβρεις κάποιον τζαι παντρευτείς. Μεν νομίζεις ότι θα σάσουν ούλλα. Μεν νομίζεις ότι θα είναι συνέχεια ερωτευμένος μαζί σου, θα σου το δείχνει συνέχεια, θα σε υπολογίζει πάντα τζαι τούτα ούλλα τα ροζ που πάντα ήθελες. Καμιά σχέση. Θα προσπαθείς όμως να αποφεύγεις τα δράματα, γιατί δεν σας παίρνει. Θα ζητάς τζαι θα αρκείσαι στα μικρά μικρά τζαι όμορφα, πάλε θα πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου γιατί δεν θα το κάμνει ο άλλος (εκτός αν έππεσες πάνω σε κανέναν ημίθεο που ζει τζι αναπνέει για εσένα) τζαι βασικά, θα προσπαθείς να μεν έσιεις εντάσεις, γιατί εν σε παίρνει να τιναχτούν ούλλα στον αέρα. Τζαι θα είσαι μια χαρά.

Είπα πολλά. Το θέμα είναι ότι, θα γνωρίσεις πάρα πολλούς λάθος ανθρώπους, θα γνωρίσεις ούλλους τους λάθος ανθρώπους, ώσπου να βρεις το σωστό. Τζαι πάλε, ίσως ναν ο σωστός για λίγο - το απεύχομαι. Θα τσακιστείς, ώσπου να βρεθεί το άτομο που θα θέλει να περπατήσετε μαζί. Το σημαντικό είναι να θέλετε τα ίδια πράματα. Τζαι να μεν αλλάξει τούτο στην πορεία.

Αν έσιεις πίστη όμως τζαι ζητήσεις τζαι τη βοήθεια του Θεού, που θωρεί πιο καλά τζαι πιο μακριά μας, τζαι αφήσεις Τον να σε αναλάβει, θα σε φκάλει που τούτο το λούκι. Λαλώ το επειδή έζησα το. Άμαν φτάσεις πάτο τζαι πεις κανεί, θα σε φκάλει.

Πραγματικά νιώθω σας, στέλλω σας την αγάπη μου τζαι να ξέρετε ότι μέσα που μεγάλες θλίψεις γεννιούνται τζαι πολλά δυνατές, αξέχαστες φιλίες. Φιλίες, εμπειρίες, ωριμότητα, δύναμη, εν πολλά που κερδίζεις μέσα που τον μεγάλο πόνο τζαι τη θλίψη, φτάνει να τα δεις τζαι να τα αξιοποιήσεις μετά.

Άτε, ελπίζω η νέα χρονιά να μας φέρει όλους αγάπη τζαι ηρεμία.

 

φανταστικές εξηγήσεις

Χρόνια μας πολλά και όμορφα!

Προχτές, όπως εξάπλωνα, έκαμα την πιο καλή εξήγηση εδώ και τέσσερα χρόνια. Όντας άτομο που θέλω να είμαι εξηγημένη ιμίsh, δεν μπορώ άμαν γίνεται κάτι να μεν το αναλύω 15 φορές, να μεν ψάχνω το γιατί τζαι να μεν θέλω να το εξαντλήσω. Λέγοντας αυτό, πολλές φορές έκαμα υπερβολικές αποκαλύψεις στο Δώρο που τωρά μετανιώνω το. Αλλά νουν δεν βάλλω. Ακόμα θέλω να εξηγηθώ με κάποιους, να ξεκαθαρίσω θέματα που ενώ άλλοι εξεπεράσαν τα, εμένα προφανώς βασανίζουν με ακόμα.

Είναι όμως επικίνδυνα πράματα, να σκαλίζεις το παρελθόν τζαι να φκαίννει τζείνη η δυσωδία, από τη στιγμή που τα έθαψες, εμίλησες τα τότε, εξεπεράσετε τα τζι εκτίσετε πάνω τους. Έτσι, αφού δεν πρέπει να νεκατώννω ξανά άλλους, άρκεψα τζι εξηγούμουν μόνη μου. Είπα τα του μαξιλαριού, είπα του τί έγινε, τί ήξερα, τί δεν ήξερα, τί ένιωθα, τί εζούσα. Εφαντάστηκα την απάντηση τους, είχα τζαι αντίλογο εννοείται. Έτσι έγινε μια φανταστική φανταστική κουβέντα! Εξεκαθαρίσαμεν τα ούλλα, εχαμογελάσαμεν ούλλοι, είπαμεν περασμένα ξεχασμένα τζαι συνεχίζουμεν τη ζωή μας.

Αν κάμω καμιά φορά τη βλακεία τζαι μιλήσω που τ' αλήθκεια, θα είμαι άξια της τύχης μου.
Ευτυχώς έκοψα το ποτό.

Ειλικρινά απορώ πως θα ξεπεράσω κάποια πράματα, αν εν θέμα χρόνου ή άλλου, αν θα είναι πάντα αρκετό το μαξιλάρι μου ή αν θα τα ξιφουρνίσω κάποτε τζι αλίμονο μου. Ενώ για άλλων μυστικά είμαι τάφος, τα δικά μου δεν τα αντέχω. Ο Θεός βοηθός.


Κατά τα άλλα, η αγάπη μου για τη σοκολάτα δεν με αποχωρίζεται ούτε στα όνειρα μου. Είδα όνειρο πως στο πακέτο mini της Kit Kat που έπιασα γράφει τα εξής:

Αν παραλάβατε αυτό το πακέτο σε μικρό χρονικό διάστημα, τότε πρόκειται για απομίμηση της Kit Kat. Παρακαλώ επικοινωνήστε με τον προμηθευτή σας και ρωτήστε τον αν έχει καμιά επαφή με τις αυθεντικές Kit Kat.


Επροσπάθησα πολλά να το θυμούμαι για να το γράψω. Έγραφεν τζαι κάτι άλλο περίεργο που το ξέχασα όμως.


 

ο ελέφαντας, η γυναίκα του Καίσαρα, η νουτέλλα καμιά σχέση με τα Χριστούγεννα

 
Άμαν λαλούν ότι είσαι ελέφαντας, μαϊμούνα, καμηλοπάρδαλη κλπ

Να θέλεις να ξεκαθαρίσεις το όνομα σου, να προσπαθείς να αποδείξεις ότι δεν είσαι κάποιο ζώο τελοσπάντων. Τελικά δεν φκαίννει. Εν ξίκκο σου λαλείς. Σκέφτεσαι ξανασκέφτεσαι, αξίζει τον κόπο τόση προσπάθεια? Πφφφ... What goes around comes around. Εξάλλου, όσο παραπάνω ασχολείσαι με τις κότες, τρων σε τα πίτουρα. Τζαι κάποιοι απλά θέλουν να ασχολείσαι μαζίν τους. Δαμαί διάσημοι καλλιτέχνες τζι αναγνωριστήκαν μετά θάνατον. Για να μεν πω για τους Αγίους τζαι τον πιο αδικημένο ever. Εσύ τί ακριβώς λοάσαι? Με διάσημος είσαι, με καλλιτέχνης, με άγιος.
Γι αυτόν, πνάσε λαλώ σου.

Άμαν η γυναίκα του Καίσαρα δεν φαίνεται τίμια αλλά είναι

Τζαι να φοάσαι την ώρα που θα πρέπει να αποδείξεις ότι μπορεί να μεν εφάνηκες, αλλά ήσουν τίμια. Γιατί άπαξ τζι εκόλλησε σου η ρετσινιά, εν πα να είσαι η πιο τίμια, εκόλλησε σου η ρετσινιά.

Εν κάτι ομορφόπαιδα που δεν εμάθαν να χάνουν, έχουν την ανάγκη να προκαλούν συνέχεια το θαυμασμό, βασικά να προκαλούν γενικότερα. Έχουν κάποιου είδους κόμπλεξ, για κάποιο λόγο. Τζαι με την πρώτη ευκαιρία διαλαλούν τα κατορθώματα τους, παραφουσκώνουν τα, διασύρουν. Αν ακούσεις πολλά, μεν πιστέψεις.
Αν εν που ομορφόπαιδο, μεν πιστέψεις.


Άμαν ξιχάννεις τζαι συγχίζεσαι

Δαμαί δεν έχω λύση. Πιάννε σημειώσεις, τζοιμήθου, ξέρω γω ξεκουράστου, να συγκεντρώνεσαι τζαμαί που πρέπει τζαι όι να σκέφτεσαι τις άνωθι πελλάρες. Σκέφτου τί έσιει σημασία τζαι βάλε προτεραιότητες. Σημασία έσιει ότι ειδικά τωρά, πρέπει να ασχοληθείς με εσένα, τις αγάπες σου τζαι όι τους άλλους τζαι την έλλειψη αγάπης τους. Να δούμεν τζαι τζείνοι τι περνούν.



Ειλικρινά, αν θέλεις να ασχοληθείς με βλακείες, απλά ψάξε γιατί δεν πρέπει να ξαναφάεις νουτέλλα. Μεγάλο σοκ και gmo - related θέμα.



Αν αποφάσισες να σοβαρευτείς όμως, απλά ζήσε τα Χριστούγεννα όπως πρέπει, να ειρηνεύσεις μέσα σου για να ηρεμήσεις τζαι πόξω σου.

Είπα σου τα, εξεθύμανα, ας ηρεμήσουμε παρέα, αγαπώ σε, καλά να περάσεις, εύχομαι να ειρηνεύσεις τζι εσύ.
Καλά Χριστούγεννα, Ιβάνα μου.
 

4 Δεκεμβρίου

Να ζήσεις Βαρβάρα. Τζαι οι βάρβαροι ούλλοι.

Έγραψα πριν 3 χρόνια σε ένα ποστ ότι νιώθω άβολα στην παρουσία τριών ανθρώπων σε αυτή τη γη. Εδιάβαζα το σήμερα τζι επροβληματίστηκα. Ο ένας, είχα γράψει ότι του χρωστώ μιαν δουλειάν. Εν θυμούμαι τωρά ποιος ένι, προφανώς έκαμα του την δουλειάν τζι επέρασεν μου η αβολότητα. Ο δεύτερος, είχαμε τσακωθεί κάποτε, πέρσι εμακαρίστηκε. Τραγικό... Ο τρίτος, κάποιος που θεωρώ ότι με έβλαψε, τωρά εν στο εξωτερικό.

Πιστεύκω ότι το να νιώθεις άβολα στην παρουσία του άλλου έννεν θέμα δικό του αλλά δικό σου. Τζαι επίσης, άμαν εσύ εν βρίσκεις λύσεις τζι εν μπορείς να ξεπεράσεις κάποια πράματα ενώ προσπαθείς τζαι θέλεις το πραγματικά, ο Θεός βρίσκει λύση. Όι, εν τους μακαρίζει, απλά βρίσκεται ένας τρόπος, γίνεται κάτι να συμφιλιωθείς μαζίν τους στο τέλος, όπως τζι έγινε, λίγο πριν πεθάνει το άτομο τούτο. Έκτοτε νιώθω περίεργα τζαι τύψεις για τις βλακείες που ένιωθα.

Ο τρίτος, τί να πω, εν πληγή που πρέπει να την ξεπεράσω. Σκέφτουμαι τον άμαν είμαι αθκειασερή τζαι θυμούμαι τα ψυχολογικά μου, δηλαδή σπάνια πλέον και αυτό είναι καλό. Μακάρι ναν καλά τζαι να κατεβεί ο νους του τζαι βασικά μακάρι να είμαστεν ούλλοι καλά.

Τζαι περαστικά μου. Μακάρι ναν τούτα τα προβλήματα του κόσμου. Ο άνθρωπος όμως αλλάζει, κάποτε θα ωριμάσω τζι εγώ. Σήμερα ας πούμεν, έτρωα λουβίν κρυό - τζι εν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Που την άλλη, πέρσι δεν έτρωα καν λουβί. Θεωρώ ότι φταίει ο Δώρος. Έμαθεν με να τρώω όσπρια τζαι κρεμμύδι. Μεν ακούτε ότι εν αλλάσσει το πλάσμαν. Άμαν θέλει, άμαν πρέπει, αλλάσσει.

Που την άααλλη άλλη, κάποια πράματα του παρελθόντος μου ακόμα τζυνηούν με τζαι νιώθω επιρρεπής, αλλά δεν θα τους περάσει.

Επίσης δεν θα της περάσει της Ιβάνας. Επαρέτησεν με. Έχουμεν καιρό να ακούσουμε νέα της έννεν? Άνοιξεν τα φτερά της τζαι κάμνει τα δικά της τωρά (κάτι ελάλεν ότι έθελε να δει το Σεργκέι προχτές, εν για τον Λαβρόφ που εμίλαν αλόπως). Εν μου διά πολλή σημασία, λαλεί ότι εκόλλησα σπίτι με το μωρό αλλά νομίζω κρατά μου το ότι εν της το έδωσα να το βαφτίσει. Ήταν να ξεκινήσουμε κάτι μαζί αλλά επειδή εχρονοτριβούσα ιμίsh έκαμεν το μόνη της. Τζαι τωρά γυρίζει, διαφημίζει, εξέφυγεν. Αν την δείτε κάπου, εν τζείνη. Θέλει να πάει τζαι σε flashmob η ζηλιάρα. Η μόδα επέρασεν είπα της αλλά δεν ακούει. Τζι έτσι έκοψεν μου τα πολλά πολλά. Που τζαιρός που ανταλλάσσαμεν ρούχα, τωρά εν μου μπαίνουν τα ρούχα της τζι ήρτεν έπιασεν τα ούλλα. Ούτε το Δώρο συμπαθεί. Και μάλιστα είναι αμοιβαίο.Τούτον εν με ενοχλεί όμως. Παλέ καλά που μου άλλαξεν το background. Η Μάρω Κοντού σε μιαν συνέντευξην είπε ότι όλες οι γυναίκες θα κερατωθούν. Διαφωνώ. Αλλά πρέπει να φυλάεις τα ρούχα σου. Τζαι τον άντρα σου.

