εξομολαύσεις

εξομολογήσεις+απολαύσεις

Είναι απόλαυση να παρακολουθείς τους "σκληρούς" άντρες πως κινούνται στην προσωπική τους ζωή. Σκληρούς εννοώ τους φαινομενικά στυγνούς επιχειρηματίες, αυστηρούς τζαι απαιτητικούς εργοδότες, απρόσιτους συνήθως στις πρώτες σας επαφές, τελοσπάντων άτομα που δεν τολμάς να αποκαλέσεις με το μικρό τους ή να τους απευθύνεις το λόγο στον ενικό.

Είναι τύποι όπως τον παπά μου, κάποιους θείους μου, μάστρους, άλλους φίλους κλπ. Στη δουλειά τους σκληροί μαχητικοί διεκδικητικοί, ζόρικοι, εν θέλεις να τους πετύχεις μπροστά σου, πόσω μάλλον να τους έσιεις προϊστάμενους, συνάδελφους. Τζαι θωρείς τους μετά με τη γυναίκα τους, τα παιδιά τους, εκτός χώρου τζαι στολής εργασίας ναν μαρτούθκια (ή να έχουν γίνει έτσι μετά που αφυπηρετήσαν, εκάμαν εγγόνια). Ομολογώ ότι πραγματικά απολαμβάνω το γιατί μπορείς να τους μιλήσεις πλέον ως ίσους, να τους πειράξεις, να δεις μιαν άλλη ευαίσθητη πλευρά τους, να τους απομυθοποιήσεις τζαι να τους συμπαθήσεις τζιόλας.

Ο παπάς μου με τα εγγονούθκια του γίνεται χαλί να τον πατήσουν. Μαζί μας ήταν κέρβερος. Θείοι μου, αστυνομικοί ή στρατιωτικοί, εκτυπούσες προσοχή αν άκουες ότι έρκουνταν. Αν τους δεις τωρά με τη γυναικούα, στην αυλούα, με το αγγονούι, άλλος άνθρωπος. Πειράζεις τις παρπέττες τους τζαι γελούν. Μιλάς τζαι ακούν σε πλέον, διούν σου σημασία, μπορείς να κάμεις τζαι συζήτηση. Κάποτε ήσουν ένα μυρμηγκούι που εκατσιάριζες. Όι πως εν θα φωνάξουν όταν θεωρήσουν ότι χρειάζεται, να σου μουγκρίσουν θέμα αν τους πατήσεις τζαμαί που πονούν, να τσακωθείτε σαν τους παλιούς καλούς καιρούς. Αλλά πάλε, θέλεις η ηλικία, θέλεις οι συνθήκες, τα εγγόνια, κάποια στιγμή μαλαθκιανίσκει η ψυshή του αθρώπου. Θέλεις να τους αγκαλιάσεις να τους φιλάς. Συνήθως.

Άρκεψα δίαιτα. Διατροφή μάλλον. Μισώ τις δίαιτες - η κουμέρα μου λαλεί κάμνει θκυο γιατί εν χορτάνει με τα φαγιά της μιας. Που λες, λείπουν μου πολλά τα γλυκά, οι σοκολάτες. Εν το μόνο που με δυσκολεύκει, στα άλλα κουτσά στραβά, επειδή τρώω κατιτίς κάθε 1,5 ώρα, περνούμε. Θα γίνω μοντελάκι, θα το δεις. Μαμά γερνάω αλλά δεν πτοούμαι. Τέλοσπάντων, γράφω για να σας πω ότι ενθουσιάστηκα σήμερα που ήβρα κάτι που μοιάζει με Lion bar. Εν σαν lion αλλά λιγότερο γλυκιά τζαι με λιγότερες θερμίδες. Σπεύσατε! Εν το Kellogg's special K chocolate delight bar. 24g each bar/96 cal. Η lion bar έσιει 256 cal. Όχι δεν είναι πληρωμένη διαφήμιση.

Είμαι στο ψάξιμο για low cal σοκολάτες, παγωτά, πισκόττα που όμως δεν έχουν γεύση άχυρο. Αν βρείτε κάτι πέτε μου.

Και το τελευταίο του σημερινού ποστ, παράκληση.
Παρακαλώ όπως διαγραφεί από την καθομιλουμένη ο όρος MILF. Εν προσβλητικός θα 'λεγα.  O πλέον δόκιμος όρος είναι WHIPs: Women who are Hot, Intelligent and in their Primark.