Κάποια πράματα βέβαια αλλάσσουν προς το χειρότερο. Ας πούμε, κάποια άτομα που θεωρούσα ακέραια, πλέον εχαλαρώσαν, περνούν "ε, και τί έγινε" φάση τζαι άλλα, δάσκαλοι που εδίδασκαν, τωρά κάμνουν τι ΔΕΝ εδίδασκαν. Απογοητεύτηκα γιατί ήταν υπόδειγμα για εμένα. Έννα μου πεις, καρτεράς να σου δείξουν οι άλλοι το δρόμο? Όι, αλλά λυπάσαι άμαν χάνεις τους ήρωες σου, χάνεις τζαι την πίστη στο ανθρώπινο είδος. Ευτυχώς έσιει τζι άλλους γυρόν μου, βράχους. Έθελα να τους πω δυο κουβέντες, στα πρώην υποδείγματα, αλλά εν καλλύττερα να σύρνω αυγά πάνω στον τοίχο. Τζαι κρίμα στα αυγά. Άρα θα γίνουν παραδείγματα προς αποφυγή πλέον. Τζαι στόχος είναι να καταφέρω να γίνω/μείνω τζι εγώ, έστω, ρότσος! Ρόστο, εθυμήθηκα ζεστό σάντουιτς με χαλλούμι τζαι ρόστο... γιαμ γιαμ! Λουβίν ιμίsh!

Κάτι τελευταίο: Τα βλογς επεθάναν λόγω του facebook τζαι του twitter? Ότι έσιει να πει κάποιος λαλεί τα με μιαν φράση, λέξη, quote, εικόνα, selfie πλέον? Τζαι με likes? Οξά εν που τα είπαμεν ούλλα τζι εν έχουμε κάτι καινούργιο να πούμε δαμαί?

Εν πειράζει, εμάς τους φαφλατάες ακόμα αρέσκει μας να γράφουμεν δαμαί. Ως πάρατζει.

Έρχονται Χριστούγεννα τζαι πέρκι ηρεμήσουμεν, αγαπήσουμεν, φάμεν αυγολέμονη τζαι σούβλα. Ούλλος ο κόσμος! Αμάναμου! Πόσο θέλω μιαν αυγολέμονη τωρά...

 

τζι άλλα νεκατωμένα

(επειδή το νεκάτωμα εν δείγμα ευφυίας, δε πιο κάτω)


- Μπράβο Ελένη. Τζαιρός ήταν, σιαίρουμαι που με άκουσες.

- Μικρή πωλήτρια, μεν μου λαλείς: "Έχω αυτό το ζευγάρι παπούτσια, να κοιτάξω αν έχω και το άλλο..." Εσύ εν έσιεις τίποτε μάνα μου. Εν σε κατάστημα που δουλεύκεις. Ο μάστρος σου ξέρει πως μιλάς? Πε "Έχουμε". Τζι εσύ φιλενάδα, γιατί λαλείς "έννα έρτω να σε πιάσω"? Αφού δεν έσιεις αυτοκίνητο, θα σε φέρουν οι δικοί σου, μπορείς άνετα να πεις "θα έρτουμε να σε πιάσουμε". Εν το καταλάβω τούτο το εγωλλίκκι. Οξά εν εγώ που είμαι παρεξηγησιάρα.
Που την άλλη, ντρέπομαι που λαλώ τζι εγώ πλέον "εφκάλαμε δοντάκια, εξιμαρίσαμεν το πανί μας", τη στιγμή που πριν ένα χρόνο ελάλουν ότι ποττέ εν θα μιλώ εγώ έτσι. Ελούθηκα τα.

- Νιώθω ότι με παρέτησεν, ότι με εχώρισεν, ότι ερωτεύτηκεν άλλον/ην/ους, νιώθω παρετημένη, απόρριψη, πώς αλλιώς να το πω? Να τους κάμνεις μάθημα τζαι να φέφκουν πυροβολώντας, ενώ εσύ έδειξες τους shίλια πράματα, έφτασες τους ως δαμαί, είσιες τους για τους καλλύττερους, σαν τα γιούθκια σου. Πονεί. Ο εγωισμός μου κυρίως. Περαστικά μου.

- Τζι έτσι για λλίην τόνωσην της αυτοπεποίθησης μου, αυτοτόνωση:
"Imaginative genius, nice to meet you!"

Messy People Are Basically Productive, Imaginative Geniuses


http://www.yourtango.com/2015282981/messy-people-are-basically-productive-imaginative-geniuses

Γιέα μπέιμπυ. Ιτ δατ! Οξά μπιτ δατ.

Άτε να έρτει η άλλη Πέμπτη, άξιππα.
 

ανακατωμένα

(όι τα μαλλάκια μου)



- Neerie, πε μου, είσαι καλά?
- Ναι είμαι καλά.
- Εν σε θωρώ καλά σήμερα.
- (βάλε γυαλιά) Μια χαρά είμαι.
- Μα είσαι down.
- Εν είμαι. Είμαι καλά.
- Είσαι σίουρη?
- Ναι, φαίνουμαι σου να έχω αμφιβολίες? (ή να θέλω να σου πω κάτι παραπάνω?)
- Τί να σου πω, εν μου φαίνεσαι καλά, γι' αυτό σε ρωτώ.
- Μεν ανησυχείς, είμαι καλά.
- Έγινε κάτι?
- (πως στο καλό τελειώνει στο επόμενο δευτερόλεπτο τούτη η συζήτηση?) Είμαι καλά είπαμε. Μεν με ξαναρωτήσεις.
- Ε μεν μας δέρεις!
- ΓΒΡΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ. Ομμμμμμμμμμ (μεν μιλήσεις μεν μιλήσεις πέρκι φύει).

Η ίδια ιστορία ΚΑΘΕ μέρα που εν έχω όρεξη να κουβεντιάσω. Πολλά συχνά δηλαδή. Ού πρήξεις λέει ο σοφός λαός.


Το μωρό ξενυχτά μας, εν τζοιμούμαι, έχω τζι άλλα διάφορα στο νου μου, εν έχω όρεξη για πολλά πολλά. Πώς τα καταφέρνουν τούτοι που έχουν 2? 3? 4 μωρά? Θέλω τζι εγώ.

Να κρυώνω, ναν μπλε τα νύσια μου τζαι να γυρίζω μαντισμένη με ζακέτες, σάρπες, ψάχνοντας παράθυρο με ήλιο. Είμαι μέσα στο πιο κρυαδερό γραφείο. Θα φέρω θερμόμετρο να τους το αποδείξω αύριο γιατί  πέρκι να με φκάλλουν πελλή. Είπα τζαι τούντης Ιβάνας έσιει ένα μήνα να αλλάξει το background, κόμα έννα ταράξει. Εν κρυάδα είπαμεν, να βάλει κανένα σιονισμένο τοπίο.

Να είμαι μέλος μέσα σε ένα φόρουμ τζαι να θέλω να ρωτήσω κάτι τζαι δεν μπορώ γιατί εν μέσα τζαι ξαδέρφες τζαι φίλες μου. Εν θέλω να ξέρουν τί απορίες έχω. Θα τες μάθει ούλλον το σόι  τζαι/ή θα αρκέψουν τα τηλέφωνα. Εν ξίκκο σου.

Να θέλω να χάσω 3-4 κιλά τζαι να μεν μπορώ ρε παιδί μου. Κάποτε έχανα τα σε 3 μέρες. Τι στο καλό, εκήρυξεν απεργία ο μεταβολισμός μου... Μεν μου πεις για δίαιτες. Έκοψα τις σοκολάτες τζαι τούτον εν η υπέρτατη θυσία. Έφαα 4 μελομακάρονα το πρωί. Εν υγειινά τούτα, εν με μέλι ντάξει? Ούτε για άσκηση μεν μου πεις. Εψές εδοκίμασα, εκρεμμάστηκεν η γλώσσα μου πόξω, επονούσαν ούλλα πάνω μου, ελαχάνιασα όσο δεν θυμούμαι τελευταίως. Επροσπάθησα να μεν το καταλάβει κανένας, αλλά νομίζω η ολοκότσινη φάτσα μου επρόδιδε με... Όι μάνα μου, δύσκολοι καιροί για αγύμναστους.

Έθελα να δω το μίστερ Σάιπρους. Εν το επέτυχα ακόμα. Είδα τους διαγωνιζόμενους σε φωτογραφίες, για να δω αν ξέρω κανέναν. Δεν. Μα ούλλοι φουσκωμένοι του γυμναστηρίου???? Οι κοινοί θνητοί εν επεράσαν μάλλον.


Επεθύμησα να ακούσω Pearl Jam...

Μουντοποστ α?

Pray for Nigeria



 

"Για τι θες να μιλήσουμε; Για τσάντες ή για άντρες;"


Τα χρυσαφένια λέπια του κροκόδειλου

…Για τι θες να μιλήσουμε; Για τσάντες ή για άντρες; Μην απαντάς: Άντρες. Εσένα τι συνειρμό σού κάνει το λήμμα άντρας; Συγκεντρώνομαι. Άντρας είναι ένας, όταν είναι άντρας μου, λέω. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.
-Υπάρχουν εν τούτοις κι άλλα, μικρά και ανάξια, δευτερεύοντα χαρακτηριστικά που ορίζουν τον άντρα, με ειρωνεύτηκε (νομίζω) η γυναίκα.
-Αυτά δεν με αφορούν, αλλά αν θες…
Κατ’ αρχήν ο άντρας καπνίζει και πίνει. Το έλεγε η γιαγιά μου, ήταν αλάνθαστη η γριά. Ύστερα δεν τον πιάνουν κότσο εκεί που πιάνουν εσένα. Σου λέει: “Άσε θα πάω εγώ να τους μιλήσω”. Ακόμα και αν είναι ενάμιση μέτρο άντρας, πρέπει να σου δημιουργεί τη βεβαιότητα πως μπορεί και να τους δείρει στην εφορία.
…Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή. Κάθεσαι στο μπουντουάρ και κάνεις νύχι. Που εκείνη την ώρα τίποτε δεν θέλεις να σε διασπάσει. Ο σωστός άντρας έρχεται με τα χαρτιά από την τράπεζα και σου λέει: “Εδώ υπόγραψε. (Γιατί ξέρει και σωστά ελληνικά, δεν τον πήραμε τυχαία). Εδώ, παιδί μου, σου λέω, πάνω από τη γραμμούλα…” Εκείνη την ώρα -καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις- σαν να σου δίνει ένα υποχθόνιο σήμα, ώστε να αρχίσεις να κάνεις γυναικεία: “πού να υπογράψω άντρα; Εδώ; Κάτσε να στεγνώσει πρώτο το νύχι, μην κάνω μουντζαλιά και δεν το παίρνουνε”.
Τότε ο σωστός άντρας θα πει: “Άσε καλύτερα. Υπογράφω εγώ. Και θα γίνει πλαστογράφος… Το κάνει για να μην χαλάσεις το πεντικιούρ; Επειδή σε περνάει για τελείως ηλίθια; Επειδή αταβιστικά κάτι τον σπρώχνει;
Το συμπέρασμα είναι ένα: αυτή η κατάσταση σε βολεύει, γυναίκα. Άρα ο άντρας είναι ο σωστός. Βεβαίως, για να μη σε ξεγελάω, όλα αυτά τα πρακτικά μπορώ, αν ασκηθώ, να τα κάνω και μόνη μου. Αλλά είναι αυτή η άχαρη διανομή, η διανομή που ονειρεύτηκα; “Που προχωράς μέσα στο πλήθος, χλομή, γκρίζα γυναίκα, που κανείς δεν σε φροντίζει;” Σαίξπηρ, κουκλάκι μου…
…”Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα”. Και μέσα σε αυτή την ατάκα συνόψισα τα πάντα… Διόλου πια με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο, το ίδιο κάνει. Μόνο εκείνο το “δεν ήπιες νερό όλη μέρα”. Ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα: “Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο” – καταλήγω:
Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν σ’ αφήνει να ξεραθείς… Να μαραθείς, είπα. Να ξεραθείς -είπε αυτή- και έχει διαφορά. Που ένα ποτήρι με νερό φτάνει για να την κάνει.
…”Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί, να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μην ντραπείς, να μη σε λυπηθεί, να μην ανησυχήσει. Ιδίως να μην μπει στη λογική να σου φέρει αυτή εκείνο το ποτήρι το νερό που λέγαμε…





Πλαγιομετωπική

Υπάρχει μια πάθηση που λέγεται στατικός έλεγχος. Στη Φυσική ορίζεται ως «εκτροπή σώματος που πέφτει ελεύθερο». Στον έρωτα, το λένε Εξομολόγηση. Υπάρχουν ερωτευμένοι που δεν γνώρισαν ποτέ τον ίλιγγο και τις σκοτοδίνες. Είναι αυτοί που χτυπήθηκαν πάνω στους έρωτές τους, σύμφωνα με το φυσικό νόμο της Πλάγιας Κρούσης. Αυτοί που, αν ποτέ επιχειρούσαν την Κάθετη Πτώση, θα χάνονταν στο βυθό. Ή θα ντρέπονταν που τους πήραν είδηση και μετά την αποκάλυψη θα έφευγαν. Γιατί οι άρρωστοι ερωτευμένοι, οι εκ γενετής απαρηγόρητοι, πιστεύουν πως όποιος αγαπάει ξέρει και να κρύβεται από τον παραλήπτη της αγάπης του.
Χιλιάδες εφευρήματα προκειμένου να κρυφτείς. Όπως το να ισχυρίζεσαι πως ονομάζοντας τον έρωτά σου, τον σχηματοποιείς, τον μεταμορφώνεις σε κάτι προβλέψιμο και αντιποιητικό… Πως κανείς δεν πρέπει να μάθει πόσο τον αγαπάς, γιατί μπορεί να σε τσακίσει ή να σε υποπτευτεί ή και να σου καταλογίσει πως θες να μετατρέψεις την ασάφεια σε δήλωση.
Έβρισκες οπλοστάσια, κουκλίτσα μου. «Οι έρωτές μας» έλεγες στα ψέματα, πίστεψέ με, «δεν πρέπει να πάσχουν υπό υπερβολική σιγουριά, αλλά από ευθραυστότητα»… Ισχυριζόσουν ακόμα πως τους έρωτές μας πρέπει να τους ζούμε στο σκοτάδι (αλλά τότε, πως θα μπορούσες να τον επιδεικνύεις και να επαίρεσαι;)
Όλα σου τα χρόνια, πλάγιες κρούσεις ανθρώπου που ντρέπεται τον έρωτα. Που τον φοβάσαι όσο η Κυβερνητική, γι’ αυτό και δίνει τον ορισμό: «Έρωτας: καταστροφή, απορρύθμιση ενός συστήματος από ένα άλλο».
…Όλο λόγια και πόσο με βλάπτεις, έρωτά μου, αφού από όταν σε ερωτεύτηκα, πηγαινοέρχομαι από την αναμονή στην απώλεια της δύναμής μου…
…Εξακολουθείς να τρέμεις μια ερωτική ομολογία – Κάθετη Πτώση. Φοβάσαι τον ίλιγγο. Μα τώρα, πιο πολύ από όλα φοβάσαι ένα αίσθημα αφημένο στη σιωπή…
…Αν δεν αντέχεις να το πεις και να μείνεις, σκέφτομαι τελευταία, μπορείς τουλάχιστον να το πεις και -όχι να φύγεις- να χαθείς… Ο άλλος πάντα ξέρει δραματουργικά από παρόμοιους ήρωες, θα καταλάβει. Πως αυτό που ζητάς, όταν χάνεσαι -και όχι όταν φεύγεις- είναι πάντα η εγκατάσταση…
…Δεν τα βγάζεις πέρα, κουκλίτσα μου. Παράτα τα. Αφού η Λογική τα ερωτικά και ντροπιασμένα δεν τα καταδέχεται. Δύο ειδών ζωές μπορείς να ζήσεις, και η μία, αυτή με τις αγάπες τις μετωπικές, είναι πιο κρύα κι απο το θάνατο. Πάνω από το νεκροκρέβατό σου θα ολολύζουν συντετριμμένοι φίλοι και θα ρωτάει ο ένας τον άλλο: «Μα πως το έπαθε; Από τι ερωτεύτηκε; Πέρυσι ακόμα ήταν καλά»…


Μαλβίνα Κάραλη (1952-2002)

miafantastiksynentefksimetimalvinakarali



poke me baby one more time

Κάθε λίγο τζαι λιγάκι μαθαίνω κάτι καινούργιο που το facebook. Για το facebook εννοώ. Για εμένα βασικά.

Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό ανακάλυψα ότι στα μηνύματα έσιει τζι άλλον inbox, βρίσκεις τζι άλλα μηνύματα στο "view other messages".  Τζειμέσα ήβρα κάτι πληροφορίες που είχα ζητήσει πριν μήνες τζι ενόμισα εν μου εστείλαν, καθώς επίσης κάτι χαιρετούρες που έναν άγνωστο ινδό. Εν τους πάω τους ινδούς καθόλου τζαι γράφω το με μικρό "ι" ως διαμαρτυρία για τους χιλιάδες βιασμούς που κάμνουν κάθε λεπτό. Εν που τες χειρότερες ράτσες τζι ότι θέλεις πε μου. Αν είμαι προκατειλημμένη έχω τζαι δίκαιο. Prove me wrong if u dare.

Τέλοσπάντων.

Εψές ανακάλυψα τα pokes. Εκούντησε με ένας λαλεί εψές, τζι όταν εμπήκα να δω είχα 7 κουντήματα που το 2011. Γιατί κουντάτε καλέ μου? Σε τί αποσκοπεί το κούντημα? Μα κυρίως, γιατί δεν μου τα έφκαλε προηγουμένως? Οξά εν εγώ που εν τα είδα. Μπαίνω να δω ποιοί με κουντούν, κάτι ωραία/γυμνασμένα παιθκιά... Ωπ! Πού με ήβραν? ! Tί εθέλαν? Ενεκάτωσα λλίον, ε, που το 2011 επαντρευτήκαν τζι εκάμαν τζαι μωρά. Αν τους αντικουντήσω εγώ 4 χρόνια μετά πόσο lame είμαι? Να μεν ρωτήσω τί εθέλαν? Να λαλούν ότι είμαι ανάγωγη? Να κάτσω φρόνιμη λαλεί η Ιβάνα.

Τέλοσπάντων, το θέμα είναι ότι κάποτε είχα hit. Been hit. Poked.

Αν σου πω ότι ανέβηκεν μισό σκαλί η αυτοπεποίθηση μου? Τζι αλλό μισό που εμπήκα στο παντελόνι μου το τζιν... Κάτι κάμνουμε. Θα το φορώ συνέχεια το παντελόνι, εν πολλά ωραίο, εν το φκάλλω, τζι αν το φκάλω θα θέλω άλλην τόσην ώρα να μπω.

Θωρώ φωτογραφίες μου πριν 3 χρόνια τζαι λαλώ γουάο. Πώς ήμουν, πώς έγινα. Γι αυτόν αρνούμαι να βάλω πρόσφατη φωτό μου στο φβ. Τρία χρόνια πριν εν αρκετά πρόσφατη.

Άμαν συζητάς με τους δικούς σου γιατί αφήνεις τους το μωρό να πάεις να γυμναστείς τζαι λαλούν σου ότι προτεραιότητα τωρά εν το μωρό σου, τότε σκέφτεσαι τί στο καλό κάμνεις τόσο λάθος. Τζαι να τους εξηγάς ότι χρειάζεσαι χρόνο για εσένα, για να νιώσεις ψυχολογικά και σωματικά καλά, ότι προσπαθείς να έβρεις τις ισορροπίες σου αλλά να ξέρεις ότι έχουν κάποιο δίκιο...

Τρίτο τελοσπάντων τζαι κλείνω. Κανένα poke μέσα μέσα, κανένα στενό τζιν, κανέναν κοπλιμένο κάμνουν τη διαφορά. Για εμάς που ψάχνουμεν ισορροπίες, που μάλλον ψάχνουμε τζαι σε λάθος τόπους, αν ακούσεις μιαν καλήν κουβέντα μια φορά στες τόσες, σώζεται η κατάσταση. Ειδάλλως έχουμεν την αγκαλιάν του μωρού τζι ούλλα περνούν. :)


 

tGiF

Σήμερα TGIF!

Κρυώννετε τζι εσείς τη νύχτα πλέον? Τζαι την ημέρα μεν σου πω... Εν τζαιρός να αρκέψω να ππέφτω με τις κλάτσες νομίζω...

Ο μικρός εξύπνησε που τις 5 τζι έκλαιε, μετά ήθελεν παιγνίδια, μετά έκλαιε, μετά έκλαια εγώ, που ήθελα ύπνο.

Έννεν ωραίο να γοράζεις καφέν τζαι ταshινόπιττα τζαι να φέφκεις μόνο με τον καφέ, να θυμάσσαι το μεσημέρι ότι επλήρωσες τζαι ταshινόπιττα αλλά δεν την έπιασες ποττέ που το ταμείο. Άραγε αν πάεις αύριο θα θυμούνται τζαι θα σου δώσουν άλλη? Πρέπει να σε είπαν "αχάπαρη" σαν έφεφκες...  Oh well!


Εν ωραίο όμως να βλέπεις που μακριά (τζαι όι στα όνειρα σου) παλιά flames τζαι να θυμάσαι κουβέντες (και όχι μόνο)... Τωρά να χουν άσπρα μαλλιά - (τζαι να φαίνουνται!) τζαι ναν πιο μιτσιοί σου! Τζαι να χαμογελάς μόνη σου, να μεν τους κοντεύκεις  να μιλήσετε... Εν θέλεις να ξέρεις τί κάμνουν τωρά, τζι εξάλλου, κάτω που τα γυαλιά του ήλιου μόνο το ένα σου μμάτι εν βαμμένο. Στα φώτα θα βάψεις τζαι το άλλο.

Να σου θυμίζουν πόσον καλοί είναι στα λόγια οι άντρες εξ Ελλάδος τζαι ότι αν δεν ήξερες καλλύττερα πάλε θα εκολακεύεσουν που τα λοούθκια του σημερινού συνομιλητή... Αλλά πάλε εχαμογέλασες. Σάκκερ.

Τέλοσπα. Επήεν ωραία η μέρα σήμερα μέχρι στιγμής.
Μεν σιαίρεσαι, έσιει άλλην τόσην!
 

που το αμπέλι

Ξέρεις, έννεν τόσον εύκολο. Έννα μου πεις, τί εν εύκολο? Τζαι γιατί ναν εύκολο? Για να πετύχεις κάτι που αξίζει θέλει κόπο, θυσίες, πόνο...

Καμιά φορά φταιν τζι οι προσδοκίες. Είτε εν πολλές, οι δικές σου, είτε μυθοποιείται η κατάσταση τόσο, που είσαι μια ζωή κομπλεξαρισμένος γιατί δεν ήταν όπως το επερίγραφαν, δεν ήταν όπως το είχες μες το μυαλό σου.

Τούτον εν το μειώνει απαραίτητα, απλά επιβεβαιώνει ότι πρέπει να προσπαθήσεις. Πάντα να προσπαθείς. Αν έχεις κάποιες στιγμές ανάπαυσης, τζείνες ένι, μεν ψάχνεις άλλες, συνέχεια να προσπαθείς, να μην επαναπαύεσαι. Να ξέρεις ότι εν στη φύση μας να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας. Τον καλό μας εαυτό. Αλλά τζι έτσι να μεν ένι, ίσως κάποιοι άλλοι το εβάλαν σκοπό τους να σε καταστρέψουν. Φαίνεται σου περίεργο? Μπορεί να μεν τους ξέρεις, να μεν τους βλέπεις, ούτε τζείνοι να σε ξέρουν, μπορεί να μαγειρέφκουν το μέλλον σου για εσένα, χωρίς εσένα. Μπορεί τζαι ναν πεπεισμένοι ότι εν για το καλό σου. Το πιο πιθανόν όμως να μεν τους κόφτει ιδιαίτερα. Κλασικά, έτσι πάει, μεν περιμένεις να σε νοιαστούν. Τζι έτσι πρέπει να φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου, μεν περιμένεις που τους άλλους. Τζαι μεν σοκάρεσαι. Ούλλα να τα περιμένεις που τους άλλους.

Ξέρεις κάτι όμως? Ήδη έχασες τη μπάλα. Τόσην ώρα μιλώ για εσένα, να προστετέψεις τον εαυτό σου, τζαι είμαι σίουρη ακούεις με προσεκτικά, μετά που λίγη σκέψη ίσως συμφωνήσεις στα παραπάνω. Ήδη έκαμα σε φοινιτζιάν, ότι ούλλα εξαρτώνται που σένα, να διεκδικήσεις τζαι να ανταμοιφθείς... Κλασικό γνώρισμα της εποχής μας τούτες ούλλες οι συμβουλές αυτοβελτίωσης και λοιπά νεο-διαφωτιστικά φρούτα.

Μια παρένθεση. Εδιάβαζα σήμερα ένα ρητό που έλεε, πριν μου μιλήσεις για την πίστη σου, για το Θεό σου, για το τί εν σωστό, δείξε μου πρώτα τί κάμνεις, για τον διπλανό σου, τον μακρινό σου, πως τους αντιμετωπίζεις, τζαι θα αποφασίσω εγώ τί τζαι αν θα πιστέψω.

Γενικώς, οι πράξεις μιλούν τζαι όι οι κουβέντες, τα ποστς, τα άρθρα, μαθαίνεις μεν αλλά αν είσαι σκεπτώμενο άτομο εν θα τα καταπιείς έτσι, θα ψάξεις να δεις πράξεις, για να πιστέψεις τζείνον ποιυ τα λέει.

Κλείνει η παρένθεση. Θα σου πω κάτι μεγαλειώδες τωρά. Μεν φοάσαι, έννεν δικό μου. άλλοι το είπαν, αλλά πιο σημαντικό, άλλοι εκάμαν το βίωμα τους. Εγώ τούτους θέλω να ακούω. Τούτοι εν τα πρότυπα μου. Λοιπόν: κρίνεσαι γενικότερα στη ζωή σου, που τη στάση σου απέναντι στους άλλους. Όπως τζαι να το κάμουμε, εγώ τούτο δέχουμαι σήμερα.