Με εκτίμηση,

Μαστίγιο





ο παίχτης

Ο παίχτης εξελίσσεται σε παιχτούι Α' κατηγορίας. Άρκεψε να έχει άποψη, να την εκφράζει, να θυμώνει, να έχει απαιτήσεις, να ελίσσεται, γενικότερα έφυε που τη φάση του απλά αξιαγάπητου τζι έγινε αξιαγάπητος για γερά νεύρα.

Γράφω τα δαμαί να μεν τα ξιχάσω λαλεί τζι η clueless.

Πλέον λέεις του να πάμε στη γιαγιά, αν δεν θέλει απαντά σου "τεκμηριωμένα":
- δεν είναι σπίτι η γιαγιά/κοιμάται η γιαγιά!

Λέεις του να πάμε εκκλησία:
- τέλειωσε η εκκλησία/έφυγε ο πάτερ!

Λέεις του να φάει το φαγητό του:
- δεν έχουμε φαγητό
- γιε μου έτο δαμαί μπροστά σου
- δεν είναι φαγητό!

Πάω να πιάσω το μίκυ (το μικρό) γιατί κλαίει:
- άφησε τον κάτω
- μα κλαίει
- να τον πιάσει ο παπάς!

Κτυπά με, λέω του "δεν είναι σωστό", "δεν επιτρέπεται να κτυπάμε", "πονώ" (τα μεγάλα μέσα):
- Δεν είναι τίποτα μάμα, θα περάσει!
(όταν έπεφτε χαμαί ελαλούσαμεν του "δεν είναι τίποτα, θα περάσει").

Ρίχνει τη μπάλα πάνω μου, ξανά "δεν ρίχνουμε πράγματα πάνω στους άλλους, θα κτυπήσουμε, πονώ, θέλεις να σου ρίξω κι εγώ τη μπάλα να δεις ότι πονάς?"
- ναι!
Τη ρίχνω ελαφρά πάνω του, θυμώνει:
- Γιατί μου την έριξες??

Θέλει (πάλε) σελινούι για το μηχάνημα να πιάσει μπάλα. Λέω του "δεν έχουμε λεφτά". Πάει σε άλλον (άγνωστο) τζαι λαλεί του "δεν έχουμε λεφτά, θα μου πιάσεις μπάλα?"

Άμαν εν θέλει να κάμει κάτι: "είμαι κουρασμένος/είμαι λυπημένος".

Στη σκέψη του, είναι καλυμμένος. Μιλά, απαντά, έχει τη λύση, έχει δίκιο, τέλος. Δεν έχει θέση το "γιατί", το "όχι", το "που το ξέρεις". Δεν θα ασχοληθεί να σου εξηγήσει. Πλέον πρέπει να βρίσκω τρόπους να του αποσπώ την προσοχή που τη σκέψη του για να περάσει το δικό μου.

Εψές στις 12 που κοιμούνταν τα μωρά, αποφάσισα να βάλω μια μάσκα νυχτός άσπρη μετά που 6 μήνες. Ξυπνά ο παίχτης, γυρέφκει με, πετάσσουμαι δίπλα του με τη μάσκα, θωρεί με, αρπάσσει με να κοιμηθούμε ξανά αγκαλιά! Ούτε πτοήθηκε. Η μόνη μου έννοια να μεν εθώρεν εφιάλτες ούλλη νύχτα. Πάντως ετζοιμήθηκε, εξύπνησε μια χαρά.

Άμαν με βλέπει λυπημένη, θυμωμένη:
-μάμα να γελάς, να είσαι χαρούμενη!

Λαλεί μου 10-20 φορές την ημέρα "σε αγαπώ πολύ" τζαι λιώνω. Ξέρω ότι σε 1-2 χρόνια θα σταματήσει να το λαλεί τζαι θα το ξαναπεί σε καμιά πενηνταριά χρόνια ίσως.

Το αποκορύφωμα είναι όταν με σφίγγει στην αγκαλιά του τζαι λαλεί μου:
- Σε αγαπώ πολύ μάμα. Μια μέρα θα σε βοηθήσω!

Αυτά. Κόμα δεν έκλεισε τριών. Ότι τζαι να πω εν λλίο για το τι μου προσφέρει τούντο μωρό.
#blessed




όνειρα πισκόττα οίκτου

Καλή χρονιά και πολλές καλές χρονιές να έχουμε όλοι!! Για κάποιο εκνευριστικό λόγο δεν μπορώ να σχολιάσω στο προηγιούμενο ποστ τζαι να ε...