Ξέρεις, αν μιλήσω για εμένα, για τη δική μου στάση, αν κάμω μιαν κριτική, πρέπει να κοιτάζω χαμαί, να κάτσω σε μια γωνιά τζαι να λαλώ συγγνώμη. Της γωνιάς. Ώσπου να μάθω, να συνηθίσω στη λέξη, να την πω τζαι δυνατά. Εν φτάνει να την απαιτώ που τους άλλους. Πρέπει να την ακούσω που τη δική μου φωνή.

Γιατί? Εν είμαι μόνη μου. Τζαμαί που λαλώ ότι φταίει ο άλλος για τη "δυστυχία μου" (λέμε τώρα, άλλοι πνίουνται, κρούζουν, εκλέγονται...) έρκουνται τούτες οι σκέψεις να μου πουν "παρέτα μας τζαι φέρ' τα μίλλια σου". Εν σου χρωστά κανένας τίποτε, ότι κάμουν να λαλείς ευχαριστώ τζαι να δεις εσύ τι κάμνεις για τους άλλους. Πρώτα εσύ. Πρώτα εσύ να ζητήσεις συγγνώμη τζαι να μεν γυρέφκεις καφκά για να δικαιωθείς τάχα. Μεν θίγεσαι, μεν πληγώνεσαι, δες τα δικά σου φταιξίματα, δες πόσα εζήτησες που τον άλλον, αν τον εγονάτισες, αν τον έγραψες, αν τον άφηκες μόνο του σε κρίσιμες στιγμές. Φταίεις παραπάνω από όσο εφαντάστηκες. Βασικά δεν το φαντάζεσαι, δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία.

Πρόσεχε όμως. Πρόσεχε μεν φτάσεις στο άλλο άκρο. Τύψεις τζαι "δεν με αντέχω άλλο" τζαι "πώς ΕΓΩ εμπόρεσα"... εν πάλε ύποπτες. Ππέσε που το εγώ σου, πε ναι, εγώ το έκαμα, λάθος μου. Τζαι διόρθωσ' το.

Ξέρω εν δύσκολο. Εν τούτη η μαγκιά. Έφυες. Μεν το σκεφτείς άλλο, κινδυνεύεις να αναθεωρήσεις. Έφυες.

Τζι έλα αύριο να μου πεις αν ηρέμησες μέσα σου. Αν έσασεν η καρδιά σου.


...Πάω.





(αμπελοφιλοσοφώντας)

ανασκαφές για τσιαττιστά (update)

Οι bloggers εβαδώσαν τα
ότι είχαν να πουν, είπαν
όσοι εν τ' αφήκαν, χώνουνται
τζι ιδιωτικοποιηθήκαν

Είναι τζαι κάποιοι αθκειασεροί
ή δεν κλειδοστομιάζουν
ότι θυμούνται σιαίρουνται
ή με ούλλα νευριάζουν

Καθώς τα βλογς ψυχομαχούν,
γυρόν ο κόσμος κρούζει,
στέλλουν για εκπτώσεις ες εμ ες
μαλλούπας τζαι νατούζι

εξέθαψα λλία τσιαττιστά
που κάτω που το πρέμιξ
- αφού εν της μόδας τα ρετρό -
τζαι θα τα κάμω ρέμιξ.




 

Ποίημαν ερωτικόν
 
Πρώτη δημοσίευση: Monday, August 25, 2008
 
  
Κάθε βολάν που με θωρείς
φυλλοπετά η καρκιά μου
αννοίουσιν τα πνευμόνια μου
τζαι λάμπει τζι η θωρκά μου

Ροδίζουν οι βουκκούδες μου
τζαι δρώννω πάνω ως κάτω
μουθκιάζουν τα shειλούθκια μου
σα να έφαα ξυδάτο

Κάθε βολάν που σε θωρώ
ταράσσουν τα μυαλά μου
τεντώννουνται τα νεύρα μου
τζι οι τρίshιες στα μαλλιά μου

Δίννεται το στομάshιν μου
τζαι χάννω τη μιλιά μου
κλειδώνουσιν οι αρθρώσεις μου
πονώ τζαι τα νεφρά μου

 
©



Όρομαν

Πρώτη Δημοσίευση: Monday, September 1, 2008
 
 
Εψές εθώρουν όρομα
πως ήσουν στην αυλήν μου
πως έκοφκες τα φκιόρα μου
τζι εβούρας την αρφήν μου

τζι ευτύς εποταβρίστηκα
που πας στο παραθύρι
τζι είδες με τζι έπαιξες πελλόν
για τζείντο παναϋρι

είπες μου πως επαίζετε
πως αγαπάς με εμέναν
τζαι πως τα φκιόρα που έκοψες
ήταν τα μαραμμένα

τζι επίστεψα σου ζάββαλλιν
τζι έστειλα σου φιλούδιν
τζι επήα πάλε τζι έππεσα
όπως το αγγελούδιν


μα το πρωίν που εξύπνησα
τζι εφκήκα να ποτίσω
εσιάστηκα σε που έφεφκες
απού την πόρταν πίσω


©



Κάθουμαι κά΄ στην τερατσιάν
 
Πρώτη Δημοσίευση: Tuesday, September 2, 2008


Kάθουμαι κά΄ στην τερατσιάν
συνέχεια μαραζώνω
που μου είπες πως δε μ΄αγαπάς
να φάω δεν ξορτώννω

Τότες που σου πα σ΄αγαπώ
εγέλασες μου τζι είπες
"
Δεν είμαι για τα δόντια σου
- πον τζαι γεμάτα τρύπες!


Εγώ δεν ππέφτω μάνα μου
εγιώνι είμαι φευγάτος
είμαι τζαι πολλοπάητος
σαν του Bασίλη* ο γάτος!"

Αχ κάττε μου τζαι να' ξερες
πως την καρκιάν μου ΄ρίζεις
είμαι καψούρα που τζαιρόν
τζι εσύ ούτε να με φτύσεις!

Τζαι στο ΦουΜπου έκαμα ρικκουέστ
για να με κάμεις φίλη
συνέχεια πέμπω σου φωτό
με σουφρωμένα shείλη

Ππέφτω τη νύχτα τζι εν καμμώ
πίννω, καπνίζω βίρα
εγίνηκα συνέταιρος
με την ΚΕΟ την μπύρα
 
Κάθουμαι κά΄ στην τερατσιάν
τζαι καρτερώ να ρέξεις
τζι άμα σ΄ακούσω τζαι σφυράς
τζαι δω σε τζαι κοντέψεις

Θα στολιστώ, θα χτενιστώ
θα βάλω σέξι φούστα
θα βάλω τα βρασιόλια μου
που χώννω στην αμπούστα

Μ΄έναν πλατύν χαμόγελον
θα σου μιτσοκαμμίσω
τζαι θα σταθώ στο δρόμο σου
να φύεις δε θα σ΄αφήσω

Μα αν κάμεις τον αχάπαρο
τζαι δω πως δε σε νοιάζει
που λιώννω για ένα σου φιλί
τζαι τρώει με το μαράζι


Όπως θα φεύκεις, έγλεπε!
Θ΄απλώσω την ποδάκλαν
τζι αν δεν σε ρίψει ο έρως μου,
θα ππέσεις που την κλάππαν!

©



 

μετακαλοκαιρινά

Τι εν τούτο το περιβόητο μαστίχωμα που ούλλοι μαστιχώνουνται τζαι βάλλουν το στο facebook? Έτσι που το θεοποιούν νιώθω ότι χάνω κάτι ουσιώδες...
 
Θωρώ σινγκλς  που βάλλουν φωτογραφίες με μαγιό, μακιγιάζ μοντέλου τζαι σκέφτουμαι... Έτσι ντύνουνται παραλιακά? Εγώ κυκλοφορώ με κάτι μαυράδες πάνω στα πόθκια, κάτι πανάδες πάνω στη μια βούκκα, τζαι  τα μαλλιά μου εν μονίμως πάνω τζαι φορώ τσιαττοπαττέλονο... Πού τες ήβραμε τούτες ούλλες τις μοντέλες στην Κύπρο τζαι πώς τα καταφέρνουν να φαίνουνται πάντα ανεγάδιαστες τζαι να φορούν την τελευταία λέξη της μόδας σε παρεό/σορτσάκι?
 
Σκέφτουμαι επίσης πώς άλλαξαν τα πράματα, εν εμπόρεσα να πάω ταξίδι όπως τους λοιπούς συγγενείς, ούτε να πάω να περιχαρίσω με κουμέρες και παιδία, το πρόγραμμα μας ήταν πολλά συγκεκριμένο. Πριν το μωρό εσκέφτουμουν: μα καλά γιατί εν μπορούν να αφήσουν μια φορά τα μωρά τους να πάμε βόλτα? Γιατί εν μπορούν να καθυστερήσουν μια φορά τα μωρά να κοιμηθούν για να τους δούμε λλίον τζι εμείς?
 
Εν θα σου πω "τωρά ξέρω γιατί". Θα πω τωρά ξέρω γιατί εν τόσο δύσκολο. Εν εσύ που σαντανώνεσαι ουσιαστικά, θέλει να προσπαθήσεις πολλά για να διευθετήσεις μιαν έξοδο, είτε να αγγαρέψεις γονιούς-babysitters είτε να θυσιάσεις μιαν νύχτα καλού ύπνου γιατί αν φκουν τα μωρά έξω που το πρόγραμμα τους εν θα τζοιμούνται ούλλοι νύχτα τζι εσύ θα πάθεις ζομπίαση. Άρα θέλει απόφαση τζαι θυσία. Αλλά να σου πω, αν δεν το κάμεις, χάννεις. Αν δεν το κάμεις μια φορά κάθε 2-3 μήνες, χάνεις επεισόδια που τη ζωή του κάποτε κολλητού σου, που δεν αναπληρώνουνται.
 
Παραδέχουμαι, περνώ κάποιου είδους σοκ, λείπουν μου κάποια πράματα, πονώ τα σιέρκα μου τζαι τη μέση μου που το κουβάλημα του μωρού τζαι της αμαξούας/τσεντών κλπ, η ζωή μου άλλαξε που τη γη ως τον ουρανό. Ευτυχώς που έκαμα τα δικά μου τόσα χρόνια τζαι εχόρτασα διαφορετικά δεν θα παλεύκετουν. Μιλούμε, ξέχαστον ύπνο, τις βόλτες, τον προσωπικό σου χώρο και χρόνο όπως τον ξέρεις, ειδικά τον πρώτο καιρό πραγματικά ζεις για το μωρό. Αν δεν κάμεις όμως κάποια πράγματα για εσένα, αν δεν κοινωνικοποιηθείς με φίλους, έννα πελλάνεις.
 
Λαλούν μου βάρτου πρόγραμμα, μα τί προγραμμα να βάλεις του μωρού που κλαίει ή ξυπνά ούλλη νύχτα ή θέλει σιέρκα? Ειδικά αν δεν είσαι της φιλοσοφίας "το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο"/άφηστο μωρό να κλάψει τζι έννα μάθει/μεν το πιάνεις συνέχεια έννα το κακομάθεις... Τα πράματα που εδιάβασα εκάμαν με να αλλάξω φιλοσοφία 180 μοίρες τζι έτσι είμαι απόλυτα στη διάθεση του μωρού.
 
Με τη νέα σχολική σαιζόν ίσως καταφέρω να κάμω κάποια πράγματα για εμένα, ίσως λέω, γιατί το μωρό πρέπει και θα παραμείνει προτεραιότητα. Έχω φιλοδοξίες πάντως, να βρεθώ σε μια σκηνή να κάμνω το απόλυτο χορευτικό-εννοείται να είμαι κορμάρα με το πιο τέλειο outfit!
 
Ειδάλλως θα αρκεστώ σε μια νύχτα με στέικ νταιάνα μετά (συζύγου και) τέκνου, διότι πάνω απ' όλα είμαι μάνα!



 
 
 Υ.Γ. Πώς εμπόρεσα να μην αναφέρω τις σφικτές αγκαλιές, το αγαπησιάρικο βλέμμα τζαι τις πρώτες λεξούες του μωρού που κάμνουν ούλλα τα αρνητικά ασήμαντα? Δόξα τω Θεώ για το πουρεκκούι μου!


 
 

Γιατί οι μεγάλοι (δεν) πρέπει να βλέπουν παιδικές σειρές

 
Τελευταίως πάω δουλειά σιγομουρμουρίζοντας τραγούδια από παιδικές σειρές, τις οποίες βλέπουμε ανελλιπώς σπίτι. Όταν είσαι μόνη σου σπίτι τζαι πρέπει να πλύνεις ένα πιάτο, να ντυθείς ή να πάεις τουαλέτα, εν ο μόνος σωτήρας για να μεν φυρτεί του κλαμάτου για λλίον το μωρό. That being said, παραπάνω θωρώ /ακούω παιδικές σειρές εγώ παρά το μωρό, καθώς ταίζω, διπλώνω ρούχα, πλυνίσκω πιάτα. Άρα, έμαθα τες ούλλες πόξω, ως επίσης τί ώρες παίζουν, το κάθε επεισόδιο που 3-5 φορές, τα τραγούδια ανακατωτά τζαι αντίστροφα. BabyTv rules, ως τζι ο Δώρος θωρεί τζαι συζητούμεν το.
 
Η αγαπημένη μου σειρά εν ο Πεινασμένος Henry, στην οποία ένας κάττος με μεξικάνικη περιβολή πάει κάθε μέρα στον φίλο του τον George για να φάει. Τζείνο που θέλει να φάει, ποτέ δεν το έχει ο George τζι έτσι πάει να του φέρει ο Henry. Πάει πρώτα στην υπεραγορά, ούτε τζαμαί το έχουν, στέλλουν τον στη Λαική, ούτε τζαμαί το έχουν τζαι στο τέλος πάει στο χωράφι/αμπελώνα/κοτέτσι ή οπουδήποτε αλλού μπορεί να έχουν το βασικό συστατικό για το φαί που θέλει ο Henry. Ο σκοπός της σειράς είναι να μάθει το μωρό πόθεν φκαίνουν τα φρούτα/λαχανικά κλπ. Εμείς όμως (εγώ τζαι ο Δώρος) εξεσκίσαμε τη σειρά με τα σχόλια μας. Για να καταλάβετε τί εννοώ:
 
 
 
 
 
Ο κάττος πάει κάθε φορά να φάει μούχτιν, ο Τζωρτζ ποττέ δεν έσιει τζείνο που θέλει ο Henry, ο Henry κάθε φορά πρέπει να πάει να του φέρει, κανένας δεν έσιει τζείνο που θέλει τζαι λεν του ότι "σήμερα δεν έχω" (τάχα άλλες μέρες έχουν?) τζαι ούλλα έσιει τα μια Γερμανίδα (λαλεί ο Δώρος) που προφανώς εν μεγαλοκαλλιεργητής τζαι πάντα έσιει τζείνα που θέλει ο Henry. Τζαι κάθε επεισόδιο η ίδια κουβέντα, ο Henry αβάττατζης, ο Τζωρτζ εστιάτορας της συμφοράς, οι άλλοι να μεν έχουν τίποτε (μήπως λαλούν του ψέματα?) τζαι ο Henry να εξακολουθεί να πηαίννει στον George για να φάει. Πιλέ μου, μετά που τόσες αποτυχημένες προσπάθειες, να πιάσει τηλέφωνο να ρωτήσει αν έχουν τζείνο που θέλει πριν πάει? Όσο παραπάνω το σκέφτουμαι, τόσο παραπάνω προβληματίζουμαι. Τόσα πολλά "λανθασμένα" μηνύματα σε μια σειρά δεν εξανάδα.  Εννοείται ότι το μωρό δεν θα τα σκεφτεί τούτα ούλλα (ελπίζω) τζαι θα μάθει πως φτιάχνονται οι ντομάτες πχ.
 
Παρόλ' αυτά, εν η αγαπημένη μου σειρά τζαι κάθε φορά ανυπομονώ να δω τι θα θέλει ο Henry τζαι κάθε φορά θα σχολιάσω μα πάλε εν το έσιει ο Τζωρτζ, πάλε στέλλουν τον αλλού, πάλε έσιει το η Άντζελα κλπ. Εν συναρπαστικό!
 
Αμ το άλλο? Με τον Ξεφτέρη που πάντα ξιχάννει τί γυρέφκει, τον Γουόλτερ που δεν κόφκει ο νους του τζαι πάντα φέρνει του λάθος πράματα? Ας μεν την ξεσκίσω τζαι τούτη τη σειρά.
 
 
Τί ήθελα να πω? Ναι... Προφανώς έτσι σειρές εν για μωρά τζαι όι για μεγάλους. Είναι όμως?
 
Τελικά ίσως κάμνουν παραπάνω καλό σε μεγάλους! Θέλει ηρεμία, υπομονή, καλοσύνη, ανεκτικότητα τζαι τόσα άλλα που εχάσαμε για να απολαύσεις μιαν τέτοια παιδική εκπομπή, θέλει να γυρίσεις στην παιδική σου απλότητα τζι αθωότητα.
 
Σκέφτομαι ότι γινόμαστε πολλά πολύπλοκοι τζι επικριτικοί καθώς μεγαλώνουμε. Τούτο είναι καλό τζαι κακό ταυτόχρονα. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί.
 
Σκέφτομαι ότι εν καλό που υπάρχουν ακόμα τέτοιες παιδικές σειρές, μέσα στις τόσες βίαιες τζι αμφισβητούμενες παιδικές σειρές που κυκλοφορούν πλέον. Πιστεύκω ότι εν σημαντικό να μεν χάσει νωρίς την αθωότητα του το μωρό, αν και, παραδέχομαι ότι στους τζαιρούς μας ίσως εν επικίνδυνο τούτο.
 
Σκέφτομαι ότι η τηλεόραση εν αναγκαίο κακό, τουλάχιστον να την χρησιμοποιούμε όσο καλύτερα γίνεται... Σκέφτομαι επίσης ότι ο Τομ και ο Τζέρυ εσκοτώνονταν τζι εμείς εγελούσαμε, παρόλ' αυτά πιστεύκω ότι εμείς εμεγαλώσαμε με τα πιο ωραία μίκυ μάους, με το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, την Μπονάνζα...
 
Α, τζαι σκέφτομαι ότι ο καλλύττερος Κάρτραϊτ ήταν ο Άνταμ! ♥


 
 
 
 
 
 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ:

 
Σήμερα, 7 του Αυγούστου, γίνεται μια πρωτοφανής συνεργασία, μεταξύ Ιβάνας και Neerie για να καταλάβει ο απλός (τηλε)θεατής πώς βγαίνουν οι ζουμεροί πηχυαίοι catchy τίτλοι κουτσομπολειδήσεων, ειδήσεων που αφορούν την showbiz και τους celebrities. Είναι απορίας άξιον πώς απομονώνουν λέξεις και φράσεις οι κάθε λογής δημοσιογραφίσκοι για να εντυπωσιάσουν και να ελκύσουν τους αναγνώστες στα δημοσιεύματα τους. Πάμε να δοκιμάσουμε κι εμείς, να δούμε πώς γίνεται.

Γνωρίζουμε ότι οι συνεντεύξεις στα έγκριτα αυτά περιοδικά γίνονται πρόσωπο με πρόσωπο, πρόσωπο με τηλέφωνο, πρόσωπο/τηλέφωνο με καλά ενημερωμένη πηγή του σελέμπριτι, πρόσωπο/τηλέφωνο με εκπρόσωπο τύπου του σελέμπριτι, πρόσωπο με κολλάζ από παλιές δηλώσεις του σελέμπριτι, πρόσωπο με αθκειάσην, ζωηρή φαντασία και ικανότητα κατασκευής ειδήσεων που το τίποτε. Από όλα τα προαναφερόμενα, εμείς επιλέξαμε την συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο, για σκοπούς εγκυρότητας των ειδήσεων και με μόνο στόχο είπαμε την παραγωγή catchy τίτλων ειδήσεων! Κατσικωθείτε, διαβάστε, άμα θέλετε επινοήστε κι εσείς!

(Ακολουθούν αμοντάριστα πλάνα της συνέντευξης):


Συνεντευξιάστρια: Ivana
Συνεντευξιαζόμενη: Neerie


Ι: Πόσο καιρό ασχολείσαι με το blogging?
Ν:  Αρκετό, καμιά δεκαετία χαζίρι...
Ι: Γιατί τόσο? Τί γράφεις τόσα χρόνια? Πόσο ενδιαφέρουσα νομίζεις ότι είσαι?
Ν: Σοβαρά τωρά, θυμίζω σε το σκοπό της συνέντευξης: Οι τίτλοι, εσύ τωρά προσπαθείς να φκάλεις λαβράκιν είπαμε.
Ι: Εντάξει. Πόσο έχεις αλλάξει από τότε μέχρι τώρα?
Ν: Από τη γη ως τον ουρανό, καμιά σχέσ....
Ι: Φτάνει φτάνει! Να κάνουμε συνέντευξη εμένα. Εγώ είμαι πιο ενδιαφέρουσα!...Βρήκαμε και τον πρώτο τίτλο: Ιβάνα σε ενδιαφέρουσα?
 
 
Αλλάζουμε καρέκλες.

Συνεντευξιάστρια: Ivana Neerie
Συνεντευξιαζόμενη: Neerie Ivana

N: Ιβάνα, πόσο καιρό κάνεις βλογγινγκ?
Ι: Πολύ λίγο και όχι πολύ συχνά. Η Neerie με έβαλε να φτιάξω αυτό το βλογ.
Ν: Εσύ δηλαδή δεν ήθελες, δεν ένιωσες την ανάγκη να γράφεις σε βλογ?
Ι: Γιατί να θέλω? Τί ανάγκη έχω? Ότι έχει να πει Ιβάνα το λέει μπροστά στον άλλο, κάποιες φορές που θυμώνω με neerie και δεν την βρίσκω, ή βαριέμαι ή θέλω να την πειράξω, τότε γράφω ποστ.
 
 
Ιβάνα: Όταν βαριέμαι τη neerie γράφω ποστ


Ν: Γιατί έβαλε εσένα να της φτιάξεις το βλογ? Ήθελε να την καλύψεις με κάποιο τρόπο? Έχει κάποια σκοτεινή πλευρά η neerie που δεν γνωρίζεις?
Ι: Δεν ξέρω γιατί. Σκοτεινή πλευρά? Σκοτεινό βλέμμα ναι, μην της πιάσεις το φαί όταν τρώει! 
 
 
Η Ιβάνα αποκαλύπτει: Η σκοτεινή πλευρά της neerie
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Ποιό το μυστικό της neerie για το φαγητό της


Ν: Πώς θα χαρακτήριζες τη neerie?
Ι: Γιατί μιλάμε συνέχεια για τη neerie? Εγώ είμαι πιο ενδιαφέρουσα είπαμε.
 
 
Ιβάνα: Εγώ είμαι πιο ενδιαφέρουσα από τη neerie
 
 
Ν: Εντάξει, ας μιλήσουμε για εσένα. Την Ιβάνα. Ποια η σχέση σου με τη neerie?
Ι: Αν συνεχίσεις έτσι καμιά!
 
 
Χωρισμός ΒΟΜΒΑ: Δεν θέλω καμιά σχέση με τη neerie!
Δήλωση ΣΟΚ: Η Ιβάνα δεν θέλει καμιά σχέση με τη neerie!
 
 
Ν: Επιστρέφουμε σε εσένα. Τί σε απασχολεί περισσότερο αυτό τον καιρό?
Ι: Αυτό τον καιρό την Ιβάνα απασχολεί το ξεπούλημα, παντός είδους. Ρούχα, παπούτσια, ξεπούλημα αξιών, των πολιτών, έτσι για να μη νομίζεις ότι Ιβάνα είναι επιφανειακή.
 
 
Η Ιβάνα δηλώνει: Δεν είμαι επιφανειακή!
 
 
Ν: Πιστεύεις ότι οι τιμές στα ξεπουλήματα φέτος, λόγω και της κρίσης, θα είναι πιο χαμηλές από άλλες χρονιές?
Ι: Ελπίζω γιατί θέλω να πάω και ταξίδι στη Ρωσία. Ιβάνα έχει κάποιες εκκρεμότητες ...
Ν: Το τηλέφωνο σου κτυπάει ασταμάτητα από ότι βλέπω...
Ι: Ναι, παίρνουν διάφοροι, από Ρωσία κυρίως, ίσως με ψάχνει κι ο Βλαντιμίρ, δεν είμαι και σίγουρη, έχασα τον αριθμό του.
Ν: Ο Πούτιν? Έχεις δοσοληψίες με τον Πούτιν???
Ι: Ιβάνα δεν θέλει να μιλά για προσωπικά θέματα. Αυτά δεν αφορούν κανένα.
 
 
Ιβάνα: Με ψάχνει ο Πούτιν, έχω προσωπικά θέματα και δοσοληψίες μαζί του.
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Οι μυστικές δοσοληψίες της Ιβάνας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν
 
 
Ν: Αν όχι για τα προσωπικά σου, τότε για τί να μιλήσουμε? Σάμπως τζι έφκαλες κανένα δίσκο τελευταίως? Κάποια εμφάνιση? Πού σε βρίσκουμε τα βράδια?
Ι: Δεν με βρίσκετε.
 
 
Η Ιβάνα δηλώνει: Δεν με βρίσκετε τα βράδια!
 
 
Ί: Κυκλοφορώ ινκόγνιτο, δεν θέλω να με ενοχλούν οι παπαράτσι κι έτσι κάθε βράδυ Ιβάνα κυκλοφορεί με διαφορετική αμφίεση. Είναι κάτι σαν παιγνίδι πια.
Ν: Θα έλεγες ότι αυτό σε εξιτάρει γενικότερα? Το role playing?
 
 
Ιβάνα: Με εξιτάρει το role-playing!
 
 
Ι: Δεν το κάνω επειδή με εξιτάρει, είναι απαραίτητο για κάποια σαν Ιβάνα να προσέχει τις εμφανίσεις της, ειδικότερα τώρα.
Ν: Τώρα? Γιατί ειδικά τώρα? Τί ετοιμάζεις?
Ι: Δύο πράγματα. Ιβάνα έκανε κάποιες επενδύσεις, προσπαθεί να μαζέψει κάποια χρήματα και θα πάει πάλι στα ελληνικά νησιά...
Ν: Μύκονος?
Ι: Όχι ακόμα. Ιβάνα δεν είναι φαν της Λίντσεϊ Λόχαν. Προτεραιότητα για Ιβάνα τώρα είναι οι μετανάστες στα ελληνικά νησιά. Γίνεται καλή δουλειά στη Λέρο και στην Κώ από εθελοντές της Avaaz. Υπάρχει και σχετικό βλογ: https://secure.avaaz.org/en/refugee_reportback/ 
 
 
Ιβάνα και Λίντσει Λόχαν στα μαχαίρια!
Η Ιβάνα βοηθά τους μετανάστες στα ελληνικά νησιά!
Ιβάνα: Πρώτα οι μετανάστες, μετά η Μύκονος!
 
 
Ν: Γιατί δεν συμπαθείς τη Λίντσεϊ Λόχαν?
Ι: Έκανε κάτι αξιαγάπητο η Λίντσεϊ και δεν το ξέρει Ιβάνα? Τέλοσπάντων, πάμε στη δεύτερη προτεραιότητα...
Ν: Θεωρείς δηλαδή ότι η Λίντσεϊ δεν είναι αξιαγάπητη? Τί θεωρείς αποκρουστικό πάνω της?
Ι: Ιβάνα δεν είπε ότι η Λίντσεϊ είναι αποκρουστική και πρόσεξε τί θα γράψεις! Ξέρω που το πάει neerie...
 
 
Η Ιβάνα δηλώνει: Η Λίντσεϊ Λόχαν δεν είναι αποκρουστική! (xa!)
 
 
Ι: Οκ, τα κατάφερες. Να αφήσουμε τη Λίντσεϊ στη Μύκονο? Πάμε στην δεύτερη προτεραιότητα για Ιβάνα φέτος.
Ν: Ποιά? Α ναι, για πες.
Ι: Ιβάνα θέλει λεφτά για να γυρίσει την Κύπρο. Για να μιλήσει με κόσμο, να συζητήσει τα προβλήματα, τις προοπτικές...
Ν: Γιατί? Θα κατέβεις βουλευτής?
Ι: Χαχα, το σκέφτηκα... Αυτό θέλει πολύ περισσότερο τρέξιμο - και πάρα πολλά λεφτά φυσικά! Οι υποψήφιοι πρέπει να κάνουν πολλές δημόσιες σχέσεις, τραπέζια, συγκεντρώσεις, χειραψίες...
Ν: Αυτά δεν μπορεί να τα κάνει κάποιος χωρίς λεφτά?
Ι: Όχι, γι αυτό λέγεται ρουσφέτι. Έχει και στη Ρωσία πολύ. Ιβάνα θέλει πρώτα να δει αν υπάρχει έδαφος για κάτι καινούργιο, μια καινούργια πρόταση κι αν θα την υποστήριζε ο κυπριακός λαός...
 
 
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η Ιβάνα υποψήφια βουλευτής?
Δεν θα πιστεύετε ποιά επώνυμη blogger υποψήφια βουλευτής!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η καινούργια πρόταση της Ιβάνας για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές!
Ιβάνα: Οι υποψήφιοι βουλευτές πρέπει να κάνουν ρουσφέτι!
 
 
Ι: Όχι την Ιβάνα να υποστηρίξει, την καινούργια πρόταση!
Ν: Πιστεύεις ότι οι Κύπριοι έχουν πλέον φτάσει στα όρια τους, ότι τώρα είναι η στιγμή για κάτι καινούργιο?
Ι: Ναι. Αλλά πρέπει να σηκωθούν από τον καναπέ και να οργανωθούν. Γιατί προς το παρόν μόνο μουρμουρούν ο ένας στον άλλο.
Ν: Ποιά είναι η πρόταση σου?
Ι: Ιβάνα δεν θέλει να μιλήσει ακόμα, όταν έρθει ο καιρός κι αν είναι πρόσφορο το έδαφος.
 
 
Ιβάνα: Οι Κύπριοι μόνο μουρμουρούν, πρέπει να σηκωθούν από τον καναπέ!
Το ρατσιστικό παραλήρημα της Ιβάνας!
 
 
Ν: Θα ηγηθείς κάποιας νέας πρωτοβουλίας δηλαδή?
Ι: Όχι.
Ν: Όχι? Γιατί?
Ι: Γιατί Ιβάνα είναι Ρωσίδα. Δεν θα την ακούσει κανείς εδώ.
Ν: Γιατί? Πιστεύεις ότι οι Κύπριοι είναι ρατσιστές?
 
 
Ιβάνα: Οι Κύπριοι είναι ρατσ...
 
 
Ι: Δεν είπα αυτό!!! Ιβάνα εννοεί ότι οι Κύπριοι θα εμπιστευτούν κάποιον Κύπριο και όχι κάποιο ξένο, είναι λογικό! Μα πρέπει να εξηγώ τί εννοώ με κάθε μου λέξη? Άτε, τελειώνουμε?
Ν: Οκ, να περιμένουμε σύντομα να σε δούμε σε διάφορα μέρη της Κύπρου δηλαδή, να συζητάς με τον κόσμο?
Ι: Ναι, Ιβάνα θα πάει λίγο Ελλάδα, λίγο Ρωσία μέχρι να επιστρέψουν Κύπριοι από διακοπές και μετά θα έρθω κι εγώ. Πρέπει να προλάβω και την προθεσμία για το φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας μέχρι τον Οκτώβριο όπως πέρσι?
Ν: Μάλλον, το καλό σου, δεν θα πληρώσεις για το σπίτι που έχτισες μέσα στο οικόπεδο, μόνο για το οικόπεδο, με την τιμολόγηση του 1980.
 
 
Neerie αποκαλύπτει: Η Ιβάνα δεν θα πληρώσει φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας για το σπίτι που έκτισε!
 
 
Ι: Αν δεν επιστρέψει Ιβάνα έγκαιρα, θα το πληρώσεις?
Ν: Να...σε ευχαριστήσω για το χρόνο και τη συμβολή σου στο εγχείρημα εξαγωγής catchy τίτλων. Πιστεύω στέφθηκε με επιτυχία, εφκάλαμε ήδη κάπου 23,5 τίτλους.
Ι: Κι Ιβάνα ευχαριστεί, πάει τώρα θάλασσα, γεια.
 
 
Ιβάνα πάει θάλασσ...
 
 

 

παιδική εγκληματικότητα calling

Εδιάβαζα μιαν είδηση για δύο δεκάχρονα που εσκοτώσαν ένα δίχρονο πριν κάτι χρόνια. Έκαμε μου εντύπωση, γιατί δύο μωρά να θέλουν να σκοτώσουν άλλο μωρό. Εδιάβασα τις λεπτομέρειες, προσπαθώντας να καταλάβω το γιατί: Πάντα τούτο προσπαθώ να καταλάβω στις ειδήσεις για εγκλήματα, γιατί εν το χωρεί ο νους μου, γιατί να θέλεις να σκοτώσεις κάποιον, ειδικά κάποιον που δεν τον ξέρεις. Ακόμα πιο περίεργο είναι όταν ο θύτης εν μωρό ο ίδιος. Εν το bullying στην πιο ακραία του μορφή. Σε τούτη την περίπτωση, ήταν δύο μωρά που εκάμαν κοπάνα που το σχολείο, απαγάγαν ένα δίχρονο μωρό που εδιέφυγε της προσοχής της μάμας του για κάτι λεπτά-δευτερόλεπτα τζι εκτυπήσαν το, εσκοτώσαν τον. Τζαι μετά εν το επαραδέχουνταν. Εσοκαρίστηκα, εν άντεξα να το διαβάσω ούλλον.
 
Χρειάζομαι όμως να καταλάβω το γιατί τζαι πως θα μπορούσε να αποφευχθεί. Κάποιες πρώτες σκέψεις που τις ρίχνω δαμαί πασανάκατες, ώσπου να τις επεξεργαστώ τζαι να τις συσταρίσω μέσα μου:
 
Οι γονιοί των παιδιών-θυτών είπαν ότι εμεγαλώσαν τα καλά, όσον εμπορούσαν, χωρίς να τα αφήνουν να βλέπουν ταινίες με βία κλπ. Που την άλλη, τα παιδιά, κατά την ανάκριση αρνούνταν τα πάντα, εστρέφουνταν προς τη μάμα για να δικαιολογηθούν, το ένα πιο ψύχραιμο τζαι μαθημένο στα ψέματα, το άλλο πιο φοϊτσιασμένο. Για εμένα φωνάζει τούτο το πράμα, ότι δεν είχαν την καλύτερη σχέση με τους γονείς τους, τζαι ότι εκτός που τη βία της οποίας ήταν μάρτυρες, είχαν σοβαρή έλλειψη σημασίας από/επικοινωνίας με τους γονείς τους, εχρειάζονταν αγάπη τζι αποδοχή.
 
Αν φταίν τα μωρά, πόση παραπάνω ευθύνη είχαν οι γονιοί?
 
Βασικά, πώς γίνεται να μεν έσιει ευθύνη τούτος ο γονιός? Αν δεν εβλέπαν ταινίες ή αν δεν ήταν μάρτυρες βίας γενικότερα τα παιδιά, πού εμάθαν να κτυπούν έτσι? Πώς εμάθαν ότι είναι εντάξει να κτυπάς έτσι? Επίσης, γιατί εζητούσαν την προστασία τζαι την αποδοχή των γονιών τους κατά την ανάκριση?
 
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πόσο εύκολα εντυπωσιάζονται και τρομοκρατούνται τα μωρά. Αν το ξέρουμε καλά τούτο θα πρέπει:
1) να προσέχουμε πάρα πολλά τί τα αφήνουμε να βλέπουν, να ακούν, να κάμνουν. Η ευθύνη για τα γεγονότα των οποίων γίνονται αποδέκτες βαρύνει εμάς.  Επίσης, τα μωρά δεν έχουν όρια. Ευθύνη για τα όρια τους πάλι έχουμε εμείς. Τζαι ακόμα δεν αποφάσισα αν έχουμε ευθύνη μόνο για τα μωρά μας αλλά και για μωρά άλλων, αν υποπέσει κάτι περίεργο στην αντίληψη μας.
2) Να φροντίσουμε, όσο γίνεται βέβαια, ώστε το παιδί μας να μεν παρασυρτεί, να μεν τρομοκρατηθεί που άλλους ώστε να κάμει πράματα κακά, να ξέρει τη διαφορά του σωστού που το λάθος τζαι να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Εν πολλά σημαντικό τούτο το τελευταίο, έχουμε μιαν τάση εδώ στην Κύπρο να καλύφκουμε τα μωρά μας, τα λάθη τους, να φταιν πάντα οι άλλοι τζαι όι τα μωρά τα δικά μας.
 
Μεγαλώνουμε μωρά νταήδες (bullies) ή θύματα. Ή και τα δύο, το ένα δεν αποκλείει το άλλο τζαι μάλιστα η διαχωριστική γραμμή είναι πολλά λεπτή. Ειδικά,τα μωρά είναι πάντα θύματα, είτε είναι θύτες είτε όχι. Εδώ ταιριάζει τζαι το "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα". Αν εκατέληξε ένα μωρό να σκοτώνει, κάτι επήε λάθος με την ανατροφή του.
 
Τζαι αν το βάλεις μετά σε σωφρονιστικό ίδρυμα, να ξέρεις ότι αν καταλήξει εγκληματίας, πάλε θα φταίεις εσύ. Σε ένα περιβάλλον εγκληματικό που στην ουσία τιμωρεί τζαι δεν σωφρονίζει, το μωρό είναι καταδικασμένο, η πορεία του διαγεγραμμένη όταν φκει - αν φκει.
 
Άρα:
1) Πώς προλαβαίνουμε παιδιά-εγκληματίες? Στα σχολεία, στο σπίτι? Videogames, ταινίες, το δικό μας παράδειγμα, δεν έχουμε ιδέα τελικά πόσο επηρεάζουν τα μωρά μας!!! Γιατί δεν τα παίρνει σοβαρά κανένας τούτα τα θέματα? Γιατί εν τόσο εξοικειωμένα με τη βία τα μωρά μας?
2) Όταν φτάσουν να κάμουν έγκλημα τα παιδιά μας πώς το αντιμετωπίζουμε?
 
Θεωρώ ότι η βία στα παιδιά τζαι η παιδική εγκληματικότητα εν ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρά την κοινωνία τζαι την πολιτεία μας.  Δεν είχαμε σοβαρά κρούσματα bullying ή παιδικής εγκληματικότητας ακόμα, αλλά γιατί πρέπει να γίνει κάτι δραματικό για να επιληφθούμε του θέματος? Γιατί δεν το προλαβαίνουμε? Θα πρέπει να χάσουμε τζι εμείς έναν Άλεξ ή ένα Γιακουμάκη?
 
Αν δεν κτυπηθεί το κακό που τη ρίζα του τότε να μεν περιμένουμε πολλά στο μέλλον. Θα έπρεπε να μας απασχολήσει το θέμα σφαιρικά, γενικότερα δηλαδή η ανατροφή παιδιών τζαι όι αποσπασματικά η βία σε σχέση με το παιδί, όι μόνο στο επίπεδο του Γραφείου Ευημερίας τζαι στα επιδόματα. Γιατί αν το αφήκουμε αποκλειστικά πάνω στους γονιούς, έτα χαϊρκα μας. Μεγαλώνουμε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που δεν ξέρουν να χειριστούν μια αποτυχία, δεν δέχουνται το "όχι", δεν έχουν την αίσθηση του σωστού/λάθους, δεν έχουν αυτοέλεγχο, έχουν ένα σωρό συμπλέγματα τα οποία κρύβουν επιμελώς, ώσπου να έβρουν ένα θύμα ή έναν όπλο μπροστά τους. 
 
Τζαι τέλος, αν θεωρήσουμε ότι εν που την παιδική-εφηβική ηλικία που ξεκινούν ούλλα, θα μπορούσαμε να προλάβουμε τζαι την εγκληματικότητα των ενηλίκων.

 

Θάλασσα το μεγαλείο...

... Σου Θεέ μου!


Βλέπεις τούτην εδώ την θάλασσα? Δεξιά-αριστερά? Εν ήρεμη αναλόγως, εν σου έβαλα φουρτούνα, κύμματα 3 μέτρα, σκοτεινόν ουρανό ή τον μαύρο βυθό. Έβαλα σου την έτσι όμορφη όπως είναι, με το θαλασσένιο της μπλε που μαγεύει τζι εμπνέει τόσα χρόνια, τόσους καλλιτέχνες - και όχι μόνο. Έβαλα την για να την εξευμενίσω. Να την καλοπιάσω, να την καλάρω.

Η αλήθκεια είναι ότι η θάλασσα προκαλεί μου δέος. Εν που τούτα τα πράματα της φύσης που μου προκαλούν θαυμασμό τζαι φόβο παράλληλα, λόγω του απρόβλεπτου, του βάθους, της θερμοκρασίας, του απέραντου, του θυμού, λόγω του ακριβώς, ότι εν μπορείς να την δαμάσεις. Είσαι βασικά στο έλεος της.

Όσα τζι αν έκαμεν ο άνθρωπος, όσα τζι αν καταφέρει ακόμα, τούτο το θηρίο εν μπορεί να το δαμάσει. Κάμε παραλιούες οργανωμένες, κάμε κυμματοθραύστες, κάμε δεξαμενές τζαι ιχθυοτροφία άμα θέλεις. Άμαν μπεις μέσα στα βαθκιά όμως τζαι πει να θυμώσει, είσαι στο έλεος της. Άμαν θέλει σου τη χαρίζει, άμα θέλει παίζει μαζί σου, άμα θέλει καταπίννει σε. Τα μόνα ασφαλή αλόπως εν τα υποβρύχια...? Τζαι πάλε...

Προτιμώ τις παραλιούες, τούτες τις εξημερωμένες, τις συμβιβασμένες, τις κουτσουρεμένες, διότι τούτες εν του σιερκού μου. Μπορώ να τις απολαύσω, να παίξω, να κολυμπήσω, να σουππωθώ τελοσπάντων τζαι μετά να στεγνώσω. Όσσον να μου τζίσει λλίον τζαι μετά να πάμεν ο καθένας στα δικά του.


Θαυμάζω ακόμα τζείνους που εμεγαλώσαν κοντά στη θάλασσα, που την αποζητούν, που είναι είναι συνυφασμένη η ζωή τους με τη θάλασσα, βλέπε ναυτικούς, σφουγγαράδες, ψαράδες... Θαυμάζω που ενώ ξέρουν τη δύναμη τζαι την ορμή της, πάλε βουρούν μες τα νερά της, όπως το μωρό που δεν ξεκολλά που τον θυμωθκιάρη παπά του. Θαυμάζω τους γιατί έχουν κατανοήσει πρώτα το μεγαλείο της, σέβουνται την πρώτα τζι ύστερα παν να δώκουν μέσα.

Εν θεοποιώ τη θάλασσα, Ποσειδώνα μεν παίρνεις θάρρος.

Απλά προχτές εβρέθηκα σε μιαν άγρια παραλία, με κάτι βράχους, κάτι κύμματα, δεν ετολμούσες να κοντέψεις, τζι έπιαν με κάτι τις, ήθελα να φύω, να πάω κάπου πιο ασφαλισμένα αλλά ταυτόχρονα δεν εξεκολλούσα, έμεινα να την θωρώ... Να θωρώ τα αφρισμένα κύμματα να σπάζουν πάνω στους βράχους, έβλεπα τα σχήματα των βράχων που εδημιούργησεν  υπομονετικά το νερό σιγά σιγά τόσα χρόνια, τις πέτρες έξω στρογγυλεμένες σε διάφορα χρώματα...

Σκέφτουμαι δύο πράματα:

Ένα: Εν για να δούμε το μεγαλείο του Θεού, τί υπέροχα, τεράστια πράγματα έκαμεν τζαι για να μεν λαλούμε ότι εμείς είμαστεν οι άρχοντες επειδή  εκτίσαμεν, ανακαλύψαμεν, εφτάσαμεν στον Άρη - επειδή έχουμεν λλίο νου, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σαλέψει. Ότι τζι αν εκάμαμε, έχουμεν όρια, όσο ψηλά τζαι να φτάσουμε ποττέ δεν θα καταφέρουμε να δαμάσουμε ή να κάμουμε που την αρχή τούτα τα πανέμορφα στοιχεία της φύσης. Τζι ούτε πρέπει. Έννεν τούτος ο σκοπός μας.

Δύο: Σκέφτουμαι πόσο φοϊτσιάρα είμαι γενικά, μεν με πάρεις κάπου μες τη νύχτα, που δεν έσιει φως, δεν έσιει "πολιτισμό", μεν με πάρεις μες τα βουνά, στα δάση, μες τες θάλασσες, κάπου τελοσπάντων που να μεν έχω τον έλεγχο.

Τζαι μετά θυμούμαι την κουβένταν που μου είπαν, να μεν φοούμαι τα δημιουργήματα του Θεού, αλλά των ανθρώπων.
 
 
 
 

Ιβάνα λέει δράμα το τεστ κυτταρίτιδας

Ή αλλιώς,  γιατί δεν θα φύγει η κυτταρίτιδα της neerie.

Ιβάνα ρωτά neerie αν μπορεί να ακολουθήσει τις συμβουλές για εξαφάνιση της κυτταρίτιδας. Της κάνει τεστ για να δει ποσοστό επιτυχίας. Δράμα...


 

Εξαφάνισε την κυτταρίτιδα με αυτά τα 13 θαυματουργά tips!

Πηγή: http://www.queen.gr/well-being/DIATROFH-DIAITES/item/114368-exafanise-tin-kyttaritida-me-ayta-ta-13-thaymatoyrga-tips#ixzz3gn3Qvsja



Ακολούθησε τις συμβουλές μας και πες αντίο στην ενοχλητική όψη φλοιού πορτοκαλιού



Ο μεγαλύτερος εχθρός της γυναικείας σιλουέτας δεν είναι άλλος από την κυτταρίτιδα. Δυστυχώς για εμάς, η κυτταρίτιδα δεν κάνει διακρίσεις και... χτυπά κάθε σωματότυπο ανεξαρτήτου βάρους. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως πρέπει να παραδώσουμε τα όπλα ή να συμβιβαστούμε με το γεγονός πως «ΟΚ όλες έχουν, άρα και εγώ δικαιολογούμαι», καθώς μπορούμε με απλούς τρόπους να την περιορίσουμε ή και να την εξαφανίσουμε.



Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βάλουμε πρόγραμμα, να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να «οπλιστούμε» με πολλή υπομονή και επιμονή.



Τι λέτε; Πάμε να δούμε 13 θαυματουργά tips που θα μας βοηθήσουν να πετύχουμε το στόχο μας;


Πάμε φύγαμε


1. Καταναλώνετε τουλάχιστον δύο λίτρα την ημέρα. Με αυτόν τον τρόπο θα νικήσετε την κατακράτηση υγρών και θα αποβάλετε τις τοξίνες από τον οργανισμό σας. Δύο λίτρα τι? Αφήνει το πάνω μου? Οκ αν μιλά για νερό, μα ποιός καταναλώνει 2 λίτρα νερού ημερησίως? Τζαι να βουρά τουαλέτα κάθε 5 λεπτά? Οξά εν τζαι το βούρος μες το κόλπο? Μισό με ένα τζι εν καλόν τους.

2. Μειώστε ή και αποφύγετε τελείως την κατανάλωση junk food, παχυντικών sauces, τηγανιτών και γλυκών. Τα τσιπς γεύσης μπάρμπεκιου που μόλις ετσάκισα σε ποια κατηγορία εμπίπτουν?

3. Μειώστε την ποσότητα αλατιού που ρίχνετε στο φαγητό σας καθώς προκαλεί κατακράτηση υγρών και επιδεινώνει το πρόβλημα. Τσεκ. Τα φαγιά μου εν ανάλατα έτσι τζι αλλιώς.

4. Καταναλώνετε καθημερινά άφθονες ποσότητες λαχανικών όπως: μαρούλι, σπανάκι, καρότο, αγγούρι, τομάτα, πιπεριά, ρόκα, σέλερι. Άτε τωρά. Εν ζήτημα αν φάω μια-δυο φορές την εβδομάδα, πρέπει ΚΑΙ καθημερινά ΚΑΙ άφθονες ποσότητες? Τα άλλα ούλλα πότε να τα τρώω? Σέλερι ιμίsh. Σέλλινο μάνα μου.

5. Επιλέξτε φρούτα ως σνακ. Είναι πλούσια σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Φρούτα ως σνακ! Σοκολάτα τζαι πισκόττα πότε να φάω? Οξά να τα κάμω γεύμα τζείνα. Όι εν κόφκουνται.

6. Μειώστε τους υδατάνθρακες που καταναλώνετε μέσα στην ημέρα και αυξήστε την πρωτεΐνη. Υδατάνθρακες εν τα τσιπς, οκ , ένα πακέτο μόνο. Μακαρόνια ρύζια πατάτες ψωμιά γιοκ... Ε τί στο καλό να τρώω. Για πρόγευμα γάλα με καρότο, γεύμα -κρέας με σέλερι, δείπνο-φασόλια με σαλάτα? Σίριουσλι!

 Πάμε καλά, εφτάσαμε στα μισά περίπου, εχάσαμε μισή κυτταρίτιδα.


7. Ξεκινήστε την ημέρα σας με ένα ποτήρι νερό με λεμόνι. Λεμονάδα ΚΕΑΝ. Τσεκ.

8. Κάνετε scrub από καφέ δύο φορές την εβδομάδα. Ο καφές αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος και βοηθά στη μείωση της κυτταρίτιδας. Επιμείνετε στα προβληματικά σημεία. Φκάρτε τις πέτσες σας τρίφοντας καφέ πάνω στα προβληματικά σημεία. Καφέ κυπριακό, νέσκαφε, κόκκους ή χύμα? Πώς κάμνεις scrub. Να λαλεί τζι ο Δώρος ότι καταλιώ τον καφέν του.

9. Ναι στο μασάζ με λάδι καρύδας για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος και πιο λείο δέρμα. Πάλε τρίψιμο. Πριν ή μετά τον καφέ?

10. Μετά το ντους μην ξεχνάτε να ενυδατώνετε το σώμα σας με ειδικές κρέμες. Α, ξέρω το τούτο! Λάδι καρύδας εν ενυδατικό έννεν? Εν για γεμωσιά το 10.

11. Βάλτε την άσκηση στη ζωή σας. Επιλέξτε όποιο πρόγραμμα επιθυμείτε και ακολουθήστε το τουλάχιστον 4 φορές την εβδομάδα. Όποιο πρόγραμμα τηλεόρασης καθημερινό? Οκ, Οκ. Αν θέλω να κάμνω 2 κάμψεις καθημερινά εν εντάξει? Πάλε αφήνει το πάνω μου μου τζι έννεν καλό.

12. Βγείτε για περπάτημα ή τρέξιμο παρέα με ένα φίλο ή το σκύλο σας. Η συνήθεια αυτή σας βοηθήσει να νικήσετε το πρόβλημα ακόμη πιο σύντομα. Η συνήθεια αυτή μας βοηθήσει πάρουμε το μωρό βόλτα πιο συχνά. Ντάξει θα πηαίννω το μωρό βόλτα με την αμαξού.

13. Εκμεταλλευτείτε το καλοκαιράκι και ρίχτε το στο κολύμπι. Το σώμα σας θα σφίξει και η κυτταρίτιδα θα μειωθεί αισθητά. Πόσο συχνά να το ρίχνω? Πάω θάλασσα μια φορά την εφτομάδα, προφανώς εν θα κάμει δουλειά. Ούλλον πελλάρες μας λαλούν. Οξά να γραφτώ να πηαίννω πισίνα. Να κάμνω το θαλασσόλυκο πάνω κάτω μέσα στην 10Χ5. Τζαι να δούμε πόσα θα μου κάτσει. Ντάααξ.


 

Ίντα δράμα? Πε μου εσύ ποιός μπορεί να κάμει τούτα τα πράματα τζαι να του φύει η κυτταρίτιδα. Έτο περιπαίζουν μας. Τούτα τα θαυματουργά tips εν κάμνουν για κάθε τύπο δέρματος.

Το δράμα είναι που ο Δώρος ξέρει τί είναι η κυτταρίτιδα.



 

η σκοτεινή φάτσα του έρωτα

Έρωτας είναι ο θρίαμβος της φαντασίας επί της νοημοσύνης. - Χένρι Λούις Μένκεν
 
 
Περνώ συχνά πυκνά (όι ξεπίτηδες) που κάτι τόπους που μου θυμίζουν κάτι παλιούς έρωτες. Έρκουνται μου εικόνες τζαι συναισθήματα στο μυαλό τζαι ομολογουμένως νιώθω άσχημα. Θυμίζουν μου κάτι έρωτες φιάσκα, κάτι καταστάσεις έξαλλες, που δεν μου είσιε μείνει νους στο κεφάλι. Δεν ξέρω αν το ανάλυσα ξανά δαμαί αλλά νιώθω ότι ο έρωτας - τούτος ο τρελός που λαλούν κάποιοι ότι θέλουν να ζήσουν -  εν υπερεκτιμημένος τζι επικίνδυνος.
 
Ίσως να μεν το ελάλουν αν δεν το είχα ζήσει, ίσως ούλλοι να χρειαζούμαστε έναν τρελό έρωτα να μας απογειώσει ή να μας προσγειώσει ανάλογα, ακριβώς για να τον απομυθοποιήσουμε τζαι να βρούμε τί πραγματικά μας αναπαύει τζαι κάμνει μας ευτυχισμένους.
 
Ο έρωτας στον οποίο αναφέρομαι εν τζείνος που σε στραβώνει, που νιώθεις ότι σε "σώζει", σε ελευθερώνει, που σε ωθεί στα άκρα, που ενώ ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι δεν θα οδηγήσει κάπου, ή δεν θα σου κάμει καλό, ή θα πληγώσει κάποια άτομα, εντούτοις τραβά σε σαν μαγνήτης. Αν γελαστείς τζαι δώκεις μέσα, ετέλειωσε, θα σε τραβήσει μαζί του ως τζαμαί που δεν πάει,  μόνο τότε γλιτώνεις, αν καταφέρεις να τον τιθασεύσεις, ή αν είναι έρωτας με το σωστό άτομο. Που πάλε, αν μείνει τρελός αρρωστημένος έρωτας τζαι δεν εξελιχθεί σε κάτι πιο υγιές, μπορεί να αποβεί (αυτο)καταστροφικός.
 
Όσοι ομοιοπαθείς μάλλον θα συμφωνούν ότι ο έρωτας είναι πάθος, είναι εγωιστικός, είναι ο έρωτας που θέλεις τον άλλο για εσένα, θα σε κάμει να πετάς στα σύννεφα, να μεν σκέφτεσαι τίποτε άλλο, να συμπεριφέρεσαι ανώριμα, ανεύθυνα τζαι να μεν σε κόφτει για τις συνέπειες, φτάνει να συνεχίσεις να πετάς. Τζι αν κάτι πάει στραβά, άμαν αρχίσεις να πέφτεις (που είναι το πιο πιθανόν) τότε θα κολλήσεις σαν τη βδέλλα πάνω στον άλλο, πάνω στην κατάσταση, θα είσαι δυστυχισμένος/η, τίποτε άλλο δε θα έχει σημασία, τίποτε δεν θα μπορεί να σε γιατρέψει, θα εξακολουθήσεις να τον αποζητάς όπως το ναρκωτικό τζαι θα είσαι ικανός/ή για πολλά (αν όχι για τα πάντα) φτάνει να μείνεις στα σύννεφα, να μεν χάσεις τζείνο τον έρωτα. Γι' αυτό σου λαλώ, επικίνδυνα πράματα.
 
Έζησα το τζαι ειλικρινά θέλω να το ξεχάσω. Το μόνο θετικό είναι ότι πλέον ξέρω που δεν θέλω να ξαναφτάσω, γιατί ξέρω τί προκαλεί. Τζι έμαθα (ελπίζω) πως να το αποφύγω. Βασικά είναι να μεν του δώσεις έδαφος ευθύς εξ' αρχής, γιατί μετά είπαμε, μάλλον έχασες το παιγνίδι. Πρέπει να έσιεις δύναμη, πολλύν αυτοέλεγχο, αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια για να σταματήσεις την κακή του εξέλιξη.
 
Νιώθω τζαι άσχημα σε σχέση με το Δώρο. Δεν ερωτεύτηκα τρελά, άρρωστα αλλά ερωτεύτηκα τζαι κάθε μέρα νομίζω αγαπώ τον παραπάνω. Κάθε λλίον ανακαλύπτω ή θυμούμαι μικρά πράματα που θαυμάζω σε αυτόν τζαι σκέφτομαι "μάλιστα! αυτός είναι υγιής έρωτας" τζαι όι οι πελλάρες που έκαμνα παλιά. Αλλά θέλει προσπάθεια, να επικεντρώνεσαι στο παρόν, στο μέλλον τζαι να δουλεύκεις μέσα σου, την αγάπη προς το σύντροφο σου τζαι τη σχέση σας.
 
Γιατί άμαν φτάσεις σε κάποια φάση κρουσμένος/η που παλιές καταστάσεις, εν δύσκολο πλέον να αφεθείς, να μάθεις να αγαπάς πραγματικά τζαι να να μεν είσαι κυνικός. Άμαν χάσεις την αθωότητα σου, χάνεις τζαι την ικανότητα να αγαπήσεις πραγματικά - βαθιά τζι ανιδιοτελώς. Πρέπει να προσπαθήσεις για να αγαπήσεις πάλε. Πρέπει να πολεμήσεις τα φαντάσματα του παρελθόντος, να μεν σε στοιχειώνουν, να μεν μπαίνουν σφήνα στις μελλοντικές σου σχέσεις.
 
Έσιει κανέναν που δεν ερωτεύτηκε παράφορα, που δεν εσημαδεύτηκε έτσι? Σκέφτομαι ότι ίσως εν πιο τυχεροί... Ίσως ναν για το καλό τους, τζι εν το λέω συγκαταβατικά. Μια κρουσμένη λέει σας, να μεν χάσετε το νου σας, αν και όταν ερωτευτείτε.
 
Για τους υπόλοιπους μας, καλήν ανάρρωση :)
 
 

Ελένη κάμε κόμμα!

Αρέσκει μου να με εκπλήσσουν ευχάριστα, άτομα που δεν τους το είχα (πολιτικοί).  Έννα μου πεις τόσον τζαιρό ετζοιμάσουν? Εν τωρασινή? Εγώ τωρά έδωσα προσοχή στις απόψεις της τζι αποφάσισα ότι μάλιστα, τούτη εκφράζει με σε πολλά θέματα, όπως κανένας άλλος πολιτικός προηγουμένως, γιατί τελευταίως ένιωθα εξωγήινος. Μα εν φοάται τον Πρόεδρο? Το κόμμα της? Τους Τούρκους? Τους Ευρωπαίους, τους Αμερικάνους? Ήβρα ποιαν θα ψηφίσω.

Εδιάβασα ένα άρθρο της Ελένης Θεοχάρους τελευταία τζι άρεσεν μου. Έψαξα τζι ήβρα τζι άλλα άρθρα της, τα οποία γενικώς με βρίσκουν πολλά σύμφωνη! Τολμώ να πω ότι οι απόψεις τούτης της πολιτικού είναι όαση μέσα στην χασκιασμένη, εγωπαθή, άρρωστη κομματοκρατική κυπριακή πολιτική.

Αν πεις για το Κυπριακό? Γράφει το εξής:

"...Ο Ακκιντζί εμφανίζεται ως Πρόεδρος κράτους και αναφέρεται στην ΚΔ ως νότο. Μιλά για "δυο λαούς", για "ισότιμα κράτη", δηλώνει εμπνευστής της αναγνώρισης της Τύμπου, δηλαδή της αναγνώρισης του ψευδοκράτους προ της λύσης, και δεν αποδέχεται ως βάση συνομιλιών, παρότι εμφανίζεται ως ευρωπαϊστής, τις υποχρεώσεις της Τουρκίας όπως τις θέτει η ΕΕ.

Είναι πασιφανές ότι, με την υφιστάμενη βάση των συνομιλιών, κινούμαστε προς τη διχοτόμηση της ΚΔ ενώ καταβάλλεται προσπάθεια να πειστεί ο λαός ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.

Γιατί όμως ενταχθήκαμε στην ΕΕ; Για να την καλούμε να εμπλακεί στην διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, προς νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής ή για να υπερασπιστούμε την ΚΔ; Για να διασώσουμε ή για να διαλύσουμε την ΚΔ;..."



Σε άλλο άρθρο της τα ακόλουθα, σε σχέση τζαι με την οικονομική πτυχή της λύσης:

"...Το γεγονός ότι οι πλείστοι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν την προσοχή τους αυτή την ώρα στα όσα συμβαίνει στην Αθήνα και τις Βρυξέλλες σχετικά με το Ελληνικό ζήτημα, επιτρέπει την ανενόχλητη δράση των εχθρών μας που τάχα καίγονται να λύσουν το Κυπριακό. Ο λαός ολιγωρεί. Και ενώ, όσον αφορά την ΕΕ σε συνάρτηση με την Ελλάδα, οι πάντες κατακεραυνώνουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ότι απώλεσε τον ανθρωποκεντρικό του χαρακτήρα, ότι καταστρατηγεί τις αρχές και αξίες του, ότι παραβιάζει το ευρωπαϊκό κεκτημένο, προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων και του όγκου συναλλαγών μεταξύ των οικονομικά ισχυρών, στην περίπτωση της Κύπρου τα οικονομικά οφέλη της λύσης τίθενται υπεράνω της διασφάλισης των αρχών και αξιών της ΕΕ, των συμφερόντων και δικαιωμάτων του Κυπριακού λαού. Τα οικονομικά οφέλη τίθενται υπεράνω της διατήρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ασφάλειας του Ελληνικού πληθυσμού του νησιού. Χρησιμοποιούνται ως δέλεαρ για να παραπλανήσουν τον κόσμο. Ναι, κάποιοι θα γίνουν πολύ πλούσιοι, και κάποιων πλουσίων τα εγκλήματα σε βάρος της οικονομίας και του λαού θα παραγραφούν μες το τρελό πανηγύρι της λύσης..."



Επίσης, για το τίμημα της λύσης που πλασάρεται, για τις προσπάθειες αφελληνισμού του νησιού μας, τούτο το άρθρο:

"...Αλλά για να λυθεί ούτως, θα πρέπει να πάψωμε να είμεθα Έλληνες. Τούτη δω η λεπτομέρεια είναι βασική προϋπόθεση για να μπορέσει να εφαρμοστεί και να λειτουργήσει η λύση που απεργάζονται. Άλλωστε εδώ και δεκαετίες καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια να αφελληνιστεί το νησί.
Αυτός είναι ο στόχος και του συστηματικού «αφελληνισμού» της παιδείας που δυστυχώς εστέφθη με επιτυχία. Φθάσαμε στο σημείο να μην μπορούν τα παιδιά μας να γράψουν δυο αράδες Ελληνικά.
Βεβαίως είμεθα Έλληνες και εάν επιβιώσαμε στον τόπο μας για αιώνες είναι γιατί μας έθρεφαν τα υπόγεια νάματα της Ελληνικής παιδείας, της Ελληνικής γλώσσας, του Ελληνικού πνεύματος, είναι γιατί πιστεύαμε στον Ελληνικό κώδικα αρχών και αξιών, είναι γιατί διασώσαμε την αξιοπρέπεια και την λεβεντιά μας. Και τον σεβασμό προς τους νεκρούς μας που έπεσαν στους Αγώνες του Έθνους. Και είναι πολλοί οι νεκροί μας, ολόκληρος ο Ελληνικός κόσμος είναι διάσπαρτος από τα οστά των Κυπρίων πατριωτών που πέθαναν για την Ελευθερία και την Ανάσταση της Ελλάδας.
Τώρα οι ένθερμοι υποστηρικτές της «λύσης» (λύση να ΄ναι κι ότι να ΄ναι), που με υπέρμετρο ζήλο κάνουν το παν για να είναι αρεστοί στους Ανάν, Ντάουνερ, Μπαν και Έιντε, στους εκάστοτε διαμεσολαβητές αλλά και στους Τούρκους δυνάστες, προσπαθούν να μας αφελληνίσουν, να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που μας ενώνει με την Ελλάδα και μας θρέφει! Να εξανεμίσουν τις αντιστάσεις μας. Μας υπόσχονται πλουτισμό προκειμένου να αποδεχθούμε την «λύση» που μαγειρεύουν εδώ και χρόνια.
Αν όμως εγκαταλείψουμε την ταυτότητα μας προκειμένου να περάσει η «λύση», τότε χάνουμε την ψυχή μας. Και ποιο το όφελος αν κερδίσουμε όλο τον κόσμο και απολέσουμε την ψυχή μας;..."



 
 
Και τέλος, για την κατάντια μας εντός:

"...Ως πλήρη κατάρρευση των θεσμών του κράτους περιέγραψε την παρούσα κατάσταση ο Υπουργός των Οικονομικών. Δυστυχώς αυτό είναι. Προσωπικά εκτιμώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει εξυγίανση κα κάθαρση με όλους να κατηγορούν όλους, να ισχυρίζονται ότι διαθέτουν ενοχοποιητικά στοιχεία, να αποκαλύπτεται διαφθορά πλήρους κλίμακος σε όλους τους τομείς και να μην παραιτείται κανένας για λόγους ευθιξίας. Δυστυχώς, έχουμε βαλτώσει… Χρειάζεται γενική αλλαγή και όση αξιοπιστία έχει μείνει από την Γενική Εισαγγελία θα πρέπει να επιστρατευθεί για να διερευνηθεί η αλήθεια και να διασωθεί ότι απέμεινε όρθιο. Η Γενική Εισαγγελία είναι Ανεξάρτητη Αρχή, μπορεί να δράσει αποτελεσματικά. Μη φειδόμενη κανενός. Καλώς ή κακώς, όπως είναι το πολιτειακό μας σύστημα η ευθύνη για να επιβληθεί τάξη ανήκει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όσο δε για τα κόμματα και τους αρχηγούς εκτιμώ με όλο το σεβασμό ότι όσο δεν λαμβάνουν τα μηνύματα θα βουλιάζει η κομματική και πολιτική ζωή. Και όσοι δεν μπορέσουν να αποδείξουν την αθωότητα τους με αδιάσειστα στοιχεία, το ελάχιστο που μπορούν να πράξουν είναι να παραιτηθούν. Αλλά, αργά η γρήγορα ο λαός οφείλει να αναλάβει την ευθύνη για την κάθαρση και το ξαναχτίσιμο του κράτους..."




Σοβαρά, respect, ελληνιστί σεβασμός και δέος για τις απόψεις που τολμά να εκφράσει τζαι να στηρίξει, που ούτε το ίδιο της το κόμμα δεν υποστηρίζει. Χρειαζούμαστε παραπάνω Ελένες Θεοχάρους δαμέσα.
 
 
 

όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...